Juliusz Cezar został kiedyś porwany przez piratów, którzy żądali okupu za 20 talentów srebra, Cezar uparł się, że poprosi o 50

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

25-letni Juliusz Cezar pływał po Morzu Egejskim, kiedy został porwany przez sycylijskich piratów. Piraci, którzy go schwytali, początkowo poprosili o okup złożony z 20 talentów srebra (czyli około 620 kg srebra lub 600 000 dolarów według dzisiejszych cen srebra). Według Plutarcha, zamiast wysłać swoich współpracowników, aby zebrać srebro, zamiast tego śmiał się z piratów i zażądał, aby poprosili o 50 (1550 kg srebra), ponieważ 20 talentów srebra było zbyt małym okupem dla siebie.

Oczywiście piraci zgodzili się, a Cezar wysłał kilku swoich towarzyszy, by zebrali srebro, które zajęło 38 dni. Teraz prawie sam na sam z piratami (trzymając tylko dwóch służących i jednego z jego przyjaciół), zamiast się chwalić, zamiast tego podjął drogę traktowania ich tak, jakby byli jego podwładnymi. Posunął się nawet do tego, by domagać się, aby nie rozmawiali za każdym razem, gdy postanowił się zdrzemnąć lub położyć się spać na noc. Większość czasu spędzał z nimi komponując i recytując poezję, a także pisząc przemówienia. Następnie recytował dzieła piratom. Dołączył także do gry z piratami i uczestniczenia w ich ćwiczeniach, ogólnie działając tak, jakby nie był więźniem, ale raczej ich przywódcą. Piraci szybko zaczęli go szanować i polubić, a następnie pozwolili mu mniej lub więcej robić, co mu się podobało na ich wyspie i statkach.

Podczas gdy był z nimi przyjacielski, nie doceniał bycia uwięzionym. W związku z tym przysiągł im, że będzie ich ścigał i ukrzyżował, gdy okup zostanie zapłacony. Pomimo faktu, że w tym czasie działał jako prywatny obywatel, gdy tylko był wolny, udało mu się szybko podnieść małą flotę, którą zabrał na wyspę, którą trzymali piraci. Najwyraźniej nie traktowali poważnie swoich gróźb, ponieważ wciąż tam byli, kiedy przybył. Złapał je i odebrał 50 talentów srebra wraz z całym swoim dobytkiem.

Następnie oddał piratów władzom w więzieniu w Pergamonie, a następnie udał się na spotkanie z prokonsulem Asiusa, Marusem Junisem, aby złożyć petycję o egzekucję piratów. Prokonsul odmówił, chcąc sprzedać piratów jako niewolników i wziąć łupy dla siebie. Niezadowolony z tego wyniku, Cezar powrócił do Pergamonu, gdzie przetrzymywano sycylijskich piratów i nakazał ukrzyżować je pod jego własną władzą, co zostało następnie uczynione. Jeszcze raz powiedzenie "Nigdy nie występuj przeciwko Sycylijczykom, gdy śmierć jest na linii", zostało udowodnione fałszywie …

Dodatkowe fakty:

• Sałatka Cezara nie była, jak się czasem mówi, nazwana imieniem Juliusza Cezara. Nazwa pochodzi od nazwiska wynalazcy, Cezara Cardiniego. Możesz przeczytać więcej na ten temat tutaj: Sałatka Cezara została nazwana po Cezarze Cardini, a nie rzymskim cesarzem
• Oryginalna sałatka Caesar nie była spożywana z widłami, ale raczej spożywana palcami. Cardini użyłby całej sałaty rzymskiej ułożonej na talerzu tak, aby łodygi były skierowane na zewnątrz i nałożyłby wszystkie składniki na każdy liść. Po prostu podnosisz liść i jesz w ten sposób dłońmi. Oryginalny przepis wykorzystywał również jajka w panierce i włoską oliwę z oliwek.
• Innym fałszywym "słowem pochodzenia" związanym z Juliuszem Cezarem jest to, że jego imię zostało mu nadane, ponieważ urodził się przez sekcję cesarską. Uważa się, że jest to nieprawda, ponieważ prawie na pewno byłaby to śmierć dla jego matki (kobiety nie przeżyły sekcji cesarskich w czasach starożytnych), ale tak naprawdę nie umarła, dopóki nie miał około 46 lat. Również Gaius Plinius Secundus, lepiej znany jako Pliniusz Starszy, stwierdził, że imię Cezara pochodzi od "cezarów", co oznacza "głowa włosów".
• Juliusz Cezar i Kleopatra z Egiptu byli kochankami od 14 lat, ale nie mogli się pobrać, ponieważ prawo rzymskie przewidywało, że obywatele rzymscy mogli tylko poślubić innych obywateli Rzymu.
• Grupa, która dążyła do zamachu na Cezara, nie była mała, jak to czasami przedstawiono. Przeciwnie, składał się z około sześćdziesięciu senatorów, w szczególności Gajusa Kasjusza Longinusa i Marcusa Juniusa Brutusa. Grupa zaproponowała wiele sposobów, w jakie mogliby go zabić, ale ostatecznie zdecydowała się to zrobić, gdy był w Senacie, ponieważ tylko Senatorowie mogli wejść do środka, więc nie miałby przy sobie żadnych strażników. Ich plany wkrótce się spełniły, ponieważ Cezar zdecydował się opuścić pod koniec marca na dłuższy czas próbę podbicia Partii. Ponieważ grupa była tak duża, szepty, że może się zdarzyć, że doszło do zamachu, Cezar i wielu jego przyjaciół, a nawet jego lekarze, powiedzieli mu, aby nie odwiedzał Senatu w dniu jego śmierci. Na nieszczęście dla niego jeden z jego najbliższych przyjaciół, Brutus, przekonał go, że powinien iść. Kiedy przybył, jeden z senatorów pchnął go na ziemię i kilku spiskowców skoczyło na niego, przebijając go 23 razy.
• Wbrew powszechnemu przekonaniu, Cezar nie powiedział "Et tu, Brute?" ("Ty też Brutus?" Lub "A ty, Brutusie?") Zanim umarł, jak napisali Szekspir. To twierdzenie nie ma podstaw w faktach historycznych. Zarówno Plutarch, jak i Gaius Swetoniusz Tranquillus twierdzą, że Cezar nic nie powiedział po rozpoczęciu ataku.
• Po morderstwie ci, których to dotyczyły, myśleli, że ludzie będą szczęśliwi, że tyran został usunięty, a teraz Republika zostanie przywrócona. Zamiast tego większość ludzi była oburzona, ponieważ Cezar był niezwykle popularny. W końcu, zamiast osiągnąć swój cel przywrócenia Republiki, ich akcja wywołała serię wojen domowych, które zakończyły się wraz z utworzeniem Cesarstwa Rzymskiego.
• Podczas gdy osiemnastoletni wnuk Cezar Gajusz Oktawian, późniejszy Augustus Cezar, był Juliuszem Cezarem nazwanym spadkobiercą, Cezar rzeczywiście miał syna z Kleopatrą o imieniu Cezarion. Ponieważ jego syn był Egipcjaninem, wybrał innego dziedzica. Wydaje się, że dobrze go wybrał, ponieważ August wkrótce stał się jednym z wielkich władców w historii, tworząc imperium, które przetrwa około piętnastu stuleci.
• Rubik, który Juliusz Cezar słynnie przekroczył (co było nielegalnym działaniem dla generała do zrobienia, biorąc swoich żołnierzy we właściwe Włochy) otrzymał swoją nazwę od faktu, że woda miała czerwonawy odcień z błota w tym regionie. W szczególności nazwa pochodzi od łacińskiego "Ęubeorus", co znaczy "rwący".
• Co ciekawe, pomimo rubiconu, który kiedyś wskazywał na granicę między Cisalpine Gaul i Włochami, dokładna lokalizacja rzeki została całkowicie zapomniana do niedawna. Położenie rzeki zostało początkowo utracone głównie dlatego, że była to bardzo mała rzeka, bez większych rozmiarów i znaczenia, poza dogodnym punktem granicznym. Tak więc, kiedy Augustus połączył północną prowincję Galii Cisalpejskiej we właściwe Włochy, przestał być granicą, a która to rzeka dokładnie zanikała z historii. Możesz przeczytać więcej na ten temat tutaj: Juliusz Cezar krzyżuje Rubikon
• Juliusz Cezar urodził się około 13 lipca (dokładna data jest nieco do dyskusji) w 100 rpne w Rzymie.
• Niektórzy spekulują, że Marcus Junius Brutus, jeden z przywódców grupy, która zamordował Cezara, mógł być jego synem. Matka Brutusa, Servilla Caepiones, była przez pewien czas kochanką Juliusza Cezara.