17 listopada: Pierwsze na Ziemi lądowanie zdalnie sterowanego robota wędrującego na innym obiekcie astronomicznym

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Związek Radziecki z powodzeniem wylądował na księżycu zdalnie sterowanym robotem wędrującym, czyniąc go pierwszym robotem wędrującym z Ziemi do lądowania na innym obiekcie astronomicznym. Robotem był Lunokhod 1, zaprojektowany przez Aleksandra Kemurdjiana. Został uruchomiony podczas programu radzieckich Luna, który działał w latach 1959-1976. Dokładniej, Lunokhod 1 był częścią misji Luna 17 i był pierwszym z dwóch udanych lądowań robota wędrującego na Księżycu przez Związek Radziecki. Wcześniej Lunochod 1, Związek Radziecki usiłował wylądować na księżycu robota wędrownego około czterech miesięcy przed misją Apollo 11, ale robot został zniszczony podczas startu.

Robot miał być używany przez około trzy miesiące, ale skończył funkcjonować przez pełne 322 ziemskie dni, podróżując około 6,5 mili w trakcie. Jego misją było przyjmowanie zdjęć w wysokiej rozdzielczości, panoramicznych powierzchni księżyca i analizowanie gleby, a ostatecznym celem było zbadanie zabytków, które można wykorzystać do obsadzania załogowych misji, w tym do lądowania i budowania baz. Został również zaprojektowany do użycia w radiolatarni, aby pomóc kierować załogowymi lądowaniami.

Ostateczny kontakt z Lunochodem 1 odbył się 14 września 1971 r. O godzinie 13:05. W tym momencie przeprowadził on 25 testów analizy gleby księżycowej i odesłał około 20 000 obrazów o regularnej jakości i 206 panoram o wysokiej rozdzielczości. Używał on także penetrometru około 500 razy, testując wytrzymałość gleby, pod względem tego, czy był odpowiednio twardy, aby zbudować podstawę, jak również sprawdzając potencjalną zawartość wilgoci w glebie.

Sam robot miał około 5,5 stopy długości i 4 1/2 wysokości, ważył prawie tonę, z maksymalną prędkością 1,2 mph. Posiadało sześć kamer (dwa dla telewizji, cztery dla zdjęć panoramicznych), dwie anteny, penetrometr, licznik kilometrów, spektrometr rentgenowski, teleskop rentgenowski, detektor promieniowania kosmicznego, danie reflektora i, jak każdy inny dobry robot lub statek kosmiczny powinien, laser. Jego źródło zasilania składało się z paneli słonecznych i baterii. Miał także prosty grzejnik radioaktywny, wykorzystujący polon 210, aby utrzymać wewnętrzne elementy robota w cieple podczas nocnych nocy.

Co ciekawe, dokładna lokalizacja Lunokhod 1 była tajemnicą od czasu ostatniej komunikacji, aż do 17 marca 2010 r., Kiedy Albert Adrakhimov ponownie ją zlokalizował i lądownik. Jest to znaczące, ponieważ odkryto, że reflektor Lunokhoda rzeczywiście zwraca więcej światła niż jakikolwiek inny reflektor umieszczony na Księżycu, więc działa lepiej w różnych eksperymentach.

Następca Lunokhoda 1, Lunokhod 2 (i lądownik Lunar 21) jest własnością Richarda Garriotta, który jest przedsiębiorcą gier. Kupił robota za 68 500 USD, stwierdzając: "Kupiłem Lunokhoda 21 od Rosjan. Jestem teraz jedynym na świecie prywatnym właścicielem przedmiotu na obcym ciałach niebieskich. Chociaż istnieją międzynarodowe traktaty, które mówią, że żaden rząd nie może rościć pretensji do geografii poza planetą Ziemia, nie jestem rządem. W skrócie, twierdzę, że księżyc w imię lorda brytyjskiego! "(Lord brytyjski jest jego pseudonimem gier)

Nawiasem mówiąc, misja Luna 1 była porażką, jeśli chodzi o nieosiągnięcie żadnego z jej celów misji, ale stała się pierwszym statkiem kosmicznym z Ziemi, który wpadł na orbitę wokół Słońca. Misja Luna 2 stała się pierwszym statkiem kosmicznym z Ziemi, który pomyślnie dotarł na Księżyc. "Luna 9" była pierwszym statkiem kosmicznym z Ziemi do miękkiego lądu na Księżycu i zwróciła pierwsze zdjęcia powierzchni Księżyca zaczerpnięte z Księżyca. Misja Luna 24 była również pierwszą, która zebrała próbki księżyca i odesłała je z powrotem na Ziemię do analizy za pomocą sondy zrobotyzowanej, a nie ludzkiej (pierwsze ogólne próbki z Księżyca powróciły przez misje Apollo 11 i Apollo 12).