Brat Johna Wilkesa Bootha Ratował życie syna Abrahama Lincolna krótko przed zamordowaniem Lincolna

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Zasadniczo historyczne anegdoty, które wydają się trochę "zbyt doskonałe", jak "brat Johna Wilkesa Bootha uratował życie syna Abrahama Lincolna na krótko przed zamordowaniem Lincolna", gdy dokładnie zbadane prawie nigdy nie okazały się prawdziwe. Jest to jednak jeden z wyjątków od tej reguły i nie mniej niż sam Robert Todd Lincoln, który w liście do redaktora Magazyn CenturyRichard Gilder w 1909 roku opowiedział historię o tym, jak Edwin Booth uratował mu życie.

Dokładna data wydarzenia nie jest znana, ale najwyraźniej miała miejsce około końca 1863 r. Na początku 1865 r. Na stacji kolejowej Jersey City, krótko przed zamordowaniem Abrahama Lincolna przez Johna Wilkesa Bootha. Robert Lincoln opowiedział tę historię w następujący sposób:

Do incydentu doszło, gdy grupa pasażerów spóźniała się nocą, kupując miejsca do spania samochodem od konduktora stojącego na peronie stacji przy wjeździe do samochodu. Platforma znajdowała się na wysokości podłogi samochodu, a między platformą a karoserią znajdowała się oczywiście wąska przestrzeń. Było trochę tłumów, i zdarzyło mi się, że przycisnąłem go do karoserii, czekając na swoją kolej. W tej sytuacji pociąg zaczął się poruszać, a przez ruch zostałem skręcony z moich stóp i spadłem nieco, z nogami w dół, w otwartą przestrzeń, i byłem osobiście bezradny, kiedy mój kołnierz płaszcza został gwałtownie pochwycony i szybko podciągnięte i wyciągnięte na bezpieczne stanowisko na platformie. Odwróciwszy się, by podziękować mojemu wybawcy, zobaczyłem, że to Edwin Booth, którego twarz była oczywiście mi dobrze znana, i wyraziłem mu wdzięczność, a czyniąc to, zadzwoniłem do niego po imieniu.

Edwin Booth, który był silnym wsparciem Lincolna i unionisty, coś, co włożył w niego i jego związek, najwyraźniej pozostał nieświadomy, czyje życie ocalił, aż kilka miesięcy później, kiedy otrzymał list od pułkownika Adama. Badeu, przyjaciel Bootha, o którym opowiadał Robert Lincoln. (Zarówno Robert Lincoln, jak i Badeu byli członkami personelu generalnego Ulyssesa S. Granta w tym czasie.)

Po zamachu Edwin Booth zobaczył zrujnowane rodzinne nazwisko. stracił brata; stracił prezydenta, któremu stanowczo poparł; i prawie stracił swoją karierę, dzięki swemu związkowi z bratem - wszystko w jeden dzień, i nic z tego z powodu czegokolwiek, co zrobił. Poinformowano go, że został zraniony na ziemię i tylko z czasem i pomocą przyjaciół, którzy na zmianę obserwowali go w nadchodzących miesiącach, zaczął odzyskiwać siły. Ostatecznie powrócił na scenę w styczniu 1866 roku, około 8 miesięcy po zamachu. Uznano, że wiedza, że Edwin ocalił życie najstarszego syna prezydenta, dała mu trochę pocieszenia w życiu.

Dodatkowe fakty:

Robert Todd Lincoln był często ścigany przez Partię Republikańską, by kandydować na wiceprezydenta lub prezydenta, do czego zawsze gwałtownie zrywał wszelkie takie sugestie i oświadczył, że odmówi nominacji. Różne kariery i stanowiska, które wybrał, były następujące: prawnika; pomógł Oscara Dudleyowi znaleźć Illinois Industrial Training School for Boys, która zabrała porzucone dzieci z ulicy, między innymi (szkoła jest teraz znana jako Szkoła Glenwood dla Chłopców i Dziewcząt); był prezesem i przewodniczącym zarządu w firmie Pullman Palace Car Company; przez jakiś czas pełnił funkcję ambasadora Stanów Zjednoczonych w Wielkiej Brytanii; a także zajmował stanowisko Sekretarza Wojny, po odrzuceniu stanowiska Sekretarza Stanu. W wolnym czasie był zapalonym astronomem-amatorem.
R.T. Lincoln był także jedynym synem Abrahama Lincolna, który przeżył swoje nastoletnie lata, pozostali trzej umierający przed osiągnięciem dorosłości.
Robert Lincoln był obecny na Appomattox, kiedy Robert E. Lee oficjalnie poddał się na Południe.
Był również obecny i był świadkiem zabójstwa prezydenta USA Garfielda w 1881 r., Pełniącego w tym czasie funkcję Sekretarza Wojny. Co więcej, był obecny, gdy Prezydent McKinley został postrzelony w 1901 roku. Wreszcie został zaproszony do teatru w nocy, gdy jego ojciec został zastrzelony, ale odrzucił zaproszenie i podobno poszedł odwiedzić swojego przyjaciela, prywatnego sekretarza prezydenta, Johna Haya. Robert Lincoln żałowałby tego do końca życia ze względu na to, że siedziałby na tylnym siedzeniu obok drzwi w teatrze, będąc najmłodszym członkiem partii, a tym samym John Wilkes Booth. musiałby przejść obok niego, aby dostać się do Abrahama Lincolna. Ciekawe, w jaki sposób wybór Roberta Lincolna, aby po prostu odwiedzić znajomego, zamiast pójść do teatru ze swoim ojcem, mógł znacząco zmienić historię USA.
Z powodu faktu, że był obecny albo blisko trzech strzelanin prezydenckich, Robert Lincoln ostatecznie odrzucił wszystkie zaproszenia, z jednym wyjątkiem, aby być w obecności jakiejkolwiek prezydenckiej postaci, po stwierdzeniu: "Nie, nie idę, a oni nie powinni mnie pytać, ponieważ w czasie mojej obecności jest pewna ofiara z powodu śmierci prezydenckiej ". Jedynym wyjątkiem był poświęcony Lincoln Memorial w 1922 roku, w którym obecny był prezydent Harding, a także były prezydent Taft.
Ostatnim znanym bezpośrednim potomkiem Abrahama Lincolna był wnuk Roberta Lincolna "Bud" Beckwith, który zmarł w 1985 roku.
Edwin Booth był często uznawany za największego Hamleta w XIX wieku, a także jednego z największych aktorów tamtej epoki.
Trzej bracia John Wilkes, Junius Brutus (Jr.) i Edwin Booth, wszyscy krytycznie oceniani aktorzy tego dnia, tylko raz wszyscy razem pojawili się w tej samej grze. Był to portret Juliusza Cezara w 1864 roku, z Johnem Wilkesem grającym Marca Antoniego; Junius przejmujący Cassiusa; i Edwin grający w Brutusa (na zdjęciu na górze tego artykułu).
Środki z powyższego wykonania zostały przekazane na budowę pomnika Williama Szekspira w Central Parku, na południe od promenady. Posąg wciąż stoi tam do dziś.
Po trzech latach błagania o uwolnienie jego braci, prezydent Johnson w 1869 roku ostatecznie zgodził się, a Edwin Booth kazał pogrzebać jego brata w spisku rodziny na cmentarzu Green Mount w Baltimore, choć nie zaznaczył miejsca, ponieważ oczywiste powody.
Edwin Booth był zagorzałym zwolennikiem unionistów i Lincolna, a John Wilkes Booth był jeszcze bardziej fanatycznym secesjonistą. Kiedy Edwin poinformował swojego brata, że głosował na Lincolna, Wilkes Booth podobno stał się wściekły i zapewnił jego przekonanie, że Lincoln wkrótce zostanie królem Ameryki.