30 Niepowtarzalne fakty dotyczące skandalu Watergate

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

Skandal Watergate był ogromnym politycznym skandalem, który wstrząsnął Stanami Zjednoczonymi na początku lat 70. XX wieku. Skandal pojawił się po tym, jak pięciu mężczyzn włamało się do Kwatery Głównej Narodowego Komitetu Demokratycznego w kompleksie biurowym Watergate w Waszyngtonie w dniu 17 czerwca 1972 r., A następnie starania administracji prezydenta Richarda Nixona o ukrywanie ich zaangażowania. Skandal doprowadził do odkrycia wielu przypadków nadużywania władzy ze strony administracji i ostatecznie doprowadził do rezygnacji Nixona. Poniżej znajduje się 30 niepodważalnych faktów na temat jednego z największych politycznych skandali w historii Ameryki.

30. Reforma prawna

Skandal Watergate spowodował, że cały zawód prawnika wyglądał źle. Ponad 30 prawników zaangażowanych w skandal stanęło przed jakimś postępowaniem sądowym, w wyniku czego większość szkół prawniczych w Stanach Zjednoczonych zaczęła wymagać kursów dotyczących odpowiedzialności zawodowej. American Bar Association również przepisał swój kod odpowiedzialności z powodu skandalu.

29. Celebrity Journalists

Watergate sprawił, że dwaj mało znani reporterzy, Carl Bernstein i Bob Woodward, stali się sławnymi celebrytami. W rezultacie, w latach 80. James Fallows rzekomo ukuł termin "dziennikarz celebryty", oznaczający fenomen dziennikarzy, którzy stali się bardziej znani niż historie, które opisywali. W dzisiejszych czasach można zobaczyć dziennikarzy celebrytów w każdej formie dziennikarstwa.

28. Znane powiedzenia

Słowa i słowa z Watergate stały się dzisiaj powszechne w Ameryce. Wypowiedź Nixona "Nie jestem oszustem", a deklaracja Prezydenta Forda, że "nasz narodowy koszmar się skończył" jest często powtarzana, ale być może najbardziej rozpowszechnionym sposobem wydarzeń wpłynęło na język narodowy jest użycie sufiksu "brama" na historii wskazać skandal. Aż 200 skandali z "bramą", które pojawiły się na końcu, sprawiło, że od dziesięcioleci pojawiły się nowości.

27. To nie jest nielegalne

W wywiadzie udzielonym przez Davida Frosta w 1977 r. Nixon bronił swoich działań podczas Watergate, mówiąc: "kiedy prezydent to robi, oznacza to, że nie jest to nielegalne", kolejny symboliczny cytat, który wynikał ze skandalu.

26. Oskarżenie lub przebaczenie

Po rezygnacji Nixona urzędnicy walczyli z tym, czy go oskarżyć, czy nie. Art. 1 ust. 3, ust. 7 Konstytucji mówi, że osoba, która została odsunięta od urzędu w drodze aktu oskarżenia i skazania, podlega oskarżeniu, ale nie wypowiedział się na temat prezydenta, który zrezygnował ze stanowiska. Miesiąc później Nixon został ułaskawiony przez prezydenta Forda, kładąc kres debacie. Ford uzasadnił swoją decyzję wyjaśniając, że uważał, że sytuacja jest "amerykańską tragedią, w której wszyscy odegraliśmy rolę".

25. Pochodzenie skandalu

W 1972 roku, gdy republikanin Nixon ubiegał się o reelekcję, Stany Zjednoczone były już głęboko w wojnie w Wietnamie, a kraj był głęboko podzielony, przez co wybory trudno było przewidzieć.

24. Agresywna taktyka

Zespół Nixona uważał, że silna kampania była niezbędna dla prezydenta, a później okazało się, że niektóre z taktyk, które podjęli, były nielegalnym szpiegostwem. W maju 1972 r. Członkowie Komitetu Nixona "Reelect the President" (znanego jako CRP, ale często kpiąco zwanego CREEP) włamali się do centrali DNC, ukradli ściśle tajne dokumenty i podsłuchali telefony biura.

Kompleks biurowy Watergate

23. Undone by Tape

Kiedy podsłuchy, które zespół zainstalował, przestały działać, 17 czerwca grupa pięciu mężczyzn wróciła do budynku Watergate, by wymienić mikrofon. Włamywacze wykorzystali taśmę do przytrzymania zamków w zamkach drzwi. Strażnik Frank Willis zauważył taśmę i zadzwonił na policję, która złapała mężczyzn na gorącym uczynku.

22. White House Plumbers

W 1971 r. Nixon utworzył "Hydraulików Białego Domu", tajną jednostkę, która została stworzona, by powstrzymać wyciek informacji z Białego Domu. Ich pierwszym zadaniem było wykopanie brudu na Danielu Ellsberg, człowieku, który wyciekł z dokumentów Pentagonu. Następnie popełnili szereg przestępstw związanych z CREEP, w tym oczywiście włamania do Watergate.

21. Włamanie o trzeciej randze

Dwa dni po włamaniu, sekretarz prasowy Nixona, Ron Zeigler, próbował pomniejszyć te wydarzenia, nazywając je "włamaniem trzeciej kategorii" na konferencji prasowej w Key Biscayne na Florydzie i mówiąc, że "pewne elementy mogą próbować rozciągnąć to poza co to jest."

Nie jest to wielka masa ludzi!

20. Podejrzane połączenie

Po włamaniu początkowo nie było wyraźnego związku między Nixonem a włamywaczami, ale detektywi stali się podejrzliwi, gdy znaleźli kopie numeru telefonu Białego Domu CREEP pośród skutków włamywaczy.

19. Głębokie gardło

Źródło o nazwie "Głębokie Gardło" było tym, który dostarczył Washington Post informacje o skandalu, gdy informacja stała się dostępna. W żargonie dziennikarskim nazwa ta stanowiła źródło takiego "głębokiego tła", że nie można go nawet cytować anonimowo. Termin ten był także nawiązaniem do filmu pornograficznego z 1972 roku, zwanego także Deep Throat. W końcu okazało się, że "Głębokie Gardło" to nikt inny niż dyrektor FBI, Mark Felt.

Liam Neeson w filmie "Mark Felt"

18. Nie zrobiłem tego!

W sierpniu 1972 r. Nixon wygłosił przemówienie, w którym zaprzeczył jakiejkolwiek wiedzy o włamaniu i jakimkolwiek zaangażowaniu ze strony jego personelu. Opinia publiczna uwierzyła mu i wygrał reelekcję w listopadzie z powodu osuwiska. Aż do śmierci w 1994 r. Nixon nadal głosił swoją niewinność, twierdząc, że mylił się nie "działając bardziej zdecydowanie", gdy chodziło o radzenie sobie z nielegalnościami Watergate.

To nie ja, to oni!

17. Hush Money

Jednym z faktów, które wyszło na jaw podczas śledztwa w Watergate, było to, że Nixon dostarczył włamywaczom setki tysięcy dolarów, by zachować spokój. Dziwne zachowanie kogoś, kto twierdził, że nie zna przestępstwo.

16. Przyjmowanie zarzutu

W 1973 r. James McCord i inni konspiratorzy biorący udział w włamaniu zostali uznani za winnych lub zostali skazani. Przed wydaniem wyroku McCord napisał do sędziego list, w którym urzędnicy republikańscy i urzędnicy Białego Domu wiedzieli o włamaniu i zapłacili oskarżonym, by trzymali buzię na kłódkę.

15. Utrudnianie dochodzenia

Po spłaceniu włamywaczy Nixon i jego personel opracowali plan nakazujący CIA utrudnić śledztwo FBI w sprawie włamania. Stało się to jednym z najpoważniejszych przestępstw, jakie popełnił, ponieważ było to jawne nadużycie władzy prezydenckiej i celowe utrudnianie sprawiedliwości.

14. Łamanie historii

Dzięki informacjom dostarczonym reporterom Bernsteinowi i Woodwardowi przez Deep Throat, Washington Post odegrał kluczową rolę w przełamaniu skandalu. Ale w przeciwieństwie do popularnej opinii, nie były to jedyne papiery z miarkami na tej historii. New York Times, Los Angeles Times i Newsday również odegrały ważną rolę w przełamywaniu skandalu.

13. Rezygnacje

30 kwietnia 1973 r. Czterech najwyższych urzędników Nixona zrezygnowało z powodu skandalu. Byli to John Dean, doradca Białego Domu, HR Haldeman, szef sztabu, asystent Johna D. Ehrlichmana ds. Spraw wewnętrznych oraz prokurator generalny Richard Kleindienst. W przemówieniu do narodu po jego rezygnacji, Nixon oświadczył: "Nie może być wybielenia w Białym Domu" i zobowiązał się do podjęcia kroków w celu oczyszczenia systemu politycznego z rodzaju nadużyć, które pojawiły się podczas Watergate. Było to, oczywiście, zanim jego udział w skandalu został udowodniony.

12. Trujące owoce

Lider mniejszości senatu RPA, Hugh Scott, który miał talent językowy, odegrał kluczową rolę w wyparciu Nixona z urzędu. O rezygnacji głosił: "brak łaski u władzy doprowadził do upadku z łaski. Ten zgniły winorośl z Watergate wytworzył trujące owoce, a wszystkie karmione nim rośliny powinny zostać wyrzucone z ogrodu Eden."

11. Taśmy Nixon

W 2014 r., W samą porę na 40. rocznicę rezygnacji Nixona, historycy Douglas Brinkley i Luke Nichter opublikowali "Nixon Tapes 1971-72". W latach 1971-1973 Nixon potajemnie nagrał 3700 godzin rozmów telefonicznych i spotkań. Jak na ironię, właśnie te nagrania doprowadziły do jego ostatecznej rezygnacji z funkcji prezydenta.

10. Przywilej wykonawczy

Podczas śledztwa Nixon próbował powstrzymać jego tajne taśmy przed uwolnieniem. Jego prawnicy argumentowali, że przywilej egzekutywy oznaczał, że Nixon może zachować prywatne taśmy, ale sędzia John Sirica, komisja senacka i niezależny prokurator specjalny Archibald Cox chcieli kaset. Ich determinacja, by zabezpieczyć taśmy, doprowadziła do wydarzeń znanych jako masakra w sobotę.

9. Sobotnia nocna masakra

W ramach śledztwa Cox wezwał tajne taśmy Nixona. Nixon próbował wydać Coxowi nakaz wykonawczy, zmuszając go do zaprzestania poszukiwania taśm, ale Cox mu odmówił. W rezultacie 20 października 1973 r. Nixon zwolnił Coxa i przyjął rezygnację prokuratora generalnego Elliota Richardsona i zastępcy prokuratora generalnego Williama Ruckelshausa, wydarzenia zwanego masakrą sobotnią. Nixon rozkazał zarówno Richardsonowi, jak i Ruckelshausowi wystrzelić Coxa, ale odmówili i zrezygnowali ze swoich stanowisk w proteście. Zastępca Richardsona, Robert Bork, z niechęcią przestrzegał.

Archibald Cox

8. Konsekwencje

Po ataku Nixona na jego własny departament sprawiedliwości ponad 50 000 Amerykanów wysłało telegramy do Waszyngtonu, a 21 członków Kongresu przedstawiło prezydentowi artykuły o impeachmentu. W obliczu przytłaczającego protestu Nixon wyznaczył nowego prokuratora specjalnego i dochodzenie zostało wznowione. Ostatecznie Nixon zgodził się wydać niektóre taśmy, ale nadal nie wydał ich wszystkich.

7. Poddaj się taśmom!

24 lipca 1974 r. Sąd Najwyższy jednomyślnie nakazał Nixonowi przekazanie taśm. Sąd odrzucił swoje roszczenie do "bezwzględnego, bezwarunkowego przywileju prezydenta, który byłby wolny od postępowania sądowego we wszystkich okolicznościach". Ponad 64 kasety przekazano prokuratorowi specjalnemu.

6. Brakujące minuty

Po sprawdzeniu taśm okazało się, że 18-minutowy odcinek taśm został wymazany. Uważa się, że brakująca część zawierała rozmowę Nixona i Haldemana na temat aresztowań Watergate. Osobista sekretarka Nixon, Rose Mary Woods, twierdziła, że przypadkowo nagrała nagrania, gdy naciskała niewłaściwy pedał, ale kiedy poproszono ją o pokazanie, jak to się stało, okazało się, że jest tak nieprawdopodobna, że zasadniczo pomija jej wyjaśnienia. Uważa się, że jest znacznie bardziej prawdopodobne, że Nixon sam wymazał taśmy, ponieważ zawierały one rażąco obciążające informacje.

Ja to zrobiłem!

5. Nigdy nie dawaj Zakonu

Wbrew powszechnemu przekonaniu, Nixon nigdy nie zarządził włamania do Watergate. Zatwierdzenie tego aktu pochodzi od prokuratora generalnego Nixona i przewodniczącego CREEP Johna Mitchella. Zbrodnie Nixona były związane z zmową w następstwie, by zdystansować jego administrację od skandalu.

4. Watergate trafia do filmów

Odkąd wybuchł skandal, Watergate dostarcza Hollywood karmę do opowiadania. Jednym z pierwszych (i najbardziej znanych) filmów był film All the President's Men z 1976 roku, w którym wystąpili Robert Redford i Dustin Hoffman jako Woodward i Bernstein. Jest również wspominany jako jeden z najlepszych filmów o dziennikarstwie, jaki kiedykolwiek powstał. W 2008 r. Dramat historyczny Rona Howarda Frost / Nixon był nominowany do pięciu Oscarów. Zamiast przedstawiać samą Watergate, film skupił się na następstwie - w szczególności na serii wywiadów Nixona z Davidem Frostem, gdzie wygłosił słynny "kiedy prezydent to robi, to znaczy, że nie jest nielegalny". Inne filmy to komedia z 1999 r. Dick, i bardziej poważny biograficzny Nixon z 1995 roku Oliver Stone . Nawet Forest Gump zaangażował się w akcję, krótko zwracając się do Watergate w filmie.

3. Komitet kościelny

Podczas rozprawy pojawiły się obawy o FBI badające obywateli amerykańskich do celów politycznych. Obawy te potęgowała opowieść z New York Timesa o zarzutach o szpiegostwo w CIA. Komitet Kościelny przeprowadził przesłuchania po Watergate dotyczące tych i innych tajnych działań. W rezultacie narodził się Foreign Intelligence Surveillance Act z 1978 roku, który stworzył sąd FISA do zatwierdzenia operacji nadzoru, które były kwestią bezpieczeństwa narodowego.

2. Gra się kończy

Taśmy przekazane Specjalnemu Prokuratorowi dowiodły, że Nixon był nie tylko częścią ukrytej sprawy, ale także współwinnym zbrodni Watergate. Ta nieznana wcześniej taśma dźwiękowa udokumentowała plan między Nixonem i Bobem Haldemanem, by zablokować śledztwo, ponieważ CIA twierdziło, że FBI twierdzi, że włamania zostały popełnione z powodu kwestii bezpieczeństwa narodowego. Racjonalizacja była całkowicie fałszywa.

Wobec pewnych oskarżeń, 8 sierpnia 1974 r. Nixon złożył jednogłosowy list rezygnacyjny, który po prostu powiedział: "Niniejszym rezygnuję z urzędu prezydenta Stanów Zjednoczonych". Twierdził, że skandal Watergate uniemożliwił mu wykonanie obowiązki. Później zorganizował konferencję prasową, na której powiedział: "Zawsze starałem się robić to, co najlepsze dla narodu". Następnego dnia, kiedy on i jego żona wyruszyli helikopterem Marine One, dał swój znak rozpoznawczy V-sign.

1. Post-Script

Wraz z upublicznieniem kolejnych taśm Nixon pojawiły się dziwne szczegóły dotyczące jego rozmów. W jednym z nich mówi długo o życiu seksualnym pand, a inne nagrania ujawniają antysemityzm Nixona, a także jego i Henry'ego Kissingera poparcie dla ludobójstwa, którego dopuścił się rząd Pakistanu przeciwko Birmańczykom. Choć przedstawił fasadę nie żałując, trudno uwierzyć, że Nixon nie odczuwał żalu z powodu wszystkiego, co się wydarzyło i wszystkiego, co zostało ujawnione, tylko dlatego, że był pierwszym prezydentem USA, który nagrywał całą swoją działalność.