Koty domowe mogą spaść z każdej wysokości z niezwykłą przeżywalnością

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Wygląda na to, że nie powinno to być prawdą. Okazuje się jednak, że typowa prędkość lądowania domowego kota jest wystarczająco niska, około 60 mil na godzinę, że mogą zaabsorbować wstrząsy lądowania. Nie oznacza to, że będą absorbować wstrząs bez obrażeń; po prostu, że są bardziej skłonni przetrwać upadek niż nie.

Konkretnie, zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez Journal of American Veterinary Medical Association, 132 koty spadające ze średnio 5,5 pięter i aż 32 piętra, z których to ostatnie jest więcej niż wystarczające, aby osiągnąć docelową prędkość, mają wskaźnik przeżycia około 90%, zakładając, że są one wprowadzane do leczenia różne urazy, które mogą wystąpić z powodu uderzenia w ziemię. Spośród 132 koty uwzględnionych w badaniu około 2/3 wymagało pewnego rodzaju leczenia w wyniku ich upadku, a około połowa osób wymagających leczenia (1/3 wszystkich przywiezionych kotów) zmarłaby bez pomocy medycznej pomoc.

Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do wielu raportów opartych na tym badaniu, nie oznacza to, że koty spadające z każdej wysokości powinny mieć 90% wskaźnika przeżycia przy odpowiedniej pomocy medycznej. Średnia wysokość wynosiła tylko 5,5 piętra, co jest niewystarczające, aby koty mogły osiągnąć końcową prędkość. Po drugie, koty, które umierają po uderzeniu, prawdopodobnie nie zostaną wprowadzone do kliniki weterynarza, przekrzywiając wielkość próbki. Z drugiej strony, koty, które nie są uszkodzone (są przypadki kotów spadających z 26 pięter bez obrażeń) również nie zostaną wprowadzone. Ile te czynniki wpłyną na to "90%" stawka nie jest jasna. Nie można więc powiedzieć definitywnie, że koty domowe powinny mieć 90% przeżywalności po upadku z dowolnej wysokości. Jednak badanie to wykazało wystarczająco rozsądną wielkość próby (132 koty), że rzeczywista liczba nie powinna drastycznie różnić się od podanej wartości. Tak więc, podczas gdy nie możemy powiedzieć "90% przeżywalności", przynajmniej możemy powiedzieć, że mają one wyjątkowo dobry wskaźnik przeżywalności.

Teraz, jeśli uważasz, że to dziwne. Oto coś jeszcze dziwniejszego. Liczba obrażeń zadawanych przez kota domowego po długim upadku wydaje się spadać powyżej pewnej wysokości, szczególnie powyżej około siedmiu pięter. Istnieją dwie powszechne teorie, dlaczego tak się dzieje.

Pierwszy, przedstawiony przez weterynarzy, którzy zrobili to badanie, jest taki, że koty mają skłonność do napinania się i wygięcia pleców podczas przyspieszania, podobnie jak wyglądają, gdy czują się zagrożone. Chociaż ta forma świetnie nadaje się do pochłaniania krótkich upadków, okazuje się, że jest to kiepski wybór w przypadku uderzenia o dużej prędkości. W szczególności, przy takich silnych uderzeniach, takie napięcie może drastycznie zwiększyć współczynnik obrażeń kota. Oprócz tego, ta forma zwiększy prędkość kota o około 15 mil na godzinę względem szacowanej średniej prędkości końcowej dla kotów.

Gdy kot osiągnie jednak końcową prędkość, uważa się, że rozluźniają się i przyjmują bardziej rozproszonego orła, "latającą wiewiórkę", która z kolei zmniejsza ich ogólną prędkość; umieszcza je w bardziej zrelaksowanym stanie ciała; i zapewnia większą powierzchnię absorbującą uderzenie. Podczas gdy badania nie dają bezpośredniego wizualnego dowodu tego zdarzenia, rodzaje i umiejscowienie urazów obserwowanych u kotów, które osiągnęłyby swoją ostateczną prędkość, wydają się potwierdzać ten pogląd.

Alternatywna teoria mówi, że koty powyżej tej wysokości po prostu umierają częściej lub mają o wiele poważniejsze obrażenia i dlatego w ogóle nie trafiają do kliniki weterynarza. Wydaje się to dość prawdopodobne. Ale należy zauważyć, że średnia liczba urazów kotów spowodowanych spadkiem z 7-32 opowiadań jest nadal mniejsza niż średnia liczba obrażeń, na kota, przyniósł w spadku poniżej tej wysokości. Tak więc, podczas gdy jest wystarczająco prawdopodobne, że koty spadające powyżej tej wysokości umrą bardziej, nie osiągnąwszy jeszcze swojej końcowej prędkości na 7 piętrach, to nadal nie wyjaśnia, dlaczego średnia liczba urazów u kotów, które zostały przywiezione, była mniejsza.

Koty na około 7 piętrach powinny osiągnąć prędkość około 40-45 mph, zakładając około 10 stóp na historię, która wynosi około 15-20 mph z ich końcowej prędkości. Co ciekawe, powinny one osiągnąć swoją prędkość końcową na około 12-13 opowiadań. W tym badaniu było wiele kotów, które przeżyły, spada aż do 32 pięter i odnotowano przypadki kotów spadających z aż 26 pięter, które odchodzą bez żadnych obrażeń, co oznacza, że te koty mogły zostać usunięte z 5000 stóp i nadal było w porządku, zakładając, że wylądowali w tym samym miejscu i pozycji.

Należy również zauważyć, że zdecydowana większość kotów przywiezionych prawdopodobnie wylądowała na cement. Tak więc zakłada się, że wskaźnik obrażeń i dotkliwość obrażeń zmniejszyłyby się nieco, gdyby trafiły na ziemię pokrytą trawą lub tym podobne.

Na osobną uwagę, zastanawiałeś się kiedyś, jak kot sam sobie upada? Cóż, nie zastanawiaj się dłużej:

Dodatkowe fakty:

Chociaż zdarzały się przypadki, że koty spadały z 26 pięter i lądowały na twardej ziemi, bez obrażeń, faktycznym znanym rekordzistą jest kot, który spadł z 46 pięter bez obrażeń. Jednak kot ten nie wylądował bezpośrednio na ziemi, lecz wylądował na czaszy, a następnie odbił się od niego i wylądował bezpiecznie.

Diamond, J. (1988). Dlaczego koty mają dziewięć żyć Natura, 332 (6165), 586-587 DOI: