Ten dzień w historii: 30 czerwca - Zła kostka, która zniknęła z wiatrem

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 30 czerwca 1956

Aby złagodzić jej znudzenie, jej mąż, John Marsh, przyniósł jej niekończące się stosy książek z biblioteki Carnegie w Atlancie. Wkrótce Margaret zapoznała się z każdą sekcją z wyjątkiem matematyki i nauk ścisłych. Zasugerował, żeby dobrze wykorzystać swoje talenty i napisać własną książkę, by się zabawić.

Postawiła się na swoim maleńkim biurku w rogu salonu i zaczęła tworzyć legendarną opowieść o miłości, wojnie i przeżyciu, które podnieciły pokolenia fanów. Kiedy "Gone With the Wind" ukazało się 30 czerwca 1936 roku, sprzedało się w milionie egzemplarzy w ciągu sześciu miesięcy i wygrało nagrodę Pulitzera w 1937 roku. Nikt nie był bardziej zaskoczony niż Mitchell, który był zaskoczony jej nieoczekiwanym pędzlem ze sławą..

Trudno sobie wyobrazić, że tak rozległa i olbrzymia historia mogła powstać w przestrzeni tak małej i skromnej. Margaret Mitchell napisała swoją pierwszą i jedyną powieść w maleńkim dwupokojowym mieszkaniu w Atlancie tuż przy Peachtree Street. Nazywała to "wysypiskiem", a kiedy wyrosła na drodze w rezydencji, musiało to być jedno. Ale powiedziała to bez śladu goryczy, ponieważ jej życie było podobno szczęśliwe.

Mitchell nie musiała się zbytnio starać analizować okresu wojny domowej, aby napisać swoją epicką powieść. Przez lata czytała o wojnie z różnych źródeł i dorastała, słysząc relacje z życia na żywo z Antebellum w Georgii. Margaret rozlewała listy wymieniane między dziadkami podczas wojny i czytała artykuły napisane przez jej ojca i brata w Biuletynie Historycznym w Atlancie.

Nie była osobą, która robiła notatki lub używała konturów, wolała pracować nad rozdziałami w głowie, a następnie przechowywać je osobno w kopertach z manili. Mitchell napisał najpierw ostatni rozdział, a ostatnie kilka stron wisi w Centrum Historycznym w Atlancie. Tak więc, oczywiście, zawsze wiedziała, że Rhett skończy się nie cholernie.

Kiedy Mitchell poprosił redaktora w nowojorskim wydawnictwie MacMillan o nazwisku Harold Latham, aby przyjrzał się jej rękopisowi "Przeminęło z wiatrem", wszystko mu się podobało - z wyjątkiem imienia głównego bohatera. Margaret zgodziła się przełączyć ją z Pansy na Scarlett i urodziła się jedna z najbardziej pamiętnych nazw w literaturze i filmach.

Chociaż Mitchell nie brała udziału w filmowej adaptacji swojej książki, wzięła udział w premierze filmu w Atlancie Przeminęło z wiatrem w grudniu 1939 r. Niestety zmarła zaledwie dziesięć lat później, w wieku 48 lat, kiedy uderzyła ją pędząca ciężarówka przejeżdżająca przez Peachtree Street.

Wiele aspektów Przeminęło z wiatrem straciło swój urok na przestrzeni lat. Wiele z tego jest, słusznie, postrzegane jako rasistowskie, i trudno jest wywnioskować, że Południe ma moralną przewagę w wojnie domowej, zwłaszcza jeśli chodzi o niewolnictwo. Ale dla legionów fanów, którzy nazywają siebie "Windies", nie chodzi o takie rzeczy.

Dla większości chodzi o niesamowitą odwagę Scarlett w obliczu skrajnej ruiny i jej zdolności do przystosowania się do sytuacji, w której musi przetrwać. Kiedy reszta Starego Południa rozpada się wokół niej, Scarlett znajduje sposób, by nie tylko ominąć, ale i dobrze się rozwijać. Ta wiadomość przekracza wszystko, co dzieje się w fabule, i sprawia, że Scarlett O'Hara jest nowoczesną Amerykanką, z którą należy się liczyć, podobnie jak Margaret Mitchell.