42 Wybuchowe fakty dotyczące projektu Manhattan

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

"Ludzkość wynalazła bombę atomową, ale żadna mysz nie skonstruowałaby pułapki na myszy" - Albert Einstein

W 1942 roku rząd Stanów Zjednoczonych zgromadził najbardziej błyskotliwą grupę fizyków, którzy kiedykolwiek się zgromadzili. Ich misja: zbudować najbardziej śmiercionośną broń, jaką świat kiedykolwiek widział i zakończył II wojnę światową. W ten sposób otworzyli Pandora's Box of nuclear power. Oto 42 wybuchowe fakty dotyczące Projektu Manhattan.

42. Z poważaniem, Albert Einstein

W 1938 r. Prezydent Franklin Delano Roosevelt otrzymał list od najsłynniejszego naukowca na świecie, samego Alberta Einsteina. List ostrzegł Roosevelta, że Niemcy mogą pracować nad bombą atomową i wezwał go do rozważenia programu nuklearnego dla Stanów Zjednoczonych. W rzeczywistości list został napisany przez fizyka, dr. Leó Szilárd, który poprosił Einsteina, aby podpisał list, by nadać mu tę markową wiarygodność.

41. Przepraszam, Al

Einstein był najbardziej znanym, szanowanym fizykiem swoich czasów, i który otwarcie mówił o niebezpieczeństwach nazizmu, ale chociaż podpisał się w liście do Roosevelta, Einstein nie miał żadnej roli w tworzeniu bomby atomowej. Zdeklarowany pacyfista, Einsteinowi odmówiono zgody rządu USA na poświadczenie bezpieczeństwa, a naukowcom pracującym nad tym projektem nie wolno było nawet konsultować się z geniuszem.

40. Zaproszenie z Anglii

W 1939 r. Rząd brytyjski otrzymał memorandum Frisch-Peierls, ostrzegając je przed badaniami, które pozwoliłyby na wystrzelenie bomby atomowej na tyle małej, aby mogła być przewożona w samolocie. Brytyjczycy rozpoczęli natychmiastowy program nuklearny i wkrótce zaoferowali, że podzielą się swoimi badaniami z Amerykanami. Amerykanie byli zszokowani tym, o ile bardziej zaawansowane brytyjskie badania nuklearne dotyczą ich samych: Amerykanie byli daleko w wyścigu, o którym nawet nie wiedzieli, że jeszcze biegną.

39. Pochodzenie projektu Manhattan

Projekt doradczy na temat uranu rozpoczął się ostatecznie pod koniec 1939 r., Kiedy rząd Stanów Zjednoczonych rozpoczął finansowanie badań nad reakcjami łańcuchowymi jądrowymi i wzbogacaniem uranu. Wśród naukowców, którzy otrzymali to wczesne finansowanie, byli dr Leó Szilárd i dr Enrico Fermi, dwóch naukowców z Columbia University zajmujących się badaniem rozdziału izotopów. Finansowanie to stanowiło podstawę tego, co w 1942 roku stało się Projektem Manhattan.

38. Gdzie jest każdy?

Mimo że Fermi nadal był zaangażowany w projekt Manhattan, Fermi jest najbardziej znany dzisiaj z "Paradoksu Fermiego", który pyta "czy w kosmosie istnieje inteligentne życie, dlaczego nie skontaktował się z nami?". Jedno sugerowane rozwiązanie? Ludzie są po prostu zbyt destrukcyjni.

37. Świat ustanowiony za darmo

Brytyjski powieściopisarz HG Wells wyobraził sobie maszynki czasu i serum niewidoczne, ale w 1914 roku wyobrażał sobie swój największy twór wszystkich: bombę atomową. W The World Set Free, Wells pisze o świecie, w którym stare monarchie rozpływają się w walczących państwach narodowych, uzbrojonych w broń … no, nie całkiem niesamowitą moc, ale z pewnością bardziej niszczącą niż wszystko, co było dostępne w tym czasie. Wśród fanów tej książki? Leó Szilárd, który przeczytał to tuż przed złożeniem swojego patentu na reakcje łańcuchów nuklearnych.

36. General Groves

Przede wszystkim operacja wojskowa, Projekt Manhattan został umieszczony pod zarządem Korpusu Inżynierów Armii. Człowiek pierwotnie wybrany do nadzorowania Projektu Manhattan, generał James Marshall, został uznany za niezadowolonego z tego zadania. Jego miejsce zajął generał Leslie Groves. Prototypowy inżynier wojskowy, Groves, nadzorował także budowę Pentagonu.

35. Dr Manhattan

Po długich dyskusjach wybrano J. Roberta Oppenheimera na dyrektora naukowego projektu. Oppenheimer mający obsesję na punkcie swojej pracy, nie słuchał radia, nie czytał gazet i twierdził, że jest całkowicie nieświadomy spraw politycznych. Zrobił jednak subskrypcję tygodnika "People's World", powiązanego z partią komunistyczną. Aby być bezpiecznym, FBI otworzyło mu kartotekę.

34. Mistrz Zniszczenia

Oppenheimer studiował w Niemczech u Maxa Borna, który polecił także innym przyszłym zdobywcom Nagrody Nobla, Enrico Fermi, Wolfgangowi Pauli i Wernerowi Heisenbergowi. Ekscentryczne, nieprzewidywalne zachowanie Oppenheimera sprawiło, że stał się niepopularny wśród swoich kolegów z klasy, którzy przedstawili Bornowi petycję o usunięcie go z klasy. Oppenheimer był typowo obojętny na swoją reputację, mówiąc swojemu bratu: "Potrzebuję fizyki bardziej niż przyjaciół". Jeden profesor świętował ukończenie Oppenheimera słowami "cieszę się, że to już koniec".

"Oppenheimer" Odtwórz Tom Morton-Smith

33. Nie-enheimer

Nic więc dziwnego, że wielu ludzi przeciwstawiało się zatrudnianiu Oppenheimera jako dyrektora naukowego Projektu Manhattan. Oppenheimer był domniemanym lewicowcem i, z historią prowadzenia spraw pozamałżeńskich, wydawał się głównym kandydatem do szantażu. Co gorsza, argumentowali, Oppenheimer nigdy nie zdobył Nagrody Nobla, w przeciwieństwie do Nielsa Bohra, Jamesa Francka czy Enrico Fermiego, z których wszyscy pracowali nad projektem.

32. Frenemej

Wśród krytyków Oppenheimera był jego czasami przyjaciel Edward Teller. Obaj pracowali razem od pierwszych dni Projektu Manhattan, a Oppenheimer odrzucił (i wyśmiewał) pomysł Tellera na bombę wodorową. Później Teller składał zeznania przeciwko Oppenheimerowi podczas przesłuchania w sprawie bezpieczeństwa, co kosztowało Oppenheimera jego rządowe poświadczenie bezpieczeństwa. Po jego zeznaniach, Teller stał się głęboko niepopularny w środowisku naukowym.

31. Przybycie do Ameryki

Projekt Manhattan przyniósł korzyści masowej emigracji naukowców z Niemiec i Europy Wschodniej tuż przed rozpoczęciem wojny. Wśród naukowców, którzy pracowali nad Projektem Manhattan, kilkanaście uciekło z Europy podczas powstania Hitlera i Mussoliniego, w tym Edwarda Tellera, Jamesa Plancka i Nielsa Bohra.

30. Zachowanie tajemnicy w sekretariacie

Podczas gdy w projekt Manhattan zaangażowanych było kilka kobiet-naukowców - w szczególności Leona Woods i Maria Goeppert-Mayer - Projekt Manhattan był dość męską sprawą. Mimo to niektóre kobiety w ramach projektu miały nadzwyczajną odpowiedzialność i władzę. Setki kobiet były zatrudnione jako sekretarki i musiały wykonywać masowe obliczenia ręcznie. Niektórzy z tych sekretarzy mieli dostęp do bardzo poufnych informacji, aw niektórych przypadkach byli lepiej poinformowani o projekcie niż niektórzy z naukowców.

29. Skromny budżet

Całkowity koszt Projektu Manhattan wyniósł 2, 2 miliarda USD. To praktycznie pensja: 2, 2 miliarda dolarów to mniej więcej tyle ile rząd USA spędził co tydzień w czasie wojny.

28. Manhattan

Projekt skupiał się wokół Manhattanu z różnych powodów. Była to siedziba Uniwersytetu Columbia (gdzie odbyło się wiele badań teoretycznych) i korpusu wojskowego północnoatlantyckich dywizji inżynierów, a także Stone & Webster, główny wykonawca projektu, zachował swoje główne biuro.

27. Trochę gęby

Pierwotnie projekt otrzymał tytuł "Rozwój projektu materiałów zastępczych", ale urzędnicy uznali, że jest to być może zbyt opisowe dla rzeczywistej pracy projektu i zwróciłoby uwagę ze strony szpiegów. "Projekt Manhattan" okazał się odpowiednio niejasny i łatwiejszy do powiedzenia.

26. Los Alamos

Los Alamos, Nowy Meksyk, został wybrany jako główna strona badań i testów Projektu Manhattan. To było dużo odległe od cywilizacji, zapewniało wystarczająco miejsca, by zrzucać bomby, nie wspominając już o ochronie przed wzrokiem ciekawskich. Miejsce zajmowało 10.000 akrów ziemi i było kiedyś domem dla chłopców w szkole reform.

25. Warunki życia

Życie w Los Alamos nie różniło się zbytnio od życia w szkole reform. Naukowcy mieszkali w akademikach, z podstawowymi udogodnieniami, w całkowitej izolacji od świata zewnętrznego.

24. Sekretne witryny

Podczas gdy Los Alamos był z pewnością kluczowym miejscem testowania Projektu Manhattan, wykorzystano kilka innych miejsc, w tym Oak Ridge, TN i Hartford, WA. Amerykańscy naukowcy mieli nawet dostęp do laboratoriów w Kanadzie i Wielkiej Brytanii. Inżynierowie Projektu Manhattan zdobyli prawie 60 000 akrów ziemi amerykańskiej poprzez wybitną domenę, w tym prywatne domy i pola uprawne.

23. Brak pomysłu

Sprawy były tak tajemnicze na stronach testowych, że pracownicy często nawet nie wiedzieli, co robią. W niektórych przypadkach nie dowiedzieli się dopiero po latach. Na przykład rząd USA zatrudnił 100 000 osób przy budowie laboratorium Oak Ridge i późniejszym wzbogacaniu uranu; ponieważ każdy aspekt pracy był tak podzielony, żaden z robotników nie był mądrzejszy.

22. Bezpieczeństwo przede wszystkim

Podjęto również wysiłki, aby zapewnić bezpieczeństwo w miejscu pracy. Pracownicy musieli nawet wycierać nos, aby upewnić się, że nie wdychają żadnego z zabójczych plutonów.

21. Rdzeń Demona

Po śmierci robotnicy z Los Alamos zaczęli określać masę plutonu jako "demoniczny rdzeń". Przywódcy zespołów zakazują ręcznej manipulacji rdzeniem, aw 1946 r. Rdzeń został użyty do stworzenia testowanej bomby na atolu Bikini.

20. Operacja Alsos

W 1943 r. Pułkownik Boris Pash, oficer ochrony Projektu Manhattan, poprowadził misję przez Włochy, Francję i Niemcy, aby odkryć szczegóły niemieckiego programu nuklearnego. Podczas gdy program niemiecki okazał się niewielki, szczególnie w porównaniu do amerykańskich wysiłków, misja doprowadziła do obawy niemieckich naukowców, w tym Wernera Heisenberga i Maxa von Laue.

19. I Szpieg

Niemcy nie byli jedyną troską rządu USA. Mimo że byli oni sprzymierzeńcami podczas wojny, Stany Zjednoczone były głęboko nieufne wobec Sowietów i nie chciały, aby Sowieci uzyskali dostęp do technologii nuklearnej. Pomimo intensywnego bezpieczeństwa, szpiedzy radzieccy wciąż otrzymywali informacje o Projekcie Manhattan. W rzeczywistości niektórzy z najlepszych naukowców projektu, w tym George Koval i Klaus Fuchs, okazali się szpiegować dla Sowietów długo po zakończeniu wojny.

18. Tajny klan

Machinista David Greenglass pracował zarówno w Oak Ridge, jak i Los Alamos, a później okazało się, że przekazywał sekrety sowieckiemu kontaktowi, Aleksandrowi Feklisowowi. Greenglass był bratem Ethel Rosenberg, a on zeznawał przeciwko niej i jej mężowi Juliuszowi, co doprowadziło do ich skazania i egzekucji za popełnienie szpiegostwa.

17. Test na Trójcę

Dzięki nazwie inspirowanej poezją Johna Donne'a, którą wówczas czytał Oppenheimer, Test Trójcy zakończył się pierwszą eksplozją atomową na świecie 16 lipca 1945 roku. Wybuch siedemnastokilotonowy utworzył obłok grzybowy na wysokości 40 000 stóp.

16. Grubas i mały chłopiec

Do lata 1945 roku naukowcy z projektu Manhattan skutecznie zakończyli pracę. Ustalili dwa odrębne projekty. Bomba na bazie plutonu, o kryptonimie Grubas, ważyła pięć ton i posiadała siłę 21 000 ton TNT. Bomba oparta na uranie, "typu pistoletowego", zwana Little Boy, ważyła o pół tony mniej, ale była tylko jedna dziesiąta.

15. Cienki mężczyzna

Wczesna wersja Little Boy została uznana za bezużyteczną. Zamiast uranu Cienki Człowiek polegał na plutonie, ale wskaźnik rozszczepienia plutonu okazał się zbyt wysoki dla mniejszej bomby typu pistoletowego.

14. Szybka i całkowita destrukcja

W 1945 roku wojna zatrzymała się w Europie. Alianci powoli pokonali Osi, zmuszając Niemcy do poddania się. Wojna w Japonii nie pokazała jednak końca. Na konferencji w Poczdamie w 1945 roku Stany Zjednoczone zażądały natychmiastowego poddania się Japonii, ogłaszając, że mają "potężną nową broń", która przyniosłaby "szybkie i całkowite zniszczenie", gdyby nadal walczyli.

13. Zgadzam się nie zgodzić

Oficerowie wojskowi chętnie podjęli wojnę i zamierzali uderzyć w duże miasto. Naukowcy z projektu Manhattan twierdzili, że użycie bomby na otwartej przestrzeni powinno być wystarczającym dowodem siły. Nie chcąc ryzykować, wojsko - z zaskakującym poparciem Oppenheimera - unieważniło naukowców i zaczęło maksymalizować ofiary.

12. Umowa z Quebecu

Stany Zjednoczone podpisały porozumienie, które wymagało od nich uzyskania zgody brytyjskiego rządu przed użyciem jakiejkolwiek broni jądrowej. Umowa Quebecu została podpisana w Quebecu w Kanadzie w 1943 r. W lipcu 1945 r. - tak jak bomba atomowa przeniosła się z teorii na rzeczywistość - Amerykanie renegocjowali umowę, zapewniając, że zamiast otrzymywać pozwolenie na użycie broni jądrowej, musiał jedynie wcześniej poinformować Brytyjczyków.

11. Komitet tymczasowy

Wolni od brytyjskiej interwencji Amerykanie zaczęli strategować. Tajna grupa, Komitet Tymczasowy, zwołała w Nowym Jorku, by wybrać cele do ataku atomowego. Ich idealnym celem było duże miasto bez znanych amerykańskich jeńców wojennych. Nagasaki i Hiroszima znalazły się wśród pięciu miast umieszczonych na ich ponurej liście.

10. Latające Superfortresses

Po zaprojektowaniu bomb i wyznaczeniu celów wojsko potrzebowało samolotów, które mogłyby wykonać misję. W ramach projektu Silverplate rząd pracował z Boeingiem i spółką Glenn L. Martin (później Lockheed Martin), aby zaprojektować i zbudować Superfortress B-29. Stworzenie B-29 kosztuje więcej niż sam projekt Manhattan.

9. Kropla

6 sierpnia 1945 r. Pułkownik Paul Tibbets, latający w Enola Gay, rzucił Little Boy na Hiroszimę. Trzy dni później, gdy Japończycy wciąż odmawiali poddania się, major Charles Sweeney i załoga jego samolotu, Bockscar, zrzucili na Nagasaki drugą bombę atomową, Grubas. 14 sierpnia cesarz Japonii ogłosił kapitulację.

8. Dzięki, myślę

Enola Gay został nazwany na cześć matki Paula Tibbetsa.

7. Nie Biggie

Eksplozja atomowa w Nagasaki została zarejestrowana przy 16 kilotonach, mniej niż wybuch zarejestrowany w Trinity.

6. Śmierć

Do tej pory wybuchy w Hiroszimie i Nagasaki zabiły 226 000 ludzi, z czego zdecydowana większość stanowili cywile. Wśród bezpośrednich ofiar było także 20 brytyjskich, amerykańskich i holenderskich jeńców wojennych. Obecnie w Japonii żyje około 164 000 osób, które przeżyły wybuch - zwanych hibakusha; 1% z nich nadal cierpi na jakąś chorobę związaną z promieniowaniem.

5. Reakcje jądrowe

Publiczna reakcja na bombę była mieszana. Podczas gdy Amerykanie byli zadowoleni, że wojna się skończyła, zniszczenia dokonane przez bomby w Nagasaki i Hiroszimie poważnie obciążyły ich sumienie i wywołały erę niepokoju związanego z niebezpieczeństwem użycia broni jądrowej. Oppenheimer zmagał się z politycznym wpływem swojej pracy aż do śmierci. Ale dziedzictwo Projektu Manhattan nie było całkowicie negatywne: badania przyczyniły się do stworzenia energii jądrowej, urządzeń MRI i radioterapii.

4. Bieżąca praca

Kropla atomowa na Hiroszimie i Nagasaki skutecznie zakończyła II wojnę światową. Podczas gdy Projekt Manhattan został oficjalnie zamknięty, ściśle tajne badania nuklearne trwają w siedmiu National Laboratories, grupie, która obejmuje ośrodek badawczy Los Alamos.

3. Nie może nauczać wspólnego sensu

Piętnastofuntowa masa plutonu nie jest zabawką. Nikt nie powinien wiedzieć o tym lepiej niż fizycy. Ale spokojne podejście do bezpieczeństwa wokół tych materiałów doprowadziło do śmierci dwóch naukowców z Los Alamos. Pierwszy, Henry Daghlian, rzucił na rdzeń cegiełkę z węglika wolframu, wywołując reakcję, która doprowadziła go do śpiączki i ostatecznie zabiła go. Drugi, Louis Slotin, przeprowadzał eksperyment z rdzeniem i kawałkiem berylu. Próbował rozdzielić oba materiały za pomocą śrubokręta, który leżał, ale oczywiście śrubokręt się poślizgnął. Ogromne uwolnienie promieniowania doprowadziło do śmierci Slotina dziewięć dni później.

2. Westchnienie ulgi

Mieszkańcy Kokury w Japonii nie zdawali sobie sprawy, jakie mieli szczęście. Kokura był pierwotnie zamierzonym celem "Grubego Człowieka". Jednak pochmurna pogoda sprawiła, że latanie nad Kokurą było trudne, a bombowce zamiast tego zdecydowały się na Nagasaki.

1. Niszczyciel światów

Po tym, jak Oppenheimer był świadkiem potęgi testu bombowego w Trójcy, oświadczył, że "stałem się śmiercią, niszczycielem światów". Słowa te, zaczerpnięte z Bhagavad Gity, z pewnością zostały cytowane przez Oppenheimera, ale prawdopodobnie dopiero w 1965 roku. dokumentalny Decyzja o rzuceniu bomby.