Czy Fidel Castro był naprawdę blisko w głównych ligach?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Istnieje długa historia władców chwalących się swoimi talentami sportowymi. Starożytni egipscy królowie czasami używali sportowych umiejętności, aby pokazać męskość i zainspirować do strachu. Cesarz rzymski Commodus lubił wchodzić na ring gladiatorów, często pytając o rannych lub osłabionych przeciwników, aby mógł wyglądać lepiej. (Tak, był częściową inspiracją do filmu Gladiator. Podobnie jak w filmie, jego siostra próbowała go obalić po tym, jak odszedł nieco z bujaka.) W XVI wieku król Henryk VIII postanowił pochwalić się kobietą; to także prawie go zabiło. Nawet w czasach współczesnych Kim Dzong Il (prawdziwe imię Jurij Irsenowicz Kim) nalegał, aby w pojedynczej rundzie golfowej miał 11 dołków, a Władimir Putin zastrasza czarnymi pasami judo (nie wspominając już o bez koszuli- rzecz na koniu).

Kuba Fidel Castro nie była inna. Przez lata istniała legenda, że ten długoletni władca (który aż do śmierci był konsultowany w sprawie ważnych decyzji) miał tak niesamowitą fastball i nikczemną krzywiznę, że wszystkie zespoły Major League śliniały się nad nim. Powodem, dla którego nigdy nie przyjmował lukratywnych ofert od tych drużyn, przynajmniej według legend, było to, że wierzył, że ma lepsze rzeczy do zrobienia - wiesz, jak rozpocząć rewolucję. Czy w tych twierdzeniach była jakaś prawda? Czy Castro był właściwie kubańskim Koufaxem?

Urodzony w 1926 r. Fidel Castro był synem bogatego hiszpańskiego farmera trzciny cukrowej, który przybył do kraju podczas wojny o niepodległość Kuby. Jego matka była pracownikiem domowym na farmie ojca. Castro dorastał w czasach, gdy profesjonalne ligi baseballowe zaczynały przyczółek na Kubie. Podobieństwa istniały w amerykańskich ligach, ale w przeciwieństwie do USA, kubańskie ligi zawodowe nie były podzielone przez rasę (przynajmniej po 1900). Czarni, łacińscy i biali gracze wzięli pole razem. Negro Leagues czasami rekrutowało graczy z kubańskich lig, takich jak Baseball Hall of Famers Cristóbal Torriente i Rube Foster. Z kolei wielu graczy z ligi Negro - legendy takich jak Josh Gibson, Satchel Paige i Cool Papa Bell - regularnie chodzili na Kubę na bal zimowy. W rzeczywistości w latach trzydziestych talent gwiazdowy był tak wielki w kubańskich ligach, że niektórzy historycy baseballu wierzą, że rywalizował on z poziomem gry w Major League Baseball.

Jeśli chodzi o Castro, był on rzeczywiście dzbankiem w liceum, ale bardziej wyróżniał się spośród innych sportów, takich jak koszykówka, bieganie i ping-pong. W rzeczywistości istnieją udokumentowane dowody na to, że był on uznawany za jednego z najlepszych sportowców w wieku szkolnym w Hawanie podczas swojego pierwszego roku. Jeśli chodzi o baseball, był wystarczająco dobry, aby przetrwać pitching na poziomie szkoły średniej, ale nie poza nią.

A 1989 Harper's Magazine artykuł zauważył również, że New York Giants widział wielki potencjał w przyszłym dyktatorze, gdy był na Uniwersytecie w Hawanie. W swoim artykule harcerka przypomniała sobie, że Castro był "wielkim dzieckiem, który rzucił złowrogą krzywą piłkę … nic amatorskiego o swoje boiska" i był "dobrym kandydatem, ponieważ mógł rzucić i pomyśleć w tym samym czasie." Po kilku dniach by rozważyć, Giants wydali Castro ofertę z rzekomą premią do podpisu w wysokości 5 000 $ lub około 65 000 $ (niezrównana premia dla kubańskiego gracza dnia); doniesiono, że Castro ogłuszył urzędników Giants, odrzucając umowę.

Niestety, dla tych, którzy lubią dobrą historię "Co jeśli?", Udokumentowane dowody po prostu nie obsługują żadnej z tych legend. Istnieją dowody na to, że Castro był obserwowany przez harcerzy Major League Baseball, ale to z powodu uporu Castro. Miał zwyczaj pokazywania się nieproszonym do prób na śmiech. Mógł bić, ale zwiadowcy zwracali na niego niewielką uwagę i nie wydawało mu się, by poważnie rozważał kiedykolwiek profesjonalny pitching, nawet gdyby byli zainteresowani.

Wiele lat później wspomniana harcerz Cambria, która, jak to ogólnie mówią legendy, była zakochana w młodej Kubie, powiedziałaby, że pamiętał Castro jako kogoś, kto ma "dobrą krzywą", ale "niewiele z fastballu" i nie był uważany za kogoś, kogo Senatorowie chcieli podpisać.

Jeśli chodzi o historię o Giants, istnieje kilka poważnych nieścisłości, które powinny umieścić tę historię w stosie mitów. Po pierwsze, Castro nigdy nie grał w college'u, w przeciwieństwie do wielu różnych legend Castro / baseball. (Grał w koszykówkę jako student pierwszego roku na Uniwersytecie w Hawanie.) Drugi, i co najważniejsze, raporty zwiadowcze Harper's Magazine cytowane zostały sporządzone.

Jedyną częścią tych historii, które mają sens, jest Castro, który odrzuca propozycję gry w Majors. Byłoby to całkiem prawdopodobne, gdyby miał takie oferty. Widzisz, to było na długo przed wiekiem, kiedy większość graczy robiła wystarczająco dużo w swojej karierze, aby ustawić je na całe życie. Dzisiaj przeciętna pensja Major League Baseball wynosi prawie 5 milionów dolarów rocznie i szybko rośnie, w połowie lat czterdziestych nawet najlepszy gracz w baseballie zarabiał tylko około 27 000 $ na sezon (dzisiaj około 360 000 $). Baseball był prawdopodobnie zabawa sposób na zarabianie na życie, ale dla przeciętnego gracza nie był to sposób na bogacenie się, a dla wielu nie był to nawet dobro życia. Co więcej, jeden miał tylko krótką okazję do gry i ryzyko kontuzji kończącej karierę lub jakiegoś młodego parodiującego, który zajął twoje miejsce, zawsze się zbliżało.

Z drugiej strony, Castro pochodził z bardzo zamożnej rodziny i miał wspaniałe perspektywy w polityce i prawie - ścieżkę kariery, która była w tym czasie o wiele bardziej prestiżowa i prawdopodobnie drastycznie zarobiłaby na dłuższą metę, nawet bez ostatecznie prowadząc rewolucję. Praca z czymś takim jak baseball w tej erze byłaby dla niego wielkim krokiem.

W każdym razie, poza mitami o Castro, który jest niesamowity w rzucaniu i łapaniu nosa w Major Leagues, jedna raczej słynna i apokryficzna opowieść o castingowych wyczyny Castro, które wciąż robią rundy dzisiaj, nawet w wielu innych renomowanych publikacjach, obejmuje prawdziwego majora Liga Baseballista twierdząc, że kiedyś spotkał Castro w pudełku pałkarza. Legenda pojawiła się po raz pierwszy w czerwcu 1964 roku Magazyn sportowy, około dziesięć lat i pół po rzekomo miało miejsce.

W tym artykule czeladnik MLB o nazwisku Don Hoak twierdzi, że grał w grze Kubańska Liga Zimowa, kiedy wybuchł protest i studenci rzucili się na pole. Przewodnimi uczniami byli Castro. On zaatakował kopiec i wziął piłkę z dzbana, w końcu rzucając fastballs dla Hoaka, by spróbować trafić, kilka wąsko ominęło jego głowę. Wreszcie, nikt nie robił nic z tym sabotażystą, Hoak krzyczał na policję, a intruz został usunięty z pola bitwy. Podczas gdy Hoak wyjaśnia w artykule, że nie zgadza się z polityką Castro, to z pewnością jest on pod wrażeniem naturalnego talentu Castro.

Oczywiście, mimo że ta historia od dawna uważana jest za prawdziwą, prawie nikt nie kwestionuje jej aż do niedawna, nigdy tak naprawdę się nie wydarzyło. Czy to przez posiadanie fałszywej pamięci (wszyscy mamy ich szokującą ilość, chociaż nigdy nie lubimy się do tego przyznać), błędną tożsamość, czy celowe tworzenie historii, wiemy na pewno, że Hoak był tu błędny dzięki historykowi baseballu Everardo Santamarinie który głęboko zagłębił się w tę sprawę. Widzisz, poza ogromną ilością innych problemów, które Santamarina znalazł w opowiadaniu, dymiący pistolet bierze się z faktu, że Hoak grał na Kubie w sezonie zimowym 1953-1954. W jakim momencie był Castro? Był w więzieniu, wcześniej został aresztowany; nie został zwolniony do 15 maja 1955 r.

Cztery lata później rebelianci prowadzeni przez Castro usunęli Fulgencio Batistę. Podczas rządów Castro, by skonsolidować władzę, zakazał profesjonalnej baseballizacji z wyspy, wierząc, że ją zepsuje. Baseball miał być tylko grą amatorską.

Wiele osób myśli o "prawie" karierze baseballowej Castro jako o jednym z najlepszych w historii "Co jeśli?" - podobnie jak "Co by było, gdyby Akademia Sztuk Pięknych w Wiedniu przyjęła wniosek Hitlera?", Co pozwoliło mu na kontynuowanie ambicji artysta, zamiast ostatecznie dołączyć do armii. W tym przypadku: "Co by było, gdyby Castro grał w baseball w Major League zamiast pomagać w podburzaniu do rewolucji i stawaniu się dyktatorem?" Chociaż nigdy się nie dowiemy, jedno jest pewne - Castro nigdy nie był nawet na tyle dobry, by zagrać w Major Leagues i nigdy nie było żadnego zainteresowania ze strony zwiadowców, by zobaczyć, jak próbuje.