Dlaczego baseny baseballowe są budowane pod ziemią

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Wyobraź sobie, że grasz bez siedzeń na stadionach, gdzie masz świetne bilety tuż przy akcji na polu bramkowym. Miotacz wije się, zwalnia piłkę, a gdy zbliża się do pałkarza, biegacz na trzecim podejmuje próbę kradzieży do domu. Kiedy piłka i biegacz znajdują się w połowie drogi do bazy, tracisz ich z oczu. Słyszysz, że połowa tłumu jęczy, a druga połowa wiwatuje, ale nie wiesz dlaczego. Czy to była piłka? Strajk? Czy biegacz był bezpieczny w domu? Czy on się ślizgał? Czy łapacz nie trafił w boisko lub złapał go z powodzeniem i oznaczył go? Po prostu Do. Nie. Wiedzieć! Tego wszystkiego można było uniknąć, gdyby ziemianka znajdowała się pod ziemią, zamiast blokować widok płyty głównej.

I tam masz to, główny powód, dla którego ziemianki są tradycyjnie budowane poniżej poziomu pola - więc widzowie w pobliżu pola bramkowego mogą mieć niezakłócony widok gry, zwłaszcza akcję na płycie głównej. W czasach poprzedzających gigantyczne ballparki z ich masywnymi siedzeniami na stadionach było to jeszcze ważniejsze niż dziś. Nic dziwnego, że pod koniec XIX wieku, kiedy wprowadzono zasady, określając obszar, na którym gracze przebywali, wymagane było posiadanie dachu, bocznych i tylnych ścian, wykopywanie tego terenu, aby struktury nie blokowały widoku fanów gra stała się rzeczą.

Te "ziemianki" zapewniają również ochronę graczom przed drwiącymi i niesfornymi fanami. W początkowej fazie baseballu gracze rozciągali się na trawie wzdłuż linii bazowej, a fani znajdowali się tuż za nimi. Zapewniło to fanom łatwy dostęp do tych sportowców … Zbyt łatwo. Jeśli widzowie nie spodobają się temu, co się dzieje, mogą krzyczeć bezpośrednio za graczami, a także nie są przeciwni rzucaniu w nich przedmiotami. Dłubowiska ze ścianami i dachem, znajdujące się pod ziemią, zapewniają bardzo potrzebną separację, a także ochronę przed żywiołami.

Jako bonus boczny, faulujące piłki, które były niegdyś problemem dla graczy wylegujących się po faulach, nie były już problemem. Z podziemnymi wykopaliskami, często z ochronną barierką do oparcia się podczas oglądania gry, gracze mogą łatwo schylić się, gdy piłka pędzi po ich myśli.

Dodatkowe fakty:

Henry Chadwick, twórca partytury baseballa, jako pierwszy przygotował demonstrację udowadniającą, że obrót piłki baseballowej może spowodować zakrzywienie piłki. Wcześniej niektórzy miotacze już to zauważyli i wykorzystali na swoją korzyść (choć przez większość dnia uważali to za oszustwo), ale nikt jeszcze nie udowodnił, że jest to rzeczywisty efekt, a nie tylko złudzenie optyczne. Aby to udowodnić, Chadwick ustawił dwa słupki umieszczone w odległości dwudziestu stóp w linii między dzbankiem a pudełkiem ciasta. Dzban, Fred Goldsmith, rzucił piłkę, która skończyła się na prawo od pierwszego kołka, ale potem zakręciła, by zakończyć na lewo od drugiego kołka.
Chadwick był zdecydowanym zwolennikiem zmiany gry, aby umożliwić dodatkowe rundy, zamiast pozwolić, aby gry zakończyły się remisem, jak to miało miejsce przed jego kampanią przeciwko niemu. Argumentował również z powodzeniem, że gra powinna zostać zmieniona tak, aby hittera nie było, chyba że przeciwnik złapał piłkę w powietrzu. W tym czasie pałkarz był nadal nieosiągalny, jeśli przeciwnik zdołał złapać piłkę przy pierwszym odbiciu. Z uwagi na fakt, że rękawice baseballowe praktycznie nie istniały / nie działały w tym czasie, można zobaczyć, dlaczego gracze raczej złapaliby go przy pierwszym odbiciu.
Chadwick wybrał "K", by wskazać na trafienie, ponieważ był to ostatni list "uderzony" jak w "wybity". Chadwick lubił używać ostatniej litery słów zamiast pierwszej, szczególnie gdy czuł, że są bardziej niezapomniane. W tym konkretnym przypadku Chadwick powiedział: "litera K w uderzonym jest łatwiejsza do zapamiętania w związku ze słowem, niż S."
Przewodnik "Beadle" z 1861 r., Stworzony przez Chadwicka, wymieniał całkowitą liczbę rozegranych gier, outów, biegów, biegów do domu i strikeouts dla hitters w znanych klubach. To była pierwsza statystyczna baza danych baseballu. Jego celem w tworzeniu tej bazy danych było znalezienie sposobu na udowodnienie, czy dany gracz pomógł lub skrzywdził zespół za pomocą analizy statystycznej.
Kiedy Chadwick opracował statystykę ERA (Earned Run Average), jego celem nie była ocena wartości dzbana, ale raczej rozróżnienie między biegami spowodowanymi umiejętnością mrugnięcia a tymi powodowanymi przez brak umiejętności w terenie; umiejętność miotacza nie była brana pod uwagę. Ma to sens, biorąc pod uwagę, że miotacze dnia zwykle rzucali piłkę prosto w środek płyty z oszustwami, takimi jak krzywe piłki, uważane przez wielu za oszustów. Jest to jeden z powodów, dla których zespoły, które uzyskały 30 lub 40 biegów na mecz, nie były rzadkością w tamtym czasie.