Pielgrzymi nie nosili całej czarnej i białej odzieży z topionymi kapeluszami

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Mit, który ubierają się w ten sposób, wywodzi się z popularnego stylu ubierania się tego dnia w Anglii pod koniec XVII wieku, który przenosi się na obrazy z XVIII i XIX wieku. Przedstawione wówczas obrazy przedstawiały Pielgrzymów, którzy nosili ten sam styl, który stał się modą w Anglii. Te wizerunki odzieży pielgrzymów przetrwały do dziś.

W rzeczywistości historyczne zapisy pielgrzymów, takie jak lista pasażerów Mayflower, testamentów, które zawierały opisy ubrań i inne tego rodzaju zapisy, przedstawiają bardzo odmienny obraz niż przedstawieni artyści z końca XVII wieku. Na początek Pielgrzymi nie nosili zapiętych kapeluszy. Nie nosili też klamerek na swoich butach lub taliach. Klamry były drogie i nie modne w tym czasie. Po prostu nosili dużo tańsze sznurówki ze skóry, aby związać buty i podciągnąć spodnie. Klamry później stały się bardzo popularne w Anglii ze względu na swój koszt i modę. Ci, którzy byli zbyt biedni, by pozwolić sobie na klamry, nosili koronki, podobne do Pielgrzymów.

Nie tylko ubierali się czarno na białym. Ich wspólny strój był bardzo kolorowy, tak jak to było w tamtych czasach. Ubierali się głównie w czarno-szare ubrania w niedziele. Przez resztę czasu nosili mocno farbowane ubrania w wielu różnych kolorach; zasadniczo wszystkie kolory, które można uzyskać za pomocą naturalnych barwników. Na przykład Pielgrzym imieniem Brewster pozostawił swoje ubrania w testamencie komuś, co zostało opisane jako takie: "jeden powiew garnituru, zielone szuflady, płaszcz z wełny, czarne jedwabne pończochy, podłużne podwiązki, czerwony grograinowy garnitur", czerwona kamizelka, kolorowy garnitur w srebrne guziki ze srebrnymi guzikami."

Dodatkowe fakty:

• Innym mitem otaczającym Pielgrzymów jest to, że prawdopodobnie zginęliby w pierwszą zimę, gdyby rdzenni Amerykanie nie nauczyli ich różnych wskazówek i sztuczek rolniczych. W rzeczywistości Pielgrzymi nie byli tak nieprzygotowani. Mieli umowę z różnymi kupcami, którzy przychodzili regularnie, by zapewnić im zaopatrzenie w żywność, odzież itp. Na okres nie krótszy niż siedem lat, podczas gdy zakładali swoją kolonię. Byli również dobrze zorientowani w technikach łowieckich i hodowlanych z Europy. Kiedy Pielgrzymi odeszli, byli całkiem świadomi kolonii, które próbowały osiedlić się w Ameryce i zawiodły; w związku z tym podjęli odpowiednie kroki w celu uniknięcia tego, co się z nimi stało.
• Pierwsza wzmianka o "pielgrzymie", odnosząca się do pasażerów Mayflower, oraz do ich grupy, która nastąpiła później, pojawiła się w książce Williama Bradforda Plymouth Plantation. W nim użył biblijnych obrazów, aby opisać odejście Pielgrzyma z Lejdy w 1620 roku: "Tak więc lefte goodly i pleasante citie, które były miejscem odpoczynku, tutaj 12 lat; ale wiedzieli, że są pielgrzymami i nie patrzyli zbytnio na te rzeczy; ale podnieście oczy do niebios, do najdroższej córki i uspokoili ich."
• Kolejne dwa przypadki nazwano Pielgrzymami, gdy Nathaniel Morton i Cotton Mather w 1669 i 1702, odpowiednio, parafrazowali słowa Bradforda. Następna wzmianka była w 1793 r. Przez ks. Chandler Robbins, który recytował słowa Bradforda podczas obchodów Dnia Ojców Plymouth. Od tego momentu termin ten przykuł się i popularnym stało się wzniesienie toastu do "pielgrzymów z Leyden" w ten dzień obrzędu. Do roku 1820 Daniel Webster określił tę grupę jako "pielgrzymów" w dwusetną rocznicę istnienia Plymouth, co jest ogromnie odpowiedzialne za określenie, które zostało powszechnie przyjęte jako nazwa tej grupy.
• Kolejnym mitem otaczającym Pielgrzymów i Święto Dziękczynienia jest to, że uczono ich od Indian, by zrobili Popcorn i podawali je podczas "pierwszego" Święta Dziękczynienia (uwaga: pielgrzymi nie byli pierwszymi osadnikami, którzy świętowali doroczną ucztę w Święto Dziękczynienia w Ameryce). W rzeczywistości, chociaż niewiele jest dowodów na to, co faktycznie jedli podczas pierwszego Święta Dziękczynienia, jest bardzo mało prawdopodobne, aby jedli popcorn ze względu na to, że w tym czasie mieli tylko dostęp do kukurydzy na krzemień. Ten rodzaj kukurydzy nie pojawia się po podgrzaniu, a jedynie nieznacznie się rozszerza. W związku z tym w tej formie nie było to zbyt smaczne, więc gotowali je, przygotowując jako hominy.