Laureat Nagrody Nobla Barry J. Marshall w części udowodnionej Co powoduje wrzody przez zatruwanie bakterii, o których myślał, że je wywołuje

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Marshall znany jest przede wszystkim z pracy nad chorobą wrzodową. Jeśli uważasz, że to nie brzmi ważnie, spytaj kogoś, kto ma je bolesne, a następnie osłoń swoją pachwinę przed ostrzałem kopnięć, próbując dać ci wyobrażenie o poziomie bólu. Poza agonią i obniżoną jakością życia może powodować, że wrzody trawienne są powiązane ze zwiększonymi szansami na zachorowanie na raka żołądka.

Przed pracą Marshalla społeczność medyczna uznała powszechnie, że owrzodzenia są spowodowane przez połączenie stresu, ostrej żywności i nadmiernego wydzielania kwasu żołądkowego. Coś, o czym wielu ludzi wciąż wierzy do dzisiejszego dnia. Poważnie, zapytaj każdego, kto wywołuje wrzody żołądka i "stres", prawdopodobnie będzie jedną z odpowiedzi, które otrzymasz.

Pierwszym znaczącym spotkaniem Marshalla z wrzodami żołądka był trening, który stał się specjalistą w dziedzinie gastroenterologii. W tym czasie nawiązał kontakt z dr. Robinem Warrenem, który akurat traktował kilku pacjentów z kalectwem wrzodów żołądka. Podczas leczenia Warren zebrał próbki bakterii, które wydawały się obecne u każdego pacjenta z wrzodem.

Bakteria ta, Helicobacter pylori, okazała się później bezpośrednio odpowiedzialna za owrzodzenie. To powiedziawszy, ani Warren, ani Marshall nie odkryli bakterii. W jego pracy, Helicobacter pylori: Fizjologia i genetyka, Sam Marshall napisał rozdział o tym, jak ludzkość była świadoma bakterii od 1893 roku. Równolegle z tym, związki między bakteriami i wrzodami zasugerował już w 1940 roku dr A. Stone Freedberg, kardiolog z Harvardu.

W rzeczywistości powszechnie przyjmuje się, że gdyby Freedberg kontynuował swoje badania nad tymi drobnoustrojami i owrzodzeniami, prawdopodobnie rozwiązałby problem dziesięciolecia przed Marshallem. Jednak szef Freedberga naciskał na niego, by porzucił swoje badania na rzecz czegoś łatwiejszego do udowodnienia, więc właśnie to zrobił. W międzyczasie miliony ludzi ucierpiały i straciły porcje ich żołądków poprzez całkowicie niepotrzebną operację.

Jednym z powodów, dla których Freedberg, a właściwie każdy inny naukowiec i mikrobiolog, który nie był zwariowanym Australijczykiem, zrezygnował z tego rozumowania, było spowodowane przytłaczającą opozycją ze strony szerszej społeczności naukowej. Jak wspomniano, dopóki Marshall nie zbombardował szklanki bakterii, powszechnie akceptowaną przyczyną wrzodów był stres i kwas żołądkowy, ponieważ uważano, że żadna bakteria nie może się dobrze rozwijać w środowisku o silnym kwasie żołądkowym. Wiesz, chociaż ludzie od tego czasu znajdowali wymienione bakterie w żołądkach 1893. Istniał również fakt, że było wiele udokumentowanych dowodów na to, że antybiotyki usuwały wrzody.

W przypadku Freedberga, kiedy jego przewidywania dotyczące związku między bakteriami a wrzodami i testami były niejednoznaczne, jego przełożeni zasadniczo powiedzieli mu, żeby się poddał i przestał marnować swój czas. W podobnym duchu, gdy grecki lekarz John Lykoudis przedstawił swoje odkrycia, że antybiotyk wyleczył wrzody w 1964 r., Jego zeznania zostały w dużej mierze zignorowane, ponieważ były sprzeczne z obecnym konsensusem. W rzeczywistości, w 1968 roku, kiedy Lykoudis odmówił przerwania leczenia (i leczenia) wrzodów żołądka jego pacjentami za pomocą antybiotyków, został ukarany grzywną 4000 Drachmy za jego problemy i był w dużej mierze uznawany za znachora, dopóki Marshall nie poszedł za pierwszym rokiem na szklankę Helicobacter pylori.

Innymi słowy, sugerowanie, że owrzodzenia były spowodowane przez coś innego niż stres, było karierą samobójczą. Niezależnie od tego, zarówno Marshall, jak i Warren kontynuowali swoje badania i chociaż para zdołała wyhodować Helicobacter pylori, nie mogli wywoływać wrzodów żołądka, niezależnie od tego, ile prosiąt wstrzyknęło. Nauka jest okrutna, ludzie.

Jak stwierdził Marshall,

… Rok 1984 był trudny. Bezskutecznie próbowałem infekować model zwierzęcy. Było zainteresowanie i wsparcie ze strony kilku osób, ale większość moich prac została odrzucona do publikacji, a nawet zaakceptowane prace zostały znacznie opóźnione. Spotkałem się z ciągłą krytyką, że moje wnioski były przedwczesne i nie były dobrze wspierane. Kiedy praca została zaprezentowana, moje wyniki były kwestionowane i niewiarę, nie na podstawie nauki, ale dlatego, że po prostu nie mogły być prawdziwe. Często mówiono, że nikt nie był w stanie powtórzyć moich wyników. Było to nieprawdziwe, ale stało się częścią folkloru tego okresu. Powiedziano mi, że bakterie są albo zanieczyszczeniami, albo nieszkodliwymi komensalami.

W tym samym czasie z powodzeniem eksperymentowałem z pacjentami, którzy od lat cierpieli na chorobę wrzodową zagrażającą życiu. Niektórzy z moich pacjentów odłożyli operację, która stała się niepotrzebna po zwykłym dwutygodniowym kursie antybiotyków i bizmutu. Opracowałem swoją hipotezę, że te bakterie były przyczyną wrzodów trawiennych i znacznego ryzyka raka żołądka.Gdybym miał rację, leczenie choroby wrzodowej zostałoby zrewolucjonizowane. Byłoby to proste, tanie i byłoby lekarstwem. Wydawało mi się, że ze względu na pacjentów badania te muszą być szybko śledzone. Poczucie pilności i frustracji ze strony społeczności medycznej wynikało częściowo z mojego usposobienia i wieku. Jednak główny powód był praktyczny. Byłem zmuszony szybko przekonać tę teorię do zapewnienia leczenia dla milionów ludzi cierpiących na wrzody na całym świecie.

Po pewnym czasie musiał co dzień zmagać się z 50 funtami świń, a on rozumował, że musi być łatwiejszy sposób. Chociaż Marshall był absolutnie przekonany, że bakterie wywoływały wrzody żołądka, nie mógł przetestować swojej teorii na temat ludzi. Żadne prawo nie może jednak powstrzymać Marshalla przed przetestowaniem jego teorii na sobie.

Dokładnie to zrobił 12 czerwca 1984 r. Marshall zakończył dzień pracy po wypiciu bakterii. Jeśli filmy mnie czegokolwiek nauczyły, naukowcy, którzy testują swoje teorie niezmiennie stają się albo superbohaterami, albo supervillainami, i to jest coś, co się tutaj wydarzyło. Przynajmniej zakładam, że większość ludzi, którzy mieli nieszczęście cierpieć na wrzody, uważa Mashall za coś w rodzaju superbohatera.

Co dokładnie stało się po tym, jak wypił obrażające mikroby? Mimo że Marshall myślał, że zajmie to tygodnie, a nawet miesiące, zanim cokolwiek znaczącego się wydarzy, zaledwie kilka dni później, po raz pierwszy w życiu zapadł na wrzody i prawdopodobnie uniemożliwił przedłużenie środkowego palca w środowisku medycznym.

Marshall położył kres swojemu małemu eksperymentowi po dwóch tygodniach, kiedy jego żona dowiedziała się o tym. Nie musiał być naukowcem, aby wiedzieć, że denerwowanie żony jest gorsze dla dobrego samopoczucia niż wrzody żołądka, nawet przy uwzględnieniu potencjalnego zwiększonego ryzyka zachorowania na raka żołądka. 😉

Ale, jak powiedział: "Już była przekonana o ryzyku tych bakterii i wiedziałam, że nigdy nie dostanę jej aprobaty. To była jedna z tych okazji, kiedy łatwiej byłoby uzyskać przebaczenie niż pozwolenie ".

Po biopsji, aby udokumentować to wydarzenie, zażył się antybiotykami i wkrótce wyleczył się z wrzodów.

W tym momencie niektórzy ludzie ze społeczności medycznej zaczęli zwracać większą uwagę na badania Marshalla i traktowali je poważniej. Jednak potrzeba było czasu i znacznej ilości pracy i rozgłosu, aby przekazać przesłanie; nawet na początku lat 90. ubiegłego wieku, po leczeniu wielu osób z wrzodami i opublikowaniu kilku artykułów na ten temat, wielu lekarzy wciąż drwiło z niego, a nawet otwarcie oskarżyło go o wrzucanie na swoich pacjentów leków przypominających oleje węża za pośrednictwem mediów, które jedzą bitwa, którą prowadził Marshall. Oczywiście, fakt, że ci pacjenci w większości wylądowali wyleczeni, w miarę upływu czasu zdobywał coraz więcej profesjonalistów medycznych.

Wreszcie, w 1994 r. Wszystko zmieniło się, gdy National Institute of Health (NIH) przeprowadził dwudniowy szczyt w Waszyngtonie w tej sprawie. Nie mogli już dłużej ignorować dowodów. Pod koniec szczytu wydali oświadczenie stwierdzające, że "kluczem do leczenia choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka było wykrycie i zwalczenie Helicobacter pylori".

Z tą pieczęcią uznania dla jego pracy, większość zwolenników w środowisku medycznym zmieniła swoje stanowisko i przyjęła hipotezę Marshalla. Jedenaście lat później, w 2005 roku, otrzymał nagrodę Nobla za swoją pracę, co było tym bardziej imponujące, biorąc pod uwagę skrajny sprzeciw, z jakim się spotkał. Jasne, naukowcy (i naprawdę wszyscy) powinni zawsze kwestionować nowe pomysły i dokładnie je sprawdzać. Ale kiedy góra dobrze udokumentowanych dowodów w łatwo powtarzalnych eksperymentach naukowych jasno pokazuje, że stara teoria była błędna, a nowa prawidłowa, nie należy nadal sprzeciwiać się temu tylko dlatego, że nie było to, co wcześniej sądzono. A jednak Marshall wspiął się na górę dowodów i pokazał, że jego wrzód jest pełen żołądka, zanim ktokolwiek zaczął go słuchać.

Niech to będzie lekcja dla wszystkich. Nawet najmądrzejsi z nas są niesamowicie podatni na utknięcie w "rutynowej wiedzy". Zawsze kwestionuj wszystko i nigdy nie przestawaj się uczyć. Również Australijczycy są w pewnym sensie źli. 🙂

Fakt premiowy:

Co ciekawe, pierwszą "agencją informacyjną", która relacjonowała mały eksperyment Marshalla, była gazeta Star, która, jak to określił, była "tabloidem, który często zawiera historie o adoptowaniu obcych dzieci przez Nancy Reagan. To było tuż za ich uliczką. Następnego dnia pojawiła się historia: "Lekarz świnek morskich odkrywa nowe lekarstwo na wrzody … i przyczynę". Nie trzeba dodawać, że nie był pomyślnym początkiem brania na poważnie, ale niektórzy kluczowi ludzie zauważyli to dzięki historia i fundusze na dalsze eksperymenty zaczęły napływać. Nie jestem pewien, co jest bardziej interesujące w tym fakcie, że taki tabloid rzeczywiście przełamał ważną światową wiadomość lub objawienie, że faktycznie robią prawdziwe raporty, a nie tylko siedzą robienie rzeczy.