Dzisiejszy dzień w historii: Debiut Hard Day's Night w Stanach Zjednoczonych

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Ten dzień w historii: 11 sierpnia 1964

W tym dniu w historii, 1964, który później został nazwany jednym ze 100 największych filmów wszech czasów przez Time Magazine, "Mockumentary" Beatlesów, "Hard Hardy's Night" zadebiutowały w Stanach Zjednoczonych. (Ostrzeżenie: nie ma spoilery w Ciężka noc fakty naprzód! Więc jeśli go nie widziałeś, możesz go obejrzeć przed przeczytaniem.)

W 1964 r. Umieszczenie gwiazdy muzyki w filmie fabularnym z pewnością nie było niczym nowym, do grona muzyków zaliczają się tacy luminarze jak Frankie Avalon, Annette Funicello, Ricky Nelson, Fabian i oczywiście ten paradygmat niskiego budżetu (i kiepskie) musicale filmowe, sam Elvis Presley. Problem polegał na tym, że poza kilkoma wyjątkami, takie filmy były niczym więcej niż tanim puchu i tylko wymówką, by zarobić kilka szybkich pieniędzy i dostać kilka piosenek (zazwyczaj bardzo złych) na ekranie i być może (jak w przypadku Elvisa) wydać żenująco przeciętny album z soundtrackami.

Niezależnie od jakości utworu był to pomysł United Artists, kiedy podpisali pod koniec 1963 roku popularną grupę Beatlesów, która podpisała kontrakt pod trzema obrazami. Ich podstawowym planem było wydanie taniego filmu z hakiem pop-up, następnie posprzątaj album ze ścieżką dźwiękową. Druga połowa planu faktycznie zadziałała, ale jak na pierwszą połowę planu, Beatlesi mieli inne pomysły. "Nie chcieliśmy tworzyć kolejnego gównianego musicalu pop", wspomina John Lennon. Podobnie jak w przypadku niemal wszystkiego, co robili w tym czasie, gdy chodziło o rozrywkę, udało im się osiągnąć ten cel.

The Beatles wybrał 32-letniego reżysera Richarda Lestera, aby poprowadził ich po obejrzeniu i kochaniu czarno-białej komedii / awangardy, którą wyreżyserował The Running Jumping and Standing Still Film.

Zamiast prawdziwego filmu z typową fabułą, Ciężka noc był quasi-dokumentem, uchwycił dzień z życia najpopularniejszego zespołu na świecie. Jak napisał scenarzysta Alun Own: "Miałem kilka fałszywych początków, próbując napisać film fantasy, ale szybko zdałem sobie sprawę, że nic nie może się równać z ich własnym fantastycznym życiem." Aby uzyskać smak czterech indywidualnych Beatlesów i ich życia, Owen żył z bajeczną czwórką przez dwa dni. Kiedy zapytał Johna, jak wygląda ich życie, John odpowiedział: "To pociąg i pokój, samochód i pokój, pokój i pokój".

To Owen napisał je jako cztery wyraźne i indywidualne postacie, nadając życiu cztery klasyczne stereotypy Beatlesów, które w powszechnym odczuciu wciąż istnieją do dziś (John - dowcipny, inteligentny tyłek, Paul - słodki, romantyczna Beatle, ta, którą dziewczęta omdlały: George - cichy, ponury Beatles i Ringo - głupi, ale uroczy "mały facet".) Owen dodał: "Nigdy nie było mowy o pisaniu dla nich równych udziałów- Napisałem dla czwórki, pamiętając każdy z nich równie ważny jak inni ".

Budżet filmu wynosił 200 000 funtów (około 500 000,00 USD, czyli około 3 400 000 USD), a także 7-tygodniowy plan zdjęciowy (2-4 kwietnia 1964 r.).

Pierwsze ujęcie filmu to czterech Beatlesów ściganych (przez prawdziwych fanów) na ulicy. George przypadkowo potknął się i upadł w tym ujęciu otwierającym, rozdzierając spodnie, ale jakoś to usterka zadziałała i pozostała w filmie jako początkowa scena.

The Beatles spędzają pierwszą połowę filmu w pociągu. To właśnie w pociągu George w prawdziwym życiu poznał nokautową aktorkę / modelkę Pattie Boyd, która odgrywała rolę dziewczyny podróżującej pociągiem i którą niemal natychmiast zakochał się (a może mówiąc "od razu" powinniśmy powiedz "zakochany" lub "pożądliwy" z). Niezależnie od przypadku, wszystko poszło dalej i oboje pobrali się 18 miesięcy później.

Weteran Brytyjski aktor Wilfred Brambell został obsadzony jako "dziadek Paula", którego chłopcy muszą "siusiać" w pociągu. Ale niewinny wyglądający dziadek jest w rzeczywistości "czarnym charakterem" i "mikserem króla", który lubi sprawiać kłopoty innym (zwłaszcza Ringo). Norm Rossington i John Junkin zostali obsadzeni jako "normalni" i "wstrząśnięci", droga chłopców menedżerowie. (Te dwie postacie były oparte na dwóch prawdziwych kierowcach drogi Beatlesów, Neil Aspinall i Mal Evans.)

Często wykorzystując ręczny aparat do spontanicznych ujęć, reżyser Lester stworzył nowe style filmowe dzięki swojej innowacyjnej kinematografii. Nienaganna fabuła filmu sprawia, że biegają dookoła, próbując znaleźć Ringo, który zniknął, by zdążyć z telewizji.

The Beatles podobało się doświadczenie filmowe, chociaż po upijaniu się w klubach aż do 2 lub 3 rano, sprawiło, że ich 6:00 rano połączenia były nieco męczące. Czwórka zostanie przeniesiona na plan filmowy, przeglądając ich scenariusze i poznając ich linie na dysku. Tak naprawdę scena Ringo w filmie, gdzie spaceruje nad morzem, gawędząc z dziesięcioletnim chłopcem, została sfilmowana, podczas gdy Ringo miał wprawdzie ogromny kaca z poprzedniej nocy.

Wielki finał filmu polega na tym, że trzech Beatlesów znalazło Ringo, który został aresztowany przez policję i trafił do teatru La Scala na czas wielkiego show. Koncert w La Scali kończy film, a Beatlesi wypuszczają pół tuzina piosenek. Po zakończeniu filmu chłopcy biegają po oczekujący śmigłowiec, aby zabrać je na późny wieczorny koncert. Niestety, biedny George - kolejna nieplanowana usterka, podczas ostatniej sceny filmu, traci buty do biegania dla helikoptera.

Kilka dni przed końcem sesji filmowej producent Walter Shenson desperacko szukał tytułowej piosenki. Już zdecydował Ciężka noc był doskonałym tytułem i wiedział, że film ma się otworzyć, gdy chłopcy są ścigani do pociągu, ale nie mieli muzyki, która mogłaby pokryć scenę. Shenson ciągle podsłuchiwał Johna, by napisał piosenkę na podstawie tytułu filmu. W końcu John zgodził się, mówiąc: "Dałeś mi jedzenie do myślenia." John następnie nagryzmolił kilka tekstów na poręcznej okładce zapałek w samochodzie, gdy był kierowany do domu. Następnego dnia John i Paul zagrali piosenkę, którą John wczoraj wieczorem skomponował dla Shensona, i narodził się hit.

Ciężka noc premiera odbyła się 6 lipca 1964 r. w Londynie, z udziałem królowej. Następnie zadebiutował w Stanach Zjednoczonych 11 sierpnia tego samego roku. To był niespodziewany hit w kasie, zbierając entuzjastyczne recenzje ze wszystkich stron. Warto zauważyć, że Andrew Sarris z The Village Voice nazwał to "The Citizen Kane z musicali szafy grającej."

Biuletyn Beatlesów Julius szybko podsumował Ciężka noc, "Zaskoczenie zaskoczyło wszystkich, zarówno krytyków, jak i fanów. Chłopcy przebili się przez to i przynieśli na ekran własną, własną markę szaleństwa i szyderstwa … Ostatecznie obraz stał się sposobem na projekcję własnego wizerunku, czterech chłopców w dorosłych ciałach kręcących nosy na świecie."

Jeśli podobał Ci się ten artykuł i informacje o Beatlesach bonusowych poniżej, możesz również polubić:

Kobieta, której Eric Clapton myślał, była jego siostrą była w rzeczywistości jego matką i innymi faktami Eric Clapton
John Lennon Once Almost Beat Someone to Death
Skąd pochodzi nazwa "Rock and Roll"
Phil Collins nie napisał "Dziś w powietrzu" O facecie, który oglądał innego faceta
Jedynym członkiem ZZ Top, który nie ma brody, jest Frank Beard i inne fakty ZZ

Dodatkowe informacje o Beatlesach:

Tytuł filmu Ciężka noc jest zwykle przypisywany do malapropizmu przez Ringo (po nocnej sesji nagraniowej, gdy The Beatles opuszczali studio, Ringo żartował, "To był ciężki dzień … noc".)
Pattie Boyd była zaręczona z innym facetem, gdy poznała George'a Harrisona, ale do cholery, jaki facet mógłby konkurować z Beatlerem? Ogólną zasadą, którą każdy facet powinien przestrzegać, jest "nigdy nie pozwól swoim znaczącym innym bliskim profesjonalnym gwiazdom muzyki pop / rock". Kobiety je uwielbiają i zazwyczaj kochają kobiety.
Ciężka noc jest uważany za inspirujący The Monkees Program telewizyjny, kilka filmów szpiegowskich z lat 60., a także teledysk, który później stał się popularny w MTV.
Wszyscy czterej Beatlesi, zapytani o swoją ulubioną scenę Ciężka noc, wyróżniony "Scena polna". W niewiarygodnym i surrealistycznym grymasie, reżyser Lester kazał chłopakom biegać po wielkim otwartym polu, Helter Skelter, w komediowy sposób. Ta niesamowita i ekscytująca scena zdaje się uchwycić świeżość, radość, wylewność wczesnej Beatlemanii. (Jako ciekawy sidebar, John Lennon jest na ogół nieobecny na tej scenie, w dniu zdjęć (23 kwietnia 1964 r.) Utknął, pojawił się na literackim lunchu z żoną Cyntią i reżyserem Lesterem Musiał "strzelać dookoła niego" W pewnym momencie sceny w terenie, trzej inni Beatlesi biegają dookoła, kiedy rzekomo widzimy "Johna" biegnącego z płaszczem na twarzy … To nie był John, ale Dick Lester, trzymając swój płaszcz nad sobą, udając Johna.)
Według większości źródeł, The Beatles często się upominali, chociaż Owen się nie zgadza, utrzymując, że tylko John naprawdę tak wiele zrobił. Ringo zgadza się z tym, stwierdzając, że odsetek reklam przez nich był tylko "około 2%".
Przyszła gwiazda popu Phil Collins była w tłumie jako 12-latek na koncercie La Scali. Na nieszczęście dla Phila miał skończyć na podłodze krojowni. Był także dodatkowym w Chitty Chitty Bang Bang.
Ciężka noc był nominowany do dwóch Oscarów: George Martin był nominowany do Best Film Score, a Alun Owen otrzymał nominację do najlepszego scenariusza, ale nie wygrał.
Poproszony o ocenę, kto był najlepszym aktorem czterech Beatlesów, Dick Lester wybrał George'a. Lester powiedział, że George nigdy nie dawał za dużo lub za mało, ale zawsze miał rację. Ocenił występ Paula jako nieco zbyt teatralny (w tamtym czasie Paul mieszkał ze swoją dziewczyną Jane Asher, wybitną sceną, aktorką filmową i telewizyjną, Lester pomyślał, że być może Paul próbuje trochę za mocno).