Jaka jest różnica między BCE / CE i BC / AD, a kim są te systemy?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

BCE (przed wspólną erą) i BC (przed Chrystusem) oznaczają to samo - przed rokiem 1 CE (Common Era). Jest to to samo co rok AD 1 (nasza era); to ostatnie oznacza "w roku Pana", często tłumaczone jako "w roku Pana naszego". (Kiedy powstał system datowania AD, jego rok 1 był rokiem narodzin Jezusa z Nazaretu.)

nasza era był pierwszy z nich. Przed VI wne wielu chrześcijan, którzy nie używali systemu typu Anno Mundi (w roku świata), polegało na rzymskich randkach, albo oznaczało daty z legendy roku, gdy Romulus i Remus założyli Rzym (753 rpne) ) lub opierając się na systemie dat ustanowionym przez rzymskiego cesarza Dioklecjana (244-311), w oparciu o przystąpienie Dioklecjana.

Jednak większość chrześcijan nie przepadała za Dioklecjana, ponieważ brutalnie prześladował ich w drugiej części swego panowania na przełomie trzeciego i czwartego wieku. To było podobno częściowo odpowiedź na rady Dioklecjana otrzymane podczas wyroczni Apollina w Didyma. Wcześniej rzekomo tylko bronił chrześcijan przed takimi rzeczami jak wojsko i ciało rządzące w nadziei, że ułagodzą bogów. Potem przeszedł na eskalację polityki prześladowań, aby skłonić chrześcijan do wielbienia rzymskich bogów. Zaczęło się to po prostu przez przejęcie majątku chrześcijańskiego, zniszczenie ich domów, spalenie wszystkich tekstów chrześcijańskich itd. Kiedy tego rodzaju rzeczy były nieskuteczne, posuwały się naprzód, by aresztować i torturować chrześcijan, zaczynając od przywódców. Kiedy to nie zadziałało, chrześcijanie zaczęli być zabijani na różne brutalne sposoby, w tym czasami rozdarci przez zwierzęta dla rozrywki mas (bestie reklamy damnatio).

Ta metoda przekonywania ludzi do wielbienia rzymskich bogów zakończyła się niesamowitym niepowodzeniem i wydaje się, że prześladowania trwały dopiero po 305 r. W wschodniej części imperium pod Galeriuszem i Maksyminem. W końcu, w kwietniu roku ne131, dekretem cesarskim, wielkie prześladowania ustały nawet na Wschodzie. Kilka lat później Konstantyn Wielki (rządzący od 306 r. Do 337 r.) Publicznie ogłosił się chrześcijaninem, a chrześcijaństwo zaczęło przekształcać się w dominującą religię w Imperium Rzymskim.

W każdym razie, Wielkanoc była / jest najważniejszym świętym dniem tradycji chrześcijańskiej, a na Pierwszej Radzie Nicejskiej (325 r.) Postanowiono, że powinno się to odbywać każdego roku w niedzielę po pierwszej pełni księżyca po równonocy wiosennej.. Aby przewidzieć, kiedy dokładnie święto spadało każdego roku, tworzone były tablice wielkanocne.

W 525 r. Mnich Dionizjusz Exiguus Scytii Mniejszej pracował nad swoim stołem, aby ustalić, kiedy Wielkanoc się skończyła, kiedy zdecydował się wyeliminować odniesienie do Dioklecjana, wymieniając pierwszy rok swojej tabeli jako Anno Domini 532, wyraźnie stwierdzając, że odnosi się to do roku następującego bezpośrednio po nim w zeszłym roku na starym stole z Dioklecjana, Anno Diocletiani 247. Jak Dionizjusz wymyślił 525 lat od narodzin Jezusa w czasie, gdy obliczał swój stół (532 lata od daty rozpoczęcia tabeli) nie jest jasne, ale nie znajdował się daleko poza zasięgiem większości biblijnych uczonych w dzisiejszych czasach, a bardziej współczesne szacunki mają tendencję do bycia w miejscu pomiędzy 6 a 4 rokiem pne dla rzeczywistego narodzenia Chrystusa.

System Anno Domini, zwany niekiedy ery dionizyjskiej lub ery chrześcijańskiej, zaczął stosunkowo szybko łapać wśród duchownych we Włoszech i, choć nie jest zbyt popularny, rozpowszechnił się nieco wśród duchowieństwa w innych częściach Europy. Przede wszystkim w VIII wieku angielski mnich Bede (obecnie znany jako Czcigodny Bede) używał systemu randkowego w swoim szalenie popularnym Historia kościelna narodu angielskiego (AD 731). Często przypisuje się to nie tylko popularyzacji odniesienia do kalendarza, ale także wprowadzeniu koncepcji BC, w szczególności oznaczającej 1 rok pne jako rok przed AD 1, ignorując potencjalny zerowy rok. (Nie jest to niespodzianką, ponieważ Bede, podobnie jak Dionizjusz, nie miał cyfry zero, z którą można pracować, patrz: The Story of Zero, ale oboje w różnym czasie odwoływali się do łacińskiego nihil, "nic", w niektórych miejscach w obliczanie ich tabel, w których liczba zero powinna była zniknąć, gdyby mieli taką cyfrę.)

Należy również zauważyć, że Bede faktycznie nie używał żadnego takiego skrótu "BC", ale raczej w tylko jednym przypadku wspomnianym w roku na podstawie ante incarnationis dominicae tempus ("przed inkarnacją Pana"). O ile rzadkie sporadyczne wzmianki o latach "przed inkarnacją pana" pojawiałyby się tutaj, to nie byłoby tak, dopóki dzieło Wernera Rolevincka z 1474 r. Fasciculus Temporum że będzie on wielokrotnie używany w pracy. Angielski "Przed Chrystusem" pojawił się dopiero w drugiej połowie XVII wieku i dopiero w XIX w. Zostałby skracany.

Krótko po Historia kościelna narodu angielskiegoAnno Domini był oficjalnie używany pod rządami Świętego Cesarza Rzymskiego Karola Wielkiego (AD 742-814), aw XI wieku został przyjęty do oficjalnego użytku przez Kościół rzymskokatolicki.

CE i BCE są znacznie nowszymi wynalazkami. Zaczęło się to w XVII wieku, wraz z nadejściem terminu Wulgarna Era; nie było tak dlatego, że ludzie uważali, że jest to wiek, w którym wszyscy byli grubiańscy lub niegrzeczni, ale dlatego, że "wulgarni" w mniejszym lub większym stopniu znaczyły "zwykły" lub "powszechny", co odzwierciedlało to, że era była "lub należała do zwykłych ludzi "(Z łac. Vulgaris).

Pierwsza udokumentowana instancja Vulgaris Aerae (Era Wulgarna, czyli "Wspólna Era") używana zamiennie z Anno Domini była opisana w łacińskich dziełach Johannesa Keplera w 1615, 1616 i 1617. Angielska wersja tego zwrotu pojawiła się później w 1635 r. W angielskim tłumaczeniu 1615 prac Keplera. (W połowie XVII wieku angielski "wulgarny" przyjął nową definicję "grubej", ale nie byłoby, gdyby ta "gruba / nierafinowana" definicja stała się bardziej powszechna w XX wieku, odnosząc się do okresu wulgarnego ustanie.)

Łacińskie zdanie Aerae Christianae (Era chrześcijańska) i związana z nim angielska "chrześcijańska era" była używana przez niektórych w XVII wieku, na przykład gdy Robert Sliter użył jej w swojej Celestiall Glass or Ephemeris na rok ery chrześcijańskiej 1 (1652).

Wkrótce potem pojawiła się kolejna "CE" z Common Era używaną zamiennie z erą wulgarną, po raz pierwszy pojawiła się w 1708 edycji Historia dzieł poznanych i znowu w David Gregory's Elementy astronomii (1715).

Odnośnie aktualnego skrótu, CE (Common Era) zostało użyte już w 1831 roku, chociaż nie mogłem znaleźć konkretnej pracy, w której miał się pojawić. Niezależnie od przypadku, zarówno on, jak i BCE ( Przed wspólną erą) zdecydowanie pojawił się u rabina Morrisa Jacoba Raphalla Post-biblijna historia Żydów w 1856. Używanie BCE i CE było szczególnie popularne w społeczności żydowskiej, gdzie starali się unikać używania jakiejkolwiek nomenklatury wyraźnie odnoszącej się do Chrystusa jako "pana". Dzisiaj, BCE i CE zamiast BC i AD stały się dość powszechne wśród innych grup dla podobne powody.

Dodatkowe fakty:

• Jak wspomniano, nie ma roku zerowego z tym konkretnym kalendarzem od 1 roku pne (lub BCE) do AD 1 (lub CE). Przez ostatnie kilka stuleci spowodowało to pewne kłopoty, kiedy niektórzy ludzie myślą, że zaczyna się nowy wiek. Jeden z pierwszych znanych przykładów tego sporu pojawił się w wydaniu z 26 grudnia 1799 roku The Times of London gdzie stwierdzono, "Obecny wiek nie zakończy się przed 1 stycznia 1801 roku … Nie będziemy dalej dążyć do tego pytania …. Jest to głupia, dziecinna dyskusja i tylko eksponuje brak mózgów tych, którzy utrzymują przeciwną opinię do tego, co stwierdziliśmy. "Podobna bitwa została odnotowana przez media pod koniec XIX wieku, a następnie ponownie na końcu z 20.
• Równolegle z nasza era, Anno Salutis (w roku zbawienia), Anno Nostrae Salutis(w roku naszego zbawienia), Anno Reparatae Salutis (w roku spełnionego zbawienia) i Anno Salutis Humanae (w roku zbawienia mężczyzn) wszystkie były używane zamiennie.
• Innym powszechnym systemem opartym na Biblii, który z jakiegokolwiek powodu nie był szczególnie popularny wśród zachodnich chrześcijan, pomagając przynieść BC / AD, był Anno Mundi ("w roku świata" / "rok po stworzeniu") lub Anno Adami ("w roku Adama") - zasadniczo datuje rzeczy z tego, co uważano za rok 1 świata. Sam Bede użył tego systemu The Reckoning of Time napisane w 725, sześć lat wcześniej Historia kościelna narodu angielskiego.