Pochodzenie symboli męskich i żeńskich

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Same symbole są starożytne, a skojarzenia, z których pochodzą, pochodzą z zarania cywilizacji. Starożytni, obserwując, jak ruchy ciał niebieskich, takich jak Słońce i planety, zwiastują odpowiednią zmianę wydarzeń na naszej planecie, ostatecznie doszli do wniosku, że istnieje związek przyczynowy. Logicznie rzecz biorąc, starożytni uczeni zaczęli studiować niebiosa, aby lepiej przewidzieć i przygotować się na przyszłość. Przybyli także, by powiązać różne ciała niebieskie z ich potężnymi bogami - Merkurym, Wenus, Mars, Zeus (Jowisz) i Kronos (Saturn).

Każde ciało niebieskie wraz z jego bogiem było również związane z konkretnym metalem. Na przykład Słońce (Helios) było związane ze złotem (uwaga: w rzeczywistości Słońce jest białe w ludzkim spektrum widzialnym, a nie żółte); Mars (po grecku, Thouros) był związany z twardym, czerwonym metalem używanym do wytwarzania broni, żelaza; i Wenus (w języku greckim, Fosfor) z miękkim metalem, który może zmienić kolor na zielony, miedź.

Pisząc o tych metalach, Grecy odnosiliby się do nich po imionach imion swoich bogów, a potem, jak teraz, pisano je kombinacją liter; po pewnym czasie powstał pewien skrót; na przykład odpowiedni dla Marsa (Thouros) i Wenus (Fosfor):

W średniowieczu europejscy alchemicy polegali na tych stenograficznych symbolach, które zostały zachowane przez Oświecenie i używane przez takich sław, jak Carolus Linnaeus (ojciec nowoczesnej taksonomii, który używał dwumianowej nomenklatury), aby odnosić się do takich metali w swojej pracy z 1735 roku Systema Naturae.

Linneusz również jako pierwszy użył tych znaków w kontekście biologicznym w swojej rozprawie Plantae hybridae (1751), gdzie użył symbolu Wenus, aby określić żeńską matkę rośliny hybrydowej, a symbol Marsa jako męskiego rodzica.

Linnaeus nadal używał symboli w celu odróżnienia mężczyzny i kobiety, a do 1753 roku Gatunek Plantarumużywał swobodnie symboli [1]

Podążając śladami Linneusza, inni botanicy włączyli symbolikę, podobnie jak naukowcy z innych dziedzin, w tym zoologii, biologii człowieka i, ostatecznie, genetyki.

Współcześni genetycy nie używają już tych znanych symboli i zamiast tego polegają na kwadracie (dla mężczyzny) i kręgu (dla kobiety):

W celu wyraźnego zilustrowania rozpowszechnienia tej fizjologicznej osobliwości w rodzinie, przygotowałem podporządkowany schemat genealogiczny. Samce są reprezentowane przez kwadraty i kobiety w kółko.

Choć nie jest do końca jasne, dlaczego Earle zboczył z klasycznych symboli, jedno wyjaśnienie zostało później przekazane przez członka Royal Society, Edward Nettleship, który twierdził, że Earle "nie był w stanie uzyskać symboli drukarki, które mogłyby być użyte… z wyjątkiem tych zatrudnionych przy drukowaniu muzyki."

Dodatkowe fakty:

• Dwa popularne skojarzenia, które czasami zawierają symbole, że symbol mężczyzny również przedstawia tarczę Marsa, a symbol kobiecy reprezentuje zwierciadło Wenus, zostały odrzucone przez większość uczonych [2].
• W 1970 r. Gejowski Związek Aktywiści (GAA) Nowego Jorku przyjął grekę lambda (λ) jako symbol i chociaż dokładny powód, dla którego nie jest dobrze znany, istnieje kilka popularnych teorii. Jeden związany jest z wielkimi wojownikami Sparty, którzy uważali, że lambda reprezentowana jedność; inny utrzymuje, że Rzymianie odczuwali lambda symbolizuje "światło wiedzy świecące w ciemność ignorancji". Inną jest to, że w chemii i fizyce lambda reprezentuje energię. Co ciekawe, niektórzy twierdzą, że GAA wybrał lambda ponieważ ozdobił on tarcze Świętej Bandy Teb, 300-osobową wysoko wykwalifikowaną armię elitarnych żołnierzy złożoną w całości z kochanków; istnieje niewiele dowodów na poparcie tego związku, chociaż był film, 300 Spartan (1962) (nie Thebians), w którym ten konkretny 300 każdy miał lambda na jego tarczy.