Początki sieci: NBC

2024 Autor: Sherilyn Boyd | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 09:39

Nadawane sieci telewizyjne nie monopolizują już fal radiowych, ale wciąż mają ogromny wpływ. A ich dziadkiem jest NBC.

RADIO DAYS

Dla producenta radia American Marconi Wireless (AMW) sprzedaż radia podczas I wojny światowej była łatwa. Większość radiotelefonów w tym czasie była dwukierunkowa i bezpośrednia, i były używane przez ludzi do wzajemnej konwersacji. Zainteresowanie było ograniczone do dwóch grup: armii i firm żeglugowych. Ale 25-letni dyrektor w AMW David Sarnoff wiedział, że aby firma przetrwała po wojnie, musiałaby znaleźć nowe rynki.

W 1916 roku, wkrótce po wykupieniu AMW i przemianowaniu na Radio Corporation of America (RCA), Sarnoff napisał list do swoich kolegów z RCA. Mówił o przyszłości radiowej: wyobraził sobie "radiową skrzynkę muzyczną", która, jak powiedział, pewnego dnia znajdzie się w każdym domu. W tych domach nadajniki masowe emitowałyby sygnały - zamiast bezpośrednich, dwukierunkowych wiadomości, sieć przekazywałaby muzykę i rozrywkę w jedną stronę milionom słuchaczy.

Szefowie Sarnoffa nie byli zainteresowani. Wojna trwała nadal, a radia sprzedawały się dobrze. Nie było powodu, aby przenosić całe pojęcie radia na to, co Sarnoff nazwał "nadawaniem".

WIECZÓR WALK

W 1921 r. Wojna światowa skończyła się ponad dwa lata. Sarnoff miał rację - gdy rynek wojskowy zniknął, a rynek żeglugi morskiej stał się nasycony, sprzedaż radia RCA gwałtownie spadła. Sarnoff napisał kolejną notatkę do RCA brass o potencjale rozrywkowym radia. Już startowało, a amatorscy hobbici budowali własne nadajniki, niektórzy tworzyli je w rzeczywistych "stacjach radiowych", a więcej ludzi inwestowało w radia dla swoich domów. Mimo to, zarządzanie RCA było sceptyczne.

Ale Sarnoff nie pozwolił mu spaść. W lipcu 1921 roku zatrudnił spikera, by nadać nad powstającymi falami lotniczymi ciężki pojedynek bokserski pomiędzy Jackiem Dempseyem i Georges Carpentier.

Walka odbyła się w New Jersey, ale sygnał audio został wysłany za pomocą telegrafu do KDKA w Pittsburghu, jednej z pierwszych stacji radiowych, która następnie przekazała ją do publicznej wiadomości. Spiker poprosił słuchaczy o wysłanie listów do RCA, mówiąc im, co myślą o walce. Opierając się na ilości poczty otrzymanej w ciągu najbliższych kilku tygodni, szefowie RCA doszli do wniosku, że słuchało ich 300 000 osób. W końcu przekonali się, że komercyjne radio było przyszłością.

NETWORK JEST URODZONA

RCA nie mogła sprzedawać swoich drogich, ręcznie konstruowanych radiotelefonów, chyba że jest coś, czego ludzie mogliby posłuchać. Tak więc, po kilku fałszywych początkach, w 1926 r. RCA uruchomiła własną sieć radiową: National Broadcasting Company (NBC).

"National" był nieco przesadzony, ponieważ sieć składała się z zaledwie dwóch stacji: jednej w Nowym Jorku i jednej 10 mil w Newark w stanie New Jersey. Szef nowej dywizji nadawczej: David Sarnoff.

Ale NBC szybko rozszerzyło się na cały kraj, zapisując lokalne stacje radiowe, aby były partnerami. Zwróciło to uwagę krajowych reklamodawców, którym spodobał się pomysł zakupu pojedynczej reklamy, która pojawiłaby się jednocześnie na szerokich polach kraju. Zwrócił także uwagę na świat rozrywki, w którym radio stało się medium promującym filmy i muzyków.

PASMO W BIEGU

W 1927 roku, próbując wyprzeć konkurentów z przejmowania przyczółków, NBC podzieliło się na dwie sieci: NBC Red i NBC Blue Networks. Czerwony składał się z czystej rozrywki; Blue było wiadomościami, pokazami kulturalnymi i niektórymi młodymi programami rozrywkowymi, które wciąż szukały sponsorów.

Gdy NBC weszło do zachodnich stref czasowych, różnica czasu w ciągu trzech godzin okazała się problemem, więc wyodrębnili dwie kolejne sieci: NBC Orange (która prowadziła programowanie w sieci Red) i NBC Gold (która prowadziła pokazy sieci Blue). Firma Orange and Gold z siedzibą w San Francisco miała obiekt składający się z pięciu studiów i obsadzonych biurem prasowym oraz własną orkiestrą, która ponownie stworzyła oryginalne transmisje z NBC Blue i NBC Red. (Gdy "przesunięcie w czasie" - nagrywanie na winylu - stało się bardziej opłacalne ekonomicznie w 1936 roku, Orange i złoto zostały wchłonięte z powrotem w niebieski i czerwony.)

Gdy NBC dzieliło radio z własnymi oddziałami, Federalna Komisja Łączności zażądała, aby zrzekli się jednej z ich sieci. W 1943 roku NBC sprzedało mniej dochodową sieć Blue magnatowi Life Savers, Edwardowi Noble, który przekształcił ją w ABC.

ŻYJ Z OBRAZAMI

Radio zdominowane przez NBC w latach 30-tych, 40-tych i 50-tych z długimi programami takimi jak Fibber McGee i Molly, Wielki Gildersleeve, i Dni Doliny Śmierci, jednocześnie służąc jako baza dla komedii i pokazów muzycznych obsługiwanych przez Boba Hope'a, Freda Allena i innych. Ale w połowie lat czterdziestych telewizja była wyraźnie przyszłością.

RCA zbliżyło się do branży telewizyjnej w taki sposób, w jaki zbliżyli się do radia - zrobili pokazy, które ludzie chcieli oglądać, żeby kupili telewizory wyprodukowane przez RCA. W 1947 r. RCA stymulowało sprzedaż telewizyjną poprzez objęcie NBC World Series. I w 1951 roku, współosiowe stacje kablowe połączone na wschodzie, a następnie rozszerzone na zachód, w wyniku pierwszego transkontynentalnego programu.

NBC stał się pierwszym dużym nadawcą telewizyjnym, częściowo dlatego, że miał duży bank popularnych wykonawców radiowych, takich jak George Burns i Bob Hope, którzy chętnie wprowadzili się jako gospodarze własnych programów telewizyjnych. Ale NBC zdało sobie sprawę, że telewizja jest czymś więcej niż tylko dźwiękiem - była wizualna - więc sieć zaczęła rekrutować gwiazdy z umierającego obwodu wodewilowego.

Tam właśnie NBC znalazła swoją pierwszą wielką gwiazdę: Miltona Berle'a Teatr Texaco Star, który byłby pierwszym hitem NBC, który byłby numerem jeden w telewizji (co tam było) w sezonie 1950-51. Popularność Berle przyniosła mu przydomek "Mr. Telewizja "i jest powszechnie uważana za głównego kierowcę Amerykanów, którzy wychodzą tłumnie, by kupić telewizor.

Poza początkiem NBC, który dominował nad nowym nadawcą, program radiowy RCA ponownie się opłacił. We wczesnych latach pięćdziesiątych sprzedaż telewizorów eksplodowała, przechodząc z około 3 milionów domów w Ameryce z telewizorami w 1950 roku do 20 milionów w 1953 roku; zaledwie dziesięć lat później, 91% wszystkich amerykańskich domów zawierało przynajmniej jeden telewizor - duża część z nich była produkowana przez RCA. A reszta, jak mówią, jest historią.