Krótka historia podatków w Stanach Zjednoczonych i termin ich wymagalności 15 kwietnia

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Pierwszym dokumentem, który rządził Stanami Zjednoczonymi, nie była Konstytucja, lecz Statuty Konfederacji. KNA poprosiła każde państwo, aby "weszły w silną przyjaźń ze sobą nawzajem, za wspólną obronę, bezpieczeństwo swoich swobód i wzajemne i ogólne dobro". Nie zrobiła tego Kongresowi ani federalnemu rząd, prawo do opodatkowania. Twórcy AOC obawiali się scentralizowanego rządu, bezpośredniego wyniku poddania się imperium brytyjskiemu i zmuszeniu do płacenia podatków w niewielkim lub żadnym stopniu, ani reprezentacji w brytyjskim rządzie. W końcu "żadne opodatkowanie bez reprezentacji" stało się okrzykiem, z którego korzystał wielu, w tym George Washington, gdy protestował przeciwko polityce w 1769 roku, wydając serię rezolucji przed Domem Wirginii w Burges. Nie trzeba dodawać, że nowo powstały kraj był dość wrażliwy na podatki w ogóle.

KNA opuściła państwa, aby ustalić własne podatki. To z kolei spowodowało, że nowy rząd nie dostał pieniędzy i, co najważniejsze, zepsuł się. To nie jest dobry sposób na rozpoczęcie. Nawet obywatele nowego kraju wydawali się zgodni, że to kiepski sposób działania.

W maju 1787 r. Zgromadzono Konwencję Filadelfijską "wyłącznie w celu rewizji Statutu Konfederacji".

Przyjęta oficjalnie nowa Konstytucja określiła rolę Kongresu w pobieraniu podatków w artykule I sekcja 8:

Kongres będzie miał prawo do nakładania i pobierania podatków, ceł, wpływów i akcyzy, aby spłacić Długi i zapewnić wspólną obronę i ogólne dobro Stanów Zjednoczonych.

W sekcji 9 otrzymuje brzmienie:

Żadne Podział lub inne bezpośrednie Podatki nie zostaną ustanowione, chyba że w stosunku do Spisu lub Wyliczenia w niniejszym dokumencie, które zostały wcześniej skierowane do podjęcia.

Kongres miał teraz możliwość opodatkowania przedmiotów, ale ze wszystkich względów nie mógł opodatkować bezpośrednio. Chociaż ulepszenie Statutu Konfederacji pozostawiło znaczną lukę w zdolności rządu do pobierania i pobierania podatków.

Ponadto, jakie przedmioty opodatkowane przez Kongres nie zawsze dobrze pasowały do ludności. W 1794 roku rolnicy z Pensylwanii, rozgniewani taryfami nałożonymi na whisky, przyszli po poborców podatkowych. Targowali, pierzastali i palili swoje domy. Stało się to znane jako Rebelia Whisky.

Podatki od nieruchomości, podatki akcyzowe i sztywniejsze cła zostały wprowadzone w Ameryce na przełomie XIX i XX wieku, ale dopiero po wojnie domowej, kiedy podatek dochodowy wszedł do publicznego słownika. W celu sfinansowania wojny, która okazała się wówczas najdroższą w historii narodu, przyjęto Ustawę o podatkach z 1861 roku. Podpisany na mocy prawa przez prezydenta Lincolna, nakładał podatek w wysokości trzech procent na indywidualne dochody powyżej ośmiuset dolarów rocznie, tym samym stając się pierwszym płaskim podatkiem narodu.

Natychmiast pojawiły się problemy. Po pierwsze, nie było mechanizmu egzekwowania prawa, ponieważ gdyby ktoś nie płacił, co się stanie? Zgodnie z prawem nic. Po drugie tylko trzy procent ludności kraju zarobiło tyle w ciągu roku. Tak więc, w zasadzie akt wymagał trzech procent od trzech procent populacji, co nie było wystarczające, aby wesprzeć wysiłek wojenny.

W 1862 roku ustawa została uchylona i zastąpiona ustawą o dochodach z 1862 r., Która ustanowiła Komisję ds. Dochodów Wewnętrznych (prekursorem IRS) i podatek progresywny, który podniósł stawkę podatkową dla tych, którzy dokonali więcej. To zbliżyło się do zamierzonych celów pierwotnego aktu i faktycznie pomogło w finansowaniu wojny secesyjnej, chociaż Ustawa o dochodach z 1864 r. Jeszcze bardziej zwiększyła potrzebne fundusze. W 1872 roku w powojennym otoczeniu uchylono wszystkie ustawy podatkowe.

Podatki bezpośrednie lub podatek liniowy nie pojawiły się ponownie jako ważna kwestia aż do 1894 r. Z ustawą taryfową Wilsona-Gormana. Wilson-Gorman, nazwany na cześć senatorów, którzy go wprowadzili, domagał się dwuprocentowego podatku liniowego od dochodu powyżej czterech tysięcy, co stanowiło mniej niż dziesięć procent populacji Stanów Zjednoczonych. Rok później Sąd Najwyższy uznał to za niekonstytucyjne. Dopiero w 1913 r. I 16. poprawce, gdy kwestia ta zostanie ponownie poruszona na forum publicznym.

W szesnastej poprawce czytamy: "Kongres będzie miał prawo do nakładania i pobierania podatków od dochodów, z dowolnego źródła, bez podziału na kilka państw, bez uwzględniania jakiegokolwiek spisu czy spisu." I tak narodził się nowoczesny system podatkowy. Podobnie jak w poprzednich wcieleniach, początkowo nakładał jedynie podatki od ultra-bogatych, którzy zarabiają rocznie ponad trzy tysiące dolarów.

Jeśli chodzi o termin zapłaty podatku, ponieważ szesnasta poprawka została ratyfikowana 3 lutego 1913 r., Wydali poszkodowanemu rok, aby uporządkował swoje finanse. No cóż, rok i miesiąc. Pierwszym oficjalnym dniem podatkowym był 1 marca 1914 r.

Cztery lata później podniesiono podatki dochodowe, aby rozszerzyć bazę płacących (od jednego procenta ludności do pięciu procent) i podnieść należną kwotę. Przesunięto również termin do 15 marca, aby częściowo uwzględnić dodatkowe obciążenie pracą osób przetwarzających podatki.

Do 1945 roku ponad 45 milionów Amerykanów płaciło podatki od dochodów. A termin był jeszcze 15 marca. W 1955 roku wprowadzono kilka stosunkowo niewielkich kodów podatkowych, ale istotną zmianę dnia podatkowego. Został przeniesiony do miesiąca później, 15 kwietnia, gdzie nadal jest dzisiaj, ponad pół wieku później.

Podczas gdy urzędowym powodem IRS, dla którego dokonali zmiany, było rozłożenie obciążenia pracą dla jej pracowników i zapewnienie im więcej czasu na przetwarzanie zwrotów, niektórzy teoretycy spiskowych mają inny pomysł co do przyczyny. Powiedział "guru podatkowego" Ed McCaffery do Magazyn Fortune, "Przesunięcie terminu z powrotem daje rządowi więcej czasu na trzymanie się pieniędzy." W jakim celu dokładnie to nie zostało wyjaśnione. Ale tak czy owak, czy dobrze, czy źle, możemy sobie tylko wyobrazić, że pierwotni twórcy artykułów Konfederacji byliby dość nerwowi, gdyby wiedzieli o bezpośrednim opodatkowaniu dochodów od potężnego scentralizowanego rządu.

Dodatkowe fakty:

• Jak wielu wie, w latach dwudziestych i trzydziestych nie był to pocisk mordercy ani brutalne zbrodnie, które doprowadziły wielu słynnych gangsterów, najbardziej osławionych Al Capone. Przeciwnie, był to zawsze uważny wzrok IRS z zarzutami uchylania się od płacenia podatków. Ustawa o dochodach z 1916 r., Rewizja 16. poprawki, zmieniła sformułowanie w niej ze wszystkich "zgodnych z prawem dochodów" musi być opodatkowana po prostu "dochodem". Miało to wyjaśnić, że bez względu na to, w jaki sposób zarobiliście swoje pieniądze, prawnie lub w inny sposób, musi płacić od niego podatki. I właśnie w ten sposób IRS odegrał ogromną rolę w ostatecznym przejęciu Al Capone.
• Nawet wojna nuklearna nie sprawi, że nie zapłacisz podatków ani nie utrzymasz przychodu podatkowego. Od lat 60. Departament Skarbu USA posiada Wewnętrzny Przewodnik Podatkowy prowadzący pracowników IRS na temat funkcjonowania w przypadku wojen, klęsk żywiołowych, grypy pandemicznej, ataków terrorystycznych i tak, wybuchów nuklearnych. Zgodnie z podręcznikiem agencja spodziewałaby się wznowić naliczanie i pobieranie podatków w ciągu 30 dni od ataku / nagłego wypadku. Istnieje kilka propozycji wytycznych, w zależności od sytuacji, w tym dotacje pieniężne dla osób, które przeżyły, rząd spłacający zaległe pożyczki bankowe i hipoteki, rząd kupujący aktywa zniszczone w wyniku ataku i rezygnujący z istniejących polityk podatkowych dla nowych, które sfinansują proces odbudowy.
• Zwykle rząd federalny dość ściśle przestrzega terminów, ale data dnia podatkowego faktycznie zmieniła się kilka razy z roku na rok w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat. W 2011 roku Dzień Emancypacji, który obchodzony jest w DC 16 kwietnia, przypadł na sobotę. Tak więc świętowali to w piątek, 15 kwietnia lub dzień podatkowy. Aby to uwzględnić, rząd federalny przesunął termin płatności podatków do poniedziałku, 18 kwietnia. Jeśli jest coś, co rząd lubi bardziej niż regularność, to święta federalne.
• Ben Franklin nie był pierwszym, który zauważył pewność śmierci i podatków; w 1726, Daniel Defoe zauważył w jego Historia polityczna diabła, "Rzeczy tak pewne, jak śmierć i podatki, mogą być bardziej stanowczo wierzyć".
• Skąd wiemy, że wampiry nie istnieją? Gdyby każdy wampir jadł tylko jeden posiłek dziennie, zaczynając od jednego wampira z każdą ofiarą, a następnie zmieniając się w wampira, zajęłoby to około miesiąca, aby cała ludzka populacja stała się wampirami.