Dlaczego masowe unikanie niektórych firm nazywa się "bojkotem"

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Krótko przed tym, jak Bojkot zostanie zbojkotowany, sytuacja w Irlandii była taka, że zaledwie 0,2% ludności posiadało prawie każdy cal kwadratowy ziemi w Irlandii. Większość właścicieli gruntów również nie mieszkała w Irlandii, ale po prostu wynajmowała ziemię dzierżawcom, na ogół na jednorocznych dzierżawach.

W połowie dziewiętnastego wieku wielu z tych dzierżawców rolniczych łączyło się z trzema celami: "Fair Rent, Fixies of Tenure i Free Sale". Jedną z organizacji, która pojawiła się w latach siedemdziesiątych XIX wieku, która pchała te "Three F's", była między innymi Irish National Land League.

To doprowadza nas do września 1880 r. Przywódca Land League, członek parlamentu Charles Stewart Parnell, wygłosił przemówienie do wielu członków tej organizacji. Podczas przemówienia, po tłumie, w prawdziwym mobowskim stylu, wyraził się, że jakikolwiek dzierżawca rolnik, który licytuje się na ziemi eksmitowanego sąsiada, powinien zostać zabity, Parnell skromnie zasugerował, że należy zastosować inny sposób.

Zamiast zamordować osobę, zaproponował, że byłoby po prostu bardziej chrześcijańskie

… unikajcie go na jasnej zieleni i na rynku, a nawet w miejscu kultu, zostawiając go samego, umieszczając go w moralnym Coventry, izolując go od reszty kraju, tak jakby był trędowatym stary - musisz pokazać mu twoją nienawiść do zbrodni, którą popełnił.

Zasadniczo mieli zostać zbojkotowani, ale nie mieli jeszcze tego terminu, choć nie musieliby długo czekać. Pierwsze udokumentowane odniesienie do "Bojkotu" używane jako czasownik to zaledwie dwa tygodnie po tej wypowiedzi.

W tym czasie kapitan Charles Boycott, obecnie emerytowany z wojska, pracował jako zarządca ziemi dla trzeciego hrabiego Erne, Johna Crichtona. Żniwo w tym roku nie wypadło dobrze dla wielu rolników, więc jako koncesja dla najemców, Bojkot postanowił obniżyć czynsz o 10%. Zamiast tego zaakceptować, jego lokatorzy zażądali 25% redukcji, której szef bojkotu, hrabia Erne, odmówił. Ostatecznie 11 lokatorów hrabstwa nie zapłaciło czynszu.

Tak więc, zaledwie trzy dni po tym przemówieniu, Bojkot rozpoczął proces dostarczania zawiadomień o eksmisji tym, którzy nie zapłacili, wysyłając do tego Policję. Nie trzeba dodawać, że nie poradziło to dobrze z już rozwalonymi masami.

Po tym, jak lokatorzy zaczęli realizować powiadomienia o eksmisji, kobiety z okolic zaczęły rzucać takie rzeczy jak skały i obornik na tych, którzy dostarczali zawiadomienia, dopóki nie opuściły Policji, nie będąc w stanie obsłużyć wszystkich zawiadomień głów gospodarstw domowych, co było wymagane. zgodnie z prawem, aby zawiadomienie o eksmisji zostało uznane za doręczone. Bez dostarczonych zawiadomień nikt nie musiał opuszczać swoich domów.

Następnie masowe tłumy postanowiły wykorzystać proponowany przez Parnella społeczny ostracyzm przeciwko Bojkotowi i każdemu, kto pracował pod jego kierownictwem. Wkrótce ci, którzy pracowali w ramach bojkotu, zaczęli opuszczać jego służbę, często z przymusowymi i zagrażanymi przez innych robotnikami, aż dołączyli się do ostracyzmu Bojkotu.

To ostatecznie opuściło Bojkot z dużą posiadłością do zarządzania, ale nie ma pracowników do uprawiania pozostałej części upraw. Inne firmy również przestały być skłonne do prowadzenia interesów z Bojkotem; nie mógł nawet kupić jedzenia na miejscu, a zdobycie go z daleka było trudne, ponieważ kierowcy karetki, kapitanowie statków i obsługa listów w ogóle by z nim nie pracowali.

Pod koniec listopada spowodowało to, że Bojkot musiał opuścić swój dom, uciekając do Dublina. Nawet tam spotkał się z wrogością, a firmy, które chciały mu służyć, były zagrożone "bojkotowaniem".

Praktyka bojkotowania rozprzestrzeniła się, a w ciągu dekady, gdy firma zrobiła coś dla niechęci do Irish National Land League, biznes szybko został zbojkotowany, a nazwa praktyki trzymała się z powodu szerokiej publikacji sytuacji bojkotu w Aktualności. W 1888 roku, zaledwie osiem lat po bojkotowaniu Bojkotu, słowo to trafiło nawet do New English Dictionary of Historical Principles, lepiej znanego dziś jako Oxford English Dictionary.

Słowo rozeszło się po innych językach europejskich i szybko dotarło do Ameryki, gdy kapitan Boycott odwiedził przyjaciół w Wirginii, próbując to zrobić w tajemnicy - rejestrując się pod nazwą "Charles Cunningham." Gazety i tak złapały jego przybycie i szeroko nagłośniły jego historii, która również została mocno osadzona w amerykańskim angielskim.

Fakt premiowy:

Bojkot zebrał plony w roku, w którym został zbojkotowany, znalazł 50 robotników z miasta, aby zebrać plony. Problem polegał na tym, że miejscowi nie życzli sobie tego, więc rząd musiał wkroczyć i prawie tysiąc żołnierzy eskortowało robotników i chroniło ich podczas pracy.Co zabawne, w końcu kosztowało to rząd brytyjski około 10 000 funtów. Ile były warte zbiory? Około 500 GBP.