Pochodzenie koszykówki

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Dziś dowiedziałem się o pochodzeniu koszykówki sportowej.

Co zaskakujące, w przeciwieństwie do większości sportów, których pochodzenie jest nieco niejasne, często będące połączeniem innych sportów i rozwijane stopniowo w czasie, koszykówka ma bardzo precyzyjne i całkowicie znane pochodzenie (sam wynalazca napisał o niej opowiadanie, opublikowane po jego śmierci; "Źródła i dalsza lektura" poniżej). Znana jest nawet data pierwszej gry, 21 grudnia 1891.

Wszystko zaczęło się od dr Jamesa Naismitha, syna dwóch szkockich imigrantów w Kanadzie. W 1891 r. Dr Naismith uczył wychowania fizycznego w Springfield, MA w Międzynarodowej Szkole Szkoleniowej YMCA (obecnie Springfield College). W czasie, gdy został poproszony przez dyrektora wychowania fizycznego, doktora Luthera Gulicka, o wymyślenie nowej gry, w której uczniowie mogliby bawić się w pomieszczeniu w zimie, co pomogłoby utrzymać biegaczy w terenie i było stosunkowo bezpieczne ( w szczególności, że będzie miał niewielki kontakt fizyczny, aby gracze nie doznali kontuzji w tej grze).

Dr Naismith miał dwa tygodnie na wymyślenie takiej gry. To, co wymyślił, zostało zainspirowane grą, którą grał jako dziecko, "Duck on a Rock", czyli grą, która grała od średniowiecza. W "Kaczce na skale" duży kamień ("kaczka") zostanie umieszczony na jeszcze większej skale lub pniu drzewa lub tym podobnym. Jeden pechowy gracz otrzymał zadanie pilnowania skały. Wszyscy pozostali gracze mieliby wtedy jedną skałę do rzucenia na "kaczkę", aby zrzucić ją z pniaka lub skały, na której została umieszczona. Jeśli "kaczkę" znokautowano, zanim rzucający rzucili wszystkie kamienie, obrońca przestanie się bronić i podnieść "kaczkę" i przystąpić do ofensywy. Niestety, nie rzuca kaczki na ludzi, którzy po prostu rzucali kamieniami w jego kierunku. Przeciwnie, po tym jak kaczka zostanie odrzucona, wszyscy gracze rzucający kamieniami muszą odejść i pobrać jeden z rzucanych kamieni, a następnie bezpiecznie powrócić do linii rzutu. Po tym, jak obrońca odbiera upuszczoną "kaczkę" i umieszcza ją z powrotem na skale lub pniu drzewa, może on następnie pobiegać i oznaczyć każdego z graczy, którzy jeszcze nie powrócili do linii rzutu. Jeśli gracz jest oznaczony, staje się nowym strażnikiem.

Zamiast używać skały, dr Naismith zdecydował, że jego gra będzie grana przez stowarzyszenie piłki nożnej, zwane również piłką nożną (kliknij tutaj, aby przeczytać o pochodzeniu nazwy "piłka nożna", która, przy okazji, ta nazwa poprzedziła pierwszy znany przypadek tego sportu po raz pierwszy nazywany pojedynczym terminem "piłka nożna"). Celem gry doktora Naismitha było rzucenie piłki do brzoskwiniowego kosza, który zostałby przybity wysoko na ścianie. Wybrał piłkarską piłkę, ponieważ uznał, że rzucanie nią jest dość bezpieczne i nie powoduje obrażeń. Postanowił postawić koszyk wysoko na ścianie, ponieważ zaobserwował, że większość obrażeń wydawała się zdarzać w sporcie wokół strefy bramkowej, a obaj obrońcy i strona ofensywna stawali się bardzo agresywni w tych regionach. Czuł więc, że podnosząc go wysoko, zapobiegłoby to potencjalnemu zranieniu przestępstw i obrony.

Co ciekawe, oryginalne koszyki brzoskwiniowe nie zostały znokautowane, więc za każdym razem, gdy ktoś wrzucił piłkę do kosza, gra została chwilowo zatrzymana, gdy ktoś wspiął się po drabinie, by odzyskać piłkę. To oczywiście szybko stało się irytujące, więc na dnie kosza umieszczono dziurę. Dziwacznie, kiedy włożyli tę dziurę do kosza, początkowo nie myśleli, aby znokautować całe dno i zamiast tego nadal musieli używać długiego drewnianego kołka, aby wyrzucić piłkę z kosza, co było co najmniej mniej denerwujące niż potrzeba wspiąć się po drabinie.

Inną istotną różnicą w stosunku do współczesnej koszykówki jest to, że nie było dryblingu dozwolonego, tylko przejście i osoba z piłką musiała pozostać na swoim miejscu, z wyjątkiem sytuacji, gdy biegali, gdy złapali piłkę, wtedy mieli trochę wolnego pola do kontynuacji. poruszając się, gdy szybko zwolnili. Ta zasada przeciwko bieganiu z piłką była spowodowana tym, że dr Naismith zauważył, że w większości sportów wiele kontuzji zdarza się zazwyczaj, gdy zawodnik z piłką biegnie dookoła, szczególnie gdy druga drużyna mniej lub więcej atakuje tego gracza. W ten sposób nacisk byłby raczej na piłkę, a nie na gracza.

Jak wspomniano, gra została po raz pierwszy rozegrana 21 grudnia 1891 roku. Ta inauguracyjna gra była rozgrywana z dziewięcioma graczami w każdej drużynie i po 30 minutach całkowitej gry (dwie piętnaście minut połówek) końcowy wynik to 1-0, pasujący do gry grany piłką nożną. Samotny punkt zdobył William R. Chase, z odległości około 25 stóp od kosza. Trzynaście reguł stosowanych w tej oryginalnej wersji koszykówki było następujące:

Kula może być rzucona w dowolnym kierunku za pomocą jednej lub obu rąk.
Kula może być odbijana w dowolnym kierunku za pomocą jednej lub obu rąk, ale nigdy za pomocą pięści.
Gracz nie może biegać z piłką. Gracz musi wyrzucić go z miejsca, w którym go złapie, przyzwolenie dla człowieka biegnącego z dużą prędkością.
Piłka musi być trzymana w rękach lub pomiędzy nimi.Ramiona lub ciało nie mogą być używane do przytrzymywania go.
Bez żadnego wiązania, trzymania, pchania, uderzania lub potknięcia się w jakikolwiek sposób przeciwnika. Pierwsze naruszenie tej zasady przez jakąkolwiek osobę jest traktowane jako faul; drugi zdyskwalifikuje go, dopóki nie zostanie wykonany następny cel lub, jeśli istniała wyraźna chęć zranienia danej osoby, przez całą grę. Żadna zmiana nie jest dozwolona.
Faul uderza w piłkę pięścią, naruszeniem zasad 3 i 4 oraz takich, jakie opisano w zasadzie 5.
Jeśli którakolwiek ze stron popełni trzy kolejne faule, będzie to równoznaczne z bramką dla przeciwników (następujące po sobie środki, w przypadku których przeciwnicy nie popełnią faulu).
Cel musi być wykonany, gdy piłka jest rzucona lub odbita od ziemi do kosza i pozostaje tam, pod warunkiem, że obrońcy bramki nie dotykają ani nie naruszają bramki. Jeśli piłka spoczywa na krawędzi, a przeciwnicy przesuwają kosz, liczy się jako bramka.
Gdy piłka wyjdzie poza boisko, zostanie rzucona na boisko i zagrana przez pierwszą osobę, która ją dotyka. W przypadku sporu sędzia rzuca go prosto na pole. Rzucanie jest dozwolone przez pięć sekund. Jeśli zatrzyma go dłużej, przejdzie do przeciwnika. Jeśli jakakolwiek strona nadal będzie zwlekać z grą, sędzia ogłosi faul.
Sędzia powinien być sędzią i powinien odnotować faule i powiadomić sędziego, kiedy zostały popełnione trzy kolejne faule. Będzie miał prawo do zdyskwalifikowania mężczyzn zgodnie z regułą 5.
Sędzia powinien być sędzią piłki i decydować, kiedy jest w grze, od której strony należy i powinien zachować czas. Decyduje, kiedy cel został osiągnięty i bierze pod uwagę cele z innymi obowiązkami, które zwykle wykonuje sędzia.
Czas wynosi dwie 15-minutowe połówki z pięciominutowym przerwą między nimi.
Strona, która uzyska najwięcej bramek w tym czasie, zostanie ogłoszona zwycięzcą.

Ta pierwsza gra została opisana następująco:

Kiedy pan Stubbins podniósł koszyki brzoskwiniowe na siłownię, zabezpieczyłem je po wewnętrznej stronie balustrady galerii. Było to około 10 stóp od podłogi, po jednym na każdym końcu gimnazjum. Następnie umieściłem 13 zasad na tablicy ogłoszeń tuż za platformą instruktora, zabezpieczyłem piłkę nożną i czekałem na przybycie klasy … Klasa nie wykazała się entuzjazmem, ale poszła za moim tropem … Potem wyjaśniłem, co muszą zrobić, aby zrobić bramki, rzucił piłkę między dwóch mężczyzn i starał się utrzymać je nieco w pobliżu zasad. Większość fauli została wezwana do biegu z piłką, choć walka z człowiekiem z piłką nie była niczym niezwykłym … Był to początek pierwszej gry w koszykówkę i zakończenia kłopotów z tą klasą.

Pomimo nieco rozczarowujących wyników pierwszej gry, która była zaledwie o jeden punkt od zakończenia bezsensownego remisu, gra szybko zyskała popularność w YMCA w Springfield, aw ciągu roku rozprzestrzeniła się na inne YMCA. W ciągu trzech lat koszykówka zaczęła być akceptowana nie tylko jako fajna gra do gry w domu, ale także jako legalny sport. Zasady oczywiście zaczęły być modyfikowane niemal od początku, a stary brzoskwiniowy kosz został wyrzucony na korzyść żelaznych felg z siatką już w 1893 roku (choć, co ciekawe, pierwsze siatkowe obręcze miały zamknięte dno, więc długie drewniane kołek nadal musiał być użyty do odzyskania piłki przez około dziesięć lat po wprowadzeniu sieci, dopóki ktoś w końcu nie wpadł na świetny pomysł użycia siatki otwartej, tak aby piłka po prostu wypadła, bez użycia pendrive). Oprócz tego zaczęły powstawać wyspecjalizowane piłki, a nie tylko piłką nożną. Szybko do dziś i koszykówka uważana jest za jeden z najpopularniejszych sportów na świecie, rozgrywany przez około 300 milionów ludzi.

Żadna dyskusja na temat pochodzenia koszykówki nie byłaby kompletna bez zajęcia się alternatywną alternatywą "teorii spiskowej". Teoria pojawiła się w latach pięćdziesiątych, twierdząc, że dyrektor YMCA w Herkimer w stanie Nowy Jork, Lambert G. Will, wymyślił tę grę prawie rok przed tym, jak dr Naismith ogłosił, że miała miejsce pierwsza gra w koszykówkę. Podstawowym dowodem na poparcie tego twierdzenia jest fotografia tego, co najwyraźniej jest drużyną koszykarską w Herkimer z 1892 roku. Oczywiście jest to po grze zilustrowanej powyżej, ale tym, co czyni ten obraz intrygującym, jest to, że piłka na zdjęciu ma 91 92 napisane na nim, co sugeruje, że zespół powstał w 1891 roku, co niekoniecznie oznacza, że było to przed pierwszą grą doktora Naismitha, ale możliwe. Jest jednak kilka problemów z tym. Po pierwsze, Lambert G. Sam nigdy nie twierdził, że wymyślił grę i dalej, jego wnuk, Rick Will twierdzi, że jego dziadek zawsze sugerował, że doktor Naismith wynalazł grę, a nie on sam. Tak więc nawet bez góry dowodów, które potwierdzają twierdzenie Dr Naismitha, podczas gdy "91" na kuli wydaje się ciekawe, gdyby sam Will twierdził, że doktor Naismith to wymyślił, wtedy można by sądzić, że historia Dr. Naismitha o pochodzeniu koszykówka i pierwsza gra.

Teraz, aby było jasne, podczas gdy potomkowie Willa nie twierdzą, że Lambert G. wymyślił grę, twierdzą, że dał dr Naismithowi kilka sugestii dotyczących ulepszenia gry, ponieważ dr Naismith skontaktował się z nim w sprawie nowej gry, pytając do sugestii. Jednakże, jak stwierdził inny z jego wnuka, Lawrence Will, "wpadł na kilka pomysłów, ale podejrzewam, że nie był jedyny." Jakie były jego dokładne sugestie, są niejasne, inne, jak Lawrence Will, wskazują że przedstawił tylko kilka sugestii, z których niektóre zostały przyjęte, być może z powodu sugestii Lawrence'a Willa, a może z powodu innego, który wysunął tę samą sugestię (wielu ludzi we wczesnych dniach tego sportu pomogło ulepszyć grę). Inni posuwają się nawet do stwierdzenia, że Lawrence Will wymyślił prawie wszystkie kluczowe cechy gry, w tym: przejście ręką (te osoby twierdzą, że Dr.Gra Naismith polegała jedynie na przechodzeniu pieszo, dziwnie, piłką lekarską, a nie piłką nożną, co oczywiście nie ma sensu w zasadzie "nie rób rannych" dla rozwoju gry); wprowadzenie odbijającej się piłki i dryblingu; metalowy brzeg; sieć (dziana przez jego żonę nie mniej), standaryzacja boiska do koszykówki; i dając pomysł na otwarte dno w siatce, aby piłka mogła spaść. Oczywiście wydaje się to wysoce nieprawdopodobne, ponieważ leci w obliczu wielu bezpośrednich dowodów w obozie Dr. Naismith, a potomkowie Willa na ogół nie składają tak znaczących roszczeń w oparciu o to, co wiedzieli o udział Lawrence'a Will w rozwoju koszykówki. Ostatecznie prawdopodobnie Will miał udział w korespondencji z dr Naismithem przy opracowywaniu wczesnej wersji gry po jej wprowadzeniu, ale wydaje się całkiem oczywiste, że nie wymyślił jej, jak twierdzą niektórzy teoretycy teorii koszykówki.

Dodatkowe fakty:

Dr Naismith został pierwszym trenerem drużyny koszykówki University of Kansas, gdzie trenował dziewięć sezonów. Co ciekawe, do tej pory jest on jedynym trenerem w historii University of Kansas, który przejdzie na emeryturę z przegranym rekordem (55-60). Zajmował także stanowisko kapelana kampusu i dyrektora wychowania fizycznego.
Kolejną różnicą między pierwszą grą w koszykówkę a grą, którą mamy dzisiaj, było to, że gdy piłka została odzyskana z kosza po udanym strzale, piłka została przeniesiona z powrotem do środkowego boiska, aby rzucić piłkę.
Doktor Naismith nie wierzył, że jest coś do trenowania i że lepiej jest pozwolić zawodnikom grać. Próbował nawet zaszczepić to u jednego ze swoich byłych piłkarzy, słynnego trenera Forrest "Phoga" Allena. Kiedy Allen powiedział doktorowi Naismithowi, że będzie trenować, doktor Naismith powiedział mu: "Nie możesz trenować koszykówki; po prostu grasz. "Forrest Allen udowodnił, że doktor Naismith całkowicie się mylił, stając się jednym z wielkich trenerów w historii koszykówki, a dziś jest uważany za" ojca coachingu koszykówki ".
The Basketball Hall of Fame nosi imię Naismith: The Naismith Memorial Hall of Fame. Znajduje się w Springfield, w stanie Massachusetts, mieście, w którym koszykówka została po raz pierwszy wynaleziona i zagrana.
Mimo, że ostatecznie został wysoko wykształcony, doktor Naismith zrezygnował ze szkoły średniej i przez pewien czas stał się drwalem. Wygląda na to, że nie znalazł świata drwali jako swojego długofalowego wyboru kariery, wrócił do szkoły i ukończył szkołę średnią w wieku 21 lat. Poszedł za tym, zdobywając dyplom na Uniwersytecie McGill w Montrealu, gdzie po raz pierwszy uzyskał stopień naukowy. w wychowaniu fizycznym, a następnie dyplom z teologii w Presbyterian College, stowarzyszonym z Uniwersytetem McGill.
Podczas gdy McGill zajmował się teologią, dr Naismith został instruktorem wychowania fizycznego i dyrektorem lekkoatletyki, gdzie często jest uważany za tego, który wymyślił poprzednika hełmu futbolowego, choć w tym czasie jest kilku innych. którzy również niezależnie zdecydowali się nosić różne rodzaje nakryć głowy, takie jak "hełmy" wykonane z moleskina i tym podobnych, choć było to rzadkie. Tak więc to, czy był on pierwszym, który wprowadził tę ideę, wciąż jest przedmiotem debaty.
Ostatecznie opuścił McGill i udał się do YMCA Training School w Springfield w stanie Massachusetts, gdzie zaczął nauczać, a następnie wymyślił koszykówkę zaledwie rok po opuszczeniu Kanady.
Jak mogłeś się domyślić ze względu na fakt, że ciągle go nazywam "Dr. Naismith "zamiast" Mr. Naismith ", dr Naismith ukończył szkołę medyczną w Kolorado w 1898 roku. W tym czasie był dyrektorem ds. Wychowania fizycznego w YMCA w Denver i zdecydował się na uzyskanie dyplomu lekarskiego.
Dr Naismith urodził się w Ontario w Kanadzie i wychowywał go jego wujek Peter i babcia, ponieważ jego rodzice zmarli na tyfus kiedy miał dziewięć lat.
Fundusze zostały zebrane przez Narodowe Stowarzyszenie Trenerów Koszykówki, aby Dr Naismith mógł latać na Igrzyska w Berlinie w 1936 roku, na pierwszej Olimpiadzie, w której koszykówka była oficjalnym wydarzeniem biorącym udział w zawodach (wcześniej był to sport pokazowy na olimpiadzie już w 1904 r. ). Podczas gdy doktor Naismith był tym, który rzucił piłkę na początku pierwszej oficjalnej igrzysk olimpijskich w koszykówkę. Musiał także przedstawić medale zwycięzcom: USA (złoto), Kanadzie (srebro) i Meksyku (brąz). Dr Naismith był w tym momencie obywatelem dwóch z dwóch poprzednich krajów. Zmarł zaledwie trzy lata później z powodu krwotoku mózgu.
Pierwsza oficjalna gra w koszykówkę w college'u została rozegrana 18 stycznia 1896 roku pomiędzy University of Iowa i University of Chicago. Ostateczny wynik to 15-12, a zwycięski zespół gości w Chicago.
Dokument Dr Naismith zapisał oryginalne trzynaście zasad koszykówki sprzedanych w 2010 roku za 4,3 miliona dolarów. W roku, w którym dr Naismith sporządził ten dokument, 4,3 miliona dolarów byłoby dziś warte około 100 milionów dolarów w sile nabywczej. Zastanawia się, jaka byłaby jego reakcja, gdyby ktoś mu powiedział w dniu, w którym utworzył dokument, że za 119 lat ktoś kupi tę kartkę za 4,3 miliona dolarów.
Pozostali gracze w oryginalnej grze w koszykówkę oprócz Williama R. Chase'a, który zaliczył pierwszy koszyk w historii koszykówki, to: The Winning Team: John J. Thompson, Eugene S. Libby, Edwin P. Ruggles, T. Duncan Patton, Frank Mahan, Finlay G. MacDonald, William H. Davis i Lyman Archibald; Zespół przegrywający: George Weller, Wilbert Carey, Ernest Hildner, Raymond Kaighn, Genzabaro Ishikawa, Benjamin S. French, Franklin Barnes, George Day i Henry Gelan.
YMCA nie tylko odegrała olbrzymią rolę w rozprzestrzenianiu koszykówki na całym świecie, ale także żołnierzom z Ameryki Północnej i Ameryki Północnej, którzy w niej walczyli, często przypisuje się zasługę szerzenia gry na całym świecie.
Wczesne koszykówki były brązowe. Zostało to później zmienione na pomarańczowe, aby ułatwić widzom zobaczenie piłki.