Tajemnica Zamku Koralowego

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Budowniczy

Niewiele wiadomo o tajemniczym twórcy Zamku Koralowego Eda Leedskalnina. Urodzony w Rydze na Łotwie w 1887 r. W rodzinie kamieniarzy, Ed wyemigrował do USA około 1913 r. Po tym, jak jego narzeczona zerwała zaręczyny (i dużą część jego serca). Podczas walki z gruźlicą około 1919 r. Przeniósł się na Florydę, gdzie magnesy były najwyraźniej stosowane w leczeniu jego stanu. Wydaje się, że to doświadczenie miało zmieniający życie efekt, jak zobaczycie później.

Po zakupie działki w Florida City na Florydzie, Ed zaczął pracować nad Zamkiem. Samotnik, wysoki na sto stóp, wysoki na pięć stóp Ed nie pozwolił nikomu nawet patrzeć, jak pracuje, i nikt nie wiedział, że pomógł mu przenieść, wyrzeźbić lub umieścić masywne kamienie. Zapytany, jak sam manipulował tak dużymi blokami, Ed wyjaśniłby, że "odkrył tajemnice piramid".

Zamek

Niezupełnie koralowce, ogromne kamienie, które składają się na zamek, składają się z wapienia oolitowego; nazwa koralowa pojawiła się później, gdy zwiedzający zauważyli skamieniałe korale i muszle w niektórych skałach.

Średnia waga kamieni wynosi około 14 ton. Dzięki tym ogromnym skałom Ed zbudował mury, wzniósł wieżę i 22-tonowy obelisk. Stworzył różnorodne "meble", w tym łóżka i fotele bujane, a także fontannę, stół, studnię, zegar słoneczny i tron.

Podobno zafascynowany astronomią, Ed wykuł kamienny teleskop, a nawet wzniósł duże kamienne wizerunki Jowisza, Saturna i księżyca z bloków ważących aż 23 tony. W przeważającej części, każdy rzeźba i kawałek jest wykonany z jednego kamienia. Najwyższe kamienie osiągają 25 stóp, a najcięższa skała waży prawie 30 ton.

Bez mas szpachlowych i zapraw, masywne kamienie, gdy są połączone, są utrzymywane na swoim miejscu przez własną wagę.

Są one tak dobrze skonstruowane (i ciężkie), że podczas huraganu Andrew w kategorii 5 w 1992 r. Żaden z kamieni nie został przesunięty, a ściana o długości 8 stóp nie została wykonana i pozostaje do dnia równomiernej wysokości wokół ściany.

Być może najbardziej spektakularną budowlą na tym terenie jest wysoka na osiem stóp brama obrotowa. Wyrzeźbiona zgodnie z wymagającymi specyfikacjami, oczyszcza ściany obok niej zaledwie o ćwierć cala. Przed koniecznością naprawy w 1986 r. Szeroko rozpowszechniono, że krętlik jest tak dobrze zaprojektowany, że można otworzyć bramę jednym naciśnięciem palca.

Kiedy wybuchła w 1986 roku, dziewięciotonowa brama wymagała sześciu ludzi i dźwigu, aby usunąć i ponownie zainstalować to, co Ed przygotował sam. To, co odkryli podczas naprawy, to fakt, że użył metalowego trzonu umieszczonego w otworze wywierconym w kamieniu, tak aby idealnie zrównoważyć bramę. Sam wał usiadł na łożysku ciężarówki. To, co spowodowało złamanie bramy, było po prostu tym, że łożysko zostało zardzewiałe. Zastąpili łożysko i wałek i musieli go naprawić w 2005 roku, ale dzisiaj nie jest już tak łatwo otwierać i zamykać, jak kiedyś.

Więc, jak to zrobił?

Ed wierzył, że siła animująca we wszechświecie nie pochodzi od protonów i elektronów w atomie, ale raczej z maleńkich magnesów o różnej i przeciwnej polaryzacji, która nasyca całą materię. W swojej książce Prąd magnetyczny, Ed wyjaśnił swoją podstawową zasadę:

[Ponieważ] magnes można przesuwać i koncentrować… widać, że metal nie jest prawdziwym magnesem. Prawdziwym magnesem jest substancja krążąca w metalu. Każda cząstka w substancji jest sama w sobie pojedynczym magnesem i zawiera [oba] magnesy indywidualne zarówno na biegun północny, jak i południowy. Są tak małe, że mogą przejść przez cokolwiek. W rzeczywistości mogą przechodzić przez metal łatwiej niż w powietrzu. Są w ciągłym ruchu… uruchamianie jednego rodzaju magnesów przeciwko innym rodzajom, a jeśli są prowadzone w prawych kanałach, posiadają one wieczystą moc.

To jest ta "wieczna moc", którą Ed roszczenia wykorzystać do poruszania się, rzeźbienia i umieszczania swoich potężnych kamieni. Sama moc pochodziła z maszyny, którą nazwał Perpetual Motion Holder (PMH). Zbudował go na swojej idei, że elektryczność składa się z dwóch sił magnetycznych, które poruszają się naprzeciw siebie w podwójnej spirali. Maszyna Eda składała się z dwóch zwiniętych drutów, z których każdy miał swój własny terminal i prąd, i połączony ze sobą od nosa do końca w obwodzie. Ten ukończony obwód umożliwił pojedynczym magnesom uformowanie się w jeden z dwóch prądów, a prądy "ścigały się" w nieskończonej pętli.

Ed twierdził, że kierując tą "wieczną elektromagnetyczną energią", może łatwo manipulować dużymi kamieniami.Zgodnie z niezweryfikowanymi doniesieniami, masywne skały zostałyby następnie uniesione na miejsce jak "balony wodorowe". Wywodząc teorie konwencjonalnych archeologów, Ed jest cytowany jako "odkrył, jak Egipcjanie i starożytni budowniczowie Peru, Jukatan, i Azja, mając tylko prymitywne narzędzia, podnosiła i ustawiała bloki kamieni o wadze wielu ton."

Czy maszyna Eda jest prawdziwa?

Kilka osób twierdziło, że udało się zbudować PMH, w tym Russell Martin, Nornd, Chris Sykes i Matthey Emery. Ale jak możesz sobie wyobrazić, ciężko udokumentowane, dobrze udokumentowane dowody pełnowymiarowej maszyny, która może unosić kamienie, jak powiedział, są trudne do zdobycia, co jest niefortunne, ponieważ taka technologia w końcu zapewniłaby nam rentowny latający samochód. 😉

W rzeczywistości jedna osoba z odpowiednią wiedzą mogła to osiągnąć bez takiej maszyny. I rzeczywiście, Leedskalnin miał trójnogi o różnych rozmiarach, krążkach, wciągarkach, itp. - które prawdopodobnie nie byłyby potrzebne, gdyby po prostu unosił kamienie.

Ale czy naprawdę użył jakiejś tak niesamowitej maszyny własnego autorstwa, czy raczej znacznie bardziej prawdopodobnego wspólnego narzędzia budowlanego i know-how, zakres "zamku", a także kunsztu związanego z jego budową, jest niezwykle imponujący.