Dlaczego Śnieg przynosi wrażenie, że płatki śniegu są czyste?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Po pierwsze, ważne jest, aby zrozumieć, co się dzieje, gdy widzimy określone kolory. Widoczne światło Słońca lub innego źródła światła występuje w różnych długościach fal, które ludzkie oczy interpretują jako kolory. Kiedy światło wchodzi w interakcję z obiektem, długości fal, które obiekt odbija lub pochłania, określa kolor, jaki postrzegają nasze oczy. Kiedy obiekt odbija wszystkie długości fal światła od Słońca, które są w widmie widzialnym, obiekt wydaje się biały. Coś takiego, jak samochód strażacki, wydaje się czerwony, ponieważ farba odbija określone długości fal w czerwonym obszarze widma widzialnego, pochłaniając resztę.

To prowadzi nas do wody, płatków śniegu i śniegu. Czysta woda jest dość wyraźna, co oznacza, że fale światła przechodzą przez nią w mniejszym lub większym stopniu, a nie odbijają się od gałek ocznych. Poszczególne płatki śniegu są nieco jasne, ale ich duża koncentracja jest biała, co oznacza, że całe światło odbija się od odbicia, a nie przechodzi prosto. Co daje?

Kluczem jest tutaj sposób, w jaki światło oddziałuje z masą złożonych płatków śniegu i powietrza znanego jako śnieg. Podobnie jak w przypadku wody, światło ugina się, gdy wchodzi w kawałek lodu, powodując, że kostki lodu lub sople lodu wydają się mętne, nawet gdy są zrobione z czystej wody. Maleńkie płatki śniegu lub kryształy lodu, które tworzą płaty śniegu, wszystkie zginają światło trochę jak kostka lodu, choć nie tak jednolicie ze względu na różnorodne i złożone kształty.

Kiedy więc jedna z tych malutkich, pięknych formacji kryształów lodowych zgina światło, to światło ostatecznie napotyka inny kryształ lodu w kępie płatków śniegu, gdzie jest również wygięty, a następnie inny. Proces trwa do momentu, gdy światło odbija się od śniegu, zamiast przechodzić prosto przez niego na ziemię. Niektóre długości fal zostają wchłonięte przez śnieg, zwłaszcza gdy wprowadzane są zanieczyszczenia takie jak brud, ale przy świeżym śniegu większość fal świetlnych zostanie ostatecznie odbita, a zatem światło słoneczne będzie dla ciebie białe.

Wszystko, co powiedzieliśmy, może zauważyłeś, że śnieg może również wyglądać na niebieski w odpowiednich okolicznościach. Biały wygląd zdarza się, gdy światło odbija kryształki lodu tylko stosunkowo niewiele razy, nie wnikając w śnieg. Jednak światło, które jest w stanie wniknąć głębiej w śnieg, ma tendencję do zauważenia, że dłuższe fale, które występują na czerwonym końcu spektrum barw, zostają nieco pochłonięte, dzięki czemu krótsze fale po niebieskiej stronie widma będą odbijane z powrotem w ty.

Co więc pozwala głębiej przeniknąć światło w pewien śnieg? Jak jest kompaktowy. Równocześnie zrasta się więcej płatków śniegu z większymi wiązkami lodu i pozbędzie się wielu małych pęcherzyków powietrznych w śniegu, w wyniku czego powstaje biały, niebieski śnieg / lód.

Dodatkowe fakty:

Wbrew powszechnemu przekonaniu, gdybyś oglądał Słońce z kosmosu (i nie uszkodziłbyś oczu w tym procesie), zobaczyłbyś, że Słońce wygląda na białe w widmie widzialnym, a nie żółtym, jak wygląda patrząc na to z powierzchni Ziemi. Możesz dowiedzieć się więcej na ten temat tutaj.
Niedźwiedzie polarne wydają się przeważnie białe z tego samego powodu, co śnieg. Ich futro nie jest w rzeczywistości białe, lecz składa się z wydrążonych, półprzezroczystych rurek. Światło uderza we włosy i rozprasza się w podobny sposób do płatków śniegu, ostatecznie odbijane z powrotem z niewielkim wchłanianiem, przez co stają się białe. W rzeczywistości skóra niedźwiedzia polarnego jest rzeczywiście całkiem czarna. Kiedyś uważano, że połączenie półprzezroczystych rurek włosów i czarnej skóry pomogło utrzymać niedźwiedzie polarne w cieple, ale okazało się, że jest to niewłaściwe, a futro robi niesamowitą robotę, odbijając całe światło. W rzeczywistości, w badaniu z 1988 roku przeprowadzonym na Uniwersytecie St. Lawrence w Nowym Jorku, okazało się, że pasmo włosia niedźwiedzi polarnych o długości jednej piątej cala udaje się przeprowadzić tylko 1/1000 procent światła ultrafioletowego skierowanego przez półprzezroczystą tubkę do włosów.. To, co utrzymuje ciepłe niedźwiedzie polarne, jest kombinacją bardzo grubej warstwy tłuszczu (w niektórych przypadkach nawet 4,5 cala) i gęstego futra. Ich futro i tłuszcz są tak skuteczne, jak izolator, że mogą łatwo ulec przegrzaniu na świeżym powietrzu, nawet w ekstremalnie ujemnych temperaturach. Ich warstwa tłuszczu pozwala im pływać w lodowatych wodach, gdzie ich futro nie robi nic, aby chronić je przed zimnem, dlatego też niedźwiedzie polarne starają się unikać zabrania młodych do pływania, dopóki nie zbudują dobrej warstwy z tłuszczu. (Nawiasem mówiąc, wbrew powszechnej opinii, nie ma różnicy między futrem a włosami).
Aby burza śnieżna została oficjalnie uznana przez National Weather Service za zamieć śnieżną, widoczność ze względu na śnieg (zarówno spadający, jak i wydmuchiwany wokół ziemi) musi być mniejsza niż ćwierć mili, wiatr musi wieje w ponad 35 mil na godzinę, a burza musi trwać trzy godziny lub dłużej.
Georgetown, Colorado posiada obecnie rekord świata dla największych opadów śniegu w ciągu jednego dnia. W dniu 4 grudnia 1913 roku miasto zostało pochowane w 5,25 stóp śniegu (około 1,6 metra).
Słynny wyścig psich zaprzęgów Iditarod pozwala jedynie na udział w rasach północnych, takich jak husky syberyjskie czy malajki alaskańskie, co było regułą po tym, jak zawodnik wszedł do wyścigu z pudlami, którzy ostatecznie nie radzili sobie z warunkami bardzo dobrze.Ta zasada chroni psy, które nie były hodowane w celu poradzenia sobie z ekstremalną zimną pogodą występującą podczas wyścigu.
Rekord najdłuższego czasu, jaki zajęła drużyna psich zaprzęgów, aby ukończyć Iditarod, wynosi obecnie 32,5 dnia. Zwycięzcy zazwyczaj kończą wyścig w ciągu ośmiu do dziesięciu dni. Ostatni zespół psich zaprzęgów, który ukończył Iditarod, otrzymał nagrodę Red Lantern. Nagroda pochodzi z wyścigu psich zaprzęgów Fur Rendezvous z 1953 r., Który odbył się w Anchorage na Alasce, i odnosi się do latarni, która jest tradycyjnie zapalana na początku wyścigu i nie wygasła, dopóki ostatni zespół nie przekroczył linii mety.