Czy czarne pudełka samolotu naprawdę są czarne?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Podczas gdy dr Warren był ekspertem od badań nad paliwem, katastrofy samolotu rezonowały z nim z innego powodu; jego ojciec zmarł w 1934 roku, kiedy samolot, którym był, rozbił się o ocean u południowego wybrzeża Australii; badacze nigdy nie odkryli przyczyny tej awarii. Uczestnictwo Warrena w śledztwie w sprawie komety doprowadziło go do przekonania, że prosty dyktafon umieszczony w samolocie podczas katastrofy zaoszczędziłby badaczom czasu i energii, próbując ustalić, co poszło nie tak. "Gdyby biznesmen używał jednego z nich w samolocie … i znaleźlibyśmy go w wraku, a odtworzono go, powiedzielibyśmy:" Wiemy, co spowodowało to."

Warren wykorzystał swoje doświadczenie w dziedzinie elektroniki, doświadczenie, które zdobył podczas budowy "kryształowych zestawów" lub niezasilanych odbiorników radiowych w szkole, i stworzył prototyp jednostki ARL Flight Memory Unit. Urządzenie to zarejestrowało zarówno rozmowy w kabinie, jak i niewielką liczbę odczytów przyrządu do czterech godzin lotu. Po osiągnięciu czterogodzinnego czasu nagrywania urządzenie nagrywające przetwarzało i zapisywało najstarsze informacje. Podczas gdy prototyp jednostki ARL Flight Memory Unit, nazwany częściowo w Aeronautical Research Laboratories, w której pracował Warren, wykazał sukces podczas lotów prowadzonych przez Australijski Departament Lotnictwa Cywilnego, rząd australijski i wojsko nie wykazały większego zainteresowania tym urządzeniem.

W 1958 r. Brytyjski urzędnik odwiedzający Australię dowiedział się o Warren's Flight Memory Unit i zaprosił go do Anglii, aby kontynuował pracę nad urządzeniem z naukowcami i producentami. Wkrótce trafił do produkcji w Anglii i Stanach Zjednoczonych, zanim został zainstalowany w samolotach na całym świecie. W ironicznym skrócie, Australia stała się pierwszym krajem, w którym wszystkie te samoloty z napędem turbinowym o wadze powyżej 12 500 funtów miałyby posiadać te urządzenia na pokładzie.

Jak więc jednostka ARL Flight Memory stała się znana jako czarna skrzynka? To trochę tajemnica, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że w branży prawie nigdy się tak nie nazywa, a same urządzenia mają kolor międzynarodowy, co pozwala łatwiej znaleźć je w miejscu katastrofy lotniczej. To powiedziawszy, pierwsza znana instancja tych urządzeń nazywana "czarną skrzynką" była bardzo wcześnie na spotkaniu Rady Badań Aeronautycznych w sierpniu 1958. Człowiek, który nazwał to, był jednym z E. Newton. Dlaczego to zrobił, nie wiadomo.

W związku z tym istnieje wiele teorii o tym, jak powstało określenie "czarna skrzynka". Jedna z teorii mówi, że nazwa pochodzi od faktu, że pudła były często poczerniałe i zwęglone od pożarów powstałych po katastrofie. Biorąc pod uwagę pierwszy znany przypadek, w którym ktoś to nazywa, chodziło o czas, w którym Warren został zaproszony do Anglii w celu dalszej pracy nad urządzeniami (zanim zostały one szeroko zainstalowane na samolotach, innych niż do celów testowych), wydaje się to mało prawdopodobne. Inną, znacznie bardziej prawdopodobną teorią jest to, że jest to zatrzymanie z czasów II wojny światowej, w której Królewskie Siły Powietrzne używały różnych urządzeń eksperymentalnych umieszczanych na samolotach, takich jak system kierowania obójami, jako "czarną skrzynkę". Innym bardzo wiarygodnym wyjaśnieniem jest że pochodzi z inżynierskiej praktyki wywoływania systemu, który pobiera dane wejściowe, robi coś z tym, a następnie daje pewne wyniki, bez szczególnego odwoływania się do wewnętrznych mechanizmów urządzenia - w jaki sposób realizuje to, co ma zrobić - "czarny" box. "Tak czy inaczej, pseudonim był (i nadal jest) szczególnie popularny wśród członków mediów, podczas gdy eksperci od lotnictwa prawie zawsze nazywają je rejestratorami danych lotu.

Co do współczesnych czarnych skrzynek, to od wielu lat dokonano wielu ulepszeń, chociaż podstawową rzeczą, którą robią, jest to samo co oryginał. W szczególności składają się z dwóch oddzielnych urządzeń: rejestratora głosu w kabinie (CVR) i rejestratora danych lotu (FDR).

CVR rejestruje cały hałas wewnątrz kokpitu. Obejmuje to rozmowę między członkami załogi, transmisje radiowe, wszelkie alarmy, dźwięki używanych kontrolek, a nawet hałas z silnika i powietrza poruszającego się po płaszczyźnie. Obecnie CVR rejestrują łącznie dwie godziny dźwięku, zanim najnowsze nagranie audio zastąpi najstarszą część nagrania.

Rejestr FDR rejestruje różne dane lotu, ale dokładne wymagania zależą od wieku i wielkości samolotu oraz rodzaju sprzętu na pokładzie.Jednak wszystkie czarne skrzynki są wymagane do rejestrowania, co najmniej wysokości ciśnieniowej, wskazanej prędkości lotu, kursu magnetycznego, normalnego przyspieszenia i kluczowania mikrofonem. Ostatnia pozycja, kluczowanie mikrofonem, pozwala badaczom dopasować dane do zapisu CVR. Podczas gdy FDR rejestruje na tej samej zasadzie pętli bez końca, co CVR, zapisuje łącznie 25 godzin przed nadpisaniem najstarszych informacji.

Czarne skrzynki muszą przetrwać uderzenie katastrofy wraz z ewentualnym pożarem, który może nastąpić później, jeśli mają być przydatne dla badaczy. Podczas gdy czasami zmieniają się w odpowiedzi na awarie, standardy rejestrowania zderzeń z rejestratorami zazwyczaj wymagają skrzynek, w których mogą przetrwać takie zdarzenia, jak ogień o temperaturze 1100 ° C przez godzinę, 33 km / s² przyspieszenia przez 6,5 milisekundy (co zostanie wyprodukowane w ciągu katastrofa przy 310 mph) i zanurzenie w słonej wodzie na określonych głębokościach, wśród innych takich specyfikacji. Umieszczenie czarnej skrzynki w ogonie samolotu również zwiększa prawdopodobieństwo przeżycia, ponieważ sekcja ogonowa zwykle nie ponosi ciężaru uderzenia. Dodatkowo znajduje się sygnalizator lokalizacyjny, który może pomóc badaczom znaleźć czarną skrzynkę, jeśli samolot rozbija się w wodzie, gdy emituje sygnał "pinger" przez co najmniej trzydzieści dni (i wkrótce zostanie prawdopodobnie podniesiony do wymogu 90 dni).

Dzięki katastrofie lotniczej Malezji Airline Flight 370 zaproponowano również wyraźne ulepszenie sposobu działania rejestratorów danych lotu, wykorzystując bardziej nowoczesną technologię od czasu ostatniej poważnej zmiany "czarnej skrzynki". Najważniejsza zmiana i być może najbardziej pomocna, zasugerowano, aby zdecentralizować skrzynkę. Zamiast po prostu nagrywać na pokładzie, dodaj system do nadawania w czasie rzeczywistym danych, które przechowujesz w centralnej bazie danych w terenie. W ten sposób, nawet jeśli nie można zlokalizować rejestratora pokładowego (na przykład wtedy, gdy sam samolot nie może zostać znaleziony), ekipa naziemna nadal dysponuje danymi potrzebnymi do przeanalizowania przyczyn katastrofy, a także z ostatnimi współrzędnymi emisji, jeszcze dokładniej, gdzie zacząć szukać samolotu i potencjalnych, którzy przeżyli.

Dodatkowe informacje na temat premii i katastrofy:

• Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych używa nadających się do użycia rejestratorów czarno-białych, które zawierają sygnalizator lokalizacyjny i są zaprojektowane do wyrzucania z samolotu po rozpoczęciu awarii.
• Kometa De Havilland 1 była pierwszą płaszczyzną wymagającą kabiny ciśnieniowej, aby pasażerowie mogli oddychać bez użycia masek tlenowych.
• Rola dr. Davida Warrena w wynalezieniu czarnej skrzynki pozostała stosunkowo nieznana do Magazyn czasu prowadził artykuł w 1999 roku.

• Teraz, aby przetrwać katastrofę samolotu:

  • Usiądź z tyłu z fajnymi dzieciakami. Według wielu badań "pasażerowie zbliżający się do końca samolotu są o około 40 procent bardziej narażeni na przetrwanie wypadku niż ci z pierwszych kilku rzędów z przodu". Inną zaletą jest to, że większość pasażerów decyduje się nie siedzieć z tyłu. Jeśli więc samolot nie jest pełny, możesz zdobyć dla siebie rząd siedzeń. Jednak inne badania dotyczące katastrof lotniczych wykazały, że "ci [pasażerowie], którzy usiedli więcej niż sześć rzędów od wyjścia, okazali się znacznie mniej podatni na przeżycie." Jeśli więc samolot nie ma tylnego wyjścia, to jest coś, być uwzględnionym w.
  • Jeśli zdarzy Ci się wypadać z samolotu na wysokości 35 000 stóp (bez spadochronu), Popular Mechanics ma kilka porad, jak przetrwać upadek: "Pojęcie, które najbardziej Cię interesuje, to prędkość końcowa. Gdy grawitacja ciągnie cię ku ziemi, idziesz szybciej. Ale… [także] tworzysz opór…. i [ostatecznie] przyspieszenie ustaje. W zależności od wielkości i wagi oraz [innych] czynników… Twoja prędkość w tym momencie wyniesie około 120 mil na godzinę (to zajmuje około 1500 stóp. Na wysokości około 22 000 stóp] Wściekasz się w świadomość [niedotlenienie cię strąciło wkrótce po wyjściu z samolotu]…. Wyceluj…. Szkło boli, ale daje. Podobnie jak trawa. Stogi siana i krzewy… a drzewa nie są złe, choć mają tendencję do szpikowania. Śnieg? Absolutnie…. Wbrew powszechnemu przekonaniu woda jest okropnym wyborem [do amortyzacji upadku]…. Biorąc pod uwagę cel, następnym aspektem jest pozycja ciała. Aby spowolnić zejście… rozłóż ręce i nogi, wystaw klatkę piersiową na ziemię i wygnij plecy i głowę w górę…. Zrelaksować się. To nie jest twoja pozycja do lądowania….. [Wylądować, załóżmy] klasyczną pozycję lądownika nurek - stopy razem, pięty, zgięte kolana i biodra."
  • Zgodnie z Genewskim biurem rekordy katastrof lotniczych, w latach 1940-2008 było 157 osób, które wypadły z samolotów podczas katastrofy i bez spadochronu i żyły, aby o tym opowiedzieć. Pełne 42 upadki miały miejsce na wysokości ponad 10 000 stóp! Jednym z takich incydentów był brytyjski strzelec, którego samolot został zestrzelony w 1944 roku podczas II wojny światowej. Upadł ponad 18 000 stóp bez spadochronu. Jego upadek został przełamany przez sosny i miękki śnieg. Po "lądowaniu" okazało się, że jest całkowicie w porządku, z wyjątkiem skręconej nogi. Rzeczy nie poprawiły się początkowo dla niego, ponieważ został szybko schwytany przez Niemców. Wygląda na to, że Niemcy byli bardziej pod wrażeniem jego doświadczenia z pogranicza śmierci niż jego narodowość, ponieważ wypuścili go w maju następnego roku po wydaniu mu zaświadczenia upamiętniającego jego upadek i dalsze przetrwanie.