Ten dzień w historii: 3 września - nowy kalendarz

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 3 września 1752

Ponad sześć milionów ludzi żyjących w Wielkiej Brytanii i amerykańskich koloniach poszło spać 2 września 1752 roku, ale obudziło się 14 września. Było to dzięki brytyjskiej ustawie kalendarza z 1750 roku, która ostatecznie doprowadziła Brytyjczyków do zsynchronizowania z przyzwoitą częścią reszta świata.

Do tego czasu Brytyjczycy używali kalendarza juliańskiego, który został przyjęty w Europie, kiedy został wprowadzony w 45 roku pne.

W czasach Imperium Rzymskiego pod przywództwem Juliusza Cezara, poprzedni egipski kalendarz rozwinięty, który nie był zsynchronizowany przez około trzy miesiące w tym momencie, był w rozpaczliwej potrzebie poprawiania. Tak więc, z pomocą Sosigenesa, znanego astronoma z Aleksandrii, Julius Caesar rozpoczął nowy kalendarz 1 stycznia 45 rpne - kalendarz, który zbliżył się do roku słonecznego, niż którykolwiek z jego poprzedników i stał się znany jako "kalendarz juliański"..

Kalendarz ten szybko rozprzestrzenił się po całym Imperium Rzymskim i był używany przez całe wieki w całym chrześcijaństwie. A jednak po raz kolejny pojawił się błąd. Okazuje się, że rok słoneczny nie jest tak naprawdę 365 dni i sześć godzin po tym wszystkim, podobnie jak liczba używana podczas opracowywania kalendarza juliańskiego. To właściwie 365 dni, 5 godzin, 48 minut i 46 sekund. Jest to równoznaczne z rozbieżnością około jednego dnia powyżej 130 lat, ale kiedy rozmawiasz przez tysiąclecia, nie masz wyboru, musisz tylko szczypać.

W 1582 roku zaniepokoił się papież Grzegorz XIII. Opóźnienie kalendarza juliańskiego powodowało, że Wielkanoc spadała co roku z równonocy wiosennej. Tak więc papież zarządził nowy system, a Alojzego Liliusa (a później Christophera Claviusa po śmierci Liliusa w 1576 r.) Zabrał się za to. Szybko przekazali kalendarz o dziesięć dni i oświadczyli, że dni przestępnych nie powinny być dodawane w latach kończących się na "00", chyba że rok ten można podzielić przez 400. Te modyfikacje powodują, że kalendarz gregoriański różni się od roku słonecznego zaledwie o 26 sekundy.

Papież Grzegorz XIII wydał papieskiego byka w dniu 24 lutego 1582, dekretując, że rzymscy katolicy będą przestrzegać nowego kalendarza gregoriańskiego. Tak więc Hiszpania, Francja, części Włoch, Holandii, Portugalii, Luksemburga i Polski przyjęły nowy kalendarz jeszcze w tym roku. Prusy, Austria, Niemcy, Szwajcaria i Węgry, choć nie katolickie, podążały za nimi w ciągu następnych pięćdziesięciu lat, tylko dlatego, że miało to sens.

Ale Anglia po prostu jej nie posiadała.

W 1582 r. Anglia wciąż była oburzona za gwałtowny sprzeciw wobec opuszczenia Kościoła katolickiego i ustanowienia Kościoła anglikańskiego. Wszystko z obozu wroga zostało odrzucone z ręki. Niektórzy nawet widzieli kalendarz gregoriański jako narzędzie w jakiejś papieskiej intrydze. Ale zdrowy rozsądek ostatecznie zwyciężył z brytyjską ustawą kalendarza z 1750 roku:

W całym jego królestwach i jego krajach w Europie, Azji, Afryce i Ameryce, należących lub podlegających koronie Wielkiej Brytanii, drugiego dnia września we wspomnianym roku tysiąc siedemset pięćdziesiąt dwa włącznie; oraz że dzień naturalny następujący zaraz po wspomnianym drugim dniu września zostanie nazwany, obliczony i uznany za czternasty dzień września, pomijając w tym czasie tylko jedenaście pośrednich nominalnych dni wspólnego kalendarza.

Nawiasem mówiąc, Brytyjczycy nie byli ostatnimi hackami - Rosja nie przeszła na kalendarz gregoriański aż do rewolucji rosyjskiej w 1917 roku. (Zabawne było to, że w 1908 r. Rosyjska drużyna olimpijska przybyła 12 dni spóźniona na Igrzyska Olimpijskie w Londynie, ponieważ z tego.) Grecja nie wspięła się na pokład do 1923 roku. Byli tak spóźnieni na przyjęcie, że te dwa kraje musiały przejść 13 dni, aby nadrobić zaległości.