W jaki sposób astronauci drapią swędzenie w swoich kombinezonach kosmicznych?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Bez użycia rąk astronauci muszą polegać na innych środkach, aby drapać różne świądy. Jeśli chodzi o swędzenie poza twarzą, emerytowany astronauta Clayton Anderson wyjaśnił: "Ty się trzęsiesz, grzechotaj i chodź, kochanie! To jedyna rzecz, którą możesz zrobić, aby złagodzić tę świąd. Miejmy nadzieję, że pomiędzy niesamowicie nieporęcznym i sztywnym kombinezonem a ciekłym chłodzącym ubraniem, który nosisz pod skafandrem, możesz poruszać swoim ciałem na tyle, by skutecznie porysować ten świąd! "

Swędzenie na twarzy może być nieco trudniejsze, ale są rzeczy w zasięgu ręki. Na przykład pod hełmem astronauci noszą tak zwaną czapkę Snoopy, która jest wyposażona w słuchawki i mikrofon. Jeśli swędzenie pojawi się na dolnej połowie twarzy, mikrofon jest jednym z najczęściej używanych drapaków. Upadek tej metody polega na tym, że akcja czasami przesuwa mikrofon z pozycji, zakłócając nieco jakość dźwięku w komunikacji.

Inną opcją zastosowania astronautów jest urządzenie valsalva, które jest elementem piankowym przymocowanym do dolnej części wnętrza skafandra kosmicznego. Celem urządzenia valsalva jest umożliwienie astronautom zablokowania nozdrzy i dmuchanie w celu wyrównywania ciśnienia w uszach, gdy jest to konieczne. Poza swoim przeznaczeniem blok piankowy jest poręcznym urządzeniem do drapania swędzenia.

Oczywiście, możesz potencjalnie zaatakować trochę swędzonego miejsca swędzeniem, jeśli wcześniej używałeś garbów na valsalva, żeby zatrzymać nos, ale w rozpaczliwych czasach i tak dalej …

Trzecią opcją, która rozwiązuje problem swędzenia twarzy, jest strategicznie umieszczony kawałek rzepu. Było to szczególnie używane podczas misji Apollo. (I, uwaga, w przeciwieństwie do powszechnego przekonania, rzepy nie zostały wynalezione przez NASA, ani specjalnie do użycia w programie kosmicznym.) Astronauci zwykle umieszczają rzepy na małej klapie portu zasilania, która jest utrzymywana w pozycji zamkniętej przez ciśnienie w kombinezonie kiedy jest w kosmosie. Apollo 17 astronauta Harrison Schmitt zauważył: "Wszyscy wydawali się zgodni, że potrzebujesz tego [Velcro] …"

Jeśli pojawi się świąd w miejscu, w którym nic nie ściernie dostatecznie ściernego, astronauci muszą po prostu znieść taktykę dystrakcji, dopóki swędzenie nie zniknie. Jest to łatwiejsze niż w niektórych innych ustawieniach. Typowy spacer kosmiczny trwa od pięciu do ośmiu godzin, a praca w nim jest niezwykle pracochłonna, ze względu na sztywność kombinezonu kosmicznego, gdy znajduje się w próżni kosmicznej (nawet po prostu zginanie palców w celu chwytania rzeczy jest stosunkowo trudne). Między wysiłkiem a ekstremalnym skupieniem potrzebnym do wykonania niektórych zadań astronauci są na miejscu, nie mówiąc już o absolutnie pięknym widoku i wiedzy, że między wami a bliską próżnią przestrzeni jest bardzo mało, jest wiele do złapania i zapomnij o swędzeniu.

Dodatkowe fakty:

Poza zajmowaniem się swędzeniami, które czasem są niemożliwe do zniesienia, astronauci chodząc po kosmosie również muszą mieć do czynienia z koniecznością pójścia do łazienki. Rozwiązanie tutaj jest proste - zasadniczo, pieluszka dla dorosłych zaprojektowana specjalnie dla maksymalnej absorpcji. Teraz pomyśl tylko, że te kombinezony kosmiczne są ponownie wykorzystywane przez innych astronautów … Można sobie wyobrazić, że wzdychanie w przestrzeni kosmicznej również nie jest strasznie przyjemne. (A jeśli jesteś ciekawy, zobacz: Dlaczego Fartki innych osób pachną gorzej).
Termin "astronauta" wywodzi się od greckich słów astron, oznaczających "gwiazdę" i "nautów", co oznacza "żeglarz" - w gruncie rzeczy "gwiazdowy żeglarz".
W stanie swobodnego spadania znajdują się astronauci okrążający Ziemię, pot i łzy nie płyną w dół, zamiast tego lgną do powierzchni i zlewają się ze sobą. Może to stać się poważnym problemem wzroku, gdy pot i łzy tworzą bąbelki w oczach lub rzęsach.
Jeszcze gorszy jest potencjalny wyciek wody chłodzącej podczas spacerów kosmicznych. Zdarzyło się to astronautce Luce Parmitano, co spowodowało, że jego spacer kosmiczny gwałtownie się skończył, gdy jego hełm zaczął wypełniać się gigantyczną kulą wody. Pod koniec, gdy czekał, aż ciśnienie wyrówna się na włazie, a woda w hełmie będzie dalej rosła, zaczynał mieć kłopoty ze wzrokiem, słyszeniem, a nawet rozmową. Największy problem polegał oczywiście na tym, że mógł przypadkowo wyssać trochę wody z wody, gdy próbował oddychać. To spowodowałoby, że kaszel byłby niekontrolowany, tylko pogorszył sytuację i potencjalnie spowodował utonięcie w skafandrze. Dyrektor ds. Lotów David Korth powiedział o tym wydarzeniu: "Możesz sobie wyobrazić, że jesteś w akwarium … To nie jest coś, co bierzesz lekko." Później odkryto, że jeden z filtrów płynu chłodzącego skafandra został zatkany, co spowodowało wyciek wody i do jego hełmu. W sumie system chłodziwa zawiera nieco ponad galon wody i jest niezbędny, aby powstrzymać astronautę przed przegrzaniem w skafandrze.
Zanim astronauta wejdzie w kosmos, wnętrze osłony twarzy jest zabezpieczone chemią zapobiegającą parowaniu, aby zapewnić ciepło ciała i pot nie zamglą. Jednak w 2011 roku astronauta Andrew Feustel wyszedł na spacer kosmiczny i znalazł w jego oczach kroplę roztworu przeciwmgielnego. Substancja spowodowała poważne podrażnienie, a jego oko zaczęło palić i rozrywać się.Bez możliwości użycia rąk zmuszono go do użycia urządzenia valsalva, aby zredukować kłucie i sprawić, by łzy przestały przylgnąć do jego oka, aby mógł znowu widzieć.
Kichanie w kosmosie także stwarza problemy i astronauci uczą się kichania w garniturach podczas treningu. Astronauta Dave Wold twierdzi, że podstawą jest dobry cel - "Wyceluj nisko, przy przedniej szybie, ponieważ może to zepsuć twój widok i nie ma sposobu, aby to wyczyścić …"