Post-It Notes zostały wynalezione w wyniku wypadku

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Istniały dwa wypadki, które doprowadziły do wynalezienia notatki Post-It. Pierwszy był Spencer Silver. Według byłego wiceprezesa ds. Operacji technicznych dla 3M Geoffa Nicholsona (obecnie na emeryturze), w 1968 r. Silver pracował w 3M próbując stworzyć super silne kleje do stosowania w przemyśle lotniczym w budowaniu samolotów. Zamiast super mocnego kleju, przypadkowo udało mu się stworzyć niezwykle słaby, wrażliwy na nacisk środek adhezyjny o nazwie mikrokulki z kopolimeru akrylowego.

Ten klej nie interesował zarządzania 3M, ponieważ był postrzegany jako zbyt słaby, aby był przydatny. Jednak ma dwie interesujące cechy. Po pierwsze, po przyklejeniu do powierzchni można ją oderwać bez pozostawiania śladów. W szczególności, kule akrylowe przyklejają się tylko do powierzchni, gdzie są styczne do powierzchni, umożliwiając w ten sposób słabą przyczepność, aby można było je łatwo odrywać. Drugą ważną cechą jest to, że klej nadaje się do ponownego użytku, dzięki temu, że kule są niewiarygodnie mocne i odporne na łamanie, rozpuszczanie lub topnienie. Pomimo tych dwóch godnych uwagi cech, nikt, nawet sam Silver, nie był w stanie wymyślić dobrego, nadającego się do użytku rynkowego. Tak więc, nawet przy Silver promując go przez pięć lat prosto do różnych pracowników 3M, klej był mniej więcej na półce.

W końcu, w 1973 r., Kiedy Geoff Nicholson został mianowany kierownikiem laboratorium w firmie 3M, Silver natychmiast podszedł do niego z klejem i dał mu próbki do zabawy. Silver zasugerował także, co uważał za najlepszy pomysł na to, do czego służy klej, tworząc tablicę ogłoszeń z rozpylanym klejem. Następnie można przykleić kawałki papieru do tablicy ogłoszeń bez pinezek, taśmy lub tym podobnych. Papier można następnie łatwo usunąć bez pozostawiania resztek na arkuszach. Chociaż był to przyzwoity pomysł, nie uważano go za potencjalnie wystarczająco opłacalny, ponieważ roczna sprzedaż biuletynu jest dość niska.

Teraz wprowadź drugi wypadek przez inżyniera chemicznego Art Fry. Oprócz pracy w firmie 3M jako inżynier ds. Rozwoju produktu i znajomości kleju Silver dzięki uczestnictwu w jednym z seminariów Silver'a na temat kleju o niskiej przyczepności, śpiewał także w chórze kościelnym w St. Paul w stanie Minnesota. Jedynym problemem, z którym ciągle musiał się borykać, było przypadkowe utracenie w trakcie śpiewania znaczników swojej piosenki w książce hymnów, z których wypadały z hymnu. Z tego wynika, że w końcu miał geniusz, aby użyć kleju Silver, aby utrzymać kartki papieru w hymnie. Fry następnie zasugerował Nicholsonowi i Silverowi, że używali kleju do tyłu. Zamiast przyklejać klej do tablicy ogłoszeń, powinni "położyć go na kawałku papieru i wtedy możemy go przykleić".

To początkowo dało się łatwiej powiedzieć niż zrobić, jeśli chodzi o praktyczne zastosowanie. Łatwo było uzyskać klej na papierze, ale wczesne prototypy miały problem z tym, że klej często odłączał się od papieru i pozostawał na przedmiocie, do którego przykleił się papier, lub przynajmniej pozostawił część kleju za sobą w ten sposób. Nie było takiego problemu z tablicami ogłoszeniowymi, które Silver wykonał, ponieważ specjalnie je wykonał, aby klej lepiej wiązał się z płytą niż z papierem. Na scenie pojawili się dwaj inni pracownicy firmy 3M, Roger Merrill i Henry Courtney. Obaj mieli za zadanie wymalować powłokę, która mogłaby zostać nałożona na papier, aby klej pozostał z nim związany i nie pozostawać w tyle na jakimkolwiek papierze, do którego przyklejono, kiedy został usunięty, co było ostatecznym sukcesem. w osiągnięciu.

Co ciekawe, ponieważ kierownictwo w firmie 3M nadal nie uważało, że produkt odniesie sukces komercyjny, odkładało go mniej więcej na trzy lata, mimo że notatki Post-It były bardzo popularne wewnętrznie w laboratoriach 3M w tym czasie. Wreszcie, w 1977 r. 3M zaczął prowadzić sprzedaż testową notki Post-It, a następnie nazywał się "Press" n Peel ", w pewnych obszarach w czterech różnych miastach, aby sprawdzić, czy ludzie kupią i będą używać produkt. Okazało się, że nikt nie zrobił wiele, co utwierdziło w głowach dyrektorów, że nie jest to dobry produkt komercyjny.

Na szczęście dla biur na całym świecie Nicholson i Joe Ramey, szef Nicholsona, nie mieli ochoty się poddać. Czuli, że dział marketingu upuścił piłkę, ponieważ nie dostarczyli firmom i ludziom próbek produktu, aby mogli zobaczyć, jak przydatne mogą być te notatki. Tak więc rok po początkowym flopie, 3M spróbował ponownie wprowadzić do świata notkę Post-It, tym razem dostarczając ogromną ilość darmowych sampli Post-It w Boise w stanie Idaho, z kampanią "Boise Blitz". Tym razem wskaźnik powtórnych zamówień spadł prawie z niczego, w poprzedniej próbie, do 90% osób i firm, które otrzymały bezpłatne próbki. Dla porównania, była to podwójna najwyższa początkowa stawka, jaką 3M kiedykolwiek widział dla jakiegokolwiek innego produktu, jaki wprowadzili. Dwa lata później notatka Post-It została wydana w całych Stanach Zjednoczonych.

Więc po 5 latach ciągłego odrzucania kleju i kolejnych siedmiu latach prac nad opracowaniem i początkowym odrzuceniem, notki Post-It stały się hitem w biurach na całym świecie, będąc jednym z pięciu najlepiej sprzedających się biur dostarczać produkty na świecie.

Dodatkowe fakty:

• Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego standardowy kolor karteczek Post-It jest żółty? Okazuje się, że to także był wypadek. Oficjalna historia niektórych z 3M polega na tym, że stworzyła "dobre emocjonalne połączenie z użytkownikami" i że "kontrastuje dobrze przylepiony do białej księgi". Jednak według Geoffa Nicholsona nie było takiej myśli nadanej kolorowi. Prawdziwym powodem, dla którego notatki Post-It były żółte, było to, że laboratorium w pobliżu miejsca, w którym pracowali nad notatką Post-It "miało trochę żółtego papieru - dlatego były żółte; i kiedy wróciliśmy i powiedzieliśmy "hej, chłopaki, masz więcej żółtego papieru?", powiedzieli: "chcesz więcej kupić samemu", i to właśnie zrobiliśmy, i dlatego były żółte. Dla mnie był to kolejny z tych niesamowitych wypadków. To nie było przemyślane; nikt nie powiedział, że lepiej byłoby być żółtym, a nie białym, ponieważ się wmieszali - to był czysty przypadek."
• Kolejną przeszkodą w początkowym wprowadzeniu notatek Post-It było to, że ponieważ był to zupełnie nowy typ produktu, konieczne było zbudowanie nowych maszyn do masowej produkcji karteczek Post-It, które początkowo były zbyt kosztowne dla produktu widzianego przez wielu w ramach 3M jako przeznaczone do niepowodzenia komercyjnego.
• Podczas gdy większość karteczek Post-It ma tylko cienki pasek kleju, można kupić notatki Post-It, które są całkowicie pokryte od tyłu klejem. Jednym z przykładów miejsca, w którym ten typ notatki jest używany, jest poczta amerykańska. Te folie samoprzylepne są tam używane w przesyłanych wiadomościach.
• Notatki Post-It otrzymały uaktualnienie w 2003 r., Kiedy firma 3M wprowadziła nową wersję notatki Post-It z super lepkim klejem, który ma lepszą przyczepność do pionowych powierzchni.
• Spencer Silver posiada łącznie 22 patenty, w tym patent na "niskopowłokowy, wielokrotnego użytku, samoprzylepny klej" stosowany w notatkach Post-It (Patent #: 3,691,140). Silver nadal pracuje w firmie 3M w dziale specjalnych klejów. Ma również doktorat z chemii organicznej, który otrzymał dwa lata przed wynalezieniem kleju stosowanego w notatkach Post-It. Z boku jego ulubionym minionym razem jest malowanie za pomocą pasteli i olejków, które najwyraźniej są niezwykle dopracowane.
• Notatki post-it są czasami używane w dziełach sztuki. Jednym z takich słynnych przykładów był rok 2008, kiedy Shay Hovell wykorzystał 12 000 notatek Post-It do stworzenia repliki Mona Lisa. Najdroższy utwór nutowy Post-It został wykonany przez R.B. Kitaj i sprzedany za 640 £ (około 1000 $) w 2000 roku.
• Art Fry otrzymał wczesną edukację w szkole jednopokojowej. Studiował chemię na University of Minnesota i został zatrudniony jeszcze w szkole w "Minnesota Mining and Manufacturing Company", która później została zmieniona na 3M. Odszedł z 3M na początku lat dziewięćdziesiątych.