10 stycznia: Juliusz Cezar dokonuje historycznego, nielegalnego przekroczenia Rubikonu u szefa legionu żołnierzy, rozpoczynając wojnę domową w Rzymie

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 10 stycznia, 49 pne

W tym dniu w historii, 49 pne, Juliusz Cezar przekroczył Rubikon z legionem swoich żołnierzy, co było wbrew rzymskiemu prawu. W szczególności gubernatorzy prowincji rzymskich (promagistrates) nie mogli wnosić żadnej części swojej armii do samych Włoch, a jeśli spróbowali, automatycznie utracili prawo do rządzenia, nawet w ich własnej prowincji. Jedynymi, którzy mogli dowodzić żołnierzami we Włoszech byli konsulowie lub preatorzy. Ten akt poprowadzenia wojsk do Włoch oznaczałby egzekucję Cezara i egzekucję każdego żołnierza, który podążyłby za nim, gdyby nie udało mu się podbić. Cezar początkowo udawał się do Rzymu, by stanąć przed sądem za różne zarzuty, na polecenie Senatu. Według historyka Swetoniusza, Cezar nie był na początku pewien, czy przyprowadzi ze sobą swoich żołnierzy, czy przyjdzie cicho, ale ostatecznie podjął decyzję o marszu na Rzym.

Krótko po tym, jak wiadomość dotarła do Rzymu, że Cezar przybywa z armią, wielu senatorów, wraz z konsulami G. Klaudiusem Marcellusem i L. Corneliusem Lentulusem Crusem, i Gnaeus Pompejusz Magnus, znany jako Pompejusz (główny rywal Cezara dla władzy, który popierał Senat), uciekł z Rzymu. Nieco humorystycznie, mieli wrażenie, że Cezar przyprowadza do Rzymu prawie całą swoją armię. Zamiast tego po prostu przywiózł jeden legion, który w znacznej mierze był mniejszy niż siły, którymi dysponował Pompejusz i jego sprzymierzeńcy. Nigdy jednak nie uciekli, a po czteroletniej walce Cezar zwyciężył, a Pompejusz uciekł do Egiptu, gdzie został zamordowany. Cezar następnie został dyktatorem Perpetuus z Rzymu. Ta nominacja i zmiany w rządzie, które miały miejsce po jej zakończeniu, ostatecznie doprowadziły do końca Republiki Rzymskiej i początków Cesarstwa Rzymskiego.

Co ciekawe, pomimo rubiconu, który kiedyś wskazywał na granicę między Cisalpine Gaul i Włochami, dokładna lokalizacja rzeki została całkowicie zapomniana do niedawna. Początkowo lokalizacja rzeki została utracona głównie dlatego, że była to bardzo mała rzeka, bez większych rozmiarów i znaczenia, poza dogodnym punktem granicznym. Tak więc, kiedy Augustus połączył północną prowincję Galii Cisalpejskiej we właściwe Włochy, przestał być granicą, a która to rzeka dokładnie zanikała z historii.

Dzięki sporadycznym powodziom w regionie do około 14 lub 15 wieku, bieg rzeki również często zmieniał się z bardzo małą z nich uważał, że nadal podążać pierwotnym kursem, z wyjątkiem górnych regionów. W XIV i XV w. Wprowadzono różne mechanizmy zapobiegające powodziom i regulujące w pewnym stopniu ścieżki wielu rzek w tym regionie, aby uwzględnić przedsięwzięcia rolnicze. To powodzie i ewentualna regulacja ścieżek rzek sprawiły, że trudno było rozszyfrować, która rzeka była w rzeczywistości Rubikonem.

Proponowano różne rzeki jako kandydatów, ale poprawna teoria nie została zaproponowana do 1933 r., A mianowicie to, co jest obecnie nazywane Fiumicino, a skrzyżowanie prawdopodobnie znajduje się gdzieś w pobliżu dzisiejszego przemysłowego miasta Savignano sul Rubicone (które przypadkowo nosiło nazwę Savignano di Romagna, przed 1991). Teoria ta nie została dowiedziona dopiero w 58 roku później, kiedy to w 1991 roku uczeni, posługując się różnymi tekstami historycznymi, zdołali wyśledzić dokładną odległość z Rzymu do Rubikonu w odległości 199 mil (320 km). Po rzymskich drogach dnia i innych dowodach, byli w stanie wydedukować, gdzie dokładnie był oryginalny Rubikon i która dziś rzeka była niegdyś Rubikonem (dzisiejsza rzeka Fiumicino znajduje się około 1 mili od miejsca, gdzie pływał Rubikon przejście przez stronę).