Prawda o trójkącie bermudzkim

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Trójkąt Bermudzki to duży obszar oceanu pomiędzy Florydą, Puerto Rico i Bermudami. W ciągu ostatnich kilku stuleci uważano, że w tajemniczych okolicznościach w okolicy zniknęły dziesiątki statków i samolotów, zyskując przydomek "Diabelski trójkąt". Ludzie posunęli się nawet do spekulacji, że jest to obszar pozaziemski. działalność lub, że istnieje jakiś dziwny, naturalny, naukowy powód, dla którego region jest niebezpieczny; ale najprawdopodobniej jest to po prostu obszar, w którym ludzie doświadczyli wielu nieszczęść - pomysł, że jest to "wir zagłady" nie jest bardziej prawdziwy niż Bigfoot czy Potwór z Loch Ness (patrz Pochodzenie Wielkiej Legendy i Pochodzenie potwora z Loch Ness).

Zła reputacja Trójkąta Bermudzkiego zaczęła się od Krzysztofa Kolumba. Według jego dziennika, w dniu 8 października 1492 r., Kolumb spojrzał na swój kompas i zauważył, że dawał dziwne odczyty. Na początku nie ostrzegał on swojej załogi, ponieważ posiadanie kompasu, który nie wskazywał na północ magnetyczną, mogło wywołać panikę wśród załogi, która już jest na krawędzi. To była prawdopodobnie dobra decyzja, biorąc pod uwagę trzy dni później, kiedy Kolumb po prostu zauważył dziwne światło, załoga zagroziła, że wróci do Hiszpanii.

Ten i inne zgłoszone problemy z kompasem w regionie dały początek mitowi, że wszystkie kompasy będą wyłączone w trójkącie, co nie jest poprawne, a przynajmniej jest przesadą tego, co faktycznie się dzieje, jak się okaże. Mimo to, w 1970 r. Straż Przybrzeżna USA, próbując wyjaśnić przyczyny zniknięć w Trójkącie, oświadczyła:

Po pierwsze, "Diabelski Trójkąt" jest jednym z dwóch miejsc na ziemi, w którym magnetyczny kompas wskazuje prawdziwą północ. Zwykle wskazuje na północ magnetyczną. Różnica między nimi jest znana jako zmiana kompasu. Wielkość zmiany zmienia się aż o 20 stopni, tak jak okrąża Ziemię. Jeśli ta zmiana lub błąd kompasu nie zostanie zrekompensowana, nawigator może znaleźć się daleko od kursu i mieć poważne kłopoty.

Oczywiście, pomimo tego, że odtąd powtarzane jest jako wyjaśnienie zniknięć w Trójkącie na temat licznych dokumentów i artykułów od tego czasu, okazuje się, że magnetyczna zmienność jest czymś, co kapitanowie statków (i inni odkrywcy) znali i mieli do czynienia z niemal tak długo ponieważ były statki i kompasy. Radzenie sobie z deklinacją magnetyczną to tak naprawdę "Nawigacja po kompasie" 101 i nic, czym należy się martwić, ani nic, co poważnie wytrąci doświadczonego nawigatora.

W 2005 r. Coast Guard ponownie podjął tę kwestię po tym, jak producent telewizyjny w Londynie zapytał go o program, nad którym pracował. W tym przypadku poprawnie zmienili swoją melodię na temat określenia bitów pola magnetycznego,

Wiele wyjaśnień przytoczyło niezwykłe właściwości magnetyczne w granicach trójkąta. Chociaż światowe pola magnetyczne nieustannie się zmieniają, "Trójkąt Bermudzki" pozostaje względnie niezakłócony. To prawda, że w Trójkącie odnotowano pewne wyjątkowe wartości magnetyczne, ale żadne nie uczyniło Trójkąta bardziej niezwykłym niż jakiekolwiek inne miejsce na Ziemi.

Nowoczesna legenda o Trójkącie Bermudzkim rozpoczęła się dopiero w 1950 r., Kiedy opublikowany został artykuł napisany przez Edwarda Van Winkle Jones'a przez Associated Press. Jones zgłosił kilka przypadków zniknięcia okrętów i samolotów w Trójkącie Bermudzkim, w tym pięć bombowców torpedowych US Navy, które zniknęły 5 grudnia 1945 r., Oraz handlowe samoloty "Star Tiger" i "Star Ariel", które zniknęły 30 stycznia 1948 r. I styczeń 17, 1949, odpowiednio. W sumie powiedziano o 135 osobach, które zaginęły wokół Trójkąta Bermudzkiego. Jak powiedział Jones, "zostali połknięci bez śladu".

To była książka z 1955 roku,Sprawa dla UFOautorstwa M. K. Jessupa, który zaczął wskazywać palce na obce formy życia. W końcu nie znaleziono jeszcze żadnych ciał ani wraków. W 1964 roku Vincent H. Gaddis, który ukuł termin "Trójkąt Bermudzki", napisał artykuł mówiący, że obszar ten pochłonął ponad 1000 istnień ludzkich. Zgodził się także, że był to "wzór dziwnych wydarzeń". Obsesja Bermudzkiego Trójkąta osiągnęła swój szczyt na początku lat 70. ubiegłego wieku dzięki publikacji kilku książek w miękkiej okładce na ten temat, w tym bestsellerowi Charlesa Berlitza, Trójkąt Bermudzki.

Jednak krytyk Larry Kusche, który opublikował Tajemnica Trójkąta Bermudzkiego: rozwiązana w 1975 r. twierdził, że inni autorzy przesadzili z ich liczbą i nie przeprowadzili żadnych odpowiednich badań. Przedstawili niektóre przypadki zniknięcia jako "tajemnice", gdy nie były wcale tajemnicami, a niektóre zgłoszone przypadki nie zdarzyły się nawet w Trójkącie Bermudzkim.

Po obszernych badaniach problemu Kusche doszedł do wniosku, że liczba zaginięć w Trójkącie Bermudzkim nie była większa niż w jakimkolwiek innym podobnym obszarze oceanu, a inni pisarze prezentowali dezinformację - na przykład nie zgłaszając burz, które miały miejsce w tym samym dniu, co zniknięcia, a czasem nawet wydaje się, że warunki były spokojne, aby stworzyć sensacyjną historię. W skrócie: poprzedni twórcy z Trójkąta Bermudzkiego nie przeprowadzali swoich badań i świadomie lub nieświadomie "wymyślili".

Książka wykonała tak gruntowną robotę obalając mit, że skutecznie zakończyła większość hype'u Trójkąta Bermudzkiego. Gdy autorzy tacy jak Berlitz i inni nie byli w stanie obalić ustaleń Kusche'a, nawet najbardziej wytrwali wierzący mieli trudności z utrzymaniem pewności w sensacjonalizowanej narracji Trójkąta Bermudzkiego.Niemniej jednak wiele artykułów z czasopism, programów telewizyjnych i filmów nadal zawierało Trójkąt Bermudzki.

Ponieważ liczba zniknięć w Trójkącie Bermudzkim nie jest większa od jakiegokolwiek innego podobnego obszaru handlu światowymi oceanami, tak naprawdę nie potrzebują wyjaśnienia. Ale jeśli nadal jesteś przekonany, że Trójkąt jest cmentarzyskiem statku, w stosunku do innych regionów, które poruszają się w tej samej liczbie podróżnych, oto kilka naturalnych wyjaśnień ze Straży Przybrzeżnej, aby walczyć z niektórymi "obcą" i innymi fantastycznymi teoriami.

Większość zaginięć można przypisać unikalnym cechom obszaru. Prąd Zatokowy, ciepły prąd oceaniczny płynący z Zatoki Meksykańskiej wokół Cieśniny Florydzkiej na północny wschód w kierunku Europy, jest niezwykle szybki i burzliwy. Może szybko usunąć wszelkie dowody katastrofy.

Nieprzewidywalne sztormy karaibsko-atlantyckie, które powodują fale o ogromnych rozmiarach, a także wodotryski, często oznaczają katastrofę u pilotów i marynarzy. (Nie wspominając o tym, że obszar ten znajduje się w "zaułku huraganu"). Topografia dna oceanu różni się od rozległych mielizny do niektórych najgłębszych okopów morskich na świecie. Wraz z oddziaływaniem silnych prądów nad rafami, topografia ulega ciągłym zmianom i powoduje rozwój nowych zagrożeń nawigacyjnych.

Nie należy lekceważyć ludzkiego czynnika. Wiele statków wycieczkowych pływa po wodzie pomiędzy Złotym Wybrzeżem Florydy (najgęściej zaludnionym rejonem świata) a Bahamami. Bardzo często podejmuje się próby przekraczania zbyt małej łódki, niedostateczną wiedzę na temat niebezpieczeństw tego obszaru i brak dobrej żeglugi.

Dodatkowe fakty:

Niezależnie od plotek, firmy ubezpieczeniowe nie pobierają wyższych składek za wysyłkę w Trójkącie Bermudzkim.
Kolejnym tajemniczym "trójkątem" jest Trójkąt Michigan - obszar rozciągający się pomiędzy Michigan i Wisconsin nad centrum Jeziora Michigan, gdzie nastąpiły zniknięcia. Jednym z nich był kapitan George R. Donner, który podobno po prostu zniknął ze swojej kabiny na pokładzie O.S. McFarland jak transportował węgiel do Wisconsin. 28 kwietnia 1937 r. Jego drugi oficer powiedział mu, że zbliżają się do portu, ale nikt nie mógł go znaleźć na pokładzie statku. W innym przypadku samolot leciał nad trójkątem i * najwyraźniej * zniknął. Niewielkie ilości szczątków znaleziono pływające w wodzie, ale reszty wraków i ciał pasażerów nie znaleziono. Jeśli zgadłeś, że ten trójkąt jest mało wiarygodny, jest obszarem niecodziennej działalności z podobnych powodów, jak błędne przedstawienie Trójkąta Bermudzkiego, byłbyś poprawny.