Starożytny kamień w Londynie, który ma być ważny, ale nikt nie pamięta dlaczego

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Chociaż wiele wskazuje na Johna Stowa Survey of London (1598), gdzie określa 10. wiek jako pierwsze wzmianki o kamieniach w druku (twierdzi, znalazł wzmiankę o kamieniu w dokumencie z 900s AD), inni czują się bardziej komfortowo powołując się na listę właściwości katedry w Canterbury od gdzieś na przełomie XII wieku, gdzie się wymienia Eadwaker æt lundene stane.

Bez względu na to, że w średniowieczu Kamień Londyński był takim miejscem w mieście, że nawet mieszkańcy włączyli go do swoich nazw, takich jak Ailwin z London Stone. Bez wątpienia ważne, że w XV wieku punkt orientacyjny był postrzegany jako symbol Londynu i być może Anglii; to pomaga wyjaśnić, dlaczego, gdy Jack Cade prowadził rebelię przeciwko Henrykowi VI w 1450 roku, podobno uderzył Kamień Londynu swoim mieczem, zdobywając miasto dla siebie, uwiecznione przez Szekspira w Król Henryk VI, część II, Akt IV, Scena VI.

W XVI wieku popularną teorią pochodzenia kamienia było to, że był on używany przez Rzymian podczas ich okupacji (około 43 AD - 410 AD) jako Millarium lub centralny kamień milowy, od którego zmierzono wszystkie odległości. Charles Dickens przytacza nawet to wyjaśnienie Słownik z Londynu (1879).

W XVIII wieku niektórzy spekulowali, że kamień został użyty do kultu przez druidów, chociaż nie ma dowodów na poparcie tego.

W XIX wieku, gdy zainteresowanie spirytualizmem stało się bardziej powszechne, niektórzy twierdzili, że kamień londyński był Paladium lub talizman pochodzący z czasów rzymskich i legendarnego brytyjskiego założyciela. W tym czasie pojawiło się znane powiedzenie: "Dopóki Kamień Brutusa jest bezpieczny, tak długo rozkwitnie Londyn".

W XX wieku poważni archeolodzy zaczęli wkopać się w kamień lwowski, a niektórzy odkryli, że znajduje się on w centrum lub przy bramie, gdzie znajduje się duża rzymska struktura, czasami określana jako pałac gubernatora lub pretorium, był.

Dzisiaj ci, którzy wierzą w ley linieproste "linie", które łączą miejsca o znaczeniu historycznym lub geograficznym, twierdzą, że Kamień Londyński jest poprzecinany kilkoma liniami, podczas gdy inni twierdzą, że kamień został ustawiony w centrum starego rzymskiego miasta, w hołdzie Jowisza.

Dodatkowe fakty:

• Od około 10 000 lat temu ludzie zamieszkiwali okolice Salisbury w Anglii zwane Stonehenge. Sięgając do 7500 lat przed naszą erą odkryto krzemienne narzędzia i fragmenty, a inne dowody archeologiczne wskazują na stosunkowo nieprzerwane zamieszkiwanie od tego czasu.
• Od około 3500 rpne ludzie w regionie budowali pomniki, poczynając od prac ziemnych, z których co najmniej jeden miał prawie dwie mile długości, a doły na jego wschodnim i zachodnim krańcu. Krótko po, około 3000 pne, starożytni budowniczowie wiercili posthole, chociaż nie jest jasne, czy pierwsze otwory zostały użyte do drewnianych słupków lub bluestonów. Niezależnie od tego, do 2600 pne, na tym miejscu powstały dwa koła bluestonów.
• Około 2400 pne w centrum pierścienia podobnych kamieni z kamiennymi nadprożami, które je łączyły, wzniesiono pomnik z kamieni sarsenów w kształcie podkowy. W ciągu stulecia w podkowę unosił się pierścień z niebieskich pierścieni, a drugi pomiędzy nim a zewnętrznym pierścieniem sarsen.
• Kamień "pięty" Stonehenge wyrównuje się z dołami starego, długiego, ziemnego pomnika. Z kolei te doły są zbieżne z zachodem i wschodem słońca letniego przesilenia.
• Co godne uwagi, bluesty, które ważyły aż cztery tony, pochodziły z Walii i zostały w jakiś sposób przetransportowane ponad 140 mil do Salisbury. Niektórzy uważają, że kamienie zostały poruszone przez starożytnych ludzi za pomocą tratw, a inne teoretyzujące lodowce lodowcowe mogły je przenieść.
• Te kamienie są jeszcze większe, ważą do 25 ton (i stoją na wysokości 30 stóp) i zostały w jakiś sposób przetransportowane z Marlborough Downs, 20 mil na północ.
• Henge został zdefiniowany jako rowu w ziemnym banku z co najmniej jednym wejściem przez bank. Jak na ironię, skoro Stonehenge ma swój bank w rowie, nie może to być technicznie henge, ale raczej kamienny krąg.
• Wielka Brytania jest usiana kamienne kręgi i henges, z pierwszymi numerami około 1000, a druga około 120, które, jeśli moje obliczenia są poprawne, jest jednym starożytnym pomnikiem na każde 80 mil kwadratowych.
• Cecil Chubb był ostatnią osobą, która posiadała Stonehenge, kupując ją w 1915 roku na podstawie kaprysu za równowartość 800 000 $ dzisiaj. Według BBC dał ją swojej żonie w prezencie, którego ona z kolei nie doceniała. Trzy lata później przekazał ją Anglii.