42 Fakty o wojnie w Wietnamie

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

"Każdy, kto nie jest zdezorientowany, tak naprawdę nie rozumie sytuacji." - Edward R. Murrow

"Zabijesz dziesięciu z nas, zabijemy jednego z was, ale w końcu najpierw go zmęczysz." -Hồ Chí Minh

Wojna w Wietnamie okazała się jedną z najbardziej dzielących w historii Ameryki. Ludzie nadal się o to kłócą, więc dlaczego nie dowiedzieć się czegoś na ten temat, abyś był lepiej poinformowany, kiedy pojawi się nowy pomysł? Oto 42 fakty dotyczące konfliktu.

44. Śmierdzący ser, ślimaki i kolonializm

Będąc suwerennym państwem przez niemal 1000 lat, Wietnam był stopniowo podbijany przez Francuzów od 1859 do 1885 roku. Trzy regiony Wietnamu zostały formalnie uznane za Francuską Indochinę w 1887 roku.

43. Podgląd rzeczy, które nadejdą

Ruch nacjonalistyczny rozrósł się w latach dwudziestych, na czele z cesarzem Hami Nghi i młodym komunistycznym rewolucjonistą Nguyễn Sinh Cung, później znanym jako Hồ Chí Minh. Doprowadziło to do buntu w Yên Bái w 1930 roku, ale Francuzi dość łatwo go zignorowali.

42. Japonia zatrzymuje się

Wietnam pozostał mocno pod kontrolą Francji, aż do wybuchu II wojny światowej. Japońska inwazja na Wietnam w 1940 r. I późniejsze okupacje umożliwiły krajowi wykorzystanie jego naturalnego wsparcia dla japońskiego wysiłku wojennego. Tak wiele naturalnych rewere zostało źle zmanipulowanych lub usuniętych, że między Wietnamem a Wietnamem zginęło z głodu w Wietnamie w wieku od jednego do dwóch milionów.

41. Teraz jest nasza szansa

W 1945 r., Niespełna dwa miesiące po zakończeniu kapitulacji przez Japończyków, ruch komunistyczny zwany Viet Minh, pod przewodnictwem Hồ Chí Minha, przejął miasto Hanoi i uzyskał tymczasowy rząd. Francuzi byli nieużywani i wysłali Francuski Korpus Ekspedycyjny Dalekiego Wschodu, by stłumić bunt. Rezultatem była pierwsza wojna w Indochinach, która trwała do 1954 roku.

40. Au Revoir, Pierre

Po porażce w bitwie pod Dien Bien Phu Francuzi widzieli dość. Na Konwencji genewskiej z 1954 r. Francuski Indochin został rozwiązany i został zastąpiony przez trzy odrębne kraje Laosu, Kambodży i Wietnamu. Wietnam był dalej dzielony na 17 równoległej północy, dzieląc komunistyczną północ od południa. Podział ten miał trwać tylko dwa lata i zakończył się po wyborach ogólnokrajowych w 1956 roku.

39. Oto wujek Sam

Porozumienie genewskie wymagało 300-dniowego okresu karencji, aby umożliwić obywatelom Wietnamu osiedlenie się w wybranym regionie. Ponad 600 000 uciekło z północy pod lękami wynikającymi z pogłosek o prześladowaniach religijnych. Stany Zjednoczone pomogły im w operacji zatytułowanej Operation Passage to Freedom. Ponad połowa osób, które przeniosły się z północy, dokonała tego na statkach amerykańskich.

38. Split staje się trwały

Przed upływem dwuletniego okresu wewnętrzny zamach stanu obalił legalny rząd Bảo Đại w południowym Wietnamie. Nowy rząd, prowadzony przez samozwańczego prezydenta Republiki Wietnamu, Ngô Đình Nhu, nie został uznany przez społeczność międzynarodową, i w tym momencie państwo Wietnam przestało istnieć. Przerwy między południowym a komunistycznym Wietnamem Północnym Hồ Chí Minha stały się trwałe.

37. Kennedy próbuje zatrzymać Domino

Podczas swojego inauguracyjnego przemówienia w 1961 r. Prezydent John F. Kennedy przyrzekł "zapłacić każdą cenę, ponieść wszelki ciężar, sprostać wszelkim trudnościom, wspierać każdego przyjaciela, przeciwstawić się każdemu wrogowi, aby zapewnić przetrwanie i sukces wolności". to obejmowało zatrzymanie komunizmu w jego ślady. Kennedy zasubskrybował "teorię domina", to znaczy, kiedy komunizm uzyskał przyczółek w Azji, szybko rozprzestrzenił się z kraju na kraj.

36. Ramping Up

Pod koniec 1962 roku Stany Zjednoczone zwiększyły swoją obecność w Wietnamie od 900, kiedy Kennedy objął urząd, do 12.000 doradców. Ponadto Stany Zjednoczone wysłały 300 śmigłowców i pilotów. Zalecano im unikanie angażowania wroga, ale wkrótce stało się oczywiste, że było to prawie niemożliwe.

35. Mnisi podejmują działanie

Kiedy coraz więcej ludzi rozczarowało się południowo-wietnamskim prezydentem Ngô Đình Diem, bratem Nhu, wielu buddyjskich mnichów wyszło na ulice i podpaliło się, aby zwrócić uwagę na trudną sytuację ich kraju. Wkrótce potem Kennedy zorientował się, że Diem musi odejść. Kennedy upoważnił CIA do pomocy w wysokości 40 000 $, aby pomóc w obaleniu rządu Diemu i pozbawić go władzy. W listopadzie 1963 r. Armia południowo-wietnamska usunęła go z władzy, a następnie został zabity przez grupę żołnierzy. Zaledwie trzy tygodnie później Kennedy został zestrzelony przez pocisk zabójcy w Dallas w Teksasie.

34. Chaos przeżywa

Po śmierci Diem wiele reżimów wojskowych zostało obalonych w krótkim odstępie czasu. Ten chaos i niepewność pozwoliły na rozwój Viet Congu na południu. W przeciwieństwie do regularnej armii Wietnamu Północnego (NVA), Viet Cong używał taktyki partyzanckiej do zabijania i demoralizowania ludzi i żołnierzy w Wietnamie Południowym. Pod koniec 1963 roku Viet Cong kontrolował duże obszary wsi na południu.

33. Gulf Widens

W sierpniu 1964 r. Amerykański niszczyciel USS Maddox został zaatakowany przez trzy północno-wietnamskie łodzie torpedowe w Zatoce Tonkińskiej. W odpowiedzi Kongres uchwalił Rezolucję Zatoki Tonkin, która przyznała prezydentowi Lyndonowi Johnsonowi prawo do pomocy każdemu krajowi Azji Południowo-Wschodniej, który był zagrożony przez "komunistyczną agresję". Rezolucja dała Ameryce uzasadnienie prawne do odgrywania bardziej aktywnej roli w konflikcie.

32. Bombs Away

W lutym 1965 r. NVA zaatakowało bazę armii amerykańskiej w Pleiku. USA odpowiedziały na trzyletnią kampanię bombową pod tytułem "Operacja grzmotu przeciwko północnemu Wietnamowi", która zrzuciła ponad milion ton pocisków, rakiet i bomb. USA straciło 900 samolotów, a 745 członków załogi zostało zestrzelonych. Mimo że zadali 370 milionów dolarów obrażeń i 90 000 ofiar, operacja Rolling Thunder nie osiągnęła żadnego z wyznaczonych celów i była powszechnie uważana za porażkę.

31. Szybka eskalacja

Liczba żołnierzy amerykańskich w Wietnamie wzrosła z 760 w 1959 r. Do 536 000 w 1968 r., Z czego jedna czwarta przybyła do niej w ramach projektu. Ponadto w 1968 r. Było 7 660 oddziałów australijskich, 50 000 Koreańczyków, 520 nowozelandzkich, 1580 filipińczyków i 6 000 z Tajlandii.

30. Z przyjaciółmi takimi jak oni

Główni sojusznicy USA, Wielka Brytania i Kanada, odmówili wysłania wojsk do Wietnamu. Widzieli, jak Francuzi ugrzęzli i wątpili, czy konflikt można wygrać.

29. Ogólne zamieszanie

Generał William Westmoreland był dowódcą wojskowym w Wietnamie od 1964 do 1968 roku. Jego strategia polegała na użyciu najwyższej siły ognia sił amerykańskich do zadawania ciężkich uszkodzeń NVA i Viet Cong. Jednak do końca 1967 roku jego plan spowodował impas i był w dużej mierze postrzegany jako awaria militarna.

28. Luka w zakresie wiarygodności

W 1965 roku 61 procent Amerykanów, którzy wyrazili zgodę na zaangażowanie USA, to Wietnam. Aby utrzymać tę pomoc, Johnson celowo przecenił zyski militarne i umniejszył straty. Kiedy owe kłamstwa i zniekształcenia stopniowo stawały się znane, wyrażenie "luka wiarygodności" zostało użyte do opisania obszaru między tym, co zgłoszono, a tym, co było prawdą. Zwrot ten został po raz pierwszy użyty w 1965 roku w artykule New York Herald Tribune o eskalacji wojny.

27. Ofensywa Tet

31 stycznia 1968 roku, 85 000 łączących się bywalców Viet Cong i NVA rozpoczęło atak na pięć głównych miast, stolic prowincji i dystryktu oraz ponad 50 osad na wsi. Uderzyli w główne cele w Sajgonie, a nawet wywalczyli sobie drogę na teren ambasady USA, zanim zostali odparty. Ponieważ 31 stycznia oznaczało początek księżycowego Nowego Roku (Tet), który tradycyjnie był czasem nieoficjalnego zawieszenia broni, wojska amerykańskie i południowowietnamskie zostały początkowo zaskoczone. Jednak w ciągu tygodnia odzyskali większość terytorium, które zostało utracone podczas ofensywy.

26. Bloodbath at Hue

Jedynym miejscem, które komuniści mogli zdobyć i utrzymać, było starożytne miasto Hue. Przejęli oni miasto we wczesnych latach Tet i natychmiast stracili życie ponad 2000 południowo-wietnamskich urzędników i wybitnych cywilów. Ostatecznie miasto zostało zamienione w gruzy przez powtarzające się naloty powietrzne, a pozostałe stosy gruzu stały się doskonałą osłoną dla okopanych oddziałów z Północy. Zajęło marines miesiąc intensywnych walk, by odzyskać Hue.

25. Fallout od Hue

Po tym, jak Westmoreland ogłosił, że "koniec wojny jest widoczny" we wrześniu 1967 r., Ofensywa Tet i bitwa pod Hue były zarówno ważnymi sygnałami alarmowymi dla amerykańskiej opinii publicznej. Tak więc, kiedy Westmoreland zażądał dodatkowych 200 000 żołnierzy w 1968 roku, zaczęli oni widzieć, że Wietnam nie postępuje tak, jak zostało to zgłoszone przez prezydenta i urzędników wojskowych. Nastąpiła fala antywojennego sentymentu. Wkrótce po tym, jak poprosił dodatkowe oddziały, Westmoreland został wezwany do Waszyngtonu i zwolniony z dowództwa.

24. LBJ odejdzie

W 1968 r. Amerykańska opinia publiczna była niemal równomiernie podzielona co do tego, czy zaangażowanie USA było błędem. Obawa przed wojną była dla ludzi kwestią numer jeden na marginesie 2-1, z łatwością wyprzedzając przestępczość i prawa obywatelskie. Zdumiewające dwie trzecie Amerykanów nie zgodziło się na zajęcie się konfliktem przez Johnsona. W marcu ze zwolnieniem Johnson ogłosił, że nie będzie ubiegał się o nominację demokratów.

23. Dick Tricky

Przed wyborami Johnson szukał sposobu na przywrócenie Wietnamczyków Północnych do rozmów pokojowych, które rozpoczęły się w maju w Paryżu. W końcu zgodzili się w październiku na powrót, ale tylko wtedy, gdy Południe zgodzi się na powstrzymanie ich bombardowania na północy. Jednak prezydent Wietnamu Południowego, z wyraźną zachętą ze strony Republikanów, postanowił nie wracać do rozmów. Johnson nakazał zaprzestanie bombardowania 31 października, ale dla kandydata Demokratów, Huberta Humphreya, było za mało, za późno. 5 listopada 1968 r. Richard Nixon został 37. prezydentem Stanów Zjednoczonych.

22. Wojna dla młodych i biednych

Średni wiek żołnierza w Wietnamie wynosił 19 lat, czyli o siedem lat mniej niż średnia wieku żołnierza w czasie II wojny światowej. Ponieważ każdy zapisany na studia otrzymał odroczenie, 80% amerykańskich wojsk lądowych pochodziło z niższych klas. Co więcej, młodzież afroamerykańska i latynoska częściej były przydzielane do ról bojowych niż ich białe odpowiedniki.

21. Protesty heavyweight

Wkrótce po rezolucji w Zatoce Tonkińskiej pojawiły się różne protesty przeciwko wojnie. Grupy protestowały głównie ze względów moralnych lub ekonomicznych. W miarę wzrostu zaangażowania USA, podobnie jak protesty. Ruch znalazł prawdziwego mistrza w 1967 roku, kiedy bokser wagi ciężkiej Muhammad Ali został skazany za uchylanie się od kary i skazany na pięć lat więzienia. Ali twierdził, że jego muzułmańska wiara uniemożliwiła mu walkę na podstawie moralnej, słynne stwierdzenie: "Nie mam żadnych sprzeczek z Viet Congiem". Sąd Najwyższy unieważnił jego przekonanie w 1971 roku.

20. Cały świat się obserwuje

Antywojenne protesty wkroczyły w nowe królestwo, kiedy pojawiło się kilka tysięcy osób, aby udzielić wsparcia antywojennemu kandydatowi Eugene'emu McCarthy'emu. Burmistrz Chicago Richard Daley, zwolennik pro-wojennej demokraty Hubert H. Humphrey, rozmieścił 12 000 policjantów i 15 000 urzędników państwowych i federalnych, aby pomóc utrzymać protesty w Centrum Kongresowym pod kontrolą. Jednak ich obecność miała odwrotny skutek, a setki protestujących zostały zagazowane i brutalnie pobite na żywo w sieciowej telewizji.

19. Tak to jest

Wojna w Wietnamie była pierwszą "telewizyjną wojną" w historii. Dziennikarzom zezwolono na nieskrępowany dostęp do linii frontu, a ich raporty wysyłane były codziennie przez satelitę. Przed rokiem 1968 większość informacji była pozytywna na temat wojny i jej misji. Jednak po wydarzeniach Teta, wiadomość z kotwicą Walter Cronkite pojawiła się na antenie i po raz pierwszy powiedziała, że konflikt jest "pogrążony w martwym punkcie". Od tego momentu opinia publiczna i zasięg wiadomości okazały się zdecydowanie negatywne.

18. Burn, Baby, Burn

W maju 1964 roku młodzi mężczyźni zaczęli palić swoje projekty kart. W ciągu roku ta forma symbolicznego protestu była prowadzona na wiecach antywojennych w całym kraju. Choć technicznie nielegalne, bardzo niewielu protestujących zostało za to aresztowanych, mimo że jedna sprawa trafiła aż do Sądu Najwyższego, gdzie została uznana za nielegalną.

17. Cztery umarłe w Ohio

Począwszy od 1964 roku tysiące studentów zaczęło protestować, biorąc udział w zajęciach i nauczając, aby podnieść świadomość na temat okrucieństw wojny. Stopniowo urósł rozmiar i przemoc, budynki administracyjne zostały zajęte i / lub spalone przez protestujących. Wszystko zaczęło się w maju 1970 roku, gdy czterech studentów zostało zabitych przez gwardzistów narodowych podczas protestu w Kent State. W odpowiedzi ponad cztery miliony studentów rozpoczęły strajk w 450 college'ach w całym kraju. Piosenka Crosby, Stills, Nash and Young "Ohio" została oparta na wydarzeniu.

16. Okrucieństwo w My Lai

Jeden z najciemniejszych rozdziałów w historii amerykańskiego wojska doszło w wietnamskiej wiosce My Lai w marcu 1968 r. Pod auspicjami poszukiwania batalionu Viet Cong żołnierze z kompanii C okrążyli mieszkańców wioski, w tym kobiety i dzieci i systematycznie je wykonywał. Wiele kobiet zostało zgwałconych i okaleczonych, zanim zostały zabite. Ostateczna liczba ofiar śmiertelnych wynosiła od 347 do 504 cywilów. Tylko jeden żołnierz został skazany, porucznik William Calley. Calley został skazany za 22 morderstwa i skazany na dożywocie w więzieniu. Jednak służył zaledwie 3 i pół roku w areszcie domowym, zanim został zwolniony przez sekretarza armii w 1974 roku.

15. Pokój z honorem

Kiedy okropności wojny zaczęły wpływać na opinię amerykańskiej opinii publicznej, częścią obietnicy Richarda Nixona w wyborach w 1968 r. Był "pokój z honorem" w Wietnamie. W 1969 r. Nakreślił doktrynę Nixona, która wezwała do "Wietnamizacji" kraju. Był to proces, w którym amerykańskie wojska wycofały się z Wietnamu, a kraj byłby ostatecznie odpowiedzialny za własne bezpieczeństwo.

14. Rozpoczęcie wypłaty

Nixon zaczął wycofywać niewielką liczbę żołnierzy po objęciu urzędu w 1969 r. Do kwietnia 1970 r. Wycofano ponad 265 000 pracowników. Pozostała część wojsk stopniowo zaprzestała działalności na obszarach przygranicznych i skoncentrowała się bardziej na ochronie wnętrza kraju. Doprowadziło to do całkowitej liczby ofiar w roku 1970, co stanowiło mniej niż połowę tego, co było w 1969 roku.

13. Zaskakujące objawienia

Ostatnim słowem dla wielu Amerykanów była publikacja dokumentów Pentagonu na pierwszej stronie New York Times w 1971 roku. Wydany przez analityka wojskowego Daniela Ellsberga, jednego z autorów badania, nakreślono, w jaki sposób byli prezydenci systematycznie kłamali i wprowadzali w błąd. nie tylko społeczeństwo, ale także Kongres, o amerykańskich działaniach w Wietnamie. Było to bardzo krytyczne wobec administracji Johnsona i ujawniło, w jaki sposób USA angażowały się w nielegalne zamachy w Laosie i Kambodży, a także najazdy na północno-wietnamskie wybrzeże.

12. Czas na podróż

Po miażdżącej porażce ARVN w Laosie, Nowa Zelandia i Australia usunęły wszystkie swoje pozostałe wojska w 1971 roku. Choć Wietnamizacja okazała się porażką, USA kontynuowały także wycofywanie swoich oddziałów. Chociaż oficerowie południowowietnamscy byli szkoleni przez USA przez piętnaście lat, nie byli jeszcze gotowi do samodzielnej walki.

11. Wybory w 1972 r

Demokratyczny pretendent George McGovern prowadził kampanię przeciwko Nixonowi w 1972 roku na platformie zakończenia amerykańskiego zaangażowania w Wietnamie. Jednak Nixon przeszedł do zwycięstwa, znosząc każdy stan z wyjątkiem Massachusetts. W czasie wyborów doradca ds. Bezpieczeństwa narodowego Henry Kissinger kontynuował tajne negocjacje z Le Duc Tho w Wietnamie Północnym i osiągnęli porozumienie w sprawie zaangażowania USA w Wietnamie w październiku tego roku.

10. The Deal Falls Apart

Wkrótce po osiągnięciu porozumienia prezydent południowo-wietnamski Thieu zażądał zmian na ogromną skalę. Wietnam Północny następnie ogłosił szczegóły i zażądał zmian własnych. Rozmowy wkrótce stały się bez wyjścia, bez końca.

9. Osiągnięto porozumienie

Nixon odpowiedział, przeprowadzając masową kampanię bombową w Hanoi i Haiphong w grudniu 1972 roku. Następnie Nixon zagroził odcięciem pomocy dla Wietnamu Południowego i wznowienia negocjacji bez obecności Wietnamu Południowego. Plan zadziałał, a 15 stycznia 1973 r. Nixon ogłosił zawieszenie ofensywnych działań przeciwko północnemu Wietnamowi. 27 stycznia 1973 r. Podpisano Porozumienie o Paryżu, kończące zaangażowanie USA w Wietnamie i wzywające do zawieszenia broni.

8. Jeszcze nie teraz

Po tym, jak USA zaprzestały bombardowań, Północny Wietnam podjął pracę naprawiając szlak Hồ Chí Minh i wzmacniając swoje linie zaopatrzeniowe. Przygotowywali się do masowej inwazji na południe, która miała mieć miejsce w sezonie suchym 1975-76. Obliczyli, że to ich ostatnia szansa na inwazję, zanim armia na południu będzie w pełni wyszkolona i funkcjonalna.

7. Nie wracamy

W 1973 r. Przyjęto poprawkę do Kościoła Kaznodziejskiego. Wezwał do zaprzestania zaangażowania wojskowego w Wietnamie bez uprzedniej zgody Kongresu. Pomimo rozpaczliwych żądań Nixona i Kissingera, ministrowie i Izba zdali sprawę z większością weta.

6. Zły czas

Kryzys naftowy z 1973 r. Po wojnie Jom Kippur w Egipcie szczególnie mocno uderzył w Wietnam Południowy. Viet Cong zaatakował i odzyskał terytorium, które stracił w zeszłym roku. Thieu oznajmił, że wojna się rozpoczęła, a Porozumienie pokojowe w Paryżu przestało obowiązywać.

5. Poznaj nowego szefa

W 1974 r. Wiceprezydent Gerald R. Ford został prezydentem po tym, jak Nixon zrezygnował w wyniku skandalu Watergate. Po miesiącu pracy Ford opublikował proklamację prezydencką, oferując przebaczenie wszystkim dezerterom wojskowym i "dozorcom". W styczniu 1975 r. Poprosił o pakiety pomocowe dla Wietnamu i Kambodży, ale został odrzucony przez Kongres kontrolowany przez Demokratów.

4. Test nieudany

Po tym, jak USA nie zareagowały na liczne "wtargnięcia testowe" do Wietnamu Południowego, ośmieszeni komuniści zdobyli wietnamską prowincjonalną stolicę Phuoc Long. To była pierwsza salwa w napadzie na południe, który zakończył się upadkiem Sajgonu.

3. Koniec

Po tym, jak Ford ogłosił koniec wojny wietnamskiej i koniec wszelkiej pomocy USA 23 kwietnia 1975 roku, rozpoczęła się operacja Frequent Wind. Został zaprojektowany w celu ewakuacji amerykańskich cywilów i "zagrożonego" wietnamskiego personelu. Ponad 7000 osób zostało wysłanych helikopterem z amerykańskiej ambasady i różnych punktów w mieście. Ostatni śmigłowiec wyniósł z dachu ambasady 30 kwietnia 1975 r. Dla Stanów Zjednoczonych wojna się skończyła i po raz pierwszy w swojej historii przegrała.

2. Opłata drogowa

58, 318 - Amerykanie KIA (zabici w akcji)

153 303 - Amerykanie WIA (Wounded in Action)

224, 000 - Alianci KIA (oprócz Amerykanów)

444, 000 - NVA / VC KIA

627 000 - Cywilne zgony

1, 353, 000 - Total Deaths

1. Fałszywe uzasadnienie

Incydent w Zatoce Tonkińskiej został użyty jako powód wejścia USA do konfliktu, ale w 2005 r. Odtajnione dokumenty NSA ujawniły, że historia podana przez wojsko USA publicznie była fałszywa. W rzeczywistości USS Maddox Najpierw strzelił na łodzie patrolowe NVA, a nie na odwrót. Tak jak wielu ludzi podejrzewało, pretekst do wejścia Ameryki w wojnę w Wietnamie był oparty na zniekształconych faktach i błędnych informacjach.

Invisiblechildren