Jak wiercenie otworu 14 cali przypadkowo utworzyło głębokie morskie jezioro o długości 1300 stóp z poprzedniego głębokiego słodkowodnego rzędu 10 stóp

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Wokół dużych podziemnych kopuł soli można często znaleźć olej. Jak wyjaśnił jeden z doktor Whitney J. Autin, "… sól porusza się w górę i przenika przez otaczające warstwy … a ten przekłucie wytwarza wady i fałdy w otaczających osadach, tworząc idealny mechanizm do zatrzymywania oleju".

Jako taki, Texaco wykonywał wiercenia w jeziorze. 20 listopada 1980 r. Załogi na platformie wiertniczej w jeziorze wpadły na pewien problem. Mając nieco ponad 1200 stóp, ich siewnik został pochwycony. Zwykle nie stanowiło to większego problemu, ponieważ pracowali, aby go uwolnić. W trakcie tego procesu usłyszeli kilka głośnych popów, po czym platforma wiertnicza przechyliła się, jakby miała się zapaść. Mężczyźni wysiedli z platformy i do brzegu tak szybko, jak to możliwe. Ani chwili za wcześnie. Zaledwie 19 minut po tym, jak ich wiertło się zatarło, patrzyli z brzegu, gdy ogromna platforma (150 stóp wysokości) przewróciła się i zanurzyła w głębokie na 10 stóp jezioro …

Następnie zdumieni wiertnicy obserwowali, jak powoli formuje się wir, który wkrótce osiąga ćwierć mili szerokości i koncentruje się na miejscu wiercenia ropy. Whoopsadoodle.

W tym samym czasie pracownicy naftowi obserwowali, jak zwierciadło 5 milionów dolarów znikają w jeziorze, pracownicy kopalni soli pod jeziorem zauważyli, że coś jest nie tak; Znaleziono strumień wody płynący wzdłuż dna szybu kopalni na wysokości około 1300 stóp kopalni, która w najgłębszym miejscu spadła do około 1500 stóp. Ponieważ woda nie powinna znajdować się w kopalni, podniesiono alarm ewakuacyjny. Foreman Randy LaSalle poprowadził wózek do rejonów kopalni, gdzie nie można było zobaczyć sygnału alarmowego, upewniając się, że wszyscy wiedzą o ewakuacji. Do czasu, gdy ci z najgłębszych obszarów kopalni dotarli do windy, napotkali wodę sięgającą kolan. Pomimo tego, że kopalnia szybko napełniała się wodą, a winda wyjściowa mogła przyjąć tylko osiem osób naraz, wszyscy 55 górnicy zostali skutecznie ewakuowani.

Górnicy nie wiedzieli, co wydarzyło się w tym czasie, ale z dostępnych dowodów wynika, że załoga wiertnicza błędnie obliczyła ich położenie, a zamiast znajdować się kilkaset stóp od kopalni soli, zamiast tego byli bezpośrednio część tego i przeniknęła do kopuły soli. Początkowy otwór wynikający z tego błędu miał tylko 14 cali szerokości, ale rozpylanie wody przy bardzo wysokim ciśnieniu szybko poszerzyło otwór. Woda rozpuszczała również filary soli podtrzymujące sufit kopalni, powodując zawalenie się szybów.

Poszerzenie dziury i zawalenie się kopalni wzmocniło wannę na powierzchni jeziora, co spowodowało poważne zniszczenia. Doki, kolejna platforma wiertnicza, 70-akrowa wyspa na środku jeziora, jedenaście barek, pojazdy, drzewa i parking w pobliżu jeziora zostały wsysane do kopalni poniżej. Wciąganie wiru było tak silne, że odwróciło przepływ 12-milowego kanału Delcambre, który odprowadził jezioro do Zatoki Meksykańskiej.

Trzy godziny po pierwszych oznakach ucisku, trzy do czterech miliardów galonów wody, które powstały w jeziorze, zniknęło prawie całkowicie, spadając do kopalni poniżej, pozostawiając rozległy krater. Kanał do tyłu tworzył 160-stopowy wodospad, który stopniowo uzupełniał jezioro, tym razem z słoną wodą z Zatoki.

10-metrowe, głębokie, słodkowodne jezioro było teraz słonowodne, około 1300 stóp głębokości w dobrej jego części.

Co zaskakujące, w wyniku katastrofy nie doszło do śmierci ani poważnych obrażeń, chociaż ekosystem jeziora został na zawsze zmieniony. Ponadto trzy psy zginęły w wypadku. Złożono wiele spraw sądowych, wszystkie rozstrzygnięte poza sądem, kosztowały Texaco około 45 milionów dolarów odszkodowania, z czego około 32 miliony dolarów trafiło do Diamond Crystal.

Fakt premiowy:

Kolejna dziwna katastrofa w jeziorze w latach osiemdziesiątych miała miejsce 21 sierpnia 1986 r., Kiedy to Jezioro Nyos w Kamerunie wyemitowało nagle około 100 000 - 300 000 ton dwutlenku węgla, który zadusił 1700 osób i 3500 zwierząt w pobliskich miastach. Jak to się stało? Pod jeziorem Nyos znajduje się żyła magmy. Dwutlenek węgla wycieka z lawy do wody, powodując niższy, niższy poziom wody w jeziorze, który ostatecznie ulega przesyceniu. Jezioro zwykle pozostaje stabilne w ten sposób, ale punkt krytyczny został osiągnięty 21 sierpnia 1986 r., A CO2 wylatywał z jeziora, w czymś, co nazywano erupcją limnicką. Aby zapobiec nawrotowi, zainstalowano rury, które spuszczają wodę z dolnych warstw jeziora na szczyt, umożliwiając ciągłe uwalnianie dwutlenku węgla w miarę upływu czasu, zamiast budować.