Co ludzie używali do maskowania bólu chirurgicznego przed współczesną znieczuleniem?

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-16 10:20

Leki i alkohol były dobrze znane w starożytnym świecie. Artefakty przedstawiające makówki opium, datowane na 4 000 lat przed naszą erą zostały znalezione w Lewancie, a dowody sumeryjskiej produkcji piwa sięgają prawie 3000 pne; ponadto, lulka (Hyoscyamus niger), członek rodziny psiankowatych, został użyty do złagodzenia bólu od czasu, gdy Babilończycy zaczęli go używać na zębach około 2.250 pne.

W epoce klasycznej (cywilizacja grecko-rzymska) wiele psiankowatych, w tym wspomniana wyżej lulka, wykorzystywano do pobudzania snu i radzenia sobie z bólem. W rzeczywistości Homer opisuje nawet ich zastosowanie Odyseja tam, gdzie czarownica, Circe, użyła magicznych ziół, by podporządkować ludzi, a nawet przywrócić Odyseusza do życia; przypuszcza się, że obejmują one mandragorę (mandragora) i daturę (thornapple), które obezwładniają zmysły, maskują ból i wywołują halucynacje.

Również w tym czasie w Asyrii i Egipcie "ucisk na tętnicy szyjnej", prawdopodobnie wskutek odcięcia dopływu krwi, aż do momentu, w którym dana osoba przeminie, był praktykowany podczas takich operacji, jak obrzezanie i operacja oczu.

Niewiele ulepszeń w znieczuleniu dokonano w średniowieczu, chociaż pod koniec XIII wieku niektórzy lekarze, w tym Theodoryk z Lukki, we Włoszech, moczono spongery z opium i różnymi psiankami i innymi ziołami, w tym cykloalką (która może indukować paraliż do pewnego stopnia). Opary z tych gąbek byłyby następnie wdychane (a czasami kapanie nałożone bezpośrednio na nozdrza), w celu uspokojenia pacjenta.

Wielu historyków przyznaje, że Paracelsus (1493-1541), słynny lekarz, botanik i alchemik, odkrył narkotyczne działanie eteru w 1525 roku, kiedy (podobno) eksperymentował z jego wpływem na kurczęta. Uważa się, że Valerius Cordus (1515-1544), botanik i lekarz, najpierw go zsyntetyzował, nazywając go "słodkim olejem witriolu" przez destylację kwasu siarkowego i etanolu.

Gazy stały się coraz bardziej popularne, a do początków XIX wieku odkryto zalety podtlenku azotu; po tym i odkryciu morfiny przez Friedricha Wilhelma Serturnera w 1805 roku, znane znieczulenie chirurgiczne było znane, chociaż nie było jeszcze szeroko stosowane.

W rzeczywistości w 1811 r. Powieściopisarka Fanny Burney opowiedziała o swoich doświadczeniach poddania się podwójnej mastektomii bez pomocy znieczulenia:

M. położył mnie na materacu i położył na mojej twarzy chusteczkę… [Ja] został natychmiast otoczony przez 7 mężczyzn i moją pielęgniarkę… kiedy straszliwa stal została wepchnięta w pierś - przecinając żyły - tętnice - mięśnie - nerwy… Zaczęłam krzyczeć, który trwał nieprzerwanie przez cały czas nacięcia… [Furthemore], podczas gdy ciało opierało się w sposób tak gwałtowny, by przeciwstawić się i zmęczyć rękę operatora [że był zmuszony zmienić się z prawej na lewą… Myślałem, że wygasłem…. Poczułem nawet, jak Knife walczy z kością piersiową - drapiąc ją!

Według Fanny cała operacja cięcia i skrobania trwała 20 minut.

Inni XIX-wieczni pacjenci wykazywali mniejszą siłę. Podczas operacji słynnego dr. Roberta Listona ("najszybszy nóż na West Endzie") za kamień pęcherza, pacjent stracił nerwy, uwolnił się od ograniczających ramion pomocników Listona i uciekł z pokoju. Liston podobno odzyskał go i ostatecznie przeprowadził operację na krzykach mężczyzny.

Do 1847 r. Odkryto chloroform i stosowano go podczas porodu, podczas operacji i zabiegów stomatologicznych, chociaż jego działania niepożądane (w tym nagła śmierć i uszkodzenie wątroby) ograniczały jego popularność. W ciągu następnych 40 lat wypróbowano inne gazy, ale większość ostatecznie została odrzucona.

Po odkryciu kokainy w 1877 r. Został użyty jako blok znieczulający, a nawet nerwowy do 1884 r. Do 1901 r. Zrealizowano ogonową analgezję zewnątrzoponową (chociaż odkryto ją przypadkowo, gdy pacjent otrzymał nieumyślną iniekcję).

Kontrola oddychania została udoskonalona we wczesnych latach trzydziestych XX wieku, a dożylne leki, takie jak barbituran, tiopental, były stosowane w latach czterdziestych XX wieku, podobnie jak leki zwiotczające mięśnie, począwszy od kurary.

Dzisiaj znieczulenie jest szeroko rozpowszechnione i generalnie bardzo bezpieczne, z bezpośrednim ryzykiem zgonu poniżej 1 na 250 000 pacjentów.

Fakt premiowy:

Curare jest trucizną rdzenną dla Ameryki Środkowej i Południowej i historycznie stosowano ją do końcówek strzałek i strzał w celu sparaliżowania zdobyczy i wrogów.