Dlaczego założone przez Francuzów zespoły lekkoatletyczne Szkoły Notre Dame to "Walczący Irlandczycy"

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

W listopadzie 1842 r. Ośmiu członków nowo założonej Kongregacji Świętego Krzyża, z siedzibą w małej wiosce poza Le Mans we Francji, otrzymało 524 akrów ziemi od biskupa Vincennes w ówczesnym, 35-letnim stary stan Indiana. W ciągu dwóch lat założyli szkołę na lądzie. 29-letni francuski ksiądz Edward Sorin nazwał szkołę "L'Université de Notre Dame du Lac" lub "University of Our Lady of the Lake". Szkoła była katolicka i całkowicie męska (i została w ten sposób przez 128 lat, aż do 1972 roku, kiedy to stało się koedukacyjne). W 1879 r. Pożar zniszczył budynek główny. Zawsze religijny, powiedział Sorin,

Przybyłem tu jako młody człowiek i marzyłem o budowie wielkiego uniwersytetu na cześć Matki Bożej. Ale zbudowałem ją zbyt małą i musiała ją wypalić na ziemię, żeby to podkreślić. Tak więc, jutro, gdy tylko cegły ostygną, odbudujemy je, większe i lepsze niż kiedykolwiek.

I odbudowali się, czyniąc szkołę większą i lepszą niż wcześniej, tak jak ślubowali. Niecałe dziesięć lat później, w 1887 r., Wydział lekkoatletyczny założył nawet drużynę piłkarską.

Gra w (amerykańską) piłkę ma swoje początki w rugby, po raz pierwszy w angielskich szkołach publicznych w połowie 19 wieku. Reguły i sposób grania były różne w różnych miejscach, ale kiedy gra trafiła do Ameryki, rozwinęło się to w coś trochę innego. Wielu historyków uważa, że futbol amerykański wywodzi się z gry rozgrywającej się między Uniwersytetem Rutgers i Princeton w 1869 roku. Korzystając ze zmodyfikowanych reguł Londyńskiego Związku Piłki Nożnej, gra szybko rozeszła się wśród wschodnich szkół wyższych.

W 1876 roku Walter Camp, absolwent i trener Yale, który stał się znany jako "Ojciec futbolu amerykańskiego", zaproponował linię bójki, a także zasady na odległość i dystans, oddzielając ją na zawsze od rugby. Gra rozwijała się bardzo szybko, zyskując przychylność na wschodnim wybrzeżu aż do Środkowego Zachodu. W 1880 r. Istniało tylko osiem uniwersytetów, które zajmowały się drużynowymi drużynami piłkarskimi. Na przełomie wieków było ich 43. Jednym z nich była Notre Dame.

W dniu 23 listopada 1887 roku, Notre Dame i Michigan dopasowany. 127 lat później ich rywalizacja wciąż trwa. Tego dnia listopada Michigan wygrał osiem do zera, choć jako Scholastyczny, czasopismo studenckie Uniwersytetu, zauważyło, że nigdy nie miało to być szczególnie konkurencyjną grą:

Nie uznano tego za mecz, ponieważ drużyna gospodarzy została zorganizowana zaledwie kilka tygodni, a chłopcy z Michigan, mistrzowie Zachodu, bardziej chcieli wydobyć z nich punkty Rugby niż zdobywać świeże laury.

Przez następne dwanaście sezonów drużyna piłkarska Notre Dame skomponowała rekord 25-11-3 przeciwko innym zespołom międzygniwersyteckim pod pseudonimem "katolicy". Wiele z tych drużyn, które pobili, to także szkoły katolickie - Boston College, Fordham, i Święty Krzyż, żeby wymienić tylko kilka. W przeciwieństwie do francuskiego pochodzenia Notre Dame, zostały założone i przeznaczone dla niedawno wyemigrowanych irlandzkich katolików. Irlandzki głód ziemniaczany z 1845 r. Przekonał wielu do przedostania się przez Atlantyk do Ameryki. Kiedy osiedlali się w miastach wschodnich, pragnęli miejsca, a przynajmniej aspiracji do wyższego wykształcenia. Te kolegia reprezentowały mobilność w górę i zdolność do tego, aby każdy mógł ją zdobyć w Ameryce.

Jako niedawni imigranci w tym kraju, widok Irlandczyków był barwiony przez dość szowinistyczne poglądy. Byli znani jako pijacy i "brutale", podczas gdy posiadali gwałtowny temperament. Nawet przyszły prezydent Theodore Roosevelt, będąc członkiem Zgromadzenia Stanu Nowy Jork, miał kilka słów do powiedzenia na temat Irlandczyków: "Przeciętny katolicki Irlandczyk pierwszego pokolenia, reprezentowany w Zgromadzeniu [jest] niski, zjadliwy, skorumpowany i nieinteligentny brutal ". Nazywanie kogoś Irlandczykiem oznaczało, że byli oni niecywilizowani, agresywni i nieamerykańscy. Innymi słowy, była to zniewaga.

To doprowadza nas do pseudonimu. Wydaje się, że nawet sam uniwersytet nie jest pewny, jak powstał ten dziwny przezwisko, choć istnieją pewne popularne teorie, a wraz z udokumentowanym materiałem dowodowym możemy w większości złożyć w całość, jak do tego doszło.

Na początek jedna legenda mówi, że było 1899 rokiem, kiedy w drugiej połowie gry pomiędzy Notre Dame i Northwestern z Notre Dame prowadzili pięć do zera w Evanston w stanie Illinois, fani zaczęli skandować: "Kill the Fighting Irish, Kill the Fighting Irish". "Nie rozumieli, czy nie zdawali sobie sprawy, że Notre Dame jest francuskim katolikiem, czy po prostu nie obchodzi i szukają zniewagi wyboru. Pseudonim rzekomo utknął stamtąd.

Inna historia, aczkolwiek o wiele łagodniejsza reprezentacja tego pseudonimu, mówi, że nazwa pochodzi od Walczącego Irlandzkiego 69. pułku armii Unii. Część większej Irlandzkiej Brygady walczyli z odwagą, odwagą i byli brutalnie skuteczni. Weszli w każdą bitwę ze swoją kolorowo zaprojektowaną zieloną flagą bitewną.Legenda głosi, że gdy prezydent Lincoln odwiedził ich, wziął róg zielonej irlandzkiej flagi, ucałował ją i powiedział: "Niech Bóg błogosławi irlandzką flagę". Kiedy więc prasa zobaczyła, że piłkarze Notre Dame bawią się z wytrzymałość, odwaga i przy założeniu, że są także Irlandczykami, nadano przydomek należący niegdyś do ukochanego 69. pułku.

Kolejną teorią tego, jak przydomek się pojawił, ten z co najmniej niewielką ilością udokumentowanych dowodów, był z gry z udziałem Notre Dame i Michigan w 1909 roku. Z Notre Dame ciągnąc się w połowie do swoich rywali, gracz zwrócił się do niektórzy z jego "irlandzkich" kolegów z drużyny (a przynajmniej mieli takie irlandzkie nazwy jak Dolan, Kelly, Glynn i Duffy) i krzyczeli: "Co się z wami dzieje? Wszyscy jesteście Irlandczykami, a nie walczycie o żadne ryzyko ". Zespół wygrał mecz od jedenastej do trzeciej, a prasa nadała zwycięstwo" Walczącym Irlandczykom ".

Po tym meczu z 1909 roku, Sportswriter E.A. Batchelor, podobno po podsłuchaniu wspomnianej wymiany, opublikował artykuł w Detroit Free Press pod tytułem "Shorty" Walczący Irlandczycy z Longman Pokorny Wolverines, aby dostroić 11 do 3, "dając nam pierwszy znany dokument potwierdzający, że zespół został nazwany tym pseudonimem. Potem napisał,

Jedenaście Walczących Irlandczyk zniszczył maszynę Yost po południu. Trzech synów Erin, indywidualnie i kolektywnie reprezentujących University of Notre Dame, nie tylko pokonało zespół z Michigan, ale także pokonało największe nadzieje Michigan i zniszczyło najfajniejsze marzenia Michigan.

W końcu, czy Batchelor naprawdę podsłuchał taką wymianę; sam wymyślił pseudonim; lub, być może, bardziej prawdopodobne, biorąc pod uwagę, że używa on pseudonimu od niechcenia, tak jakby czytelnik wiedział dokładnie, o kim mówi, usłyszał to gdzie indziej, ogólnie przyjęta geneza nazwy leży we wspomnianym wcześniej popularnym związku między katolikami i Irlandczykami. Biorąc pod uwagę, że Notre Dame w tym czasie minęło "katolików", wśród innych pseudonimów, takich jak "teriery" (z irlandzkim terierem w tym czasie przypuszczalnie odcinkowo na linii bocznej), to może nie jest dużo skoku, aby zobaczyć, jak ktoś Być może Batchelor, być może nie, mógł przejść do "irlandzkiego", pomimo pochodzenia francuskiego szkoły i sportowców mieszanych. Dotyczy to w szczególności sytuacji, w której początkowo miałoby to oznaczać obrazę, jak mogłoby się wydawać.

Jakkolwiek by nie było, jak można by się spodziewać, biorąc pod uwagę uprzedzenia dnia, przydomek nie został przychylnie oceniony przez moskiewski uniwersytet. Poza tym, że wydawało się, że pierwotnie oznaczało to obrazę, był to katolicki uniwersytet francuski, a nie irlandzki katolik. Jednak nieco ponad dekadę po artykule Batchelora, Prezydent Uniwersytetu, ks. Bums, oświadczył, że chociaż monarcha został "zdyskontowany przez władze uniwersytetu", to w tym momencie jego użycie "było [było] w wesołym duchu, bez zamiaru zamierzonego …

Przy pełnym przydomku, pomimo negatywnych skojarzeń, wkrótce uczniowie, gracze, media, a nawet legendarny trener Knute Rockne nazwali swoją ukochaną drużynę "Walczącym Irlandczykiem". Również znany Notre Dame, Francis Wallace, przyczynił się do szerokiej popularyzacji moniker, powszechnie używający go w latach dwudziestych New York Daily News artykuły. Z niewielkim wyborem i ukłonem w uzupełniające aspekty pseudonimu - odnosząc się do sportowców "nigdy nie mówią ducha i determinacji scrappy - Prezydent Uniwersytetu Rev. Matthew Walsh przyjęła" Fighting Irish "jako oficjalny pseudonim Notre Dame w 1927 roku.

Dodatkowe fakty:

• Michigan pokonało Notre Dame 24 z 41 razy, w które grali (z jedną grą kończącą w tie) przez 126 sezonów obaj mieli drużyny piłkarskie. Dlaczego tak mało w tak dużej liczbie lat? Po zagraniu w 1909 roku, Michigan zaprotestował przeciwko używaniu przez Notre Dame dwóch graczy, których uważali za "niekwalifikujących się" i powiedzieli innym szkołom na Środkowym Zachodzie, aby ich nie planowali. Notre Dame i Michigan nie grały ponownie aż do 1942 roku. Grali tylko dwa razy, zanim ponownie przerwali grę do 1977 roku. Obie szkoły rywalizowały w innych dyscyplinach sportowych podczas przerwy w połowie XX wieku, ale nie w piłce nożnej. Od tego czasu dwa kluby piłkarskie grają co roku.
• Poza tym Batchelor, nazywając Walczących Irlandczyków "synami Erin", również nazwała tę piątą Missouri Infantry, walczącą po stronie Konfederacji podczas amerykańskiej wojny domowej. Poza tym byli również znani jako "Irlandzka Brygada Kelly'ego", po pułkowniku Josephie Kelly.
• Inne uniwersytety w tym samym czasie, w których lekkoatletyka Notre Dame nazywana była "katolikami", otrzymywały podobne przydomki, nawiązując do ich religijnych korzeni, takich jak "baptyści" i "metodyści".