Ten dzień w historii: 27 kwietnia - Żołnierze Unii i Steamboat

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 27 kwietnia 1865

Sultana została uznana za najnowocześniejszy parowiec, kiedy został zbudowany w 1863 roku. Miał 260 stóp długości i mógł legalnie pomieścić 376 pasażerów. Podobnie jak wiele innych łodzi, podczas wojny secesyjnej Sultana została ostrzelana. W 1863 r. Jego górne prace dwukrotnie wyrządziły poważne szkody. Gdy wojna trwała, a Północ zaczęła wyprzedawać większą część Doliny Rzeki Mississippi, Sułtan został wezwany do noszenia wojska i zaopatrzenia dla armii Unii.

21 kwietnia 1865 r. Sultana przedostała się z Nowego Orleanu i skierowała się na północ. Gdy łódź poruszała się w górę rzeki, członek załogi odkrył przeciekający kocioł i wynajął kotła, aby rozwiązać problem w Vicksburgu w Mississippi dwa dni później. Po oszacowaniu obrażeń, boilermaker, R.G.Taylor, poinformował kapitana J. Cassa Mason'a, że dwa arkusze wymagają wymiany.

Nie chcąc tracić czasu ani pieniędzy, Mason powiedział Taylorowi, aby na jakiś czas załatał sprawę i zapewnił boilermakera, że w pełni rozwiąże sytuację, kiedy dotrze do St. Louis. Taylor pomyślał, że to zły pomysł, ale wykonał minimalną pracę, o którą poprosił Mason i wysłał Sultanę po swojemu.

Dlaczego w takim pośpiechu był kapitan Mason? Nowo wydani jeńcy wojenni Unii czekali w Vicksburgu, by złapać podróż na północ do Illinois. Rząd Stanów Zjednoczonych wypłacał pięć dolarów za jednego człowieka, a kapitanowie parowców oferowali intratne kontrakty oficerom armii, którzy napełniali swoje łodzie powracającymi żołnierzami.

24 kwietnia Sultana opuścił Vicksburg, przewożąc około 2300 pasażerów, czyli około sześć razy więcej niż normalna pojemność. Byli jeńcy wojenni byli osłabieni z głodu i chorób. Jednak mimo ciasnej kwatery byli doskonale zdumieni, mimo że wojna była już za nimi, a oni w końcu wracali do swoich rodzin.

Sultana dotarła do Memphis w stanie Tennessee 26 kwietnia, aby rozładować ładunek i odebrać węgiel przez rzekę w Arkansas. O 2 nad ranem, 27 kwietnia, pękł kocioł wybuchający, a następnie dwa z trzech pozostałych kotłów w krótkim odstępie czasu. Sycząca para i rozgrzany do czerwoności odłamek lecący jak pociski zabiły wielu pasażerów natychmiast. Inni zostali wrzuceni do mrocznej, lodowatej rzeki niczym szmacione lalki z gwałtowności eksplozji.

Zdesperowani pasażerowie złapali wszystko, na co mogliby położyć ręce, aby użyć ich jako prowizorycznych ratowników - drzwi, materace, bele siana - ponieważ na pokładzie statku znajdowała się tylko jedna łódź ratunkowa. Warunki powodziowe rzeki, czarna noc i słaba kondycja fizyczna większości pasażerów również sprawiły, że szanse na przetrwanie były niewielkie.

Co najmniej 1700 z 2300 osób na pokładzie straciło życie tej nocy, a mimo to tragedia przykuwała wówczas bardzo mało uwagi. Wydawało się, że katastrofa Sultany nastąpiła w kwietniu 1865 roku, miesiącu bezprecedensowych wydarzeń w historii Ameryki. Generał Robert E. Lee poddał się. Prezydent Abraham Lincoln został powalony pociskiem zabójcy. 26 kwietnia, dzień przed upadkiem Sultany, John Wilkes Booth, zabójca Lincolna, został schwytany i zastrzelony.