Tom Waits kontra świat (reklama)

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Albo jeszcze bardziej dosadnie,

Dostaję to cały czas i oferują … dużo pieniędzy. Niestety nie chcę dostać się na modę. Wiesz, kiedy facet śpiewa do mnie o papierze toaletowym - możesz potrzebować pieniędzy, ale to znaczy obrabować 7-11! Zrób coś z godnością i uratuj nam wszystkie kłopoty z sianiem na twoim grobie.

To powiedziawszy, podczas gdy Waits nigdy nie pozwolił, by jego muzyka była wykorzystywana w reklamie, raz użyczył swego głosu komercyjnemu w 1981 r. Za karmę dla psów. Waits w końcu przyszedł pożałować reklamy i po sławnym wydaniu powiedział, że wolałby mieć "gorącą lewatywę" niż "sprzedać" w ten sposób.

Teraz można by pomyśleć, że biorąc pod uwagę jego otwarte i długotrwałe obiekcje, aby jego praca była wykorzystywana w sensie komercyjnym, reklamodawcy mieliby omijać twórcę i być może zbliżyć się do kogoś innego, szukając hitu, który podsunie jego produkt. Oczywiście byłabyś zła.

Najgłośniej, w 1988 r. Waitsa zwróciła się do firmy reklamowej Tracy-Locke w imieniu Frito-Laya o wykorzystanie jego hitu, Krok w prawo, dla radia jinglepromoting Salsa Rio Doritos. Waits szybko odrzucił prośbę, więc firma próbowała innego rozwiązania. Zatrudnili Toma Waitsa tak, jak brzmi - ktoś tak dobry, że własni prawnicy Frito-Laya doradzali firmie, że brzmiał zbyt mocno jak na prawdę, a reklama mogłaby spowodować problemy prawne z tego powodu.

Jednak po usłyszeniu wersji reklamy z generycznym piosenkarzem bluesowym i uznaniu jej za gorszą od wersji dźwiękowej Tom Waits, kierownictwo Frito-Lay zdecydowało się mimo wszystko kontynuować.

Według Waitsa nie miał pojęcia, że Frito-Lay to zrobił, dopóki nie siedział w stacji radiowej w Los Angeles, rozmawiając o swoim najnowszym albumie, a DJ zagrał reklamę podczas przerwy reklamowej. Waits później zauważył, że podszywanie się pod jego głos był tak niesamowicie dokładny, że zaczął wątpić, czy rzeczywiście słucha siebie. Dopiero po kilku rozmowach telefonicznych potwierdził, że głos, który słyszał, nie był tym, który nastrój Waitsa zmienił się z zaniepokojonego zakłopotania w rozwścieczony. Powiedział,

Częścią mojego charakteru, osobowości i wizerunku, który uprawiałem, jest to, że nie popieram produktów …

… ktokolwiek chciał to usłyszeć i wyraźnie zidentyfikować głos, również rozpoznałby, że Tom Waits w rzeczywistości zgodził się zrobić reklamę dla Doritos …

To mnie zawstydziło. Musiałem zadzwonić do wszystkich moich przyjaciół, że jeśli to usłyszą, proszę być poinformowanym, że to nie ja. Przez kilka dni rozmawiałem przez telefon. Miałem też ludzi mówiących do mnie, mówiąc: "Gee, Tom, usłyszałem nowe ogłoszenie Doritos …"

Waits natychmiast złożył pozew, co spowodowało nietypowy rozdźwięk prawny. Widzisz, Waits nie posiadał praw do utworu Step Right Up; jego była wytwórnia. I, jak się okazało, Frito-Lay uzyskał legalne pozwolenie na użycie wersji piosenki w ich reklamie. Więc do czego Waits ich pozywał?

Kilka miesięcy przed tym piosenkarka Bette Midler wygrała sprawę z Fordem w sprawie nieuprawnionego użycia jej wizerunku i głosu. Podobnie jak w przypadku Waitsa, Ford zatrudnił impersonatora Midlera i podobnego dźwięku (długoletnia piosenkarka Midlera, Ula Hedwig), aby zaśpiewała jedną z jej piosenek w reklamie po tym, jak Midler, jak na przykład Waits, powiedział, że nie jest zainteresowana zrobieniem reklamy. Sąd początkowo orzekł przeciwko Midlerowi, ale po odwołaniu odwrócił ich stanowisko, zauważając

Głos jest tak charakterystyczny i osobisty jak twarz. Ludzki głos jest jednym z najbardziej namacalnych sposobów, w jakie manifestuje się tożsamość … kiedy charakterystyczny głos profesjonalnego piosenkarza jest powszechnie znany i celowo naśladowany w celu sprzedaży produktu, sprzedający przywłaszczyli to, co nie jest ich …

Po przewodnictwie Midlera, Waits wystąpił na tej samej podstawie.

Co ciekawe, Frito-Lay i agencja reklamowa, z którą zawarli umowę, byli świadomi sprawy Midlera, kiedy wynajęli taką samą muzykę, ale ich zespół prawny twierdził, że Waits nie był tak dobrze znany jak Midler i nie można legalnie chronić stylu śpiewu lub muzyki; więc gdy istniało wysokie ryzyko, że zostaną pozwani, zespół prawny agencji reklamowej uznał, że jest to mało prawdopodobne, aby Waits wygrał i polecił Frito-Layowi pójść z reklamową wersją Waitsa.

Ostatecznie, gdy zostaniesz pozwany, to rozumowanie stało się podstawą całej obrony Frito-Laya, a prawnicy argumentowali, że: "Piosenkarz nie jest powszechnie znany, jeśli jest rozpoznawany tylko przez swoich fanów, fanów danej muzyki lub mały segment populacji ".

Sędzia prowadzący sprawę nie zgodził się z tym, zauważając, że choć Waits nie był tak dobrze znany jak Midler, był znanym na całym świecie artystą, który sprzedał miliony płyt i był znany przez wielu wyraźnie z jego głosu, który oficjalnie opisano w sprawa sądowa jako:

Jakbyś to zabrzmiał, gdybyś wypił kwartę burbona, wypalił paczkę papierosów i połknął paczkę ostrzy…. Późno w nocy. Po nie spaniu przez trzy dni.

Adwokaci Frito-Lay mieli śmiałość argumentować, że głos Waitsa był rozpoznawalny - wiesz, chociaż Frito-Lay podjął wysiłek zatrudniania faceta, który brzmiał dokładnie tak jak on, w wyraźnym celu, aby wyglądało na to, było Waits śpiewające w reklamie.

Ostatecznie wyrok wydano na korzyść Waitsa, przylepiając wcześniejsze orzeczenie Midlera, że celebryci i ludzie, którzy są dobrze znani w sensie względnym, mają prawa do wszystkich aspektów swojego wyglądu i osobowości, w tym głosu, pod warunkiem, że jest wystarczająco wyraźny. Frito-Lay został zmuszony do zapłaty odszkodowania Waitsa w wysokości 2,6 miliona dolarów (dziś nieco ponad 4 miliony dolarów).

Jeśli chodzi o to, co zrobił z pieniędzmi, Waits później żartobliwie zażartował: "Dwa i pół miliona dolarów? Wydałem to wszystko na słodycze. Moja mama powiedziała mi, że jestem głupia. Zawsze byłem głupi, jeśli chodzi o pieniądze …"

Ten przypadek, w połączeniu z wcześniejszymi uwagami Waitsa o preferowaniu gorącego ołowiu poprowadzonego do jego tylnej części, niż jego muzyka wykorzystywana w reklamie, powinien na zawsze odstraszać agencje reklamowe, ale niesamowicie piosenkarz musiał pozwać inne firmy, takie jak Levi's, Audi i producent samochodów Opel za mniej więcej taki sam typ rzeczy, jakie zrobił Frito-Lay.

Na przykład, w przypadku Levi's, próbowali omijać odmowę Waitsa, by użyczać swojej muzyki reklamom, licencjonując okładkę jednej z jego piosenek, która wcześniej była licencjonowana przez artystę, o której mowa, przez Waitsa. Waits nie był rozbawiony i ostatecznie firma została zmuszona do wydania pełnych przeprosin na stronie w wydaniu magazynu "Billboard". W przypadku Opla, użyli taktyki Waitsa po tym, jak nie dostali Waitsa, by zgodził się na umowę i, co nieoczekiwanie, przegrał sprawę, tym razem z Waits przekazując pieniądze, które wygrał od pozwu do charytatywnego.

Niedawno Waits został uwikłany w prawną bitwę z nagradzanym francuskim spektaklem cyrkowym w reżyserii Bartabasa The Furious, który wykorzystuje 16 piosenek Waitsa do swoich występów. Przedstawiciele programu twierdzą, że zapłacili tantiemy w wysokości 400 000 € agentowi Waitsa za wykorzystanie utworów. Waits zaprzecza, że on lub jego agent kiedykolwiek usunęli utwory do wykorzystania w serialu i ponownie wyraża swoje zastrzeżenia do takich rzeczy:

Piosenki te nie zostały znalezione jak drewno na plaży: pochodzą z dobrych rodzin. Odrzucam wszystkie oferty reklam produktów komercyjnych i rzadko współpracuję lub użyczam swojego nazwiska lub pracy innym przedsięwzięciom. … Ta wartość została wykorzystana i wykorzystana na zysk i promocję kariery Bartaba i jego religijnej i politycznej ideologii, której ani pieśni, ani ja nie chcieliśmy wyrazić.

Fakt premiowy:

Jak na ironię, Toma Waitsa często mylą się z aktorem Ronem Perlmanem, który podziela podobny, wyrazisty, rosnący głos i wynędzniałym wyglądem do tego stopnia, że własny fan klub Waitsa przekierowuje fanów Perlmana na swoją stronę IMDB.