Zaskakująco niedawny okres, kiedy chłopcy nosili różowe, dziewczęta nosiły niebieskie, a obie nosiły sukienki

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Gdybyśmy mieli grać w grę słowną, w której wypowiedziałbym słowo, a musielibyście wykrzyczeć pierwszy kolor, który przychodził wam do głowy, to prawdopodobnie wyglądałoby to tak: Banan-żółty; Apple-Red; Chłopiec- Niebieski; Dziewczyna-Pink.

Wszyscy możemy zrozumieć, dlaczego żółty i czerwony są związane z bananami i jabłkami, ale chłopcy nie są niebieskie, a dziewczęta nie są różowe. Dlaczego więc te kolory są tak bardzo związane z tymi rodzajami?

Identyfikacja płci według koloru rozpoczęła się na początku XX wieku w świecie zachodnim. Wcześniej różowy i niebieski nie zawierał żadnych konotacji związanych z płcią, a istnieją liczne przykłady mężczyzn noszących różowe stroje i dziewczęta w niebieskich ubraniach; jeden francuski autor, Xavier de Maistre w swojej pracy, Podróż dookoła mojego pokoju opublikowane w 1794 r., zalecał nawet mężczyznom, aby pomalowali swoje pokoje różowo-białe, aby poprawić nastrój.

Szybko do przodu na początku 20 wieku i to zaczęło się zmieniać. Kiedy to się stało, zaczynając tuż przed latami dwudziestymi, różowy został uznany przez wielu przewodników za bardziej odpowiedni dla chłopców i niebieskich dla dziewcząt, chociaż nie był nawet tak popularny jak popularny "różowy jest dla dziewcząt, niebieski jest dla chłopców" który istnieje dzisiaj; wiele osób całkowicie zignorowało zalecenia dotyczące płci.

Jedno z najwcześniejszych odniesień do tej oryginalnej kolorystyki pojawiło się w wydaniu branżowym z czerwca 1918 roku Earnshaw's Infants 'Department,

Ogólnie przyjętą zasadą jest różowy dla chłopców i niebieski dla dziewcząt. Powodem jest to, że różowy, będący bardziej zdecydowanym i mocniejszym kolorem, jest bardziej odpowiedni dla chłopca, podczas gdy niebieski, który jest delikatniejszy i delikatniejszy, jest ładniejszy dla dziewczynki.

W 1927 roku Czas magazyn wydrukował wykres przedstawiający kolory odpowiednie dla płci dziewcząt i chłopców według wiodących detalistów w USA. Filene's (w Bostonie), Best & Co. (w Nowym Jorku), Halle's (w Cleveland) i Marshall Field (w Chicago) wszystkim poradzili rodzicom, aby ubrali chłopców w różowe i dziewczęta na niebiesko. Dlaczego oni w ogóle się tym przejmowali? Powszechnie uważa się, że było tak dlatego, że gdyby rodzice stosowali takie schematy kolorów, musieliby kupić zupełnie nową szafę i zestaw akcesoriów dla dzieci w "odpowiednich" kolorach, gdyby mieli kiedyś chłopca i dziewczynę, a nie właśnie z ponownym użyciem jednego zestawu dla obu, tak jak poprzednio.

Z nieznanych przyczyn wszystko zaczęło się zmieniać około roku 1940, kiedy producenci odzieży zdecydowali się na różowy dla dziewcząt i niebieski dla chłopców. Zasugerowano, że chłopcy po prostu lubią niebieskie, a dziewczęta bardziej lubią różowe, ale dotychczasowe badania, mające na celu sprawdzenie, czy to prawda, przyniosły mieszane wyniki, z wyjątkiem wyraźnego wykazania, że zdecydowana większość ludzi woli kolory od niebieskich do różowych i różowe. w rzeczywistości jest jednym z najmniej ulubionych kolorów na świecie. (Jak można sobie wyobrazić, ciężko jest przeprowadzić badania na dużą skalę, aby ustalić, czy chłopcy i dziewczęta są naturalnie predysponowani do jednego koloru czy innego bez wprowadzenia istniejących wyuczonych uprzedzeń kolorystycznych, nawet w krajach, które nie podążają za różową dziewczynką / schemat blue-boy.)

Niezależnie od przypadku ruch wyzwolenia kobiet w latach 60. i 70. XX w. Przyniósł odrodzenie bardziej jednolitych lub postrzeganych jako neutralne płciowo kolorów odzieży. W rzeczywistości, w latach siedemdziesiątych, katalog Searsa i Roebucka przeszedł nawet dwa pełne lata, nie pokazując żadnego malucha w różowym kolorze, w jaskrawym kontraście z paroma dekadami wcześniej.

Ale te neutralne płciowo wysiłki zostały podważone dzięki postępom w testach prenatalnych, w których rodzice mogli dowiedzieć się, jaka jest płeć dziecka, zanim zaczęli kupować ubrania i akcesoria. Po raz kolejny producenci i detaliści zaczęli mocno naciskać na zjawisko "różowy dla dziewcząt" i "niebieski dla chłopców", który nadal jest zakorzeniony w naszym społeczeństwie.

Co ludzie zrobili przed tym skojarzeniem kolorów? Przed wynalezieniem tanich barwników chemicznych, które pozwalały na pranie bielizny w gorącej wodzie w kółko z minimalnym zanikaniem, większość niemowląt po prostu ubrała się na biało w celu codziennego życia, a czasami w przypadkowych kolorach na bardziej oficjalne okazje, bez żadnego koloru. ulubione dla chłopców lub dziewcząt.

Bez względu na kolor, w obu przypadkach nosili sukienki.

Dlaczego białe sukienki? Biel była łatwa do wybielenia i, przynajmniej na początku, zmiana pieluch jest znacznie łatwiejsza w sukienkach niż w spodniach. Co więcej, dzieci szybko się rozwijały, a sukienki były bardziej praktyczne, jeśli chodzi o brak konieczności dokładnego określania rozmiaru.

Nawet poza etapem pieluchy, który został odrzucony dużo wcześniej (więcej informacji na temat premii), różnice między płciami nie zostały podkreślone, dopóki dzieci nie były dużo starsze. W rzeczywistości nie było niczym niezwykłym, aby zarówno chłopcy, jak i dziewczęta nosić sukienki lub krótkie spódnice do wieku pięciu lub sześciu lat.

Na początku XX wieku, jak już wspomniano, zaczęło się to zmieniać. Poza wprowadzeniem większej liczby kolorów i luźnych wytycznych dotyczących koloru, z którym chłopcy zaczęli nosić stroje związane z mężczyznami w młodszym i młodszym wieku, w wyniku zmiany z sukienki i ruch w kierunku spodni. Podobna istotna zmiana nastąpiła podczas ruchu wyzwolenia kobiet, ale zamiast wrócić do ubranych chłopców w wygodniejszych strojach, wielu zaczęło ubierać swoje dziewczyny tak samo jak chłopców - w spodniach.

Oczywiście, dzisiaj dla wielu na Zachodzie dziewczęta noszą różowe sukienki, a chłopcy noszą niebieskie spodnie.Kropka. To ciekawe zjawisko jest tak mocno zakorzenione, że jeśli próbowałeś ubrać dwuletniego chłopca w różową sukienkę, bez względu na to, czy dziecko ma tradycyjnie męski styl z męsko zorientowanymi dodatkami sugerującymi, że twoje dziecko jest chłopcem, absolutnie nikt myślę, że patrzyli na męskie dziecko, dopóki im nie powiedziałeś. A kiedy im powiedziałeś, prawdopodobnie masz zabawny wygląd.

Fakt premiowy:

Co ciekawe, przez większość historii i do dziś, szczególnie w wielu krajach w Afryce i Azji, przeciętny wiek, w którym dziecko byłoby w pełni dziennym nocnikiem, miał zwykle około 18 miesięcy, a nie około dwa razy tyle, co dziś w świecie zachodnim. Zmiana rozpoczęła się około połowy 20 wieku dzięki wprowadzeniu jednorazowych pieluszek i ciężkich kampanii marketingowych od producentów, w tym szeroko promowanych (sponsorowanych) "naukowych" badań, które pokazały, że wcześniej było źle dla dziecka do nocowania pociągu wcześniej (coś, co nadal często się dziś powtarza, mimo braku jakichkolwiek dowodów na poparcie takiego pojęcia). Z wysiłkiem niezbędnym do tego, aby tradycyjnie spędzać czas na czekaniu, względnej łatwości i czystszego charakteru pieluch jednorazowych, a nie na praniu ubrań, ludzie nie musieli wiele przekonywać, aby po prostu poczekać, aż dziecko będzie znacznie starsze i wykazać się aktywnym zainteresowaniem. w treningu nocnym. Jednak ostatnio wraz z rozwojem technologii pieluch i pull-upów, stało się to coraz większym problemem (głównie środowiskowym, ale także czasem finansowym), ponieważ dzieci wykazują zainteresowanie treningami nocniczymi później i później. Dla porównania, w 1957 roku w Ameryce, typowe było rozpoczęcie treningu nocnego w wieku 12 miesięcy z ogromną większością dzieci nocujących w ciągu dnia w ciągu 6-12 miesięcy od tego nocnika i nocnego nocnika przeszkolonego przez 3 lata. Dzisiaj, według American Academy of Pediatrics, średnia to rozpoczęcie treningu nocnego w wieku 24-25 miesięcy, osiągnięcie nocnego nocnika przeszkolonego w 36 miesiącu i w nocy około 5-6 lat.