Ten dzień w historii: 11 września

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Ten dzień w historii: 11 września 1297

11 września 1297 r. Angielscy żołnierze hrabiego Surreyu spotkali się z szkockimi oddziałami dowodzonymi przez Williama Wallace'a i Andrew de Moray na Stirling Bridge. Szkoci stacjonowali w Abbey Craig, skalnym zboczu wychodzącym na pętlę w rzece Forth. Surrey, przekonany, że może z łatwością zlikwidować źle wyposażonych plebejuszy, hrabia go nie spoci i nieumyślnie spał rano przed bitwą.

Impuls do tej bitwy rozpoczął się ponad dziesięć lat wcześniej, kiedy król Szkocji Szkocji zmarł w 1286 roku, pozostawiając Margaret z Norwegii jako jedyny spadkobierca. Została zakontraktowana, by poślubić Edwarda I z angielskiego syna, ale kiedy ona także zmarła, podważono kolejność Szkocji. Dwóch najlepszych pretendentów to John Balliol i Robert Bruce; Edward zostałem poproszony o mediację.

Edward zrobił to i wybrał Balliol, ale stało się jasne, że król Anglii zamierza rządzić Szkocją jako warunek jego patronatu. Balliol go nie posiadał i sprzymierzył się z wrogiem Edwarda, królem Francji. Edward odwzajemnił się marszem na północ i uwięzieniem Balliol. Do tego czasu Szkocja była w chaosie.

William Wallace wkroczył i szybko zyskał zwolenników, głównie od tych, którzy poparli Roberta Bruce'a i wzniecił rewoltę za niepodległość Szkocji.

Zanim bitwa rozpoczęła się tego wrześniowego poranka, Wallace i Moray otrzymali hojne nagrody, jeśli się poddadzą, ale tak się nie stało. "Powiedz swojemu dowódcy, że nie jesteśmy tu po to, aby zawrzeć pokój, ale by walczyć, aby się bronić i wyzwolić królestwo. Niech przyjdą, a my to udowodnimy w ich brodach. "Podobno powiedział Wallace.

Gra jest włączona!

Więc siły angielskie zaczęły truchtać przez most Stirlinga po dwa naraz (most był wystarczająco szeroki, aby pomieścić tak wielu ludzi naraz.) Kiedy około połowy sił Surrey minęło, główne siły Szkotów zaatakowały pierwszą grupę Anglików już na grobli, podczas gdy mniejsza grupa zaczęła niszczyć most. Żołnierze i konie pogrążyli się w błocie, uwięzieni w błocie. Łatwe, łatwe cele.

Reszta brytyjskiej armii mogła tylko patrzeć, jak ich kumple są masakrowani przez bandę "dzikusów" używających broni, takich jak ręcznie robione włócznie. I zajęło im to tylko godzinę. Hrabia Surrey, który nie przekroczył mostu, pobiegł za granicę.

Po raz pierwszy zwykli ludzie robili to, co kiedyś uważano za niemożliwe - pokonali w bitwie poległych szlachtę i rycerzy i roztrzaskali mit o angielskiej niezwyciężoności. Ale William Wallace nie spoczął na laurach; widział to zwycięstwo jako początek długiej, ciężkiej drogi, by uwolnić Szkocję z angielskiego imadła.

Miał oczywiście rację. Ale dziedzictwo Williama Wallace'a to znacznie więcej niż bitwy, z którymi walczył - to nadzieja, którą zaszczepił swoim rodakom, że tak, mogą przeciwstawić się Anglii i walczyć o swoją niezależność, oczekując, że ją wygrają.

Jednorazowy premier Wielkiej Brytanii, lord Roseberry, podsumował wkład Williama Wallace'a w jego kraj, mówiąc: "Bez niego Szkoci mogliby nigdy nie zdobyć się na obronę, Bruce mógłby nigdy nie stanąć na wysokości zadania, a Bannockburn mógł nigdy nie zostać walczył. W tym celu szanujemy go."

Fakt premiowy:

Mimo, że większość fanów filmu łączących przydomek "Braveheart" z Williamem Wallace'em z powodu nagradzanego filmu z udziałem Mel Gibsona (1995), w prawdziwym życiu konkretny przezwisko należał do jednego z pół-złych facetów przedstawionych w filmie - Robert the Bruce. W rzeczywistości, podczas gdy Robert (wówczas hrabia Carrick) naprawdę kilka razy zmieniał strony w czasie Wojen Szkockiej Niepodległości, nie ma zapisów, że zdradził on Wallace'a, a Bitwa pod Bannockburn nie była spontanicznie prowadzona, jak się wydawało w filmie. Walczył z Anglikami przez prawie dziesięć lat, aż do tego momentu. Robert ostatecznie został królem Szkotów od 1306 roku i utrzymywał ten tytuł do śmierci w 1329 roku.