Czym jest "Gamut", jak w "Run the Gamut"

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Znaczenie "cały zakres", słowo gama jego początki sięgają średniowiecza i system oznaczania nut.

Około przełomu drugiego tysiąclecia, Guido z Arezzo, średniowieczny mnich, opracował system solmizacji, tj. Oznaczanie nut przez nazwy sylabowe. Podczas gdy dzisiaj znamy śpiewane sylaby, do, re, mi, fa, sol, la, ti, do, w czasach Guida (zmarł w 1050 r.), mieli szesnastkową skalę (sześć nut) i używał sylab ut, re, mi, fa, sol i la.

The ut reprezentował najniższy ton rozpoznany w teorii muzyki w tym czasie, drugi G poniżej środkowego C, który był również znany jako gamma (dziś ta nuta pozostaje najniższą linią klucza bazowego).

Guido wybrał ut z hymnu Ut Queant Laxis Resonare, śpiewane na cześć świętego Jana Chrzciciela i przypisywane Paulus Diaconus (720-799 AD). Łącząc ze sobą nazwę nuty z jej śpiewaną sylabą, Guido ukuł to słowo gama, który określał swój system soli- matyzacji.

Opierając się na tej denotacji, gama ostatecznie zaczęła oznaczać "całą skalę muzyczną" w latach dwudziestych XVII wieku i "zakres nut głosu lub instrumentu" w latach 30. XVI wieku. Do tego czasu i tych znaczeń przypisuje się denotację "całego zakresu", chociaż nie jest jasne, kiedy wyrażenie uruchomić gamut po raz pierwszy pojawiły się.

Dodatkowe fakty:

Wykorzystanie tego słowa, widmo, aby określić cały zakres, jest stosunkowo nowy, a jego ślady sięgają tylko 1936 r. Pochodzenie łacińskie, widmo pierwotnie oznaczało zjawę lub widmo (od słowa, specere, co oznacza spojrzenie na). Denotacja "widzialnego pasma przedstawiającego kolejne kolory", gdy światło przechodzi przez pryzmat, została po raz pierwszy zaobserwowana w latach 1670-tych.
Zasięg oznaczało zakres lub zakres od końca 1400 roku, chociaż po raz pierwszy zaobserwowano go w języku angielskim około 1200 AD, kiedy pierwotnie oznaczało "wiersz lub linię osób". Inne znaczenia obejmowały urządzenie do gotowania (połowa 1400), odległość a pistolet może wystrzelić pocisk (1590), obszar, w którym zwierzęta, a zwłaszcza wypasane zwierzęta, szukają pożywienia (1620), linii gór (1705), zbioru miasteczek (1785) i miejsca do ćwiczenia strzelania (1862).
Stopień jest angielsko-francuskim słowem, które pochodzi z początku 1300 roku i początkowo oznaczało zarówno obszar kawałka ziemi, jak i jego wartość. Denotacja zasięgu, do którego coś sięga, pochodzi z lat 90. XVI wieku.
Jako synonim gama, zakres jest w użyciu od lat trzydziestych XVI wieku. Mówi się, że jego pochodzenie jest włoskie, od scopo, co oznaczało "cel, cel, przedmiot, rzecz wycelowaną, mark, cel" i łacinę scopus. Denotacja zasięgu widoku została po raz pierwszy odnotowana około 1600, podczas gdy jako czasownik oznaczający pogląd, pojawił się tylko na początku XIX wieku. Jako narzędzie używane do oglądania, znaczenie to pojawiło się dopiero pod koniec XIX wieku i prawdopodobnie zostało wzięte z takich słów jak teleskop i mikroskop.
Słowo pole został użyty do opisania całego zbioru powiązanych rzeczy od połowy 1300 roku i jest przypisany słowu staroangielskiemu (500-1150 AD), feld, co pierwotnie oznaczało kawałek ziemi uprawnej, pastwiskowej lub otwartej (ale różniącej się od obszaru zadrzewionego). Inne jego znaczenia to oznaczona działka (także staroangielski), pole bitwy (1300), osoby uczestniczące w sporcie (1742), miejsce, z którego wydobywa się coś (1859), miejsce, w którym rozgrywana jest gra (1875) i grać na boisku (1936).
Panorama, co oznacza "wszechstronną ankietę", wskazuje na jej wykorzystanie na początku XIX wieku, podczas gdy inne jej denotacje, takie jak pełny obraz i jako rodzaj malowania, poprzedzają go o kilka lat. Artysta Robert Barker ukuł to słowo w 1789 roku.
Klucz wiolinowy było pierwotnie środkowo-francuskim słowem o tej samej pisowni, które pojawiło się po raz pierwszy w X wieku i oznaczało klucz. Po raz pierwszy pojawił się po angielsku w latach siedemdziesiątych XVII wieku, kiedy to oznaczało symbol na muzycznej pięciolinii, aby określić jego tożsamość i wysokość.
Nowoczesne symbole na kluczach wysokich i niskich są po prostu rozwiniętymi wersjami liter odpowiednio G i F (oznaczającymi, że ten pierwszy jest również kluczem G, a drugi, kluczem F).