Stany Zjednoczone nie mają oficjalnego języka

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Prezydent Theodore Roosevelt oświadczył w 1907 roku: "Mamy w tym kraju miejsce na jeden język, a to jest język angielski, ponieważ zamierzamy zobaczyć, że tygiel zmienia nas jako Amerykanów w amerykańskie obywatelstwo, a nie jako mieszkańców w poliglotowy pensjonat."

Nie był pierwszym, który wyraził to uczucie. W roku 1780 zaproponowano Kongresowi Kontynentalnemu przyszłego Prezydenta Johna Adamsa, że językiem urzędowym tego narodu powinien być język angielski. Nie było to popularne pojęcie głównie dlatego, że Amerykanie w tym czasie mówili różnymi językami. Tak więc pomysł wybrania jednego z bardziej popularnych i uczynienia go językiem urzędowym był postrzegany jako "niedemokratyczny i zagrażający wolności osobistej".

Podczas gdy angielski zaczął dominować w Stanach Zjednoczonych, 232 lata później wciąż nie został oficjalnym językiem z mniej więcej tego samego powodu, którego nie było w 1780 roku. W rzeczywistości, Amerykańska Unia Wolności Obywatelskich twierdzi, że deklarowanie języka angielskiego jako oficjalny język Stanów Zjednoczonych naruszyłby pierwszą poprawkę.

Mimo to starania o język narodowy ogłaszane na poziomie federalnym wydają się pojawiać co kilka dziesięcioleci, a szczególnie ostatnio wywołało to wzrost liczby rdzennych użytkowników języka hiszpańskiego w Stanach Zjednoczonych (z około 10% do 13% w ciągu ostatnich kilku lat). dekada). Jak dotąd żaden projekt ustawy z tym sprzężonym nie stał się prawnie wiążący z tym jeźdźcem. Główny argument za deklarowaniem języka narodowego jest przedstawiony powyżej przez Prezydenta Teodora Roosevelta i poniżej przez kongresmana Steve'a Kinga, który ostatnio próbował wprowadzić "Ustawę o jedności języka angielskiego":

Wspólny język to najbardziej jednocząca siła znana w historii. Potężniejsza niż rasa, pochodzenie etniczne, silniejsza niż zwykłe doświadczenia, a nawet religia …

Bez względu na to, podstawowa linia rozumowania "jednocząca siłę" jest ogólnie zdziesiątkowana przez językoznawców i historyków, takich jak stosunkowo niedawno przez Lingwistyczne Społeczeństwo Ameryki która pod koniec lat osiemdziesiątych przyjęła rezolucję przeciwko środkom "tylko po angielsku", ponieważ "opierała się na błędnych przekonaniach na temat roli wspólnego języka w ustanawianiu jedności politycznej …". I rzeczywiście, jeśli język był tak jednolity, wielu znanych rodowitych Anglików którzy pomogli pobudzić rewolucję amerykańską i wielu kolonizujących językowo kolonistów, którzy związali się w tej rewolucji, pomimo różnic w ich ojczystych językach, najwyraźniej by tego nie zrobili, gdyby tak było. Istotna była tutaj podstawowa ideologia podstawowa, która w rzeczywistości jednoczy naród lub powoduje konflikty, gdy te podstawowe zasady nie są zgodne w społeczeństwie. Oczywiście wtedy ludzie zwykle mówili wieloma językami, co niestety nie jest już powszechne w Stanach Zjednoczonych. Nie jest więc całkowicie zaskakujące, że nie postrzegają języka ojczystego jako tak ważnego i że dzisiaj "zagrożenie" innym językiem staje się powszechne poza angielskim, było nieco bardziej znaczącym problemem.

Pomimo braku oficjalnego języka na poziomie federalnym, 28 państw ogłosiło, że język angielski jest językiem urzędowym ich samorządów lokalnych, z których większość zrobiła to w ciągu ostatnich kilku dekad, gdy ruch "Tylko język angielski" zyskał na wartości. Jednak w związku z tytułem VI ustawy o prawach obywatelskich z 1964 roku, jeśli państwa te chcą otrzymać fundusze federalne lub wsparcie, każdy podmiot publiczny w państwie, który otrzymuje fundusze federalne, musi dostarczyć wszystkie istotne dokumenty w każdym języku, które każdy klient tej agencji mówi. Prezydent Kennedy miał to do powiedzenia jako uzasadnienie powyższego:

Prosta sprawiedliwość wymaga, aby fundusze publiczne, do których wnosili wszyscy podatnicy wszystkich ras [kolory i pochodzenie narodowe], nie były wydawane w sposób zachęcający, okopujący, subsydiujący lub skutkujący dyskryminacją rasową (kolorową lub narodowościową).

W końcu fakt, że angielski nie jest oficjalnym językiem Stanów Zjednoczonych, nie powstrzymał go od stania się dominującym językiem w kraju, z rodowitymi Anglikami obejmującymi około 82% populacji, rdzenni hiszpańskojęzyczni dzwoniący w numer dwa na około 13%, a różne inne języki europejskie i azjatyckie stanowią większość salda. Jednak pomimo, że około 18% populacji USA natywnie mówiąc językiem innym niż angielski, pełne 96% obywateli USA mówi płynnie po angielsku. Tak więc, jeśli nie zdarzy się coś katastrofalnego, w przewidywalnej przyszłości wydaje się mało prawdopodobne, że angielski będzie nigdzie de facto językiem Stanów Zjednoczonych.

Jeśli spodobał Ci się ten artykuł i poniższe fakty, możesz również polubić:

• Niezwykle głupi politycy, "Słaby przegląd" Waszyngtonu, Kathryn i Ross Petras
• Aktualna wersja flagi USA została zaproponowana przez ucznia liceum, który początkowo otrzymał tylko B - za swój projekt
• Meksyk jest naprawdę nazywany "Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi" i innymi Meksykańskimi faktami
• Stany Zjednoczone kiedyś planowane na Nuking the Moon
• Wstępnie krojony chleb został raz zbanowany w Stanach Zjednoczonych

Dodatkowe fakty:

• Stany Zjednoczone mają obecnie piątą największą populację rdzennych użytkowników języka hiszpańskiego na świecie za Kolumbią, Argentyną, Hiszpanią i Meksykiem.
• "Angielski" w Stanach Zjednoczonych jest z technicznego punktu widzenia "amerykańskim angielskim", chociaż oczywiście niewielu native speakerów amerykańskiego (lub kanadyjskiego) angielskiego miałoby problem z rozmową z native speakerem, pomimo niewielkich różnic w niektórych znaczeniach i pisowni między dwa. Oczywiście, niewielu poza językami w codziennej rozmowie robi rozróżnienie między amerykańskim, kanadyjskim i prawdziwym angielskim. Biorąc to pod uwagę, byłoby interesujące zobaczyć, czy rachunek "tylko angielski" faktycznie przeszedł bez odniesienia do "amerykańskiego angielskiego" (co zwykle nie ma miejsca), jeśli następnie argumentowano, że wszystkie oficjalne dokumenty federalne są napisane w języku angielskim, z różnymi naprzemiennymi pisowniami pewnych słów i tym podobnych, które są wymagane. 😉
• Niektóre słowa były pierwotnie angielskimi słowami, które są teraz uważane za "amerykańskie", takie jak "upadek" jako synonim "jesieni". "Upadek" w tym sensie był powszechny w Anglii w XVI wieku, ale już dawno temu wypadł z łaski poza Ameryką Północną. Innym jest "zdobyć", będąc imiesłowem przeszłym "get". Było to popularne słowo w Anglii, ale wymarło z wyjątkiem części północno-wschodniej Anglii i Ameryki Północnej, gdzie nadal jest dość powszechne.
• Prawdopodobnie największym z tych "amerykanizmów" jest słowo "piłka nożna", aby opisać to, co obecnie nazywa się po prostu "futbolem" poza Stanami Zjednoczonymi. "Piłka nożna" była początkowo brytyjskim slangowym określeniem Stowarzyszenia Piłka nożna prawie od samego początku. W rzeczywistości sport określany jako "Piłka nożna" poprzedzał pierwszą odnotowaną instancję, w której przez około 18 lat był nazywany pojedynczym słowem "Piłka nożna". Nie powinno to być zbyt zaskakujące, ponieważ istnieje wiele sportów zwanych "X" Football. Zasadniczo każdy sport rozgrywany na piechotę był uważany za piłkę nożną, a Związek Piłki Nożnej był tylko jednym typem. Dlatego nazwanie go "piłką nożną" nie powiedziałoby osobie, z którą rozmawiałeś, konkretnie o tym sporcie, który miałeś na myśli. Stąd też nazywał się "Association Football" lub slang "Soccer" powszechnie, dopóki jego popularność powoli nie zaczęła czyniąc z niego de facto "piłkę nożną". W ostatnich 3-5 dekadach "piłka nożna" została niemal całkowicie wyeliminowana w Wielkiej Brytanii na rzecz zwykłego nazwania jej pojedynczym terminem "piłka nożna". Przeczytaj więcej na ten temat tutaj: Pochodzenie słowa "piłka nożna"
• Szacuje się, że około 2/3 osób mówiących po angielsku mieszka w Stanach Zjednoczonych.
• Nie wybrać się na niego (naprawdę nic nie wiem o tym człowieku, z wyjątkiem dwóch ustaw, które ostatnio pomógł mu wprowadzić, i kilku dziwnych cytatów od niego, ponieważ nie mam prawdziwej opinii o nim osobiście, ponieważ nigdy nie można tak naprawdę osądzić polityk takimi rzeczami, szczególnie tymi należącymi do partii.) Jednak w 2011 r. Steve King próbował wprowadzić ustawę, która naruszyła konstytucję Stanów Zjednoczonych znacznie wyraźniej niż ustawa "tylko dla Anglików". Dokładniej mówiąc, usiłował położyć kres "prawomocnemu obywatelstwu" w Stanach Zjednoczonych, co oznacza, że właśnie dlatego, że urodziłeś się w Stanach Zjednoczonych, nie oznacza to już, że byłeś koniecznie obywatelem amerykańskim; zależałoby to od twojego rodzicielstwa. King oświadczył o ustawie: "Musimy zająć się kotwicami. To nie jest to, co zamierzali nasi ojcowie założyciele. "Ponownie jego drugie zdanie jest pełne retoryki politycznej (Czy ktoś może naprawdę powiedzieć, że naprawdę wie, co każda z grupy wyjątkowych osób, które żyły kilkaset lat temu naprawdę zamierzała? naprawdę obchodzi nas to, co mogliby sądzić, tworząc prawo dzisiaj, czy nie powinniśmy opierać nowe prawa na dostępnych danych (w tym lekcjach historii, których tak wielu polityków ignoruje lub których nie zna), a także rozsądnym logikom i rozsądnym logikom, zawsze kusząc prawa przeciw tyglom ochrony naszych podstawowych praw i swobód Ponownie, bardzo wątpię, aby to drugie zdanie było czymś innym niż politykiem praktykującym jego rzemiosło.) W każdym razie, jak można się spodziewać, ta potencjalna zmiana prawna jeszcze się nie ujawniła do faktu, że narusza on sekcję 1 14. poprawki: "Wszystkie osoby urodzone lub naturalizowane w Stanach Zjednoczonych i podlegające ich jurysdykcji są obywatelami Stanów Zjednoczonych i Państwa oni rezydują. "King stwierdził w wywiadzie dla CBS, że nie interpretuje 14. poprawki jako chroniącej pierworodztwo obywatelstwo … nawet jeśli jest to dość wyraźne …" Wszystkie osoby urodzone lub naturalizowane w Stanach Zjednoczonych … są obywatelami Stanów Zjednoczonych. "Niezależnie od tego, czy ktoś uważa to za słuszne, czy nie (widzę przekonujące argumenty po obu stronach), nie jestem pewien, jak można to interpretować w inny sposób.
• Choć ma tylko 1000 native speakerów, hawajski jest jednym z oficjalnych języków na Hawajach (wraz z angielskim). Pomimo niskiej liczby native speakerów, Hawajczyk od kilku dekad odrodził się, dziś ma ponad 3 razy więcej ludzi mówiących po hawajsku niż w 1993 roku. Nowe życie w języku hawajskim przyszło dzięki różnym programom ustawa stanowa Hawajów, aby zachęcić więcej ludzi do nauki hawajskiego.
• Pierwszy udokumentowany przypadek użycia słowa "Stany Zjednoczone Ameryki" pojawił się 6 kwietnia 1776 r. W anonimowo napisanym artykule w "Virginia Gazette", opublikowanym w Williamsburgu. Było to około dwóch miesięcy, zanim Thomas Jefferson użył go podczas pisania Deklaracji Niepodległości. Etykieta dla Stanów Zjednoczonych stała się nieco oficjalna w dniu 15 listopada 1777 roku, kiedy Drugi Kontynentalny Kongres umieścił Statuty Konfederacji: "Stile tej Konfederacji będzie" Stany Zjednoczone Ameryki ". Mimo to kilka traktatów obejmujących Stany Zjednoczone napisały to jako "Stany Zjednoczone Ameryki Północnej" we wczesnych latach kraju.
• Inną popularną nazwą dla Stanów Zjednoczonych w jej wczesnych latach była "Columbia", po Krzysztofie Kolumbie. Choć nie jest powszechnie używane dzisiaj, ta etykieta można zobaczyć w licznych utworach i wierszach z 18 i 19 wieku. Znajduje to również odzwierciedlenie w nazwach "Washington D.C." (District of Columbia)