Siły powietrzne północy podczas amerykańskiej wojny secesyjnej

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Jeśli myślisz, że wojna powietrzna została zarezerwowana na jakiś czas po wynalezieniu samolotu, pomyliłeś się. Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej oddziały Unii wykorzystały balony na ogrzane powietrze do szpiegowania wojsk Konfederacji.

Pomysł wykorzystania baloników był pomysłem Salmon P. Chase, sekretarza skarbu i Josepha Henry'ego, sekretarza Smithsonian Institution. Zasugerowali, że wojsko powinno stworzyć korpus balonu pod dowództwem Thaddeusa Lowe'a, aby dokonać jakiegoś "lotniczego rozpoznania" dla Związku.

17 czerwca 1861 roku Lowe zademonstrował swój balon przed prezydentem Abrahamem Lincolnem. Podszedł do wzniosłej wysokości 500 stóp i przeleciał nad balonem w niewielkiej odległości między Washington Mall, a miejscem, w którym obecnie znajduje się Narodowe Muzeum Lotnictwa i Kosmosu. Lincoln niewątpliwie widział latające balony na gorące powietrze robiące takie rzeczy na targach; co sprawiło, że ta podróż była wyjątkowa, to że balon był podłączony do kabla, który łączył związany z powietrzem Lowe z Departamentem Wojny.

W pierwszej komunikacji powietrzno-naziemnej w Ameryce Lowe wysłał telegram do Lincolna z jego balonu: "Miasto, z pasmem obozów, prezentuje wspaniałą scenę …"

Niedługo potem Lincoln napisał do generała Winfielda Scotta o umiejętnościach Lowe'a. Kiedy jednak Lowe przedstawił się generałowi, stwierdził, że Scott był mniej niż pod wrażeniem. Lincoln ostatecznie musiał osobiście interweniować, aby generał zaakceptował Lowe'a w szeregach.

W sierpniu 1861 roku skonstruowano i nazwano pierwszy balon wojskowy Unia. Balon zależał od podłączenia do linii gazu ziemnego Washington D.C., więc nie był w stanie posunąć się daleko. Jednak w następnym miesiącu Lowe był w stanie wziąć swój balon na wysokość 1000 stóp i szpiegować oddziały Konfederacji przebywające w Fall's Church w stanie Wirginia. Kierując się jego kierunkiem, oddziały Unii były w stanie precyzyjnie celować w żołnierzy wroga, nie widząc ich. Było to pierwsze wojsko, a sukces doprowadził do utworzenia Korpusu Balonów.

Pierwszą sprawą było zatrudnienie większej liczby aeronautów. Około października 1861 roku, wiele balonów zostało spętanych wzdłuż rzeki Potomac. Z ich punktu obserwacyjnego ludzie obsługujący balony byli w stanie zobaczyć jakąkolwiek działalność Konfederacji do dnia marszu, dając Unii czas na przygotowanie planu obrony.

Przez cały 1862 roku Lowe kontynuował misje rozpoznawcze, zauważając na mapach, gdzie znajdowały się oddziały Konfederacji. Gdy podróżował w nocy, policzył ogniska. Jednak nie była to dobra wiadomość. Konfederaci szybko zorientowali się, co się dzieje, i zaczęli strzelać do balonów z bronią i armatami. Na szczęście dla ludzi w balonach ciężko było trafić żołnierzom na ziemię, a żołnierze w balonie mogli bez trudu zastrzelić każdego, kto strzelił.

Kiedy strzelanina się nie udała, Konfederaci nauczyli się maskować swoje pozycje z kamuflażem i zaciemnieniem, co utrudniało pracę Lowe. Gdyby Konfederaci dokonali mniej pożarów, szacunki Lowe o ich siłach byłyby niskie, a oddziały Unii nie doceniałyby siły Południa. Malowali też czarne armaty i ustawiali je wokół obozu, więc gdyby balon nadleciał, gdy był jeszcze lekki, Północ uznałaby, że mają zbyt wiele zasobów, by przypadkiem walczyć. Te fałszywe armaty były nazywane "pistoletami kwakrów", ponieważ były, podobnie jak pacyfistyczne kwakrzy, całkowicie nieszkodliwe w czasie wojny.

Południe zdecydowało się skopiować sukces balonów w pewnym momencie, ale brakowało im technologii i zasobów niezbędnych do praktycznego wykorzystania balonów. Pierwszy balon konfederatów był trudny do kontrolowania, ponieważ był zrobiony z lakierowanej bawełny i trzymany wysoko w górze z gorącym powietrzem. Balonik zdołał jednak narysować mapę stanowisk Unii wokół Yorktown, pomimo trudności. Druga próba była mniej udana. Balon wykonany z jedwabiu (podobno wyszyty z sukni Southern Belles) był przywiązany do holownika i ciągnięty wzdłuż rzeki James, zanim holownik się rozbił, a oddziały Unii przejęły kontrolę nad balonem.

Korpus Balonowy Unii zakończył swój upadek przed końcem wojny secesyjnej. Wraz z przejęciem kontroli w 1863 r., Finansowanie zostało ograniczone do programu, co oznaczało, że baloniarz nie mógł już kontynuować pobytu w powietrzu. Co więcej, sam Lowe został oskarżony o "niestosowność finansową" i zmuszony do rezygnacji. Lowe stał się siłą napędową całej kampanii, a bez niego, by bronić korpusu, rozpadł się.

Dodatkowe fakty:

• Oprócz technologii balonów, wojna secesyjna wykazała znaczne wykorzystanie maszyn telegraficznych po obu stronach. Czasami Unia radziła sobie w górę z 4500 telegramów dziennie informujących o ruchach Konfederacji.Obie strony zaszyfrowały wiadomości za pomocą szyfrów, a obie strony nauczyły się obsługiwać telegraf. Czasami wiadomości stają się nieczytelne z powodu błędów popełnianych w imieniu osób wysyłających je. Robert E. Lee nienawidził telegrafów, a nawet kazał swoim oficerom niczego nie wysyłać, aby Unia nie dowiedziała się, co zawierają wiadomości.
• Zanim został mianowany szefem Aeronaut, Lowe był po prostu naukowcem aeronautycznym. Tydzień po upadku Fort Sumter, który rozpoczął wojnę secesyjną, Lowe można było znaleźć w dziewięciogodzinnej podróży balonem z Cincinnati w stanie Ohio do Union w Południowej Karolinie. Kiedy wylądował, wojska Konfederacji oskarżyły go o szpiegostwo dla Związku. W końcu przekonali się o jego niewinności - coś, czego później żałowali - i Lowe wrócił na Północ, gdzie dowiedział się, że pan Henry chciał z nim porozmawiać.
• Lowe nadal pasjonował się lataniem. Zrobił także "kolej w chmurach" w Kalifornii, która zabrała pasażerów na szczyt góry Echo. Ale jednym z jego największych spadków jest jego wnuczka, niezwykła Pancho Barnes, która również złapała latający błąd.