40 Okrutnych faktów na temat Attila The Hun

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

Sama wzmianka o nazwie Attila the Hun przywołuje koszmarne obrazy demonicznego barbarzyńcy prowadzącego jego hordy w szalejącej gwałtów, grabieży i śmierci na ziemiach Imperium Rzymskiego. Bliższe przyjrzenie się przywódcy wojskowemu w V w. AD, nie kwestionując jego barbarzyństwa, pozwala dostrzec złożoność jego natury i fascynujące przygody jego życia. Oto 40 faktów o Attila the Hun, które pomagają rzucić trochę światła na tę przerażającą, złożoną postać.

40. Nie nawet Hun.

Hunowie, którzy terroryzowali Europę na przełomie czwartego i środkowego piątego wieku, nie byli Węgrami pomimo "Hun" w obu nazwiskach. Skąpe dane archeologiczne sugerują, że Hunowie pochodzą od ludu Hsiung-Nu, którego początki sięgają końca III wpne. w północnych Chinach. Odrzucony przez Dynastię Han, Hsiung-Nu podzielił się na frakcje. Północna frakcja została wypędzona z Chin gdzieś między 91-93 AD. Według wielu badaczy uchodźcy, którzy wyemigrowali na zachód do stepów syberyjsko-kazaskich, najprawdopodobniej stali się europejskimi Hunami. Inni odrzucają powiązanie z kulturą Hsiung-Nu, a jednocześnie wciąż kojarzą pochodzenie Hunów w Kazachstanie. Pierwsza wzmianka o plemieniu pojawia się w europejskich zapisach historycznych pod koniec III wieku naszej ery. Szacuje się, że Attila urodziła się w latach 370-400 AD.

39. Szybki i wściekły

Jadąc w dół od stepów pogrążonych w ruinach, Hunowie zaczęli szaleć w Europie Wschodniej już w 370 AD. W roku 408 ne imperium Hunów rozciągało się na zachodzie od Alp do Morza Bałtyckiego, a na wschodzie od Alp do Morza Kaspijskiego. Do 430 r. Rua, wujek Attila, przejął przywództwo nad plemieniem.

38. The Hunnish Life

Łowcy i zbieracze, Hunowie podróżowali ze stadami owiec, które dostarczały żywność i skórę. Spędzili życie na swoich wytrzymałych koniach, prawdopodobnie na mongolskich kucykach, i mówiono, że zsiadają tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Attila był szkolony w jeździectwie i strzelaniu od najmłodszych lat.

37. Braterska miłość

Wujek Attila rządził konfederacją Hunów aż do swojej śmierci w 434 r., Pozostawiając królestwo Attili i jego bratu Bledzie. Rodzeństwo współrządziło przez około dziesięć lat - dopóki nie uwierzy się, że Attila zamordował Bledę i zajął się wyłącznie plemieniem. Przed śmiercią Bledy Hunowie zaatakowali głównie terytoria we Wschodnim Cesarstwie Rzymskim, ale gdy raz rządził Attila wytrenował swoje widoki na obu częściach imperium. Całe panowanie Attyli obejmuje lata od 434 do 453 AD.

36. Przerażający krzykacze

Relacje z pierwszej ręki opisują okrutne krzyki i inne odgłosy dokonywane przez Hunów, gdy atakowali swoje ofiary na koniu, tnąc i kłując. Ich waleczność jako equestrians sprawiała, że Hunowie byli szczególnie przerażający. Czasami używali narzędzia podobnego do lasso, dzięki któremu mogliby uwikłać wroga, gdy zhackowali je na śmierć.

35. Przyjemny pseudonim

Rzymianie postrzegali Hunów jako barbarzyńców, a imię Attyli było synonimem zniszczenia, chaosu i rzezi. Stał się znany jako "The Scourge of God". Jako pisarz Jordanes w szóstym wieku ogłasza w swojej gotyckiej książce historii Getica: "On był człowiekiem zrodzonym na świat, aby wstrząsnąć narodami, plagą wszystkich krajów, które w jakiś sposób przeraziły wszystkich. ludzkości przez przerażające pogłoski o nim za granicą."

34. Sztuka porozumienia

Obawiano się więc, że rządy Adlili będą rozdzielać duże kwoty, by zostać samemu. W 435 r. Wyjął zwycięską umowę z cesarzem wschodniorzymskim Teodozjuszem II. W zamian za pokój Rzymianie przekazali mu roczny hołd złożony z 700 funtów złota. Kilka lat później Attila zapewnił, że Rzymianie nie dotrzymali umowy. Rozpoczął brutalne ataki na wschodnie terytoria Rzymu, zmuszając podwyżkę opłaty do 2100 funtów złota rocznie.

33. Kochaj swojego wroga

Attyla i słynny rzymski generał Flavius Aetius mogli cieszyć się nieprawdopodobną przyjaźnią. Aetius, który w pewnym momencie mógł być zakładnikiem w jednym z obozów Attila, studiował obyczaje i język hunicki i prawdopodobnie spędził dużo czasu ze swoim odpowiednikiem. Bromek zakończył się w 449, prawdopodobnie w wyniku brakujących płatności do Attili przez Rzymian. Kilka lat później spotkali się na polu bitwy.

32. Brzydkie Nomads

Większość ludzi, którzy stanęli twarzą w twarz z Hunami i żyli, by opowiedzieć tę historię, opisali ich jako "brzydkich". W rzeczywistości rzymski historyk Ammianus opisuje je jako "tak niesamowicie brzydkie i zgięte, że mogą być dwunożnymi zwierzętami, lub figury z grubsza wyrzeźbione z pniaków, które są widoczne na parapetach mostów. "Jego spojrzenie, oczywiście, mogło być pokolorowane przez wrogość relacji między Rzymianami a Hunami.

31. Przypływ historii

Attila i jego Hunowie naznaczyli historię świata swoim wkładem w upadek Cesarstwa Rzymskiego, datowanego na około 476 AD. Hunowie byli odpowiedzialni za kierowanie migrujących plemion na ziemie rzymskie, destabilizując słabnące już imperium, tworząc kryzys gospodarczy, niszcząc ważną własność i przekształcając społeczeństwo w niesamowitym tempie. Imperium po prostu nie mogło wytrzymać połączonego stresu wszystkich tych czynników.

30. Romantyczny w sercu?

Gdy Attyla została odrzucona przez siostrę rzymskiego cesarza, spowodował on morderczy szał w całej Europie Zachodniej. Chociaż Attila miał już kilka żon w tym czasie, próbował zażądać kolejnego w 450 rne. Stało się tak, gdy Honoria, siostra cesarza Valentiniana III, wysłała mu pierścień i poprosiła o pomoc w wyrzuceniu jej z zbliżającego się małżeństwa, które zostało zaaranżowane przez jej brata. Błędnie interpretując jej prośbę o pomoc jako propozycję małżeństwa, Attila ogłosił Honorię narzeczoną. Za swój posag żądał także połowy zachodniego imperium rzymskiego. Oczywiście, Valentinianus odmówił roszczenia, chociaż wściekły mężczyzna prawie wysłał siostrę w ramiona Hun. Małżeństwo nie miało miejsca, ale Attila użył odrzucenia jako usprawiedliwienia dla jego kolejnego szaleństwa przez Zachodnie Cesarstwo Rzymskie.

29. Jeśli dobrze prosisz

Po odrzuceniu małżeństwa Attila przeciął drogę zniszczenia przez zachodnie imperium rzymskie na południe od rzeki Loary. W nadziei, że go ukróci, jego stary przyjaciel, rzymski generał Ajusz, połączył siły z Wizygotami, których granice zostały naruszone. Attila był zajęty atakowaniem Orleanu, gdy zbliżyły się bliźniacze siły Aetiusza i Wizygotów. Attila wykonał obliczoną wypłatę. Miał właśnie przeprowadzić się do pobliskiego miasta Troyes, gdy święty biskup Lupus błagał Attilę, aby nie niszczył miasta. Attila zgodził się, ale wziął biskupa wraz z nim jako zakładnika.

28. Tak więc znów się spotykamy

Najgorszą porażką Attyli był jego stary przyjaciel Aetiusz w 451 roku. Po wycofaniu się z Orleanu przeniósł swoje wojska na obszar zwany Równinami Katalawskimi (lub Równinami Châlons), przewidując bitwę. Tam stanął twarzą w twarz z siłami Aetiusa i Wizygotów. Podczas długiej i krwawej walki król Visigoth Theodoric został zabity, a koń Aetjusza został zabity, ale Attila został wymanewrowany i zmuszony do oddania zwycięstwa. Uwolnił także biednego biskupa Lupusa i poprosił świętego człowieka, aby modlił się za niego.

27. Czy wierzysz w cuda?

Przebieg Attyli z rąk Aetiusza nie powstrzymał rabusiów Hun. W następnym roku w 452 r. Skręcił na południe i zaatakował miasta w północnych Włoszech, dokonując inwazji na Wenecję i Akwilei, Mediolan i Apuleję. Sam papież Leon przybył na spotkanie z Hunem i błagał go, by nie splądrował Rzymu. Podobno Attila był pod wrażeniem odwagi Papieża. Ponadto "cud" wzmocnił przesłanie Papieża, gdy Święci Piotr i Paweł ukazali się Attili, ostrzegając go, że umrze, jeśli nie posłucha prośby Papieża. Mniej fantazyjne sprawozdanie utrzymuje, że Attila wycofał się z Włoch, ponieważ dostawy były na wyczerpaniu, a wielu jego żołnierzy źle się czuli.

26. Jeśli Looks Could Kill

Nie ma żadnego znanego portretu Attila, ale został on opisany w pismach rzymskiego ambasadora Priscusa, który spotkał go w 449 rne, jako krótki i zadarty nos z brodą o szarej barwie. Był szczególnie znany z okrucieństwa swego spojrzenia, które podobno sprawiało, że ludzie drżeli. Attyla rozkoszował się strachem, jaki zaszczepił mu wzrok. Mówi się, że "tam, gdzie minąłem, trawa już nigdy nie wyrośnie".

25. Podaż i popyt

Jako koczowniczy myśliwi i zbieracze, Hunowie nie mieli tradycji wytwarzania broni. Ich zaopatrzenie mogło przybrać formę łupu zabranego z ciał Rzymian, Ostrogotów, Wizygotów lub Persów, których zabili na polu bitwy.

24. Status gwiazdy

Badania historyczne wskazują, że status społeczny wśród Hunów był merytokratyczny i opierał się na umiejętnościach wojskowych. Najwyższą rangę miał człowiek o najlepszym wskaźniku zabójstw w walce. Umiejętność Attili na polu bitwy była jednym z powodów, dla których był tak ceniony.

23. Gry umysłowe

Attila używał różnych metod walki psychologicznej. Aby jeszcze bardziej rozbroić zdemoralizowanych wrogów, Attyla terroryzowałby graniczne ziemie jako ostrzeżenie przed tym, co może nadejść. Jego żołnierze wiedzieli, że przywiązują odcięte głowy pokonanych wojowników do siodeł, gdy szarżują, wrzeszcząc, do bitwy. Czasami jego żołnierze udawali odwrót, a następnie pogrążali się z powrotem z brutalną siłą, myląc wroga.

22. Tytuł Honoru

Armia Attili została zorganizowana przez plemię. Każde plemię liczyło od 50 000 do 60 000 ludzi. Z tej liczby 10 000 stanowiło armię konnych łuczników. Ta jednostka bojowa znana była jako "tumen". Najbardziej cenionym tytułem w społeczeństwie Hunów, oprócz "Króla", był "dowódca 10.000 jeźdźców".

21. Nie był doskonały, ale. ..

George Steinbrenner, barwny, jednorazowy właściciel drużyny baseballowej New York Yankees, był znany z tego, że studiował Attilę Hun w poszukiwaniu spostrzeżeń, które mogą pomóc mu osiągnąć sukces w biznesie. Według jego biografa, Billa Maddena, Steinbrenner powiedział o słynnym barbarzyńcy: "Nie był doskonały, ale miał dobre rzeczy do powiedzenia".

20. Moda do przodu

Attila był znany z tego, że był skromny w swojej sukience, unikając ozdób. Jednak stroje większości wojowników Hunów odzwierciedlały ich rangę. Nosili metalowe hełmy w kształcie stożka pokryte skórą. Ich szyja i ramiona były chronione kolczugą i nosiły do czterech warstw kamizelek kuloodpornych. Ta zbroja została zbudowana z twardej skóry, która była wodoodporna tłuszczem zwierzęcym i wzmocniona płytkami z kości. Spodnie były workowate, a ich buty, nie przeznaczone do chodzenia, były miękkie. Uzupełnieniem regali było bogato haftowane do kolan filc lub futro.

19. Przysięga lojalności

Attila był zwolennikiem lojalności. Jednym z warunków dyplomacji w Imperium Rzymskim było to, że wszyscy uciekinierzy z Hun zostali repatriowani po odkryciu. W 448 r. Zagroził wojną z Imperium Wschodnim, gdy tylko pięciu z dwunastu zdrajców, których oczekiwała Attila, zostało odesłanych. Dwóch z tych, którzy wrócili, zostało chwilowo przebitych i przypuszcza się, że inni mogli mieć szczęście, że uciekli i uniknęli podobnego losu.

18. Pomocne konie

Konie wojsk Attili zostały przeszkolone do pomocy w bitwie, gryząc i kopiąc swoich przeciwników. Lojalni wobec swoich mistrzów, te małe, włochate konie rzadko chorowały i bardzo dobrze tolerowały zarówno ciepło, jak i zimno. Mieli długie głowy, duże oczy i długie grzywy. Nogi miały krótkie szerokie kopyta, a ich ogony były krzaczaste.

17. Narzędzia handlu

Armie Attyli używały szerokiej gamy broni, choć najważniejszym z nich był odruchowy łuk kompozytowy, który mógł strzelać do odległości 70-100 metrów (230-440 stóp). Wykonane z drewna, kości i ścięgien broń była przenoszona na pasie lub siodle jeźdźca. Oprócz lasso, używanego do zaplątania przeciwników i odciągania ich, Hunowie używali krótkich, zakrzywionych mieczy prawdopodobnie pochodzenia irańskiego, maczug, sztyletów, kilofów, a czasem lanc.

16. Jedzenie dla myśli

Hunowie zjadali surowe mięso, według starożytnego rzymskiego historyka Ammiana Marcellina w jego książce "Historia Rzymu", ogrzewając je, "umieszczając je między własnymi udami a grzbietem swoich koni." Żaden miłośnik Hunów, Ammianus również nie oświadczył, że Hunowie prześcigali wszystkich innych w dziczy, że "tylko nosili podobieństwo ludzi (bardzo brzydki wzór)", byli wyjątkowo zacofani, nie używali ognia i na ogół żyli na korzeniach znalezionych na polach. Jako rzymski Ammianus można oczekiwać, że będzie miał wypaczony widok na Hunów.

15. Przyjmij strategie opłat

Oryginalnie opublikowana w 1985 roku bestsellerowa książka " Tajemnice przywództwa" Attila the Hun autorstwa Wess Roberts, pokazuje, że taktyka stosowana przez Hunów na polu bitwy może pomóc amerykańskim kierownictwu w opracowaniu "zwycięskiego kierownictwa, zarządzania przejęciem".

14. Po prostu prosty facet

Według rzymskiego pisarza i dyplomaty Priscusa Attyla nie pozwalał sobie na luksusy z własnych bankietów. Podczas gdy jego goście korzystali z wykwintnych potraw serwowanych na srebrnych okopach i pili ze złotych i srebrnych filiżanek, Attila jadł tylko mięso z drewnianego talerza i pił wino z drewnianego kubka.

13. Urodziła się czarownica

Zgodnie z pradawną tradycją gotycką, Attila i Hunowie zrodzili się z czarownic. Jordanes, pisarz Goth z VI wieku, opowiada historię króla Filimera, który odkrył czarownice żyjące wśród jego ludzi. Wygnani z ziemi duchy nieczyste łączyły się z innymi demonami, lądując na brzegach maurickich bagien w pobliżu Morza Czarnego. Jak głosi historia, ich karłowate, ledwie ludzkie potomstwo było pierwszym Hunsem. Prymitywny w mowie i inteligencji, ich jedyną umiejętnością było polowanie. Gdy odkryli świat poza bagnami, złe plemię wtargnęło do Scytii "jak wicher narodów", kradnąc, gwałcąc i mordując wszystko na swojej drodze.

12. Piękni barbarzyńcy

Hunowie Attili często nosili kolorowe wstążki zarówno w swoich włosach, jak i brodach. Rzadko pocięte, ich włosy były rozchylone na środku. Ich brody często również się rozdzielały. Podczas deszczu i zimnych porodów smarowali włosy i twarze tłuszczem zwierzęcym jako ochronę przed żywiołami.

11. Syn psa

Pośród dziwnych pejoratywnych mitów wokół pochodzenia Attila, jedna z opowieści z XIII wieku identyfikuje jego rodziców jako króla córki Węgier i charta. Włoska tradycja i grafika przedstawiają Attila jako głowę i uszy psa; w innych przedstawieniach dostał rogi.

10. Odtwarzanie ulubionych

Attila rażąco faworyzował jednego z jego synów nad pozostałymi, jak donosiły relacje z pierwszej ręki rzymskiego dyplomatę Priscusa. To odchylenie było spowodowane tym, że proroctwo ujawniło Attili, że podczas gdy on i jego rodzina zostaną pokonani, jego syn Ernak, ten uprzywilejowany, przywróci ich status.

9. Niewzruszony

Wygląda na to, że Attila the Hun nie był łatwym rozbawieniem. Według zeznań świadków na jednym z jego wystawnych bankietów, Hun pozostał na kamieniach z rozrywki, w tym piosenki o wojnie i wyczynach, komiczne wybryki rozczochranego Maura, który zmieszał język włoski z językiem Gotów i Hunów, a także opowiadanie historii.

8. Akty miłosierdzia

W dziwnym pokazie miłosierdzia, Attila oszczędził pewnego razu niedoszłego mordercę, który go zabił. Zamiast tego Attila wysłał mężczyznę z powrotem do Rzymian, którzy wykluczyli fabułę, wraz z upokarzającą notatką wskazującą na szaleństwo planu, wraz z żądaniem większej odpłaty pieniężnej.

7. Co jest w nazwie?

Nazwa Attila była bardzo popularna na Węgrzech w XI-XII wieku, świadcząc o heroicznym statusie lidera wśród wielu w regionie, w którym kiedyś żył Hun. Nazwa ma pochodzić z języka gotyckiego i jest tłumaczona jako "mały ojciec" z "atta", co oznacza "ojciec", a sufiks "-ila" oznacza "mały".

6. Święty Hun

Attila miał duchową stronę. Trzymał tych, których uważał za wywyższone cechy duchowe w najwyższym stopniu. Cenił ich słowa i wiedział, że okazuje im miłosierdzie. Attyla także pokłada wiarę w proroctwie. Według gotyckiego historyka Jordanesa Attila uważał, że miecz znaleziony i przyniesiony mu przez pasterza pozostawił mu Mars, rzymski bóg wojny. Attila zinterpretował to jako znak, że był przeznaczony do rządzenia światem.

5. The Married Man

Attila był poligamistą i miał wiele żon, z których ostatni ożenił się w noc swojej śmierci. W XIII wieku nordycka saga Völsunga, żona Attili, Gudrun, zabija ich synów i karmi ich Attila, zanim przeszyje go na śmierć, gdy śpi.

4. Ostateczna noc weselna

Attila zmarł w 453 r. W noc poślubną. Tym razem panna młoda była młodym i pięknym Ildico. Według gotyckiego historyka Jordanesa, Attila "poddał się nadmiernej radości" podczas uroczystości i był "ciężki od wina i snu", kiedy był dotknięty krwawieniem z nosa. Krew, która "normalnie wypływałaby z jego nosa, płynęła śmiertelnie po gardle i zabijała go". Późniejsze i bardziej ponure sprawozdanie rzymskiego historyka Ammianusa sugeruje, że "Attila, król Hunów i spustoszony z prowincji Europy, został przeszyty ręką i ostrzem swojej żony. "Tak czy inaczej, jego śmierć wydawała się haniebna dla tak znanego wojownika.

3. The Secret Burial

Miejsce pochówku w Attili pozostaje nieznane do dzisiaj, chociaż uważa się, że jest gdzieś na Węgrzech. Według relacji rzymskiego pisarza Priscusa śmierć przywódcy została naznaczona przez obfite przejawy żalu. Jego ciało złożono w szeregu złotych, srebrnych i żelaznych trumien, wypełnionych klejnotami i bronią jego pokonanych wrogów. Jego ludzie, ich twarze rozmazane krwią, jeździli konno w kółko wokół namiotu, w którym spoczywał jego ciało. Zgodnie z tradycją, został pochowany na dnie rzeki, której wody zostały chwilowo przekierowane w tym celu. Ci, którzy go pochowali, zostali zabici, aby nigdy nie ujawnić miejsca świętego grobu.

2. Koniec ery

W ciągu dwudziestu lat od śmierci Attili, imperium Hun rozpadło się z powodu napięć w walce o władzę i kontynuowało bitwy z Rzymianami. Synowie Attili, Irnik i Dengizik, którzy dzielili przywództwo głównych plemion Hunów, nie byli w stanie odbudować imperium, chociaż Dengizik próbował tego dokonać, zanim został zabity w bitwie.

1. Head Sculpting

Niektórzy Hunowie ćwiczyli deformację czaszki, metodę celowego zmieniania kształtu czaszki dziecka siłą. Około miesiąc po urodzeniu głowa dziecka była związana między deskami przez około sześć miesięcy, jeśli pożądana byłaby spłaszczona lub wydłużona czaszka. Wiązanie tkaniny spowodowałoby zaokrąglenie czaszki w kształcie stożka. Ta praktyka może wyjaśnić niektóre dziwne spostrzeżenia, jakie inni mieli o pojawieniu się Hunów.