Ciekawe pochodzenie słowa "handicap"

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Być może słyszeliście, że słowo pochodzi od niepełnosprawnych weteranów w Anglii podczas panowania króla Henryka VII (XVI-XVI w.). Nie mogąc zarabiać na życie po wojnie, musieli wyjść na ulicę z "czapką w ręce", prosząc o monety. Król Henryk VII skłonił ludzi niepełnosprawnych do błagania, ponieważ nie sądził, że mogą utrzymać pracę. Osoby niepełnosprawne stały się więc znane jako "upośledzone" …

Okazuje się jednak, że nie jest to prawdą - w rzeczywistości "niepełnosprawni" nie przyjęli znaczenia "niepełnosprawni" aż do wczesnych 20 lat^th stulecie.

Na długo przed tym, gdy słowo oznaczało "niepełnosprawność", była gra o nazwie "hand in cap". Była to gra barterowa / bukmacherska, w której udział wzięły dwie osoby wymieniające przedmioty i jedna osoba działająca jako arbiter.

Chociaż istnieją różne warianty gry, najważniejszą rzeczą jest to, że jedna osoba żąda posiadania innej osoby, a następnie oferuje coś, o czym sądzi, że ma taką samą wartość w zamian. Trzeci sprawdzał przedmioty, przypisywał im wartość, a ten, który prezentował przedmiot o niższej wartości, musiał również przedstawić dodatkowe monety, aby "wyrównać" transakcję. Następnie zarówno handlowcy, jak i arbiter, przeleją pieniądze na czapkę.

Dwóch handlarzy włoży ręce w kapelusz. Jeśli któryś z nich lub obie uznają, że wycena arbitra była uczciwa, wyciągnęliby dłoń z otwartą dłonią. Jeśli któryś lub obaj uważali to za niesprawiedliwe, wyciągnęliby rękę w dłonie. Jeśli obie osoby zgadzają się, przyjmując transakcję lub odrzucając ją, arbiter ma prawo zatrzymać pieniądze zbywanego. Jeśli nie zgadzają się, osoba, która zgodziła się na tę transakcję, otrzymuje pieniądze, a arbiter i inna osoba nic nie dostają.

Gra znana była już w 1653 roku, choć prawdopodobnie została opracowana wcześniej. Powoli, ale pewnie nazwa została skrócona - od "hand in cap", potem "hand i'cap", a na końcu "handicap".

Słowo wkrótce zyskało nowe znaczenie. Zamiast odnosić się do pojedynczej gry, zaczęło się odnosić do wyrównywania innych konkursów i gier, aby były sprawiedliwe. Pierwszym znanym tego przykładem było w 1754 r. Podczas wyścigów konnych; "Upośledzenie" nadal ma to znaczenie w wielu różnych sportach dzisiaj. Na przykład w stępie, osoba, która wiedziała, że jest szybsza od innych, może zacząć startować dalej niż konkurencja. Gry w golfa, polo, kręgle, a nawet w bilard czasami przypisują graczom handicapy, zwykle w oparciu o średnie z poprzednich gier.

Handicapy zostały przydzielone silniejszym graczom, co oznacza, że zostali ukarani lub osłabieni, aby być bardziej na równi ze swoją konkurencją. W 1883 roku słowo "upośledzenie" zaczęło być używane w znaczeniu "wyrównania" w wielu różnych dziedzinach poza sportem.

Ponieważ "upośledzenie" w zasadzie miało na myśli "postawienie w niekorzystnej sytuacji", było to tylko krótki czas zanim zaczęto go stosować do osób niepełnosprawnych, które były "w gorszej sytuacji" fizycznie w porównaniu z osobami bez niepełnosprawności (choć oczywiście to jest względne, nie byłbym w stanie pokonać żadnego z biegaczy paraolimpijskich w wyścigu!:-))

W 1915 r. Termin "niepełnosprawni" został zastosowany do dzieci niepełnosprawnych. W 1958 roku słowo to zostało użyte do opisania wszystkich osób niepełnosprawnych - dorosłych i dzieci upośledzonych fizycznie lub umysłowo.

W ostatnich latach termin "niepełnosprawni" był coraz mniej używany. Niesie z nim pewne negatywne konotacje; w rzeczywistości znajduje się na liście "dziesięciu najgorszych słów", które można nazwać osobami niepełnosprawnymi, z bardziej znanymi negatywnymi słowami, takimi jak "retard" i "kaleka". (Co ciekawe, termin "opóźniony" był pierwotnie używany zastąpić terminy "idiota", "kretyn" i "imbecyla" ze względu na to, że terminy te stopniowo stały się uważane za obraźliwe, co oczywiście działało przez jakiś czas, a teraz "opóźniony" jest również uważany za obraźliwe określenie).

Aby podkreślić to negatywne skojarzenie "upośledzenia", Damon Rose, redaktor strony internetowej poświęconej niepełnosprawności BBC, napisał:

"Upośledzeni" to słowo, które wielu niepełnosprawnych uważa za odpowiednik "czarnucha". Wywołuje myśli o byciu zatrzymanym, nie w wyścigu, nie tak dobrym, obciążonym czymś tak okropnym, że nie powinniśmy o tym mówić.

To powiedziawszy, "upośledzony" nie jest powszechnie obraźliwy; podczas gdy wielu niepełnosprawnych odczuwa urazę, wielu innych nie obchodzi, czy to jest używane, a niektórzy nawet wolą. (Oczywiście, "niepełnosprawny" jest postrzegany przez niektórych jako negatywne słowo, z niektórymi ludźmi wolą "mniej niepełnosprawnych.")

Podjęto również próbę "odebrania" słowa "kaleki" i użycia go w pozytywnym sensie, na przykład u utalentowanego komedianta i cierpiącego na wrodzoną dystrofię mięśniową, Ally Bruener i jej "Śmiałem się z kaleki" akt komediowy; jej definicja "kaleki": "Coś tak niesamowitego, to wyniszczające. Naprzeciw "lame"."

Dodatkowe fakty:

• Międzynarodowy symbol dostępności, ta biała figurka na wózku inwalidzkim na niebieskim tle, została opracowana w 1969 roku. Została ona przeprowadzona przez Międzynarodową Komisję ds. Technologii i Dostępności, którą wygrała Susanne Kofoed z Kopenhagi, Dania. Oryginalna konstrukcja Kofoeda nie zawierała głowy (prawdopodobnie dlatego, że starała się zachować figurę unisex), więc nie była używana od razu; ale po dodaniu głowy stała się dość popularna. Komisja wybrała niebieskie tło tylko dlatego, że zapewniała ładny kontrast z białą kreską, dzięki czemu symbol jest dobrze widoczny na wszystkich rodzajach powierzchni. To powiedziawszy, mała figurka może się zmienić w przyszłości, ponieważ niektóre strony twierdzą, że nie wszystkie osoby niepełnosprawne używają wózka inwalidzkiego, a postać musi być bardziej reprezentatywna dla innych rodzajów niepełnosprawności.
• "Czapka w dłoniach" w rzeczywistości odnosi się do zdejmowania czapki jako znaku szacunku, na przykład podczas słuchania hymnu narodowego lub wchodzenia do budynku. Było to zwyczajem od 1565 roku, kiedy ludzie brali swoje "czapki w dłoniach", by okazać posłuszeństwo pewnym osobom, takim jak sędziowie. Zwrot ten ostatecznie przyjął znaczenie "pokornie szukać łaski". Jest on nadal w użyciu do dziś, na przykład kiedy mówi się o prośbie szefa o podwyżkę, "cap w ręce".