Człowiek, który walczył w II wojnie światowej z mieczem i łukiem

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Urodzony w starej rodzinie Oxfordshire, ukończył Królewską Akademię Wojskową w Sandhurst w 1926 r. Przed sławą II wojny światowej Mad Jack pracował jako redaktor w gazecie Nairobi, model i film dodatkowy, pojawiając się w Złodziej z Bagdadu ze względu na jego wiedzę z łuku. Ten sam talent z łucznictwem zabrał go do Oslo w Norwegii, gdzie strzelał do Wielkiej Brytanii podczas mistrzostw świata w 1939 roku.

Do tego czasu Europa szybko zbliżała się do drugiej wojny światowej. Szalony Jack opuścił armię po dziesięciu latach służby, ale szczęśliwie powrócił do niej z powodu "kraju, który wpadł w jam po mojej nieobecności".

Do maja 1940 r. Mad Jack był drugim dowódcą kompanii piechoty. Zawsze maszerował do walki z łukiem i strzałami i swoim zaufanym claymorem z koszem u boku. Pomimo tego, że broń była szalenie przestarzała, Churchill bronił ich, mówiąc: "Moim zdaniem … każdy oficer, który wchodzi do akcji bez swojego miecza, jest niewłaściwie ubrany".

Jego średniowieczne uzbrojenie służyło nie tylko do dekoracji. Podczas bitwy pod Dunkierką w 1940 roku, w której 300 000 żołnierzy zostało unieruchomionych na plażach i musiało zostać ewakuowanych, Churchill uderzył niemieckiego żołnierza z dobrze umiejscowioną strzałą. Później widziano go, jak dłubał na motorze, z pasem zwisającym z boku. Czapka niemieckiego oficera wisiała na reflektorze.

W 1941 r. Mad Jack zgłosił się na ochotnika do Operacji Łucznictwo, ataku na niemiecki garnizon w Norwegii, w którym dowodził dwoma kompaniami podczas bitwy; bez słowa na temat tego, czy był w stanie użyć łuku w trafnie nazwanej operacji.

W czasie bitwy on i jego firmy byli odpowiedzialni za wyjęcie niemieckich baterii na Maaloy Island. Na statku niosącym go do brzegu, Churchill stał z przodu grając na dudach na melodię "The March of the Cameron Men". Kiedy wylądowali, wyprzedził resztę swoich ludzi mieczem w dłoni.

Jego miecz służył mu również znacznie później, w 1943 roku. W tym czasie Szalony Jack był dowódcą w Salerno, gdy jego oddziały zostały zmuszone do walki w linii - coś, czego nie wyszkolono. Churchill wyprzedził swoich żołnierzy władających mieczem. Wyskoczył z niemieckich wartowników z ciemności, trzymając wysoko nóż, a Niemcy byli tak przerażeni "demonem", któremu się poddali. Churchill wziął tamtej nocy 42 więźniów przy pomocy tylko jednego towarzysza i jego wiernego miecza. Było to zgodne z jego filozofią walki z Niemcami, którą opisał po schwytaniu 42:

Utrzymuję, że tak długo, jak mówisz głośno Niemcom i wyraźnie, co masz robić, jeśli jesteś starszy od niego, będzie płakać "jawohl" (tak, proszę pana) i podążać z nim entuzjastycznie i skutecznie, niezależnie od sytuacji.

Następnie Churchill został wysłany do Jugosławii, gdzie poprowadził serię nalotów na Niemców z wyspy Vis. W maju 1944 r. Zaplanowano większą operację obejmującą trzy ataki na osobne stanowiska na szczycie wzgórza. Mad Jack poprowadził jedną grupę na jedno wzgórze, ale tylko sześciu udało się dotrzeć do celu. Jack znalazł się w otwartym polu widzenia wroga, mając tylko kilku zdolnych do obrony ludzi, więc zrobił to, co zrobiłby każdy rozsądny żołnierz … zagrał w dudach - "Will Ye No Come Back Again" tym razem - dopóki nie został powalony nieprzytomny przez niemieckie granaty i schwytany.

Churchill został umieszczony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen po przesłuchaniu. Niemcy wierzyli, że jest on jakimś krewnym Winstona Churchilla, co nie miało miejsca, ale wciąż był uważany za "wybitnego" więźnia ze względu na jego rangę.

Jak można się było spodziewać, Mad Jack nie należał do osób, które trzymano w obozie jenieckim. W tym wrześniowym biegu skoczył przez stary kanał pod drutem kolczastym. On i jego towarzysz zostali schwytani niedługo potem i przenieśli się do obozu w Austrii.

W kwietniu 1945 r. System oświetlenia obozu austriackiego zawiódł. Churchill skorzystał z okazji i wtopił się w ciemność, odchodząc od szczegółów swojej pracy. Po prostu szedł dalej, a osiem dni i 150 mil później natknął się na pojazdy pancerne armii Stanów Zjednoczonych we Włoszech. Udało mu się przekonać ich, że mimo swego niechlujnego wyglądu był brytyjskim pułkownikiem, i powrócił do bezpieczeństwa.

Jednak bezpieczeństwo nie było czymś, o czym szał Mad Jack. Był rozczarowany, gdy dowiedział się, że wojna się kończy i że spóźnił się na rok. Zamiast wrócić do domu, został przydzielony do Birmy, gdzie wojna z Japonią wciąż trwa.

Zanim jednak dotarł na miejsce, bomby zostały zrzucone na Nagasaki i Hiroszimę, co oznaczało, że wojna się skończyła.

Niezadowolony Churchill odpowiedział: "Gdyby nie ci cholerni jankesi, moglibyśmy utrzymać wojnę przez kolejne 10 lat!"

Koniec wojny nie oznaczał końca przygód Churchilla. Postanowił trenować jako spadochroniarz, a kiedy zakwalifikował się, został wysłany do Palestyny jako drugi dowódca 1^ul Batalion. Później został instruktorem wojny lądowej i powietrznej w Australii, gdzie rozwinął zamiłowanie do surfingu. Skończył na emeryturę z wojska w 1959 roku i zmarł w 1996 roku w Surrey.

Dodatkowe fakty:

• W czasie wojny Mad Jack poślubił córkę szkockiej baronety budującej statek, Rosamundę Margaret Denny. Ich szczęśliwe małżeństwo stworzyło dwóch synów, Malcom i Rodney.
• Churchill został wyróżniony dwoma rozkazami Distinguished Service podczas swojego pobytu w wojsku.
• Nikt nie mógł pozwolić, by jego dziwactwa poszły na marne, Mad Jack był znany z wyrzucania aktówki z okna pociągu. Jego rozumowanie? Wrzucił go na swoje podwórko, które stało się tuż obok miejsca, gdzie przejeżdżał pociąg. W ten sposób nie musiał zabierać go do domu ze stacji kolejowej.
• Churchill można zobaczyć w wersji z 1952 roku Ivanhoe. Został wynajęty jako łucznik do strzelania ze ścian zamku Warwick.
• Mad Jack raz pojawił się na paradzie z parasolem "ponieważ pada deszcz" - uzasadniona wystarczająca wymówka dla każdego cywilu, ale wielki faux pas w wojsku. Został również upomniany za używanie butelki z gorącą wodą. W odwecie zamiast tego użył kawałka gumowej rurki i napełnił go z kranu z ciepłą wodą, omijając protokół wojskowy.