42 Pełen wdzięku fakt o gejszach

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-10 00:20

"Aby być gejszą, musisz mieć wokół siebie żelazną warstwę wokół ciała fizycznego i serca" - Michele Yeoh

Jeśli jeszcze nie znasz tego terminu, gejsza jest japońską artystką / gospodynią, która jest utalentowana w tradycyjnej japońskiej muzyce klasycznej, tańcu, grach i rozmowach. Pojęcie i praktyka bycia gejszą pojawiły się po raz pierwszy około 1500 lat temu. Dziewczęta, które kształciły się w sztuce, mogą zarobić na życie dzięki rozrywkom na wysokiej klasy zgromadzeniach. W 794 AD cesarski dwór przeniósł się do Kioto, a kultura zaczęła formować ulubione kobiety tańczące i wykonawców. Kulminacją tego aspektu japońskiej kultury byłoby pojawienie się gejszy w XVIII wieku. Poniżej znajdują się 42 pełne wdzięku fakty dotyczące tego wielowiekowego zawodu.

42. Praca mężczyzny

Gejsza nie zaczęła się jako zawód kobiety. Męska gejsza była znana jako "honko" i tańczyła w barach, restauracjach i sklepach gejowskich dla swoich klientów. Na początku okresu Meiji, gejsze były w większości kobietami.

41. Artysta

W języku japońskim przedrostek gei oznacza sztukę, a sha oznacza osobę, która jest zatrudniona. W dosłownym tłumaczeniu słowo "gejsza" oznacza artystę.

40. Mistrz a uczeń

W języku japońskim, gejsze, geiko i geigi tłumaczą prawie to samo, ale różnica między nimi jest regionalna. Gejsza pochodzi z Tokio, ale jest powszechnie akceptowanym terminem dla geiko i geigi. Geiko odnosi się do gejszy, która pochodzi z Kioto, a geigi pochodzą z innych regionów Japonii. Maiko tłumaczy się na "taneczną dziewczynę" lub "dziecko" i jest terminem dla ucznia geiko.

39. Zwerbowany

Wczesne gejsze nie były gejszami z wyboru. Urodzili się w nim albo pochodzili z biednych rodzin i zostali w to wcieleni. Dzisiaj dziewczęta muszą pozostać w szkole do 15 roku życia, ale potem mogą wybrać gejsze.

38. Jak wyglądają moje włosy?

Gejsza i maiko można odróżnić ich fryzury. W przeciwieństwie do gejszy, która nosi specjalne peruki zwane katsura, maiko używa własnych włosów, ale może używać przedłużania włosów. Aby chronić swoje updo pomiędzy wizytami u fryzjera, śpią na specjalnym wsparciu zwanym takamakura. Maiko będzie również nosił bardziej skomplikowane ozdoby we włosach, podczas gdy te z gejszy są subtelniejsze. Niektóre maiko rozwija łysy plamy od noszenia tych fryzur przez długi czas, ale uważają, że jest to punkt dumy.

37. Half-Jewel

Uczeń gejsza jest również nazywany hangyoku, co oznacza pół-klejnot. W przeszłości hangyoku byłaby wypłacana o połowę mniej niż w pełni wyszkolona gejsza.

36. Czas treningu

Dawno, dawno temu, gejsza mogła zacząć trenować tak młodo, jak trzy lub pięć lat, ale w czasach współczesnych to już się nie zdarza. Większość uczniów trenuje przez cały rok, zanim osiągnie pełną gejszę bez względu na wiek. Jeśli kobieta ma 20 lub więcej lat, gdy rozpoczyna szkolenie, na ogół nie otrzymuje tytułu maiko, ale nadal muszą trenować przez co najmniej 12 miesięcy, zanim mogą stać się pełnymi gejszami.

35. Malowane twarze

Tradycyjny makijaż gejszy zawiera biały proszek bazowy o nazwie oshiori, który wykorzystuje do zasłaniania twarzy i szyi. Zawiera również jaskrawoczerwoną szminkę oraz czarno-czerwoną podszewkę wokół oka. Starsze gejsze czasami przestają nosić proszek, ale zachowują resztę makijażu.

34. Nieporozumienia

Gejsze często mylono lub zakładano, że są prostytutkami, ale tak nie jest. Błędne przekonanie wynika prawdopodobnie z fałszywych interpretacji w filmach oraz z faktu, że niektóre prostytutki udawały, że były gejami lub zostały pomylone przez żołnierzy podczas II wojny światowej. Prawdziwym celem gejszy jest rozrywka, a prawo nie może zabrać klientów od prostytutek.

33. Malejące liczby

W latach świetności gejszy około 1930 roku było aż 80 000 kobiet, które były maikami i gejszami. Z biegiem czasu liczba ta zmniejszyła się, a istnieje tylko około 1000 aktywnych gejów.

32. Strona główna

Gejsze mieszkają razem w pensjonacie zwanym okiya. Kobieta, która jest właścicielem okiyi, nazywa się ok-san (matka) i płaci za ubranie i zakwaterowanie maiko w zamian za swoje przyszłe zarobki jako gejsza. Pełny koszt szkolenia dla maiko może wynosić około 500 000 $.

31. Czarne zęby

Zwyczajem gejszy zwanym ohaguro było czernienie zębów. Zwyczaj był pierwotnie dla urody, ale teraz dzieje się tak głównie wtedy, gdy Maiko przechodzi do pełnej gejszy.

30. Poziomy stylu

Wśród gejszów są różne poziomy płac i inny styl, który pasuje do każdego poziomu - ohanadai, gyokudai i senkoudai. Dai jest po japońsku ceną, a następnie ohana oznacza kwiat, gyoku jest kulą lub klejnotem, a senkou oznacza kadzidło.

29. Ściśle zabronione

Podczas szkolenia gejsza nie może korzystać z telefonu komórkowego lub poczty elektronicznej i rzadko ogląda telewizję. Maiko działa również z wyjątkiem dwóch dni w miesiącu i widzi tylko przyjaciół i rodzinę kilka razy w roku przy specjalnych okazjach.

28. Pozwolenie na wejście

Zazwyczaj nie można wejść do okiya z ulicy. Aby uzyskać pozwolenie na wejście, muszą zostać skierowani przez innego klienta lub mieć kontakt z właścicielką. Cudzoziemcy nie mogli również wstępować bez opieki, ale te ograniczenia nieco się poluzowały w czasach współczesnych.

27. Czas przestoju

Nawet gdy gejsza jest w domu i nie pracuje, nigdy nie jest całkowicie wolna, aby się zrelaksować. Od gejsza oczekuje się zachowania właściwych manier przez cały czas i dawania przykładu młodszym gejszom.

26. Równy mężczyznom

Gejsza tradycyjnie nie zachowuje się łagodnie lub pokornie. Muszą być na bieżąco z bieżącymi sprawami i być w stanie prowadzić sprytne i angażujące rozmowy ze swoimi klientami. W czasie, gdy wiele japońskich żon nie miało prawa rozmawiać z mężami jako równymi sobie, gejsze mogły rozmawiać na wiele tematów i mówić do nich na tym samym poziomie.

25. Charakterystyka definiująca

Kimono gejsza zajmuje do trzech lat produkcji i jest jej największym wydatkiem. Formalne kimono jest w całości wykonane z jedwabiu i ma obniżony dekolt, który podkreśla szyjkę, która jest uważana za niezwykle zmysłową. Reszta czasu, ich kimona są bardziej skromne.

24. Silk Knots

Aby dopełnić wyglądu kimona, gejsze zawiązują długi jedwabny kawałek wokół talii zwany obi. Obi ma 4 metry długości (około 13, 2 stopy) i jest bogato zdobiona. Profesjonalna komoda znana jako kitsuke pomaga gejszy w jej kimonie i wiąże obi węzeł z tyłu. Obi maiko ma 5 metrów długości i jest często bardziej bogato zdobiony niż gejsza.

23. Dlaczego biały?

Dzisiaj biała twarz jest znakiem rozpoznawczym gejszy, pierwotnie istniał praktyczny powód do malowania twarzy na biało. Przed oświetleniem elektrycznym domy były oświetlone blaskiem świec, a gejsze malowały twarze, aby pomóc im odróżnić się od innych osób biorących udział w przyjęciu.

22. Wspólnota prowadzona przez kobiety

Już w początkach gejszów domy gejszów były prowadzone przez kobiety i bez ingerencji mężczyzn. Gdy ich dług wobec matki został zapłacony, gejsza mogła swobodnie rozgałęziać się i utrzymywać większość swoich zarobków poza opłatami sponsorskimi.

21. Bogaty patron

Bycie gejszą jest niezwykle kosztowne i tradycją dla gejszy było znalezienie zamożnego mężczyzny o imieniu danna, który płaci za swoje wydatki przez całe życie. Bycie danem jest symbolem statusu w Japonii, ponieważ oznacza, że są wystarczająco bogaci, by wspierać gejszę. Gejsza mogła mieć osobisty związek z daną, ale seks i intymność nie były uważane za spłatę za jego wsparcie.

20. Dokonanie wyróżnienia

Pierwsze użycie słowa "gejsza" było w 1750 r. Wykonane przez kobietę z regionu Fukigawa, ale ci wykonawcy byli zwykle uznawani za kurtyzany. Aby oddzielić gejsze i kurtyzany / prostytutki, Kemban został utworzony w 1779 r. Kemban jest biurem rejestracyjnym dla gejsz, a do 1813 r. Gejsza została oficjalnie uznana za profesję, a nazwa gejszy weszła w życie.

19. Dying Out

Nawet dziś kolacja z gejszą jest wyjątkowo drogim wieczorem i może kosztować około 80 000 jenów - około 750 USD. Wielu współczesnych Japończyków rezygnuje z tańszych form rozrywki, w wyniku czego tradycja gejsz jest zagrożona zniknięciem.

18. Pozostać samotny

Gejsza nie może brać ślubu, dopóki pracuje. Po przejściu na emeryturę z życia gejsz, może się żenić, jeśli chce.

17. Idealna kobieta

Cały obraz gejszy został stworzony, by uosabiać japoński ideał idealnej kobiety. Jest piękna i kulturalna i przypomina lalkę. W przeważającej części jest jak dzieło sztuki - tam patrzeć i podziwiać, ale nie dotykać. Według Jodi Cobb w artykule National Geographic dotyczącym gejszów: "Jej zadaniem jest sprzedawanie marzeń - luksusu, romansu i ekskluzywności - najbogatszym i najpotężniejszym ludziom w Japonii".

16. Super model z XIX wieku

Gejsze w XIX wieku były odpowiednikiem współczesnych gwiazd filmowych lub super modeli. Najbardziej znane gejsze zarabiały duże pieniądze i były wyznacznikami trendów w modzie i kulturze. Było to dalekie od typowego życia japońskiej kobiety w tamtych czasach, kiedy były to głównie żony lub prostytutki.

15. Duże siostry

Wszystkie gejsze muszą mieć mentora znanego jako Onee-san. Dziewczęta są związane razem jako siostry podczas ceremonii zwanej san san kudo. Podczas ceremonii miseczki sake są przekazywane między nimi i dzielone, aby symbolizować związek, który trwa do końca życia. Jest to kluczowy rytuał w kulturze gejszy.

14. Nazwa specjalna

Gejsze nie używają swoich prawdziwych nazwisk w sposób profesjonalny. Wybierają specjalną nazwę, która łączy w sobie element nazwy ich starszej siostry oraz modę i fortunę. Nazwa ta jest używana do szczęścia i szczęścia w jej domu.

13. Na zawsze gejsza

W 2014 r. Najstarszą żyjącą gejszą Tokio była 91-letnia kobieta. Yuko Asakusa jest gejszą od 75 lat. Rozpoczęła praktykę w wieku 13 lat i nigdy nie oglądała się za siebie. Mówi, że uwielbia występować i będzie gejszą aż do dnia, w którym umrze.

12. Drewniane buty

Gejsza nosi specjalne sandały zwane geta. Te sandały są wykonane z drewna i mają specjalną drewnianą podstawę podobną do butów na platformach, która utrzymuje podstawę Kimono z wleczenia się w ziemi.

11. Miasto kwiatów

Hanamachi to japońska dzielnica gejszowska w Kioto i Tokio. "Hana" oznacza kwiat, a "machi" oznacza miasto. W dzielnicach tych znajduje się kilka okiya (domów gejszich) i są one popularnym miejscem turystycznym dla tych, którzy mają nadzieję ujrzeć gejszę lub maiko.

10. Gitara typu Small-Bodied

Shamisen to japoński instrument smyczkowy, który w XVIII wieku został wprowadzony w kulturę gejsz. Instrument ma 3 struny i przypomina małą gitarę. Struny są szarpane dużym drewnianym pickem zwanym bachi. Dziś jest najbardziej znanym instrumentem gejszy i najtrudniejszym do udoskonalenia.

9. Taniec gejszy

Gejsza uczy się także tańca zwanego shimai. Jest wykonywany jako taniec solowy w Teatrze Kabuki, ale bez kostiumów i masek. Tańcu towarzyszy tradycyjna japońska muzyka i zawiera zdyscyplinowane i kontrolowane ruchy podobne do tai-chi. Każdy gest tańca opowiada historię i ma znaczenie.

8. Fakt czy fikcja?

Kiedy Arthur Golden wydał powieść " Pamiętniki gejszy" w 1997 roku, miała ona być oparta na prawdziwym życiu gejszy Mineko Iwasaki. Iwasaki później żałował, że rozmawiał ze Złotą i twierdził, że nie tylko pogwałcił jej prywatność, ujawniając swoją tożsamość, ale że przedstawił w książce szereg fałszywych faktów. W 2002 roku wydała własną książkę " Geisha: A Life".

7. Serwowanie herbaty

W Japonii ceremonia picia herbaty jest ważnym wydarzeniem kulturalnym, obejmującym uroczyste przygotowanie i serwowanie zielonej herbaty o nazwie matcha w proszku. Wszystkie gejsze są dobrze wyszkolone w tej sztuce, a także aranżacji kwiatów, kaligrafii i klasycznego tańca towarzyskiego i parasola.

6. Zachodnia gejsza

Tradycyjnie, tylko japońskie kobiety mogły zostać gejszami, ale w 1976 Liza Dalby stała się pierwszą kobietą z Zachodu, która zadebiutowała jako gejsza. Po raz pierwszy dowiedziała się o gejszy podczas podróży do Japonii w wieku kilkunastu lat, a następnie wróciła do kraju jako absolwentka studiów doktoranckich na temat kultury gejsz. Chociaż nigdy nie zamierzała zostać gejszą, w końcu została zaproszona do przyłączenia się do małej społeczności gejszów w Kioto, a później stała się znana jako "niebieskooka gejsza".

5. Wymiana kołnierza

Kiedy maiko kończy studia, aby stać się pełną gejszą, przechodzi przez ceremonię zwaną eriage, co oznacza "zmianę kołnierzyka". Podczas ceremonii wymienia kołnierzyk w czerwone wzorzyste kimono na solidną białą. To symbolizuje jej debiut jako gejsza, a ona jest w stanie sama zacząć zabawę.

4. Mizuage

Dopóki praktyka nie stała się nielegalna w 1959 roku, w ramach ceremonii nadejścia Maiko, jej patron miał prawo odebrać dziewictwo Maiko. Podczas ceremonii górny węzeł jej włosów był symbolicznie wycięty, co świadczy o tym, że jest gotowa, aby osiągnąć pełnoletność. Po ceremonii odbędzie się impreza dla maiko. Mizuage uważano za ważny rytuał przejścia dla maikos, a pieniądze otrzymane za dziewictwo pomogłyby jej zadebiutować jako gejsza.

3. Ucz się przez obserwację

Drugi etap treningu gejszy to okres uczenia się przez obserwację zwany etapem minari. Tutaj koncentruje się na szkoleniach w terenie, obserwując swojego mentora, aby nauczyć się wszystkiego, czego nie uczy się w klasie. Uczy się interakcji z mężczyznami, klękania i wznoszenia się w zgrabny sposób oraz dopracowanych ruchów gejsz. W tym okresie jej starsza siostra wprowadza ją także w towarzystwo gejsz, tak, że do czasu, kiedy zadebiutuje, już nawiązała kontakty.

2. Pomiar czasu

Zegary nie są używane do mierzenia czasu gejszy na przyjęciu. Zamiast tego używają kadzidełek, które palą się około godziny. Pod koniec nocy gejsza została opłacona przez liczbę spalonych patyków. Opłata jest określana jako opłata za kadzidło, ale w Kioto wolą opłatę kwiatową.

1. Stawanie się gejszą

Gejsza nie może być zbyt wysoka ani zbyt chuda. Każda kobieta, która ma ponad 1, 6 m wzrostu (5'3 ) jest uważana za zbyt wysoką, by być gejszą, ponieważ buty na platformie dodadzą jej 10 cm wzrostu. Gejsza musi również ważyć minimum 45 kg (95 funtów), ponieważ ich ubranie, włosy i akcesoria mogą ważyć do 10 kg (22 funtów), a jeśli są zbyt chude, nie mogą go utrzymać. Co najważniejsze, potencjalna gejsza musi czuć się komfortowo ze sztywnym i uporządkowanym stylem życia, w którym wszystko od manieryzmu do języka i pielęgnacji ciała różni się od współczesnego życia.