W oryginalnym wydaniu Pinocchio zabił Jiminy'ego Cricket'a, jego stopy zostały spalone i został powieszony za martwego

2023 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-06-04 01:12

Zapewne już wiesz, że Disney ma zwyczaj robienia mrocznych, pokręconych dziecięcych bajek i przekształcania ich w obrzydliwie słodką radość - zawsze po tyłku. Brać Śpiąca Królewna na przykład: opiera się na opowiadaniu, w którym zamężny król znajduje śpiącą dziewczynę i nie może jej obudzić, więc gwałci ją.

Wersja 1940 Pinokio nie jest wyjątkiem. Film oparty jest na historii, która pojawiła się jako serial w gazecie zwanej Przygody Pinokia, napisane w 1881 i 1882 roku przez Carlo Collodi. Jiminy Cricket pojawia się w książce jako Talking Cricket i nie odgrywa tak znaczącej roli.

Po raz pierwszy pojawia się w rozdziale 4, w którym zilustrowano truizm, że dzieci nie lubią, gdy ich zachowanie korygowane jest przez ludzi znających znacznie więcej niż oni. Apropos, gdy Talking Cricket mówi Pinokio, aby wrócił do domu:

Na te ostatnie słowa, Pinocchio podskoczył z furią, wyjął młotek z ławki i rzucił go z całej siły na Talking Cricket.

Może nie sądził, że to uderzy. Ale, smutne relacje, moje drogie dzieci, uderzył w krykieta prosto na jego głowę.

Z ostatnim słabym "cri-cri-cri" biedny Cricket spadł ze ściany, martwy!

Możesz być szczęśliwy wiedząc, że Pinokio szybko nauczył się tej lekcji - lub wydawało się. Chociaż nie wydawał się źle czuć się zabijaniem krykieta (w rzeczywistości później mówi Gepetto, "To była jego własna wina, bo nie chciałem go zabić"), żałował, że nie bierze rada krykieta, który napotyka coraz więcej kłopotów. W końcu karma trafia do Pinokia, a jego stopy zostają wypalone.

Ponieważ nie miał już siły, by stanąć, usiadł na małym stołku i postawił obie stopy na piecu, aby je wysuszyć. Tam zasnął, a gdy spał, jego drewniane stopy zaczęły płonąć. Powoli, bardzo powoli, poczerniały i zamieniły się w popiół.

Nie martw się - Gepetto mu przebacza i buduje mu nowe stopy, co jest naprawdę czymś więcej niż zasługuje Pinokio. Widzisz, kiedy Pinokio po raz pierwszy stał się "żywy" i nauczył się chodzić, pierwszą rzeczą, którą zrobił, była ucieczka. Co gorsza, Pinokio wierzy, że Gepetto go wykorzystał, co powoduje, że Gepetto trafia prosto do więzienia.

W tym czasie pomyślisz, że Pinokio nauczy się być dobrym, posłusznym chłopczykiem, ale tak po prostu nie jest. The Talking Cricket powraca jako duch, aby powiedzieć Pinocchio, by nie angażował się w ludzi, którzy twierdzą, że sadzenie złotych monet spowoduje powstanie złotego drzewa. Zamiast przepraszać za rzucenie młotka na biedaka, Pinocchio znowu drwi z rady.

Decyzja Pinokia o dalszym ignorowaniu Krykieta spowodowała, że znalazł on więcej żalu w sposobie powieszenia przez ludzi, którzy powiedzieli mu o sadzeniu złotych monet:

I pobiegli za mną, pobiegłem i uciekłem, aż w końcu złapali mnie i związali sznurem sznurkiem i powiesili na drzewie, mówiąc: "Jutro wrócimy po ciebie, a ty będziesz martwy a twój usta będą otwarte, a wtedy weźmiemy złote kawałki, które ukryliście pod językiem ".

Wisząca scena była właściwie miejscem, w którym miała się zakończyć opowieść. Zasadniczo Collodi chciał przekazać wiadomość, że dzieci mogą stanąć w obliczu poważnych konsekwencji nieposłuszeństwa. Jednakże redaktor gazety zażądał, aby Collodi kontynuował pisanie - być może pragnąc trochę więcej szczęścia za sobą - i tam właśnie przybyła niebieska wróżka, by uratować marionetkę.

W dodatkowych rozdziałach Collodi zrobił tak, że Pinokio nauczył się lekcji i postanowił zająć się ojcem, zamiast spędzać czas bawiąc się i biegając w amoku.

Ostatecznie Talking Cricket miał szansę na zemstę, ale jej nie wykorzystał:

Ojciec i syn spojrzeli w sufit, a tam na belce zasiadł Talking Cricket.

- Och, mój drogi Cricket - rzekł Pinokio, kłaniając się grzecznie.

"Och, teraz nazywasz mnie swoim drogim Krykietem, ale czy pamiętasz kiedy rzuciłeś na mnie swoim młotem, aby mnie zabić?"

"Masz rację, kochany Cricket. Rzuć mi teraz młotek. Zasługuję na to! Ale oszczędź mojego biednego, starego ojca.

"Mam zamiar oszczędzić zarówno ojca, jak i syna. Chciałam tylko przypomnieć ci o tej sztuczce, którą dawno temu grałeś na mnie, aby nauczyć cię, że w tym naszym świecie musimy być uprzejmi i uprzejmi dla innych, jeśli chcemy znaleźć życzliwość i uprzejmość w naszych własnych czasach kłopotów."

"Masz rację, mały Krykiet, masz więcej niż rację, i zapamiętam lekcję, której mnie nauczyłeś …"

Fakt premiowy:

• Kiedy 11-letnia Veronique Eldridge-Smith w 2001 r. Została poproszona przez jej ojca, logika Petera Eldridge'a-Smitha, o wymyślenie własnej wersji słynnego paradoksu kłamcy ("To zdanie jest fałszywe"). Ona jako pierwsza zaproponowała W skrócie, wyobraź sobie scenariusz, w którym Pinokio stwierdza: "Mój nos rośnie teraz". Jeśli jego nos rośnie, oznacza to, że kłamał, gdy to mówił … poza tym, że jego nos rośnie, więc co on powiedzenie było prawdą. Ale jeśli to prawda, to jego nos nie urósłby, więc zdanie jest fałszywe.