Manfred Albrecht Freiherr von Richthofen, a.k.a., The Red Baron, rozbił się w swoim pierwszym locie solo

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Było to z pewnością doświadczeniem Manfreda von Richthofena. Po rozprawieniu się z samolotem podczas pierwszej solowej próby, Manfred latał niezliczoną ilość misji bojowych, zdobywając potwierdzone 80 zabójstw powietrznych i zdobywając miejsce w książkach historycznych jako Czerwony Baron.

Wczesne życie

Manfred urodził się w 1892 r. W arystokratycznej rodzinie w Prusach (część niemieckiego imperium). Wraz z braćmi i ojcem Freiherr (przetłumaczone na barona) było jego przyrodzonym prawem. W wieku 11 lat rozpoczął szkolenie wojskowe, a do 19 roku życia (w 1911 r.) Został przydzielony do kawalerii Ulanen-Regiment Kaiser Alexander der III. von Russland.

Wczesna kariera wojskowa

Kiedy trzy lata później rozpoczęła się I wojna światowa, wkrótce stało się jasne, że żołnierze na koniach w niewielkim stopniu korzystają z okopów przecinających pola bitew w Europie. Manfred i jego jednostka byli na przemian przydzielani do pracy jako biegacze rozsyłający, operatorzy telefonii i, ostatecznie, zaopatrzeniowcy. Rozczarowany i swędzi się, by walczyć, Manfred poprosił o przeniesienie do służby lotniczej, formalnie znanej jako Die Fliegertruppen des deutschen Kaiserreiches. Bezczelnie, w swoim wniosku Manfred napisał: "Moja droga Ekscelencjo! Nie poszedłem na wojnę, by zbierać sery i jajka, ale w innym celu. "Został formalnie przeniesiony w maju 1915 r.

Total Fail

Pierwsze stanowisko Manfreda w korpusach powietrznych było obserwatorem podczas lotu, choć wkrótce przeszedł na szkolenie pilotów. Przydzielony do eskadry bombowców, pierwszy samodzielny lot Manfreda miał miejsce 10 października 1915 roku. Opisał próbę w swojej książce Richthofen: Pilot Czerwonego Wojownika:

Pewnego pięknego wieczoru mój nauczyciel, Zeumer, powiedział mi: "A teraz idź i polataj samemu." Muszę powiedzieć, że miałem ochotę odpowiedzieć "Obawiam się" Ale to jest słowo, którego nigdy nie powinien używać człowiek, który broni swojego kraju. Dlatego, czy mi się to podobało, czy nie, musiałem to jak najlepiej wykorzystać i dostać się do mojej maszyny.

Zeumer wyjaśnił mi jeszcze raz każdy ruch w teorii. Ledwo słuchałem jego wyjaśnień, ponieważ byłem głęboko przekonany, że powinienem zapomnieć o połowie tego, co mi powiedział.

Uruchomiłem maszynę. Samolot jechał z określoną prędkością i nie mogłem nie zauważyć, że faktycznie lecę. W końcu nie czułem się bojaźliwy, ale raczej uszczęśliwiony. Nic mnie nie obchodziło. Nie powinienem był się bać bez względu na to, co się stało. Z pogardą umieściłem dużą krzywą w lewo, zatrzymałem maszynę blisko drzewa, dokładnie tam, gdzie mi kazano, i patrzyłem w przyszłość, by zobaczyć, co się stanie.

Teraz przyszła najtrudniejsza rzecz, lądowanie. Pamiętałem dokładnie, jakie ruchy musiałem wykonać. Postępowałem mechanicznie, a maszyna poruszała się zupełnie inaczej niż się spodziewałem. Straciłem równowagę, wykonałem kilka złych ruchów, stanąłem na głowie i udało mi się przekonwertować mój samolot na poobijany szkolny autobus. Byłem bardzo smutny, spojrzałem na szkody, które wyrządziłem maszynie, która ostatecznie nie była zbyt wielka i musiała cierpieć z powodu dowcipów innych ludzi.

On spróbował ponownie

Mimo początkowego niepowodzenia Manfred zatrzymał go i oficjalnie został pilotem niemieckiego lotnictwa 25 grudnia 1915 roku. Wstąpił do II Dywizjonu Bojowego w marcu 1916 roku, gdzie zorganizował karabin maszynowy, który miał zostać zamontowany na swoim samolocie. Jego pierwsza uznana śmierć miała miejsce podczas bitwy o Verdun we Francji 26 kwietnia 1916 roku.

Wielki sukces

W ciągu następnych dwóch lat Manfred zestrzelił kilkadziesiąt samolotów i otrzymał 80 zabójstw. W styczniu 1917 r., Po ukończeniu 16 lat^th potwierdzone zwycięstwo, otrzymał najwyższe odznaczenie wojskowe przyznane w Niemczech w tym czasie, Pour le Merite, znany również jako "Blue Max". Mniej więcej w tym czasie jego samolot, a potem Albatros D.III, pomalował na czerwono. Pomiędzy jasnoczerwonym samolotem a jego arystokratycznym tytułem szybko stał się znany na całym świecie jako "Czerwony Baron".

W "Bloody April" tego roku, The Red Baron zestrzelił 22 brytyjskie samoloty i został mianowany dowódcą Jagdgeschwader 1, jednostka jasno pomalowanych samolotów, która ostatecznie zyskała przydomek "Latający Cyrk".

Rada, którą przekazał ludziom pod jego dowództwem, daje wgląd w jego ogromny sukces:

Celuj maszyną, a nie latającym człowiekiem. Dopóki nie uciszysz broni, nie zawracaj sobie głowy pilotem. Wreszcie, zmierzaj do człowieka i nie tęsknij za nim. Jeśli walczysz z dwoma siedzącymi, najpierw zdobądź obserwatora. Najlepszy dystans do strzelania wynosi 50 stóp.

Hubris

6 lipca 1917 r. Doznał urazu głowy, który przejściowo spowodował częściową ślepotę. Aby usunąć odłamki kości, Czerwony Baron przeszedł kilka operacji mózgu. Pomimo zleceń lekarza, powrócił do czynnej służby 25 lipca 1917 roku, tym razem w kultowym, jaskrawoczerwonym, trójskrzydłowym samolocie Fokker Dr.I, dla którego jest on dziś najbardziej znany.Cierpiąc na komplikacje po urazie głowy, został ponownie opuszczony do października 1917 roku.

Wczesna śmierć

Pomimo ciągłych mdłości po pożarze i bólów głowy, Czerwony Baron nadal odnosi sukcesy w walce. Od października 1917 roku, kiedy wrócił do służby i swojej śmierci w kwietniu 1918 roku, zdobył kolejne 19 zabójstw.

Podczas ostatniego lotu swojego życia ścigał kanadyjczyka nad Morlancourt Ridge w północnej Francji, gdy inny samolot przybył do pomocy Kanady. Czerwony Baron został trafiony w klatkę piersiową pojedynczą kulą. Pomimo śmiertelnych ran na serce i płuca, z powodzeniem wylądował swoim samolotem, ale na terytorium sojuszniczym. Według sierżanta Teda Smuta z australijskiego korpusu medycznego, który podobno był tam po śmierci barona, ostatnie słowo Czerwonego Barona to "kaputt" (zepsuty).

W tym czasie szalała wielka debata, która trwa do dnia dzisiejszego, kto dokładnie zabił Czerwonego Barona. Oficjalnie przyznano kredyt kapitanowi RAF Roy Brownowi. Jednak w Niemczech wielu uważało, że Manfred został postrzelony po tym, jak znalazł się na ziemi; ta teoria była podsycana przez raporty jego towarzyszy, którzy obserwowali jego gładkie lądowanie. Inni wierzą w doniesienia o sprzymierzonych żołnierzach na ziemi, którzy przysięgają, że strzelec lub strzelec maszynowy w jednym ze swoich batalionów zastrzelił Barona. Bez względu na to, Czerwony Baron zmarł 21 kwietnia 1918 roku w wieku zaledwie 25 lat.