Pochodzenie ekspresji "Poza sobą"

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Po tym, jak Wilhelm podbił Anglię w 1066 r., Francuski stał się językiem uczonych, duchowieństwa i szlachty w Wielkiej Brytanii i pozostał tak przez całą intensywną wojnę 100-letnią między Anglią i Francją (1337-1450). Jednak pod koniec tego konfliktu Anglicy prawie skończyli z francuskim.

W okresie środkowo-angielskim (około 1100-1500) książki były rzadkie, musiały być kopiowane ręcznie i były w większości pisane po francusku lub po łacinie. Gdy Anglicy stali się bardziej rozgoryczeni przez Francuzów, wśród Brytyjczyków pojawiło się pragnienie, by ustanowić język zwykłego ludu, angielskiego, jak język całego kraju. Jednym z wysiłków, aby to osiągnąć, było drukowanie książek w języku angielskim, nie tylko dla studentów i wykładowców na najlepszych uczelniach w Oksfordzie i Cambridge, ale także dla ogółu społeczeństwa.

W 1476, William Caxton (1422-1492), który nauczył się sztuki drukowania w Kolonii, we Francji, podczas tłumaczenia Recuyell z historii z Troye z francuskiego na angielski, założył pierwszą angielską drukarnię w Westminster. Przekraczając rozkwitający rynek książek, natychmiast zaczął drukować oryginalne angielskie prace (tj. The Canterbury Tales), a także tłumaczenia (często z francuskich wydań). Warto zauważyć, że w 1490 roku przetłumaczył on Eneida z wersji francuskiej, Eneydos.

W pracy poświęconej synowi króla Henryka VII, Arturze, Caxton tłumaczy francuską frazę "hors de soi" (czyli "poza nią") na "szaloną i obok siebie" (w odniesieniu do stanu psychicznego Dido, kiedy dowiedziała się o Eneaszach "odjazd", zaznaczając, kiedy wyrażenie jest używane po raz pierwszy. [1]

Zauważ, że substytut "obok" dla "na zewnątrz" był całkowicie odpowiedni, ponieważ w tamtym czasie (chociaż dzisiaj był przestarzały), "na zewnątrz" było jednym z dobrze używanych znaczeń "obok", po raz pierwszy odnotowanym w English Wycliffte Sermons w 1370 roku.

W każdym razie między Eneydos, opowieści canterburyjskie i Le Morte d'Arthur, a także około 100 innych książek, wysiłki Caxtona w doprowadzeniu angielskiego do Anglii pomogły ustandaryzować jego pisownię i zapoczątkowały erę nowoczesnej angielszczyzny (1500 - obecnie).

Dodatkowe fakty:

• Słowo "szaleniec" pochodzi z końca XIII wieku (okres środkowo-angielski) i pierwotnie było używane do opisu agresywnego (w szczególności wściekłego) zwierzęcia. Niedługo po tym na początku 1300 roku, został on zastosowany do ludzi, którzy byli poza kontrolą i niebezpiecznie nierozważni, iw ciągu kilku lat "szaleni" nabierali znaczenia bycia wyniesionym lub szalenie podekscytowanym, a także szalonym i psychicznie niezrównoważonym.
• Większość "ja" (tj. Siebie, siebie, siebie) powstało niezależnie w okresach Starego i Środkowego Anglika. "Sam" był jednym z pierwszych, wywodzących się z on sam, natomiast "ona", "sama" i "ty" przybierają swoje obecne formy w 1300 roku. "Ja", modyfikacja staroangielskiego "ja", pojawiła się około 1500 roku, podczas gdy "was samych" pojawili się dopiero w latach 1520-tych i "siebie" aż do lat 40-tych. Warto zauważyć, że "sam" jest stosunkowo nowoczesną formą i po raz pierwszy został nagrany w 1827 roku.
• Użycie słowa "jeden" w odniesieniu do mówcy pochodzi z okresu gruzińskiego (1714-1830).
• "Królewska my", w której mówca, zwykle osoba wysokiego urzędu, odnosi się tylko do siebie jako "my", wywodzi się od staroangielskiego, gdy Beowulf, mówiąc o sobie, powiedział: "We pæt ellenweorc estum miclum, feohtan fremedon "(Tłumaczone, jak sądzę," walczyliśmy, walczyliśmy i odważnie ośmieliliśmy się walczyć z wrogiem ") [2]