Dlaczego pocałujemy się pod jemiołą

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego całujemy się pod jemiołą i jak roślina ma dziwne imię, cóż, nie zastanawiaj się dłużej.

Nazwa jemioły wynika z faktu, że jemioła ma tendencję do wyrastania z ptasich odchodów, które spadły na drzewa, a nasiona przeszły przez przewód pokarmowy ptaków. W ten sposób roślina otrzymała nazwę "misteltan" w języku staroangielskim od "mistel", co oznacza "łajno" i "tan", liczba mnoga "ta", co oznacza "gałązka". Stąd "jemioła" to inny sposób, by w istocie powiedzieć "gałązka obornika".

Nie tylko jemioła jest gałązką łajna, ale większość odmian tej rośliny to częściowe pasożyty, niezdolne do utrzymania się na własnej fotosyntezie, więc wymywają to, czego potrzebują od konkretnego drzewa, na którym rosną. Niektóre odmiany jemioły, takie jak Arceuthobium pussilum Ameryki Północnej, są pełnymi pasożytami, ponieważ otrzymują wszystkie zasoby z drzewa, na którym rosną i nie mają liści.

Skąd wzięła się tradycja całowania pod pasożytniczą gałązką kupy? Jemioła uważana była za cenną roślinę przez całą historię, sięgającą czasów starożytnych Greków, Celtów, Babilończyków i Skandynawów. Na przykład starożytni Grecy uważali tę roślinę za afrodyzjak; wierzyli, że wspomagało to w płodności; i może być użyty do osiągnięcia życia wiecznego.

Według starożytnej babilońskiej legendy mieli oni najbliższą nam tradycję całowania pod jemiołą. W tym czasie samotne kobiety szukające partnera prawdopodobnie staną poza świątynią bogini miłości. Jemioła wisiała nad wejściem do świątyni i kiedy potencjalny konkurent zbliżał się do jednej z pań, mieli się z nim wiązać. Nie całowali się jednak, ponieważ całowanie nie było sposobem okazania sympatii w tym czasie w imperium babilońskim.

Jeśli chodzi o bardziej bezpośredni rdzeń naszej tradycji całowania, Norseman miał wiele tradycji i legend dotyczących jemioły. Jedną z tradycji było to, że jemioła była rośliną pokoju, a gdy wrogowie spotkali się pod jemiołą, musieli przestać walczyć przez co najmniej jeden dzień. Ostatecznie zrodziło się to w tradycji powieszenia jemioły nad wejściem do domu dla spokoju i szczęścia.

Jemioła kojarzyła się z Bożym Narodzeniem z tej tradycji zawieszenia jemioły w swoim domu, aby przynieść szczęście i spokój tym w domu. Jemioła wisiałyby w okolicach Nowego Roku, a jemioła z poprzedniego roku byłaby zniesiona, a jego moce były najwyraźniej podsycane. Nowa roślina zapewni wtedy szczęście przez cały rok.

W XVIII wieku w Wielkiej Brytanii przekształciło się to w tradycję całowania, którą mamy dzisiaj. W tym czasie stało się popularne stworzenie kulki z jemioły, która miała być zawieszona na świąteczną dekorację. Jeśli znaleziono parę stojącą pod jemiołą, musieli wtedy pocałować, jeśli kulka z jemioły nadal miała jagody. Za każdy pocałunek jedna jagoda byłaby brana z kuli. Gdy wszystkie jagody zniknęły, całe "szczęście" w miłości i małżeństwie zostało uznane za wydalone z jemioły i teraz uważano, że pocałunek pod nim to pech, zamiast szczęścia, jak wcześniej.

Dodatkowe fakty:

Według nordyckiej legendy, gdy bóg Baldur i jego matka mieli sen o jego śmierci, jego matka Frigga dokonała prawie wszystkich rzeczy na Ziemi, zarówno żywych, jak i martwych, obiecując, że nigdy nie skrzywdzi syna. Wyciągnęła tę obietnicę ze wszystkich rzeczy, z wyjątkiem jemioły, która, jak się czuła, była zbyt młoda, by spełnić taką obietnicę. W tym momencie jedną z nowych rozrywek boga było rzucanie różnymi przedmiotami, które normalnie zabiłyby osobę lub boga w Baldur, a wszyscy odbili się bez szkody dla niego. Bóg Loki następnie oszukał ślepego brata Baldura, by rzucił małą włócznię zakończoną gałązką jemioły w Baldur, zabijając go. Brat Baldura został wtedy zabity przez bogów za ten czyn. W końcu odkryto, że Loki był za tym wszystkim i został przywiązany nad nim wężem, który ocieplałby jad na jego twarzy, co miało efekt kwaśny. Jego żona usiądzie nad nim i powstrzyma truciznę przed kapaniem na jego twarz, zbierając je w misce. Kiedy miska była wypełniona, a ona musiała ją opróżnić, nieuchronnie część jadu ścieknie na jego twarz, powodując, że będzie się bił, co spowoduje trzęsienia ziemi zgodnie z ich legendą. O łzach Friggi nad upadłym synem mówiono wtedy, że pochodzą one od białych jagód na jemioła.

Druidowie uważali także świętość jemioły za świętą. Rzymski historyk Pliniusz Starszy opisał szczegółowo rytuał przeprowadzony przez Druidów zbierających jemiołę: "Tutaj musimy wspomnieć o czci dla tej rośliny przez Galów. Druidowie - bo tak zostali nazwani ich kapłanami - nie trzymają niczego bardziej świętego niż jemioła i drzewa, które ją nosi, o ile to drzewo jest dębem … Jemioła jest bardzo rzadko spotykana; ale kiedy znajdą jakąś, zbierają ją w uroczystym rytuale … Po przygotowaniu się na ofiarę i ucztę pod dębem, witają jemioła jako lekarstwo - wszystko i przynieś dwa białe byki, których rogi nigdy wcześniej nie były związane. Ksiądz ubrany w białą szatę wspina się po dębie i złotym sierpem rozcina jemiołą, która zostaje złapana w biały płaszcz.Potem poświęcają ofiary błagając boga, który dał im jemioła jako dar, aby były dla nich korzystne. Wierzą, że mikstura przygotowana z jemioły uczyni jałowe zwierzęta żyznymi, a roślina jest antidotum na jakąkolwiek truciznę. Taka jest nadprzyrodzona siła, z jaką ludzie często inwestują nawet najdrobniejsze rzeczy "(Natural History, XVI, 249-251, tłumaczenie Davida Beaulieu)

Innym zwyczajem w Anglii dotyczącym jemioły było dla młodych dziewcząt zażywanie liści jemioły i umieszczanie ich pod poduszkami w nocy. Wtedy mieliby podobno marzyć o konkretnym chłopaku lub mężczyźnie, którego chcieli kiedyś poślubić. Rano palą liść. Jeśli trzeszczało, gdy płonęło, mówiono, że będą mieli nieszczęśliwe małżeństwo z tym, o którym marzyli. Gdyby płonęło bez trzasków, prawdopodobnie mieliby szczęśliwe małżeństwo z tą osobą, jeśli mieliby je poślubić.