Prawda o przyimkach i końcu zdań

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Wyraźnie podkreślając absurdalność ścisłego przestrzegania reguły przeciwko kończeniu zdania przyimkiem, Winston Churchill może nie zdawał sobie sprawy, że jego opór podtrzymywany jest przez historię. Jak się okazuje, nigdy nie było tak powszechnie uznawanej reguły. Więc skąd wziął się pomysł, że nie powinieneś kończyć zdania z przyimkiem?

Wielu pisarzy w erze rewaloryzacji Anglii (1660-1689), a zwłaszcza "Chwalebny John" Dryden (jeden z największych poetów, dramaturgów i krytyków literackich z XVII wieku), wierzyli, że znacznie poprawili jakość angielskiej literatury nad ich " Przodkowie Tudorów i Elżbiety:"

Język, inteligencja i rozmowa naszych czasów są ulepszone i udoskonalone ponad ostatnim… te absurdy, które ci poeci [np. Szekspir] popełnił [były spowodowane] brakiem edukacji i uczenia się.

Dodatkowa edukacja i nauka, o których mówił Dryden, obejmowały opanowanie łaciny, języka, który szanował. A ponieważ po łacinie nie można zakończyć zdania z przyimkiem, Dryden twierdził, że nie powinno być dozwolone również w języku angielskim. (Jest to dokładnie to samo uzasadnienie, dlaczego przez bardzo krótki czas w niektórych kręgach uznawano za nieprawidłowe, aby podzielić bezokolicznik).

Wpływowy, wielu słuchał go, w tym biskup Robert Lowth, członek Royal Society of London i autor Krótkie wprowadzenie do gramatyki angielskiej (1762). Niezwykle popularny podręcznik na ten temat Krótkie wprowadzenie włączyło to, co zaczęto nazywać "regułą Drydena", chociaż nawet Lowth przyznał, że zakończenie zdania z przyimkiem było nie tylko dominujące "we wspólnej rozmowie [ale także że] dobrze pasuje do znanego stylu na piśmie".

Niemniej jednak, ponieważ Lowth, podobnie jak Dryden, uważał, że "umieszczenie przyimka przed krewnym jest bardziej zgrabne" i ponieważ ci dwaj literaccy giganci byli za nim, wielu przyjęło ten styl. Przed świtem XX wieku nabrało ono charakteru reguły - szczególnie wśród nauczycieli gimnazjów.

Jednak literaturoznawcy wiedzieli lepiej (ale nikt ich nie słuchał). Dopiero w 1926 roku, kiedy Henry Fowler opublikował a Słownik współczesnego angielskiego użycia, opisał "regułę" jako "cenny przesąd".

Na dzień dzisiejszy, według słowników oksfordzkich, istnieją cztery podstawowe rodzaje zdań, w których bardziej naturalne wydaje się zakończenie zdania z przyimkiem:

• Bezokolicznik: Joe nie miał nikogo do roboty z.
• Kto, co, gdzie pytania typu: Jaką piosenkę słuchałeś? do?
• Bierny: Kot został wypuszczony w.
• Zdania względne: To był człowiek, którego żyła z.

Strona słowników oksfordzkich również poleca dowcip, który naprawdę prowadzi do celu:

Snobistyczny nauczyciel angielskiego siedział w kawiarni na lotnisku w Atlancie, czekając na jej lot z powrotem do Connecticut, kiedy przysiadła obok niej sympatyczna Southern Belle.

"Gdzie się wybierasz?" Zapytała Southern Belle.

Odwracając nos w powietrzu, snob odparł: "Nie odpowiadam ludziom, którzy kończą zdania przyimkami".

Southern Belle zastanawiała się przez chwilę i spróbowała jeszcze raz. "Dokąd zmierzasz, BITCH?"

Fakt premiowy:

New York Times felietonista William Safire zestawił listę elegancko niepoprawnych zdań, które demonstrują zasady gramatyczne, zwane "fumblerules". Niektóre z najlepszych obejmują:

• Pamiętaj, aby nigdy nie rozdzielać bezokolicznika.
• Pasywny głos nigdy nie powinien być używany.
• Nie umieszczaj wyciągów w negatywnej formie.
• Brak fragmentów zdań.
• Pisarz nie może zmieniać twojego punktu widzenia.
• I nie zaczynaj zdania od koniunkcji.
• Napisz poprawnie wszystkie formy przysłówkowe.
• Nie używaj skurczów w formalnym piśmie.
• Unikaj niepoprawnych form czasowników, które wkradły się w języku.
• Unikaj modnych lokacji, które brzmią słabo.
• Nigdy nie używaj powtarzających się zwolnień.
• Gdybym ci kiedyś powiedział, mówiłem ci tysiąc razy, oprzyj się hiperbolii.
• Unikaj też niezręcznej lub zmienionej aliteracji.
• Przysłówek zawsze podąża za czasownikiem.
• Unikaj takich stereotypów jak dżuma; szukać realnych alternatyw.