W tym czasie wojska amerykańskie miały korpus wielbłądów

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Z tego powodu mała, ale mimo to oddana grupa w amerykańskim wojsku w połowie XIX wieku miała obsesję na punkcie wykorzystania wielbłądów jako zwierzątek, a nawet potencjalnie jako kawalerii.

Zauważono, że największym zwolennikiem mocy wielbłądów w tym czasie był ówczesny Sekretarz Wojny, Jefferson Davis - tak, ŻE, Jefferson Davis. Davis szczególnie myślał, że wielbłąd będzie przydatny w południowych stanach, gdzie armia miała kłopoty z transportowaniem zapasów z powodu warunków podobnych do pustyni w niektórych regionach.

Aby rozwiązać problem, Davis nieustannie naciskał na import wielbłądów, w tym na raport do kongresu, który napisał w 1854 r., W którym stwierdził: "Ponownie zwracam uwagę na zalety, jakich można się spodziewać po użyciu wielbłądów … do celów wojskowych i innych, oraz z powodów przedstawionych w ostatnim sprawozdaniu rocznym, zalecam wprowadzenie środków w celu wprowadzenia niewielkiej liczby kilku odmian tego zwierzęcia, w celu przetestowania ich dostosowania do naszego kraju …"

Wreszcie, na początku 1855 roku, Kongres słuchał, ustalając budżet na 30 000 $ (około 800 000 $) na taki eksperyment. Jeden major Henry C. Wayne miał za zadanie podróżować po całym świecie, by kupić kilkadziesiąt wielbłądów, aby powrócić do Ameryki, a Wayne wyruszył w tę podróż 4 czerwca 1855 roku.

Poza podróżami do takich miejsc jak Egipt i inne regiony znane z wielbłądów, Wayne odbył objazd przez Europę, gdzie zaserwował wielu miłośnikom wielbłądów i ekspertom zoologicznym, jak najlepiej opiekować się zwierzęciem.

Po kilku miesiącach Wayne wrócił do Ameryki z kilkoma tuzinami wielbłądów i sporą dozą arogancji w związku z nowym przedsięwzięciem. W tej notatce, zaledwie około czterech miesięcy po przeprowadzeniu intensywnego kursu opieki nad wielbłądami, Wayne dumnie chwalił się, że Amerykanie "będą zarządzać wielbłądami nie tylko tak dobrze, ale lepiej niż Arabowie, ponieważ będą robić to z większą ludzkością iz dużo większą inteligencją". Oczywiście, kiedy początkowe wysiłki na tym froncie wykazały nieco więcej doświadczenia, wielu arabskich imigrantów, którzy mieli doświadczenie w zarządzaniu zwierzętami, zostało zatrudnionych do wykonania tego zadania.

Nowo utworzony United States Camel Corps szybko udowodnił swoją wartość, na przykład na początku, kiedy był w stanie przewozić zapasy z San Antonio w Teksasie do Camp Verde w Arizonie podczas ciężkiej ulewy, która powodowała, że korzystanie z wagonów było praktycznie niemożliwe. W innej ekspedycji, człowiek odpowiedzialny za podróż, Edward Fitzgerald Beale, potem stwierdził, że tylko jeden wielbłąd był wart czterech najlepszych mułów podczas tej podróży.

Robert E. Lee stwierdził później po kolejnej wyprawie, w której warunki sprawiły, że niektóre muły zginęły w podróży, wielbłądy "wytrzymałość, uległość i roztropność nie zwrócą uwagi Sekretarzowi Wojny, a dla których rzetelnych usług rozpoznanie. zawiodłoby."

Pomimo świetnych recenzji, pojawiły się różne skargi, takie jak legendarna reputacja wielbłąda o uporze i częstych napadach furii oraz że konie były nerwowe wokół nich. Oczywiście konie można trenować na wielbłądach. Wydaje się, że prawdziwym problemem był czynnik ludzki - żołnierze woleli uporać się z bardziej znanymi końmi i mułami, pomimo wad w porównaniu z wielbłądami w pewnych sytuacjach. Jak powiedział generał David Twigg: "Wolę muły do pakowania".

Później, tak samo dużym problemem był fakt, że to Jefferson Davis bronił tego pomysłu w pierwszej kolejności. Jak można sobie wyobrazić, podczas i po wojnie secesyjnej, idee, na które wcześniej zwracał szczególną uwagę, nie zawsze były postrzegane w najlepszym świetle na północy.

Nic dziwnego, że pomysł Camel Corps został cicho upuszczony w ciągu roku po zakończeniu wojny secesyjnej, a później, w znacznej mierze zapomniany przez historię. Jednak niektóre z importowanych wielbłądów, w tym tysiące importowane przez firmy w tym samym czasie, które zostały uznane za bezużyteczne wraz z ustanowieniem transkontynentalnej linii kolejowej w późnych latach sześćdziesiątych XIX wieku, zostały po prostu uwolnione, a obserwacja dzikich wielbłądów wciąż jest czymś na południu. idąc aż do około połowy 20 wieku.

Dodatkowe fakty:

• Samce arabskich wielbłądów zaczynają zaloty przez mniej więcej napełnianie części jego miękkiego podniebienia zwanego dulla powietrzem do tego stopnia, że wystaje z nóg do ust. Rezultatem jest coś, co wygląda trochę jak nadmuchana moszna wychodząca z jego ust. Poza tym używają swojej śliny, aby wydać cichy dźwięk, w wyniku czego wielbłąd również wydaje się spieniać w ustach w tym samym czasie. Jeśli to nie jest wystarczająco seksowne dla wielbłądek, one także nacierają sobie szyje (tam, gdzie mają gruczoły łojowe wytwarzające cuchnącą, brązową mazidło), gdziekolwiek mogą, a nawet siusiają na swoich ogonach, aby zwiększyć ich zapach przyciągający damę.
• Mimo że dzisiaj wielbłądy można znaleźć tylko w częściach Azji, na Bliskim Wschodzie iw Afryce, tak naprawdę uważa się, że wielbłądy pochodzą z Ameryki około 40 milionów lat temu. Uważa się, że migrowali do Azji krótko przed ostatnią epoką lodowcową, chociaż w Ameryce Północnej jeszcze nie było jeszcze takich wielbłądów, jak 15 000 lat temu.
• Ameryka nie jest jedynym miejscem, które importowało wielbłądy. Australia sprowadziła również do 20 000 wielbłądów z Indii w XIX wieku, aby pomóc w odkrywaniu tego kraju, z którego duża część to pustynia. Ostatecznie wiele wielbłądów zostało uwolnionych i, w przeciwieństwie do Stanów Zjednoczonych, populacja wielbłądów w Australii kwitła. Obecnie szacuje się, że Australia ma jedną z największych populacji zdziczałych wielbłądów na świecie (szacowaną na 750 000 wielbłądów w 2009 r.), Która od tego czasu została uznana za coś, co stanowi problem środowiskowy. W związku z tym rząd ustanowił program uboju wielbłądów, a kilkaset tysięcy osób zostało zabitych w ciągu ostatnich kilku lat, próbując kontrolować populację.