Ciekawy przypadek nocnej papugi - najbardziej nieuchwytny ptak na świecie

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Opisywany bez ogródek przez jedną z nielicznych osób, która potraktowała jedną jako "dumpy oversized budgie", niepozorny zielono-żółty ptak jest endemiczny dla Australii, z potwierdzonymi obserwacjami w dużej mierze ograniczonymi do pustyń Australii Zachodniej i Queensland.

Nietypowo dla ptaka, który jest zdolny do długiego i niezwykle szybkim locie, noc papuga spędza większość swojego czasu na ziemi ukrywanie między szczotką a Scrub australijskiego buszu, dzięki czemu gatunki jednym z trzech znanych „papugi ziemi”, jak jest powszechnie znany.

To powiedziawszy, bardzo niedawne oznaczanie jednego z tych ptaków, które zapewniało dane GPS dla zwierzęcia przez 15 dni, wykazało, że jak wspomniano, nocna papuga może bardzo szybko pokryć wiele ziemi, z najkrótszą odległością, którą śledzony ptak przeleciał w jednym miejscu. noc to około 40 kilometrów (około 24 mil). Jeśli chodzi o tę podróż, wydaje się, że celem jest znalezienie wody. Z drugiej strony spekuluje się, że to coś, co lubi nasiona traw Triodia, które lubi się chować.

Mówiąc o swoich nocnych ruchów, jak można się domyślić imię nocnego papug, ptaków jest opisany jako głównie nocny istota, zazwyczaj ukrywa się w wysokiej listowia w ciągu dnia, a ich wzory kolorowanki dobrze komponują się z takim krzewów.

Najpierw "odkryta" w 1845 r. Przez członków ekspedycji próbującej odnaleźć "mityczne morze", które rzekomo istniało gdzieś w sercu Australii (niesamowita historia, którą bez wątpienia obejrzymy następnego dnia), ptak był pozornie dość powszechny w czas, z kilkoma okazami, które można łatwo zebrać w samych latach 70. XIX wieku. W rzeczywistości rdzenni mieszkańcy Maiawali znani byli z tego, że kiedyś używali nocnych papugich piór do ceremonialnych ubrań.

Z powodów, dla których eksperci nie mogą się zgodzić, na przełomie XIX i XX wieku ptak prawie całkowicie zniknął, a ostatni żywy okaz złowiony w tym stuleciu został schwytany w 1912 roku. Od miejsca, w którym wylądował ptak, spekuluje się, że jest po prostu wypierane przez ludzi lub być może ścigane do zaniku przez dziki i domowy kot, ale nikt tak naprawdę nie wie. W rzeczywistości byli tacy, którzy spekulowali, że być może ptak w ogóle nie jest zagrożony; to jest po prostu niezmiernie dobre w ukrywaniu się.

Powiedział, że po tym 1912 wychwytywania żywego okazu, natomiast amatorskich obserwatorów ptaków sporadycznie twierdził obserwacje papugi, jak na wiek rozciągnięty bez dobrze udokumentowane obserwacje występujące mimo wielu pro ptaków frajerów prowadzących rozległe wyszukiwań, wielu ekspertów zaczęło zapisem od ptaka jako wymarłego.

Nie chcąc tego zaakceptować, w roku 1989 australijski biznesmen, przedsiębiorca i konserwator zabytków Dick Smith zaoferował nagrodę w wysokości 25 000 $ każdemu, kto byłby w stanie udowodnić, że ptak był gdzieś tam. Rok później dowód ten został znaleziony prawie całkowicie przez przypadek, kiedy trzej ornitolodzy zdecydowali się losowo oderwać się na siusiu podczas jazdy przez południowo-zachodni Queensland. Podczas ich małej przerwy w czarach, natknęli się na martwą noc papugi na poboczu drogi.

Jakby tego było mało, zauważono, że jedyny powód, dla którego ornitolodzy mogli w ogóle zidentyfikować ptaka, to fakt, że dwóch z nich akurat stało się "pośród garstki ludzi na świecie, którzy zajmowali się wypchaną nocą papugi ".

Dick Smith sumiennie zapłacił mężczyznom nagrodę pieniężną (którą z kolei przekazali na uniwersytet, w którym wszyscy pracowali), a australijscy ornitolodzy ponownie zaczęli poszukiwać papugi nocnej z wigorem.

Kolejne dobrze udokumentowane obserwacje miały miejsce w 2005 r., Kiedy para biologów twierdziła, że dostrzegła nie jedną, ale trzy nocne papugi, podczas gdy naukowcy badali region pod kątem potencjalnego wydobycia rudy żelaza.

Znacznie lepiej udokumentowane obserwacje wystąpiły w 2006 r., Gdy inny okaz został znaleziony martwy przez leśniczego strażnika, Roberta Cupitta, pracującego w Parku Narodowym Diamantina. Dziwnie, ten ptak został znaleziony bez głowy, pozornie lecąc do ogrodzenia z drutu kolczastego z dużą prędkością i, ogólnie rzecz biorąc, myśli, dekapitując się. Jednak poszukiwanie głowy ptaka okazało się bezowocne i możliwe jest, że ptak po prostu zjadł głowę przez jakieś dzikie zwierzę lub został zjedzony w inny sposób po usunięciu go przez drut ogrodzeniowy.

W każdym razie, po kilku kolejnych latach, ale nic niepotwierdzonych raportów nocy papuga od entuzjastycznych ornitologów, przyrody fotograf i ornitolog John Young, stał się pierwszym człowiekiem w ponad wieku na pewno widzieli dzienny nocny papugę, gdy udało mu się pstryknąć zdjęcie jednego z nich w 2013 roku. Według własnych szacunków Young spędził około 15 lat i około 17 000 godzin szukając ptaka w australijskim buszu, w końcu udało mu się zdobyć garstkę zdjęć jednego, kilka sekund materiału w locie, oraz nagrania dźwiękowe tego połączenia.(Dla ciekawskich, nocna papuga jest różnie opisywana jako brzmiąca jak wszystko, od dzwonka "ding ding" do żaby kumkającej.)

Od 2013 r. Odnotowano kilka potwierdzonych obserwacji nocnych papug, a ekolog Dr Steve Murphy nawet zdołał go schwytać i oznaczyć go na badanie w 2015 r. Murphy złapał ptaka (który pieszczotliwie nazwał Pedro) przy pomocy jego żona Rachel, ale odmówiła ujawnienia, gdzie dokładnie został zauważony Pedro, z wyjątkiem kilku wybranych, w tym innych ekologów, ornitologów i naukowców. (Możesz zobaczyć zdjęcie nocnej papugi tutaj.)

Pozornie informacje musiały zostać ujawnione niektórym politykom, ponieważ w celu ochrony Pedro i jego krewnych utworzono rezerwę Pullen Pullen składającą się z około 56 000 hektarów ziemi w Queensland w okolicy Murphy'ego. Jednak dokładna lokalizacja rezerwatu nigdy nie została publicznie udostępniona, ponieważ Australia ma puste obszary tak wielkie, że mogą zarezerwować około 140 000 akrów (560 km kwadratowych) dla dzikich zwierząt bez potrzeby informowania opinii publicznej, gdzie jest.

Fakt premiowy:

Uważa się, że papuga nocna jest narażona na duże ryzyko drapieżnictwa ze strony zdziczałych kotów, dlatego w rezerwie Pullen Pullen znajduje się wiele specjalnych pułapek zaprojektowanych specjalnie dla kotów i nic poza tym. Pułapki te wykorzystują kamery i zastrzeżony algorytm do wykrywania kotów w oparciu o ich chód i wielkość, po czym toksyczny żel jest rozpylany na twarzy zwierzęcia. Pomysł polega na tym, że gdy kot się przygotuje, spożyje żel i umrze. Nie robimy tego.