Angielska Proponowana Tajna Broń - Masywny Statek Z lodu

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Wielka Brytania brała bicie od niemieckich okrętów i łodzi podwodnych i szukała czegoś, z czego mógłby zbudować statek, który nie mógłby zostać zniszczony przez torpedy, a przynajmniej mógłby poważnie walić, nie ponosząc przy tym śmiertelnych obrażeń. W niedostatecznej ilości stali i aluminium, naukowcy i inżynierowie z Allied byli zachęcani do wymyślania alternatywnych materiałów i broni.

Naukowiec o nazwisku Geoffrey Pyke był królem alternatywnych pomysłów (jak można zobaczyć w poniższych fiskach). Jednym z jego pomysłów było zbudowanie nośnika o długości 2000 stóp, szerokości 300 stóp i ładunku dwóch milionów ton. Pyke nazwał swój projekt Habbakuk, biblijne odniesienie, które zdawało się odzwierciedlać cel projektu: "… bądź absolutnie zdumiony, ponieważ zrobię coś w twoich czasach, że nie uwierzysz, nawet jeśli powiedziano ci" (Habakuk 1: 5, NIV) W przeciwieństwie do Biblii nazwa statku została zapisana dwoma literami b i k, co jest uważane za zwykły błąd w pisowni, powtarzany tyle razy, że stał się oficjalny.

Poza wielkością statku, tak bardzo różniło się to od statku Pyke'a, że zbudowano go z lodu. Nie ma prawdziwych ograniczeń co do dostępności lodu; jest łatwy do wykonania, dość trwały (z wyjątkiem wysokich temperatur), pływający i bardzo łatwy do naprawy po uszkodzeniu. Co więcej, naprawy można wykonywać bardzo szybko przy użyciu odpowiedniego sprzętu, nawet podczas bitwy.

Statek miał również obejmować 40 dział dwubiegunowych, jak również inne działa przeciwlotnicze, oraz pas startowy, który mógłby pomieścić do 150 myśliwców lub dwusilnikowych bombowców.

Pyke był w stanie sprzedać Winstona Churchilla na swoim planie w 1942 r., W tym Churchill stwierdzając, że należy mu nadać najwyższy priorytet.

Podczas testów odkryto, że lód może nie być tak silny, jak lodowe lodowce, na których Pyke wzorował swój pomysł. Okazało się, że lód zamrożony w bloki kadłuba można z łatwością zepsuć czymś tak małym jak młotek. Projekt został tymczasowo porzucony.

Jednak w tym samym roku nowojorska firma politechniczna dodała celulozę - trociny, zrębki i strzępy papieru - do wody i zamroziła ją dla o wiele bardziej obiecującej struktury bazowej dla takiego statku. Nie tylko był mocniejszy od wody prosto zamarzniętej - z zaledwie 4% dodanej pulpy drzewnej był tak mocny jak beton, funt na funt - był również znacznie wolniejszy do stopienia i bardziej pływający. Pykrete, nazwany tak na cześć Geoffreya Pyke'a, można również ciąć jak drewno i łatwo frezować w kształty takie jak metal.

Był jednak jeden problem - topnienie i ponowne zamrażanie spowodowałoby wypaczenie konstrukcji. Testy wykazały, że statek pyketowy ostatecznie zwisał, o ile nie został konsekwentnie schłodzony do około 3 ° Fahrenheita. Aby to utrzymać, powierzchnia statku musiałaby być pokryta izolacją i potrzebowałaby instalacji chłodniczej i systemu kanałów.

Aby przetestować możliwość obejścia tego problemu, w Alberta, w Kanadyjskim Jeziorze Patricia, została zbudowana skala Habakkuk w małej skali, aby eksperymentować z możliwościami izolacji i chłodzenia oraz zobaczyć, jak będzie odporny na ostrzał artyleryjski. Badany statek miał 30 stóp szerokości i 60 stóp długości, ważył 1000 ton i był przechowywany w lodówce z silnikiem o mocy jednego konia, który był wystarczający, aby nie mógł się topić nawet w gorące letnie miesiące.

W testach balistycznych ustalono, że bezpośrednie uderzenie torpedy spowoduje tylko około 10-stopowy krater w kadłubie, który byłby nieznaczny biorąc pod uwagę rozmiar proponowanego statku. W związku z tym byłby praktycznie nieczuły na ataki torpedowe dla wszystkich praktycznych celów, ponieważ pochłonięcie statku wymagałoby ogromnej liczby torped i innych bomb. Więc nawet jeśli statek zostałby rozbity, władze Osi musiałyby zainwestować ogromną ilość swoich zasobów w danym obszarze, aby to zrobić (szczególnie biorąc pod uwagę arsenał statków powietrznych przewożonych na statku), co znacznie osłabiłoby je w innych fronty podczas ataku. Jeśli się nie powiodą, statek może być łatwo i szybko naprawiony bezpośrednio na miejscu.

Tak więc ogólnie rzecz biorąc, statek testowy sprawił, że wersja w pełnym rozmiarze wyglądała tak, jakby to mogło faktycznie zadziałać.

W tym momencie oszacowano, że budowa na prawdziwym Habakkuku kosztowałaby 2,5 miliona dolarów (obecnie około 32 miliony dolarów), co jest okazją dla takiego statku.

Nadal jednak trzeba było pokonać kilka przeszkód. Ster na takim statku musiałby być masywny. Problem polegał na tym, jak skutecznie zamontować go w konstrukcji w sposób, który byłby odporny na atak, tak jak kontrolował taki ster. Ponadto potrzebna ilość miazgi drzewnej wpłynęła na produkcję papieru; podczas gdy statek ten zużył znacznie mniej stali niż większość, stalowa rura, której potrzebowała do wzmocnienia konstrukcji, wyczerpałaby rezerwy dla konwencjonalnych, sprawdzonych okrętów wojennych; ogromna ilość korka byłaby również wymagana do ocieplenia statku; i, ostatecznie, prędkość maksymalna statku wynosząca zaledwie od sześciu do siedmiu węzłów (6,9 do 8,1 mph) została uznana za zbyt powolną, nawet jeśli była dość odporna na torpedy w zakresie samej głównej konstrukcji.

W końcu problemy te, w połączeniu z faktem, że w fazie planowania zasięg samolotów znacznie się zwiększył do tego stopnia, że potrzeba pływającej wyspy stała się mniej potrzebna, ostatecznie zatopił plan.

Chociaż plan budowy Habakkuk był krótkotrwały, jego prototyp był zaskakująco odporny. Trzeba było trzech gorących lat, aby całkowicie stopić mniejszą wersję łodzi.

Dodatkowe fakty:

• Pyke nie był pierwszym, który zaproponował statek wykonany z lodu. Niemiecki naukowiec, dr Gerke z Waldenberg, zaproponował pomysł i eksperymentował z nim w Lake Zurich w 1930 roku. A w 1940 roku pomysł na lodową wyspę krążył wokół angielskiej Królewskiej Marynarki Wojennej, ale był traktowany przez oficerów jako żart.
• Poza statkiem lodowym Pyke zasugerował wykorzystanie tysięcy balonów z mikrofonami i nadajnikami, które służyły jako triangulujące pozycje wroga. Nie zdawał sobie sprawy z postępów i rozwoju technologii radarowej.



• Innym pomysłem Pyke'a było użycie pyketonu do szybkiego konstruowania budynków i barier ochronnych w mobilnej wojnie. Ostatecznie uznano to za niepraktyczne, biorąc pod uwagę ilość sprzętu, wody i miazgi, które musiałyby być transportowane.
• Innym pomysłem Pyke'a, tym, który rozwiązał problem transportu sprzętu ze statków na brzeg w wielu miejscach, gdzie port nie był dostępny, było stworzenie masywnych systemów rurowych ze statków, które miałyby być rozszerzone na brzeg i dalej, jak żołnierze. zaawansowane … dosłowne linie zaopatrzenia. Sprzęt mógł być pakowany w szczelne pojemniki, które trafiałyby przez rury do czekających żołnierzy. Ostatecznie bardziej praktyczny pomysł został opracowany przy użyciu pływających ciężarówek i pływających konstrukcji betonowych.
• Podobny pomysł polegał na rozbudowie systemu rurociągów, aby szybko transportować nie tylko sprzęt, ale także żołnierzy, szczególnie na trudnym do pokonania terenie. Żołnierze otrzymywali maski tlenowe i przepuszczali je przez rury przez przepływającą wodę. Aby ominąć nieunikniony problem z panikowaniem żołnierzy podczas ich przejazdu przez te rury, nie mogą się wydostać, dopóki nie dotrą do końca, zalecił najpierw ich zaaplikowanie, jeśli poczuli, że mają z tym problem. Jak powiedział: "Całe doświadczenie (jazdy w fajce) powinno być jednak znacznie mniej nieprzyjemne, a do przyzwyczajenia potrzeba znacznie mniej czasu, niż skoki ze spadochronem lub bomby."
• Kolejna z Pyke geniusz Pomysły, tym razem po wojnie, miały obejść kryzys energetyczny, ponieważ pociągi nie były napędzane konwencjonalnymi paliwami, ale ludzką mocą. Jego pomysł polegał na wyposażeniu każdego wagonu pociągowego w dziesiątki urządzeń rowerowych. Pasażerowie mieliby wtedy pedałować. To spowodowałoby, że ludzie jedzą więcej (potrzebując więcej kalorii), co stanowiło problem z powojennym niedoborem żywności. Pyke uważał, że jest to w porządku, ponieważ podczas gdy niektóre rodzaje żywności były niedobre, cukier był obfity, a funt cukru, zamieniony na energię przez ludzki układ trawienny, wytwarzał więcej energii niż z wypalania funta węgla lub oleju, który był niedobór. W istocie Pyke był prawdziwym Flint Lockwood. 🙂
• Pomimo, że tylko niektóre z jego pomysłów miały jakąś wartość, a większość z nich była niezwykle niepraktyczna, Pyke pozostał na jakiś czas po prostu dlatego, że szef operacji kombinowanych, Louis Mountbatten, czuł, że ciągły strumień dziwnych pomysłów Pyke był dobry dla innych członków jego personelu, aby usłyszeć, aby spróbować zmusić ich do myślenia nieco bardziej po wyjęciu z pudełka.
• Ekscentryczny Pyke w końcu popełnił samobójstwo w 1948 roku, przyjmując całą butelkę tabletek nasennych i zostawiając notatkę, by powiedzieć, że było to celowe.
• Jednym z pomysłów Pyke'a był jego pomysł na ucieczkę z niemieckiego obozu jenieckiego … tego, w którym się znajdował. Większość jego współwięźniów myślała, że jest szalony nawet wtedy, nawet jeśli był w stanie wydostać się z obozu, to czuł, że albo głoduje, zostanie złapany, albo zabity, zanim wyruszy z samych Niemiec. Udowodnił, że nie mają racji, stając się pierwszymi, którzy skutecznie uciekli z obozu, w którym się znajdował. Na swój sposób skrupulatnie przestudiował wszystkie opisy prób ucieczki do tej pory przez innych oraz dlaczego i gdzie zawiodły. Następnie opracował plan, w którym on i Edward Falk, współwięźniowie, rozpoczęli rygorystyczne ćwiczenia, przygotowując ich do podróży.
• Jego plan się udał, początkowo był tak samo niepraktyczny, jak wiele innych pomysłów, ale mimo to działał: po pierwsze, skorzystaj z tego, że był tam sprzęt do sprzętu sportowego, który, podczas gdy regularnie sprawdzany przez żołnierzy, był sprawdzany Pora dnia, gdy słońce wyszło i nastała właściwa pora roku, promienie słońca odbiłyby się od okna i sprawiły, że żołnierze spoglądający w ciemną szopę nie byli w stanie właściwie zobaczyć. Tak więc, chociaż on i Falk mogli zobaczyć strażnika i nie byli dobrze schowani, strażnik nie mógł ich zobaczyć w małej chacie. Po ukryciu udało im się wymknąć z obozu w nocy z dostawą żywności, którą podawali. Po naprawdę wstrząsającej podróży dotarli do granicy, którą uchwycili i zostali złapani … okazuje się, że w rzeczywistości byli w Holandii, gdy zostali złapani i nie zostali schwytani przez niemieckiego żołnierza, jak początkowo sądzili, ale Holendrzy jeden. Zrobili to.
• Prace nad mniejszym modelem Habakuk w Kanadzie zostały przeprowadzone przez osoby odmawiające służby wojskowej. Nigdy nie powiedziano im, co budują. Zbudowanie miniaturowego statku zajęło ośmiu mężczyznom 14 dni.